Η αίσθηση ότι από στιγμή σε στιγμή θα σκάσει ένα τσουνάμι αποκαλύψεων είναι διάχυτη στην ατμόσφαιρα.Το διαισθάνονται και οι ίδιοι, γι αυτό και οι σχετικές οδηγίες για την αύξηση της δοσολογίας βίας στις καταστολές των πολιτών που διαδηλώνουν.
Κάθε βράδυ μετά από μια επιτυχημένη καταστολή του πλήθους, ο Παπουτσής επικοινωνεί με το Καστρί και αφού περιγράψει τη κατάσταση δέχεται τα πρωθυπουργικά συγχαρητήρια.
Οι σχετικές συνομιλίες δεν καταγράφονται μόνο στο... υποσυνείδητο των δύο αλλά το «αποτύπωμά» τους παραμένει και κάπου «αλλού».
(Ο πρωθυπουργός λησμόνησε γρήγορα τα «νεκρά» τηλέφωνα της κατοικίας του, αμέσως μετά την ανάληψη των καθηκόντων του.)
Είναι πολλοί εκείνοι που γνωρίζουν μυστικά και έχουν οικειοποιηθεί, στη μνήμη τους, ντοκουμέντα από το οικογενειακό παρελθόν.
Στο σπίτι των Παπανδρέου μπαινόβγαιναν άνθρωποι όπως ο Αντώνης Λιβάνης και ο Κώστας Λαλιώτης.
Ο Λαλιώτης σας θυμίζουμε ότι αντικαταστάθηκε από τον Μιχάλη Χρυσοχοίδη, τον άνθρωπο που εξάρθρωσε τη «17 Νοέμβρη», στη Γραμματεία του Κινήματος.
Το περιοδικό «Επίκαιρα», ιδιοκτησίας Λιβάνη και Λαυρεντιάδη, αφού ολοκλήρωσε την επιχείρηση "Δολοφονία Καραμανλή" κυκλοφορεί με αποκαλύψεις για το ρόλο του Παπανδρέου στην περίφημη υπόθεση του αγωγού Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολη κι όχι μόνο.
Στην ουσία δίνει στεγνά τον γιο του Ανδρέα.
Με τον εκδοτικό οίκο Λιβάνη συνεργάζεται ο Κώστας Λαλιώτης, το προσωπικό τσιπάκι του οποίου θα ζήλευε και ο Έντγκαρ Χούβερ.
Αίφνης οι παλαιοί φίλοι που κατέχουν το μυστικό του «οικογενειακού»-Παπανδρεικού Δισκοπότηρου απελευθερώνουν τις «αναμνήσεις» τους και αυτές ξεχύνονται- άγρια άτια στην ατμόσφαιρα.
Δεν είναι μόνο ο Αλέξης Τσίπρας που μιλάει ανοιχτά για οργανωμένο σχέδιο σε βάρος της χώρας με τον Παπανδρέου σε ρόλο ντίλερ.
Είναι το γεγονός ότι αυτό που ξεκίνησε σαν μοναχική καταγγελία του Πάνου Καμμένου-η εμπλοκή της οικογένειας σε σκοτεινές μπίζνες με τη χρεοκοπία της χώρας-αρχίζει να αποκτά μυθικές διαστάσεις.
Ο αστικός μύθος του οργανωμένου ξεπουλήματος της χώρας αποκαλύπτει όλο και πιο πολλές αληθοφανείς πλευρές του, λες και μέρα με τη μέρα συμπληρώνεται ένα εφιαλτικό παζλ για την ιστορική πολιτική οικογένεια.
Τα σύννεφα πυκνώνουν πάνω από το Καστρί και ο ΓΑΠ, από ένστικτο, το διαισθάνεται.
Άλλωστε έχει ζήσει από πολύ κοντά την κολασμένη πτώση του πατέρα του Ανδρέα Παπανδρέου και την εποχή του Ωνασείου.
Δεν είναι λίγοι εκείνοι που ψηλαφούν τον δικό του ρόλο σ’ εκείνη τη συγκυρία. Αλλά και από την άλλη άκρη του Ατλαντικού τα μηνύματα μόνο φιλικά δεν είναι για έναν πρωθυπουργό που πολλοί τον αποκαλούν «Αμερικανάκι».
Κάποιοι υποστηρίζουν ότι είναι πολύ περίεργο το γεγονός ότι ο πρωθυπουργός έχει να πατήσει το πόδι του στην Αμερική από την εποχή που συνελήφθη ο Ντομινίκ Στρος Καν. Τι φοβάται ο ΓΑΠ και δεν ταξιδεύει στις ΗΠΑ; Πόσο καιρό έχει να συνομιλήσει τηλεφωνικά με τον Μπαράκ Ομπάμα;
Μέσα σε 2 χρόνια, αυτά της εξουσίας, τόσο ο ίδιος όσο και η οικογένειά του φαίνεται να έχουν «αλλάξει».
Οι Παπανδρέου, για όσους τους γνωρίζουν, είναι πλέον «άλλοι» άνθρωποι.
Μόνο ένα πράγμα παραμένει ίδιο, βαθιά ριζωμένο μέσα τους: Το ΠΑΣΟΚ μας ανήκει κι εμείς είμαστε αυτοί που θα του βάλουμε το λουκέτο, οι σκηνοθέτες που θα ρίξουμε τους τίτλους τέλους στην οθόνη.
Το ζήτημα πλέον είναι αν θα προλάβουν ακόμη και αυτό. Το ΠΑΣΟΚ για τη συνείδηση των πολιτών είναι το κόμμα της μεγάλης προδοσίας, αυτό που παρέδωσε τη χώρα και τις ζωές τους στη κόλαση.
Ακόμη και οι 154 βουλευτές του γνωρίζουν πως ελάχιστοι από δαύτους θα επιβιώσουν την επόμενη μέρα.
Με τη ψυχολογία του "όλοι μαζί", έχουν ταμπουρωθεί πίσω από τον Βασιλιά της Βίας Χρήστο Παπουτσή και ψηφίζουν αφουγκραζώμενοι τα ανοιγμένα κεφάλια των διαδηλωτών εκεί έξω, με την ψευδαίσθηση ότι θα διασωθούν οι ίδιοι.
Οι πιο ανόητοι από τους δελφίνους του ΓΑΠ-υπάρχουν και τέτοιοι-πυκνώνουν τα πάρε δώσε σε βίλες και θαλαμηγούς των γνωστών σεσημασμένων και απαξιωμένων ιδιοκτητών των ΜΜΕ ελπίζοντας στην στήριξή τους.
Σ αυτό το σημείο έχουν την κατανόησή μας, τη συμπάθειά μας.
Είναι ανθρώπινο να μην αντέχουν στη θέα του ΜΕΓΑΛΟΥ ΜΙΣΟΥΣ που έρχεται κατά πάνω τους…
από το κουρδιστό πορτοκάλι
