Το σχέδιο του ΔΝΤ για τον έλεγχο της ελληνικής πολιτικής και οικονομικής ζωής ήταν εξαρχής ένα. Άρχισε όμως να κυκλοφορεί τις τελευταίες δύο εβδομάδες με περισσότερες λεπτομέρειες. Η απόρρητη έκθεση περιέγραφε πώς θα αναπτυχθεί το καινούργιο κατεστημένο, το οποίο βεβαίως θα ελέγχεται από τα συμφέροντα που κρύβονται πίσω από τη μεθοδευμένη κατάρρευση της χώρας μας.Η έκθεση αναφέρει ότι από τη μεταπολίτευση δημιουργήθηκε μια αλυσίδα συμφερόντων μεταξύ των τραπεζών, των πολιτικών και των επιχειρηματιών που δραστηριοποιούνται (και) στα μέσα ενημέρωσης, κυρίως εκδότες.
Περιγράφει πώς ο κάθε «κλάδος» εξυπηρετούσε τον άλλο και...πώς και οι τρεις είναι άρρηκτα δεμένοι μεταξύ τους και επιβιώνουν χάρη στη «βοήθεια» που παρέχει ο ένας στον άλλο.
Το ΔΝΤ λοιπόν και οι εμπνευστές της έκθεσης αναφέρουν ότι, για να μπορέσει η νέα κατάσταση να αναλάβει πλήρη δράση και να απλώσει τον ιστό της, πρέπει να σπάσει η αλυσίδα. Και για να σπάσει, πρέπει πρώτα να καταρρεύσει ένας από τους τρεις τομείς που περιγράψαμε πιο πάνω. Κάποιος θα πίστευε ότι ο τομέας που συστήνεται για κατάρρευση θα ήταν ο πολιτικός, όμως οι δανειστές στοχοποιούν την «πηγή» του χρήματος, δηλαδή τις ελληνικές τράπεζες.
Αλλαγή συστήματος
Όπως ισχυρίζονται οι εμπνευστές της έκθεσης, η μετοχική σύνθεση των τραπεζών πρέπει να αλλάξει τα επόμενα χρόνια, ώστε να αλλάξουν και τα άτομα που θα είναι επικεφαλής και θα λαμβάνουν τις αποφάσεις για νέα δάνεια και επενδύσεις.
Ο πιο αποτελεσματικός τρόπος είναι να απειληθεί η ρευστότητα των ελληνικών τραπεζών, αφού, όπως αναφέρεται, οι μέχρι τώρα προσπάθειες για συγχωνεύσεις και εξαγορές και οι πιέσεις προς τους τραπεζίτες τον τελευταίο χρόνο δεν απέδωσαν τα αναμενόμενα. Κοινώς, οι Έλληνες τραπεζίτες εμφανίστηκαν ξεροκέφαλοι και επέμεναν στο status quo.
Όμως ένα κούρεμα της τάξης του 50%-60% σίγουρα θα έστελνε την πλειονότητα των τραπεζών στην ανακεφαλαιοποίηση. Οι περισσότερες δεν θα μπορούν να την πραγματοποιήσουν μέσα από τους μετόχους τους. Θα στραφούν προς το κράτος για εγγυήσεις. Το ελληνικό κράτος είναι πτωχευμένο και έτσι το τρίτο στάδιο είναι η ένταξή τους στο Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας. Φαινομενικά, πρόκειται για κρατικοποίησή τους, όμως, εάν διαβάσει κάποιος τα ψιλά γράμματα των όρων λειτουργίας του ΤΧΣ, θα διαπιστώσει ότι ο έλεγχος θα ασκείται από την τρόικα και τους δανειστές μας.
Με αυτόν τον τρόπο θα αλλάξει δραστικά και η μετοχική σύνθεση των ελληνικών τραπεζών και από εκεί και πέρα ανοίγει ο δρόμος αλλαγής του πολιτικού και εκδοτικού σκηνικού.
Μάλιστα, για το πώς τα μέσα ενημέρωσης - τα οποία είναι σχεδόν όλα υπερχρεωμένα - μπορούν να καταρρεύσουν σαν τραπουλόχαρτα μόλις τους κοπεί η πίστωση, αναφέρεται η περίπτωση του Alter. Πετυχημένη - κατ’ αυτούς - συνταγή για ένα κανάλι που, όπως λένε, επηρέαζε πολύ το ελληνικό κοινό.
Έτσι, κατά το ΔΝΤ, θα τερματιστεί η πελατειακή σχέση μεταξύ πολιτικών και εκδοτών και θα μπει μια νέα τάξη μέσων ενημέρωσης που θα κάνουν «αποστειρωτική» ενημέρωση και κυρίως δεν θα κάνουν αντιπολίτευση στο κατεστημένο πίσω από τους δανειστές.
Βεβαίως, σε δεύτερη ανάγνωση, αυτό που θέλουν να κάνουν τα ξένα συμφέροντα, είναι να μεταφέρουν το «μονοπώλιο» των πιέσεων και των απειλών σε αυτούς. Θέλουν δηλαδή να κάνουν παιχνίδι με πολιτικούς και μέσα ενημέρωσης αυτοί και να κινούν τα νήματα ανάλογα με τις δικές τους ανάγκες.
Φανταζόμαστε ότι τα νέα εκδοτικά τζάκια που θα αναδυθούν, δεν θα έχουν πρόβλημα πίστωσης, εάν παίζουν το παιχνίδι των έξω…
από το Ποντίκι
