Τους στρέψαμε όλους εναντίον μας!

Αφού ξεκαθάρισαν πως εάν η Ελλάδα δεν υιοθετήσει τις αποφάσεις της συμφωνίας της 27ης Οκτωβρίου, δεν μπορεί να καταβληθεί η έκτη δόση, οι Merkel και Sarkozy διεμήνυσαν ότι θέλουν να βοηθήσουν την Ελλάδα, αλλά δεν μπορούν να κάνουν κάτι εάν δεν το θέλει η ίδια.

Στην κοινή ανακοίνωση και συνέντευξη Τύπου οι δύο ηγέτες μετά από τη λήξη της συνάντησης με τον Έλληνα πρωθυπουργό, τόνισαν ότι το δημοψήφισμα θα διεξαχθεί στις 4 Δεκεμβρίου, και το ερώτημα θα αφορά στην παραμονή ή όχι της Ελλάδας στο ευρώ.

Συγκεκριμένα, ο... Γάλλος πρόεδρος Sarkozy τόνισε πως «ελπίζει» η Ελλάδα να παραμείνει στο ευρώ, ωστόσο εάν είναι να διεξαχθεί το δημοψήφισμα, να γίνει το συντομότερο δυνατό. Πρόσθεσε ακόμη πως είναι στο χέρι των Ελλήνων πολιτών εάν η χώρα θα παραμείνει στην ευρωζώνη, διαμηνύοντας ωστόσο ότι «δεν θα αφήσουμε την Ευρώπη ή το ευρώ να καταρρεύσουν».

Επίσης, ο Γάλλος πρόεδρος τόνισε ότι οι χώρες που δείχνουν να αδιαφορούν για τα συμφωνηθέντα της 27ης Οκτωβρίου, θα πρέπει να εγκαταλείψουν την ευρωζώνη.

Η Merkel από την πλευρά της δήλωσε πως «είμαστε προετοιμασμένοι για το ενδεχόμενο εξόδου της Ελλάδας από την ευρωζώνη, υποσχόμενη μάλιστα πως δεν πρόκειται να εγκαταλειφθεί το ευρώ, ακόμη και μετά από ενδεχόμενη έξοδο της Ελλάδας.

Ο Έλληνας πρωθυπουργός εξάλλου, σε δηλώσεις του μετά το πέρας της συνάντησης, τόνισε ότι είναι αισιόδοξος πως «ο ελληνικός λαός είναι έξυπνος και ώριμος για να λάβει τη σωστή απόφαση», εκτιμώντας πως το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος θα είναι θετικό.

Απαντώντας σε ερώτηση δημοσιογράφου για το εάν θα λάβει ψήφο εμπιστοσύνης από τη Βουλή την Παρασκευή, δήλωσε «το ελπίζω, αλλά δεν θα έχω πρόβλημα, γιατί έτσι είναι οι δημοκρατικές διαδικασίες».

Επίσης, η επικεφαλής του ΔΝΤ, Christine Lagarde, δήλωσε ότι η επόμενη δόση θα δοθεί στην Ελλάδα μετά από το δημοψήφισμα. Όπως τόνισε ακόμη, «η Ελλάδα πρέπει να απομακρύνει κάθε αβεβαιότητα πριν από τη διανομή των κεφαλαίων». Δήλωσε δε ικανοποιημένη από το γεγονός ότι το δημοψήφισμα θα διεξαχθεί σχετικά νωρίς., καθώς και ότι ελπίζει να βρίσκεται σε θέση να διατάξει την εκταμίευση της δόσης προς την Ελλάδα σύντομα.

από το capital

Το άλλοθι που ψάχνουν οι τραπεζίτες δεν υπάρχει στην κοινωνία

Ο ένας μετά τον άλλον βγαίνουν οι Έλληνες τραπεζίτες και εξορκίζουν ένα μεγαλύτερο “κούρεμα” του ελληνικού χρέους.

Μη την αιτιολογία ό,τι κάτι τέτοιο θα οδηγούσε στην κατάρρευση του τραπεζικού μας συστήματος.

Εν μέρει έχουν δίκιο!

Όμως, ποιός ευθύνεται για τη κατάσταση στην οποία βρίσκονται σήμερα οι τράπεζες μας;

Οι τραπεζίτες είναι αμέτοχοι και άμοιροι ευθυνών;

Που πήγαν τα θηριώδη κέρδη μιας... δεκαετίας;

Θα απολογηθεί κανένας για τα προκλητικά θαλασσοδάνεια σε εκδοτικούς ομίλους;

Yποψιάζομαι ο,τι κατά βάθος εύχονται να έρθει το μεγαλύτερο “κούρεμα” για το οποίο τάχαμου διαμαρτύρονται!

Θα είναι το άλλοθι της αποτυχίας τους!

Δεν θα φταίνε αυτοί, θα φταίει το κράτος!

Δεν αποκλείεται μάλιστα το κράτος να αισθάνεται και υποχρεωμένο, αν τους κρατικοποιήσει!

Χώρια που δεν αποκλείω το ενδεχόμενο ακόμα και να τους αφήσει να διοικούν τις κρατικοποιημένες τράπεζες τους!

Γιατί, δείχνει να ενδιαφέρεται κανένας που οι κρατικοί μας τραπεζίτες οδήγησαν την μετοχή της Εθνικής κάτω από τα 2 ευρώ, του ΤΤ κάτω από τα 50 λεπτά και της ΑΤΕ κάτω από τα 30 λεπτά;

Αλήθεια ο πολυπράγμων, κατά τα άλλα, Κεντρικός μας Τραπεζίτης, τι λέει για όλα αυτά;

Κατά τα άλλα, τώρα που οι παραλήδες αυτής της χώρας αντιλαμβάνονται ότι την μεγαλύτερη σούβλα στην ψησταριά οι Γερμανοί την ετοιμάζουν για αυτούς, είναι ευκαιρία να γίνει σοβαρή συζήτηση για το τι πρέπει να γίνει και η χώρα να μην παράγει ελλείμματα αλλά και να μην ισοπεδωθεί η κοινωνία.

Απαιτείται μια κυβέρνηση ισορροπημένη η οποία και τις συντεχνίες θα βάλει στην θέση τους και όπου πρέπει να γίνουν διορθωτικές κινήσεις αλλά και με την τρόικα να διαπραγματευθεί και να μην έχουμε το φαινόμενο να είμαστε υποχρεωμένοι με εκβιασμούς να εφαρμόζουμε τα πάντα.

Απαιτείται μια νέα κυβέρνηση που θα ισομοιράσει το κόστος της προσαρμογής στα νέα δεδομένα σε όλους.

Τώρα είναι η στιγμή που όλοι αντιλαμβάνονται την κρισιμότητα των καταστάσεων.

Ίσως είναι ο μόνος προεκλογικός αγώνας που θα διεξαχθεί με αλήθειες προς όλους για τις θυσίες που πρέπει να γίνουν και η μοναδική περίπτωση εκλογής νέας κυβέρνησης χωρίς πανηγυρισμούς το βράδυ των εκλογών.
γράφει ο Αris. A

από το antinews

Η εγγύηση των καταθέσεων και... τα πράσινα άλογα

Το παραμύθι του δήθεν ισχυρού Ελληνικού τραπεζικού συστήματος άρχισε να ξεφουσκώνει και σήμερα παίζεται η τελευταία πράξη της απάτης των τραπεζιτών. Πριν πτωχεύσει η Ελλάδα ήταν ήδη πτωχευμένο όλο το παγκόσμιο τραπεζικό σύστημα και το ΔΝΤ.

Οι τεχνητές πτωχεύσεις μεμονωμένων κρατών, στην Ευρώπη και αλλού, ήταν μόνο το μέσο προκειμένου, δημόσιες και ιδιωτικές περιουσίες, να περάσουν δια της μεθόδου των μνημονίων και μέσω των σχεδίων διάσωσης, στο τραπεζικό σύστημα, προκειμένου να το κρατήσουν στη ζωή με το αίμα των φορολογουμένων και να αποφευχθεί η κατάρρευση.

Δυστυχώς όμως για τους... διοργανωτές της παγκόσμιας αυτής απάτης, το σχέδιο τους απέτυχε, για τον απλούστατο λόγο ότι οι πτωχευμένοι τραπεζίτες είχαν πει ψέμματα στις εθνικές τους κυβερνήσεις και τους διεθνείς φορείς και οργανισμούς, ως προς την πραγματική κατάσταση των τραπεζών τους, τις οποίες, οι ίδιοι, μαζί με τους μετόχους τους, κατέκλεβαν επί 15 συνεχή χρόνια, εξαφανίζοντας στην κυριολεξία τα χρήματα των καταθετών, τα οποία σκορπίστηκαν σε αλόγιστα μερίσματα, σε εξωφρενικές αμοιβές και μπόνους και σε θαλασσοδάνεια σε μετόχους, διαπλεκόμενους και στο πολιτικό σύστημα. Αυτή είναι πάνω κάτω και η ιστορία της ΠΡΟΤΟΝ όπως και όλων των Ελληνικών τραπεζών, ΟΥΔΕΜΙΑΣ ΕΞΑΙΡΟΥΜΕΝΗΣ.

Οι καταθέσεις υπάρχουν μόνο σε λογιστική μορφή, δηλαδή σε εγγραφές ενεργητικού στις οικονομικές καταστάσεις των Ελληνικών τραπεζών.
Το μετρητό δεν υπάρχει. Το έχουν τσεπώσει εδώ και χρόνια τραπεζίτες, μέτοχοι, νταβατζήδες και διαπλεκόμενο πολιτικό σύστημα. Η εγγύηση των καταθέσεων, από όπου και αν προέρχεται, είναι μόνο προσχηματική.
Δηλαδή, σήμερα που έκλεισε η ΠΡΟΤΟΝ, σαφώς και δεν υπάρχουν 100.000 ευρώ σε μετρητά ανά δικαιούχο καταθέτη, για να ενεργοποιηθεί η εγγύηση.
Εγγύηση καταθέσεων σημαίνει ότι το κράτος εγγυάται ότι δε θα χαθούν τα χρήματα των εγγυημένων καταθέσεων σε βάθος χρόνου.

Όπως ακριβώς έγινε και στη Σερβία, όταν με την κατάρρευση του τραπεζικού συστήματος δόθηκαν στους καταθέτες ειδικά ομόλογα του δημοσίου (frozen bonds) λήξεως 2016, δηλαδή 16 ετών. Κάτι τέτοιο θα είναι και οι Ελληνικές εγγυήσεις.
Μόνο που δεν θα είναι απλά frozen αλλά βαθείας καταψύξεως, αφού το Ελληνικό Δημόσιο χρωστάει ήδη 450 Δις + 350 Δις τα ασφαλιστικά ταμεία = 800 Δις + 150 Δις οι ενισχύσεις στις τράπεζες που με την κρατικοποίηση προστίθενται στο δημόσιο χρέος = 950 Δις, ήτοι περίπου 1 ΤΡΙΣ.
Πιστεύει κανείς ότι όποιος χρωστάει 1 ΤΡΙΣ (ακόμη και αν αυτός είναι το Ελληνικό Δημόσιο) μπορεί να είναι αξιόχρεος εγγυητής;

Με απλά λόγια τα χρήματα των καταθέσεων χάθηκαν και η κρατικοποίηση των τραπεζών αποτελεί επινόηση και εφεύρημα των ίδιων των τραπεζιτών, που με το έξυπνο αυτό κόλπο ψευτοσοσιαλιστικής εμπνεύσεως, μεταφέρουν στο Δημόσιο (δηλαδή στους φορολογούμενους) τα χρέη των τραπεζών τους, τις οποίες θα ξαναπάρουν πίσω σε 1-2 χρόνια, καθαρές και απαλλαγμένες από τις υποχρεώσεις τους, δηλαδή από τα χρήματα που οι ίδιοι έφαγαν, έχασαν ή σπατάλησαν.

Στην υγειά των κορόϊδων!!! Οι ευθύνες των Κεντρικών Τραπεζών είναι τεράστιες. Ειδικά στην Ελλάδα, πρέπει να παραπεμφθούν στη Δικαιοσύνη και να λογοδοτήσουν όλες οι Διοικήσεις της ΤΤΕ από το 1997 μέχρι και σήμερα, αφού ανέχονταν και επέτρεπαν επί 15 ολόκληρα χρόνια στους πτωχευμένους Έλληνες τραπεζίτες να σκορπάνε τα χρήματα των Ελλήνων καταθετών σε αλόγιστα μερίσματα, προκειμένου να φουσκώνουν οι τιμές των τραπεζικών μετοχών στο ΧΑΑ και να ευνοούνται οι μεγαλομέτοχοι, φορτώνοντας τα χαρτιά στους αφελείς οι οποίοι είχαν την ψευδαίσθηση να θεωρούν τους εαυτούς τους επενδυτές.

Επιπλέον, η ίδια η ΤΤΕ ανέχθηκε όλα αυτά τα χρόνια την κατασπατάληση των καταθέσεων σε αλόγιστες αμοιβές και μπόνους των golden boys του Ελληνικού Τραπεζικού συστήματος, με πρώτο διδάξαντα τον ίδιο τον Διοικητή της ΤΤΕ, ο οποίος, αν δεν απατώμαι, εν μέσω κρίσης πτώχευσης του Ελληνικού Δημοσίου, δηλώνει ετήσια έσοδα και αμοιβές 4 ΔΙΣ, για τις υπηρεσίες που προσέφερε στην Ελληνική Οικονομία, ανεχόμενος ακόμη και την καταστρατήγηση του Τ+3 από τον Οκτώβριο 2009 μέχρι τον Απρίλιο 2010.

Επίσης, ήταν πάλι η ΤΤΕ που ανέχθηκε τη χορήγηση θαλασσοδανείων, μετοχοδανείων και πολιτικοδανείων (240 ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΠΑΣΟΚ + ΝΔ), τα οποία ανακάλυψε και ξετινάζει η Blackrock, κάνοντας τραπεζίτες και πολιτικό κόσμο να χάνουν τον ύπνο τους.

Και τέλος, ήταν πάλι η ΤΤΕ που επέτρεψε τα 110 ΔΙΣ της ρευστότητας που άντλησε το τραπεζικό σύστημα από την ΕΚΤ, με τις εγγυήσεις του Δημοσίου, δηλαδή του ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΛΑΟΥ, να διατεθούν αποκλειστικά και μόνο για τη φυγάδευση στο εξωτερικό των 65 ΔΙΣ που έβγαλαν έξω οι ίδιοι οι Έλληνες τραπεζίτες, οι μεγαλομέτοχοι, οι νταβατζήδες και οι κάθε λογής διαπλεκόμενοι, που γνώριζαν από την πρώτη στιγμή ποια θα ήταν η κατάληξη του σχεδίου της δήθεν Ελληνικής διάσωσης, που οργανώθηκε με την απάτη της προσφυγής στο ΔΝΤ και της μεθόδου των Μνημονίων.

Ελπίζω ο Ελληνικός Λαός να μην έχει κοντή μνήμη και η Δικαιοσύνη να παραμείνει μόνο ΤΥΦΛΗ. Να μη γίνει ΚΟΥΦΗ και ΜΟΥΓΓΗ!
γράφει ο Δρ ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΤΟΜΠΡΑΣ

από το olympia

Οι υπαλληλίσκοι

Το λεφούσι των υπαλληλίσκων επανέρχεται τώρα δυναμικά στην Ελλάδα, αυτή τη φορά με τις πολιτικές εξελίξεις να το επικροτούν, την ελληνική κυβέρνηση να το εκλιπαρεί για μια ακόμη δόση, και την ελληνική κοινωνία στα όρια της κατάρρευσης.

Μετά από πολύμηνη αδράνεια, Βερολίνο και Παρίσι θα πρέπει να αποφάσισαν το μέλλον της Ελλάδας. Αυτό δείχνουν οι δηλώσεις Μέρκελ και Σαρκοζί. Και καθώς το Βερολίνο ήδη έχει αποστείλει το task force του κ. Ράιχενμπαχ, σήμερα η Ελλάδα δέχτηκε και την αποστολή Γάλλων εμπειρογνωμόνων που σύντομα θα έρθουν στην Ελλάδα. Η χώρα περνάει στη συγκυβέρνηση του γαλλογερμανικού άξονα.

Μέχρι να βρεθεί η "τελική λύση". Είναι θέμα χρόνου. Μόλις η Ευρώπη αποφασίσει τον... τρόπο επίλυσης της ελληνικής κρίσης (κουρέματα, ξυρίσματα και τα περαιτέρω), όλα θα μπουν σε μια νέα σειρά. Τις χρόνιες ελληνικές παθογένειες θα τις αναλάβουν οι γαλλογερμανοί υπαλληλίσκοι. Είναι πλέον πασιφανές πώς παρόλες τις διεθνείς διαβεβαιώσεις, σημαντικές αλλαγές δεν μπορούν να γίνουν από μέσα. Η αντίδραση του κόσμου είναι λογική, συχνά μερικώς ιδεολογική, αλλά το βραχυκύκλωμα είναι κυρίως δομικό. Το "σύστημα ΠΑΣΟΚ" και η Ελλάδα που δημιούργησε έχουν πάθει δομική ηλεκτροπληξία σε όλα τα επίπεδα. Η παλιά Ελλάδα πεθαίνει.

Κάθε ματιά στην καθημερινότητα της πατρίδας (προσωπική και ειδησεογραφική), είναι μια θλιβερή υπερπαραγωγή ενός οχλοκρατικού χαβαλέ καπελωμένου με τη διακυβέρνηση μερικών αφισσοκολλητών που νόμισαν πως μπορούν να διοικήσουν κράτος. Δεν λειτουργεί πλέον τίποτα, δεν υπάρχει σχέδιο, η σήψη έφτασε στο τέλος της και χρειάζεται νυστέρι.

Ήρθε η ώρα που το τσουνάμι θα σαρώσει τα πάντα. Η Ιστορία μας έχει ήδη υπερκεράσει. Θα μείνει μόνον η πικρή ανάμνηση πως για όλα τα τερατώδη προβλήματα αυτής η επιχειρηματικά παρθένας και ανεκμετάλλευτης χώρας, εμείς δεν μπορέσαμε να κάνουμε τίποτα. Η άφιξη των υπαλληλίσκων θα είναι μια τραγική επανάληψη της Ιστορίας.

από το Locus Publicus - Editorium

Ας καταρρεύσουμε να τελειώνουμε από το μαρτύριο της σταγόνας...

Στην περίφημη απογραφή των δημοσίων υπαλλήλων περί τις 6.000 δημόσιοι υπάλληλοι δήλωσαν άνω των 90 ετών. Κανείς δεν το πρόσεξε...

Όπως κανείς δεν πρόσεξε πως 8 άτομα δήλωσαν βαθμό αρχιεπισκόπου. Τα εντόπισε η τρόικα. Τιμωρήθηκε κανείς;
Πλήρης η διάλυση...

Το τι θα ακολουθήσει την τραγωδία που ζούμε, δεν θέλει πολύ σκέψη για να το φανταστεί κάποιος. Η παρακάτω παράγραφος του συγγραφέα Χ. Χωμενίδη στο φ/β το αποτυπώνει γλαφυρά:
«Διακόσια τυπάκια του ΠΑΜΕ κλείνουν την Ομόνοια και τους πέριξ δρόμους για να σκούξουν εναντίον του νόμου για τα ΑΕΙ.
Τζάνκι βαράνε ενέσεις στα Χαυτεία. Μετανάστες κατουράνε εκεί που ήταν το συντριβάνι...
Λυπάμαι πολύ που το λέω αλλά σε δύο χρόνια από σήμερα, η Ελλάδα θα έχει την πιο σκληρή δεξιά κυβέρνηση από τη Μεταπολίτευση...».

Θέλετε να συμπληρώσω για τους ληστές με τα καλάζνικοφ που κάθε μέρα εισβάλουν σε σπίτια έστω και για λίγα Ευρώ. Τους ανθρώπους που πίστεψαν στις υποσχέσεις του κομματικού πελατειακού κράτους και τρύπωσαν στο δημόσιο με την μοχθηρή ικανοποίηση, πως πιάσαν την καλή, αφού βρέξει χιονίσει ο μισθός θα πέφτει.

Όπως τα θύματα του '99 πίστεψαν λάθος ανθρώπους και λάθος οράματα. Καμιά προειδοποίηση δεν είναι ικανή να αποτρέψει τους ανθρώπους όταν καταλαμβάνονται από την επιθυμία του εύκολου πλουτισμού, έλεγε ο λόρδος Οβερστοουν...

Στην ίδια παγίδα πιάστηκαν και τα θύματα του '99 αλλά και τα δημοσιοϋπαλληλίας. Του εύκολου δια βίου πλουτισμού και βιοπορισμού. Δεν υπήρξε όμως δωρεάν γεύμα ούτε για τους μεν ούτε για τους δε...
Η χώρα όμως γεμίζει από ανθρώπινα ερείπια, διαβάστε το παρακάτω, που έφτασε στο ηλεκτρονικό ταχυδρομείο:

«Σήμερα ξεπούλησα όσα λίγα χρυσαφικά είχαν οι γονείς μου, μεταξύ αυτών τις δύο (2) βέρες τους...
Ο μισθός μου, με τις μειώσεις, δεν αρκεί να συντηρήσω την οικογένειά μου...
Ο μισθός μου αρκεί να περάσω 2 εβδομάδες...
Ο φοιτητής γιος μου άφησε τις σπουδές του στα Ιωάννινα, επέστρεψε στην Αθήνα και θα πηγαίνει -όποτε μπορούμε- να δίνει κάποιο μάθημα...
Η αγανάκτηση έγινε απόγνωση...
Η σκέψη της αυτοκτονίας περνάει από το μυαλό...
Δυστυχώς, τώρα έχω μίσος, άσβεστο μίσος και θέλω να τους δω -όλους όσους ψηφίζουν την εξόντωση της οικογένειάς μου- μέσα σε ένα φέρετρο και να σας φτύνω!»

Ποιος μας ως ώθησε εδώ;
Εκτός από τον Μητσοτάκη φυσικά που είναι κοινώς αποδεκτό από την εγχώρια προοδευτουριά. Ποιος έθισε τον κόσμο στα κεκτημένα και δεδομένα, με αποτέλεσμα να τον αφήσει να χτίζει καλύβες στην άμμο;

Ποιος βάφτιζε κάθε προσπάθεια, στροφής στην παραγωγικότητα, ανάσχεσης της παρασιτοκρατίας και στήριξης του ιδιωτικού τομέα, ανάλγητο νεοφιλελευθερισμό;
Τώρα αποκαλύπτεται πως τα συνδικάτα του δημοσίου, τράβαγαν χειρόφρενα κατά το δοκούν, δεν μας έκλειναν τους δρόμους κάθε λίγο, δεν απεργούσαν αμειβόμενοι, αλλά εισέπρατταν εκατομμύρια σαν επιδοτήσεις.
Το σύστημα τέσσερα, τέσσερα, δυο ήταν το προσφιλές του φοροεισπρακτικού μηχανισμού, έλεγε τις προάλλες ο κ. Φλωρίδης. Δηλαδή, τέσσερα εισπράττει ο επίορκος εισπράκτορας, τέσσερα ο φοροφυγάς και δυο το κράτος...

Οι πολιτικοί της συμφοράς
Όσο οι πολιτικοί μας θα συνεχίζουν να παίζουν την κολοκυθιά και θα χάνουν πολύτιμο χρόνο, τόσο θα αυξάνονται οι πιθανότητες κατάρρευσης και άρα εξόδου από το ευρώ.

Μετά από παλινωδίες μηνών σε ό,τι αφορά την ανάγκη μείωσης των κρατικών δαπανών, η κυβέρνηση ανακοίνωσε τις λεπτομέρειες για το καθεστώς της εφεδρείας.

Όποιος παρατηρήσει πριν την πρώτη εικόνα πως για την πλειοψηφία των 30.000 για φέτος, πρόκειται για ένα καθεστώς πρόωρης συνταξιοδότησης ή αναμονής στον προθάλαμο μέχρι τη συνταξιοδότηση.

Το δημόσιο απασχολεί περί τις 750.000 άτομα... Πάνω από 300.000 από αυτά έχουν προσληφθεί τα τελευταία χρόνια, μετά το 2004.

Επί κυβερνήσεων Καραμανλή π.χ. ο αριθμός των εργαζομένων στο δημόσιο αυξήθηκε κατά 150.000 και αν υπολογίσουμε και τις 150.000 που συνταξιοδοτήθηκαν εκείνη την περίοδο, είχαμε με την «επανίδρυση» υπό το καθεστώς της προσωπικής συνέντευξης του κ. Παυλόπουλου άρα περί τις 300.000 νέες προσλήψεις...

Τώρα ο διάδοχος του κ. Καραμανλή υπόσχεται εφεδρείες επ’ αόριστον και άλλα ιλαροτραγικά, αλλά λόγω της ώρας με τραγικές διαστάσεις.

Η κυβέρνηση ξεκίνησε με τις μετατάξεις και όταν το σενάριο δεν βγήκε άρχισε να μιλά και για εφεδρεία. Όπως βλέπετε ώδινεν όρος και έτεκεν μυν...
Βέβαια, ο μέγας «αρχιτέκτονας» της χρεοκοπίας είναι ο πατέρας του σημερινού πρωθυπουργού. Το 1983 έβαλε τις βάσεις της διάλυσης του παραγωγικού ιστού της χώρας και αύξησε το δημόσιο από 300.000 που απασχολούσε μέχρι τότε σε 750.000 ψυχές...

Η εφεδρεία δίκην πρόωρης συνταξιοδότησης λίγο θα συμβάλει στην μείωση των δαπανών. Το γεγονός πως δεν κάναμε την θεραπεία σοκ όταν υπήρχαν ακόμη τα περιθώρια, θα μας στοιχίσει ακριβά...

Η θεραπεία σοκ ήταν η δραστική μείωση του δημοσίου πέρυσι, με παράλληλη αναδιοργάνωση του σημείου επαφής του ιδιωτικού επιχειρείν με το κράτος, έτσι που να μην κάνει ελκυστικό το περιβάλλον για το δεύτερο.

Τώρα αυτό θα γίνει μέσα από συνθήκες κατάρρευσης της κοινωνίας με πολύ χειρότερους όρους.

Αντ’ αυτού η κυβέρνηση προτίμησε τις φοροεπιδρομές να δείξει στους «πελάτες» πως τους βάζει πάνω από την κοινωνία.

Ακόμη και οι πέτρες γνωρίζουν πως η αύξηση των φόρων από ένα σημείο και πέρα μειώνει αντί να αυξάνει τα έσοδα. Τα «σοβιετικά» μυαλά έχουν διαφορετική πεποίθηση και γι’ αυτό κατέληξε η «σοβιετία» όπως κατέληξε.
Μοιραία λοιπόν όλες αυτές οι κινήσεις μοιάζουν με προσπάθειες καθυστέρησης μιας μοιραίας πτώσης. Μοιάζουν καταδικασμένες σε αποτυχία.

Στο σημείο που έχουμε περιέλθει μόνο μια πανεθνική προσπάθεια και ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο θα είχε πιθανότητες να αντιστρέψει την πορεία στο γκρεμό συνεπικουρούμενο από πολύ τύχη.
Αλλά κάτι τέτοιο με τις παρούσες ηγεσίες των πολιτικών κομμάτων δεν φαίνεται πιθανό. Επιπλέον στον ορίζοντα δεν φαίνεται ρεύμα ικανό να μεταμορφώσει την δυσαρέσκεια και την αγωνία σε πολιτικό αίτημα που θα ανατρέψει το σκηνικό. Οπότε μένει η μεγαθυμία ή σοφία και ταύτιση των συμφερόντων των ξένων με την ελληνική επιβίωση, όπως πολλάκις έχει συμβεί από την ναυμαχία του Ναβαρίνου και μετά.

Η αριστερή παράκαμψη...
Ένα μικρό μέρος μόνο της δυσαρέσκειας κινείται προς την αριστερά, η οποία όμως καθώς είναι καθηλωμένη στα στερεότυπα της πρώτης βιομηχανικής επανάστασης και ενός παρασιτικού βιοπορισμού του στελεχιακού της μηχανισμού σε βάρος των φορολογουμένων, δεν μπορεί να δώσει πρακτικές, λογικές και ηθικές απαντήσεις. Κατά συνέπια μετά την κρίση θα βρεθεί με μικρότερη ισχύ από ό,τι πριν.

Η άκρα αριστερά και άκρα δεξιά ζουν με το όνειρο της επανάληψης της κρίσης του ’30 που οδήγησε στην άνοδο του κομμουνισμού και του ναζιζοφασισμού.

Η αριστερά επιπλέον θέλει να αγνοεί το ιστορικό ατύχημα της «σοβιετίας» που έχει κάνει αποκρουστική την παρουσία της ακόμη και στους ανθρώπους που έχουν ενστάσεις στο ανθρωποβόρο, από την οπτική γωνία της Επικούρειας αντίληψης για το ζητούμενο της ζωής, καπιταλιστικό σύστημα.

Όπως έλεγε ο γέρο Μαρξ, η ιστορία δεν επαναλαμβάνεται και όταν δείχνει ότι το κάνει το κάνει σαν φάρσα και σαν τραγωδία...
Αν ο εμφύλιος ήταν η τραγωδία τώρα μάλλον έχει σειρά η φάρσα...

γράφει ο Κ. Στούπας

από το capital

Κίνημα στις ΗΠΑ: “Πάρε τα λεφτά σου από τις τράπεζες”…

Ένα μεγάλο κίνημα αναπτύσσεται στις ΗΠΑ και κατευθύνει τους πολίτες ν’ αποσύρουν τα χρήματά τους, τις αποταμιεύσεις τους από τις τράπεζες!
Επικαλούνται τις 157 φορές (μέχρι τέλους του 2010) που πτώχευσαν οι τράπεζες, τις οποίες είχε «στηρίξει» το κράτος -όπως ακριβώς συνέβη στην Ελλάδα από τις κυβερνήσεις Καραμανλή-Παπανδρέου- με χρήματα του λαού.

Κίνημα για το οποίο όχι απλά σιωπούν, αλλά παλεύουν να το πνίξουν τα ΜΜ"Ε"!

Το κίνημα Move your money, τώρα και... στο Facebook, καλεί όλους τους Αμερικανούς να αποσύρουν τα χρήματά τους από τις τράπεζες που «έσωσε» το κράτος…

Μια απλή είδηση;
Για την οποία όμως οι τράπεζες πληρώνουν αδρά τα ΜΜ"Ε" σ’ ολόκληρο τον πλανήτη ώστε να μην διαδοθεί!
Τα «ελληνικά» ΜΜ"Ε" δεν γνωρίζουν τίποτα;

από το sibilla

Συμπεράσματα για το ελληνικό πρόβλημα

Αναζητώντας μια εξήγηση με αντικειμενικά κριτήρια χωρίς προκαταλήψεις και δογματικές αγκυλώσεις.

Πολλοί σοβαροί άνθρωποι έχουν πέσει στην μελέτη και στις αναλύσεις, προκειμένου να κατανοήσουν σε βάθος το ελληνικό πρόβλημα ή αλλιώς, το πρόβλημα που αρχίζει και διογκώνεται με αφετηρία την Ελλάδα. Η εύκολη αρχική διάγνωση της υποτιθέμενης ελληνικής αφερεγγυότητας και της διαφθοράς αρχίζει να αποδεικνύεται κάπως βιαστική και ίσως ακόμη και επιπόλαιη, διότι αντίστοιχες συνθήκες επικρατούν και σε άλλες χώρες. Η υπόθεση της Ελλάδας και οι αλυσιδωτές αρνητικές εξελίξεις εντός της Ευρωζώνης αλλά και διεθνώς, έχουν αναγκάσει διακεκριμένες προσωπικότητες να πάρουν θέση. Ποιο είναι το τελικό συμπέρασμα το οποίο αντικειμενικά εξάγεται;

Ας δούμε πρώτα επιγραμματικά τι γράφει ο διεθνής τύπος:

Financial Times: «Ελληνική διάσωση: Μια προσπάθεια σε κίνδυνο».

Wall Street Journal: «Οι προσπάθειες της Ελλάδας να καθησυχάσει αποτυγχάνουν»

Los AngelesTimes: «Η Ευρώπη φοβάται ότι η Ελλάδα οδηγείται σταθερά στη χρεοκοπία»

Reuters: «Η φορολόγηση ελληνικών ακινήτων είναι επίδεσμος και όχι μακροπρόθεσμη θεραπεία»

Bild: «Συζήτηση για την ελληνική χρεοκοπία . Η καγκελάριος επέπληξε τον Ρέτσλερ: Ο καθένας πρέπει να ζυγίζει τα λόγια του»

Spiegel on line: «Ελληνική κρίση: Κίνδυνος 350 δισ. ευρώ απειλεί να τινάξει την ευρωζώνη».

Irish Times: «Οι Ευρωπαίοι ηγέτες προσπαθούν να υποβαθμίσουν την απειλή της ελληνικής χρεοκοπίας».

Daily Mail: «Σε χάος οι αγορές καθώς η Ελλάδα παραπαίει κοντά στην άβυσσο».

Ακολουθούν κάποιες δηλώσεις προσωπικοτήτων:

Κ. Μίχαλος, πρόεδρος του ΕΒΕΑ: «Δυστυχώς η Ελλάδα ταλαιπωρείται από την ανεπάρκεια των πολιτικών που την κυβερνούν. Σύρεται με μια θηλιά στο λαιμό ένας ολόκληρος λαός και οδηγείται στα όρια της χρεοκοπίας… Ας καταλάβει επιτέλους η κυβέρνηση ότι απαιτείται η υιοθέτηση και προώθηση μιας διαφορετικής πολιτικής που θα στοχεύει στην ανάπτυξη σε περιόδους οικονομικής κρίσης η πολιτικές σκληρής λιτότητας οδηγούν σε ύφεση.»

Δ.Τσαμπούλας, καθηγητής του ΕΜΠ στον Τομέα Μεταφορών και Συγκοινωνιακής Υποδομής: «Τα μέτρα αυτά δεν οδηγούν πουθενά δεν έχουν αγγίξει, γυρίζουμε γύρω γύρω αλλά δεν έχουμε αγγίξει το πρόβλημα. Το πρόβλημα είναι ότι όσες θυσίες και να υποστούμε, εμείς οι έλληνες θα βρεθούμε στην ίδια κατάσταση…. Η έκκληση μου ως ακαδημαϊκό είναι ότι θα πρέπει όλες οι δυνάμεις της χώρας να συσπειρωθούν, μυαλά η Ελλάδα έχει αλλά δεν τα χρησιμοποιεί».

Στρος Καν, πρώην πρόεδρος του ΔΝΤ: «Πρέπει να γίνει σημαντικό “κούρεμα” στο χρέος της Ελλάδος, το οποίο δεν είναι πλέον βιώσιμο και δεν υπάρχει άλλη λύση».

Άξελ Βέμπερ, πρώην μέλος του ΔΣ της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και πρώην επικεφαλής της Κεντρικής Τράπεζας της Γερμανίας (Bundesbank): «30 χρόνια θα απαιτηθούν για να λυθεί το ελληνικό πρόβλημα χρέους…Η απάντηση της Ευρώπης στην ελληνική κρίση έχει μέχρι σήμερα εστιασθεί στις άμεσες ανάγκες χρηματοδότησης και δεν προσφέρει στη χώρα μια αξιόπιστη, μακροχρόνια λύση αντιμετώπισης του αυξανόμενου χρέους».

Μπαράκ Ομπάμα, Αμερικανός πρόεδρος: «Η Ελλάδα είναι προφανώς το μεγάλο άμεσο πρόβλημα. Οι Ευρωπαίοι κάνουν κάποια βήματα για να επιβραδύνουν την κρίση, αλλά όχι για να άρουν την κρίση. Το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι τι θα συμβεί με την Ισπανία και την Ιταλία εάν οι αγορές συνεχίσουν να ασκούν πιέσεις σε αυτές τις πολύ μεγάλες χώρες».

Με αυτά τα λίγα και ίσως με πολύ περισσότερα από αυτά που έχουν πέσει στην αντίληψη του καθενός που ασχολείται με τα δρώμενα, μπορεί κανείς να βγάλει το εξής συμπέρασμα:

Η Ελλάδα δεν είναι μια μοναδική περίπτωση από πλευράς διαφθοράς ή από πλευράς μη παραγωγικότητας. Εξάλλου και οι χώρες με πολύ υψηλό «λούστρο» -όπως η Ιρλανδία- ή φουτουριστικές περιοχές άγριας ανάπτυξης, όπως το Ντουμπάι, βρέθηκαν σε σημείο κατάρρευσης.

Υπό την έννοια άρα μιας συγκριτικής παρουσίασης, μπορούμε να στραφούμε στον εαυτό μας από κάθε άποψη. Δεν είμαστε μοναδικοί στην αυτοπροδοτικότητα, στην διαφθορά και στην αλληλοεξόντωση στο εσωτερικό μας. Δεν έχουμε ακριβώς ιδιαίτερα …προνόμια. Αυτό που μας φέρνει στην επιφάνεια μέσα από την κρίση, είναι ότι δεν έχουμε εφεδρείες για να μπορέσουμε να σηκώσουμε την πίεση αυτών των δύσκολων καιρών. Σε αυτήν την εποχή που είναι πια ανταγωνιστικές οι αγορές των κρατικών ομολόγων, που ακριβαίνει το χρήμα, που μεγαλώνουν τα επιτόκια, σε μας εύλογα εμφανίστηκαν πιο έντονα τα προβλήματά μας.

Θα ήταν βέβαια λάθος να υπερβάλλουμε στην αυτοκριτική μας καθώς και το να χάσουμε την αυτοκριτική μας και να προβάλουμε «εικόνες εχθρού» την ώρα που μερικά πράγματα έχουν μια φυσιολογική εξήγηση έστω και αν μια φυσιολογική εξήγηση αποκαλύπτει μια παραπλάνηση ενός λαού ή άλλων παραγόντων.

Σίγουρα ένα μεγάλο μέρος του προβλήματος δημιουργείται από την ίδια την διεθνή οικονομική κερδοσκοπική διαφθορά και το αντίστοιχο των στρατηγικών της, όπου βέβαια για μερικούς η Ελλάδα είναι απλώς ένα επεισόδιο σε ένα ευρύτερο πόλεμο συμφερόντων.

Από την άλλη, θα πρέπει να είμαστε αντικειμενικά ενήμεροι για την απόλυτη ανεπάρκεια του πολιτικού προσωπικού της χώρας. Όταν ο Υπουργός μας των Οικονομικών, ο οποίος είναι ταυτόχρονα καθηγητής συνταγματικού δικαίου, που υποδεικνύει λογικά μια συγκροτημένη προσωπικότητα, τολμά να δηλώσει ενώπιον της Βουλής πως «αν δεν υπήρχε η τρόικα θα είχαμε και πάλι εξοκείλει δημοσιονομικά», αυτό φανερώνει ΑΚΥΒΕΡΝΗΣΙΑ.

Όσο και να ακούγεται αυτό ακραίο, εντούτοις όλα δείχνουν πως αυτή είναι η θλιβερή πραγματικότητα: Η ΧΩΡΑ ΑΥΤΗ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ που να διαχειρίζεται τα πράγματα με γνώμονα τα συμφέροντα του ελληνικού λαού. Τα όσα είδαμε να συμβαίνουν τα τελευταία τουλάχιστον δύο χρόνια, έχουν αποκαλύψει, πως οι άνθρωποι που αποτελούν την κυβέρνηση δεν είναι παρά απλοί μάνατζερ, που διαχειρίζονται ξένα χαρτοφυλάκια.

Αυτό δεν είναι ένα συνομοσιωλογικό σενάριο, είναι μάλλον το γενικό συμπέρασμα που εξάγεται μέσα από όλα αυτά που έχουν στο μεταξύ αποκαλυφτεί.

Πως είναι όμως δυνατόν να συνεχίζει να βρίσκεται το πηδάλιο της χώρας σε τέτοια χέρια; Θα ρωτήσει κάποιος εύλογα.

Η απάντηση είναι αρκετά δυσάρεστη: Αυτό συμβαίνει διότι δεν φαίνεται στον ορίζοντα κάποια εναλλακτική λύση!

Τελικό συμπέρασμα: Η χώρα είναι παραδομένη στη διαχείριση ξένων συμφερόντων και αποτελεί πεδίο ξέφρενων ανταγωνισμών. Το μόνο που μας συγκρατεί ακόμα από την απόλυτη κατάρρευση είναι τα προσδοκώμενα οφέλη γι αυτά τα συγκρουόμενα συμφέροντα!

από το Alkimos archive

Διαγραφή του χρέους και επιστροφή σε εθνικό νόμισμα...

Η ιδέα που είχε ο κ. Στρος Καν και δεν πρόλαβε να την καλλιεργήσει, για την οριστική διαγραφή του ελληνικού χρέους, δεν είναι τελικά για πέταμα. Μέχρι τώρα, από αυτό εδώ το blog, υποστηρίξαμε με θέρμη την λύση για μια αναδιάρθρωση του χρέους με «κούρεμα» τουλάχιστον κατά 50% και ταυτόχρονη παραμονή στο ΕΥΡΩ.

Ήδη, ακόμα και αυτή τη στιγμή που μιλάμε η λύση αυτή δεν είναι πλέον αποδοτική. Ο μικρός παραγωγικός ιστός της οικονομίας μας, καταρρέει. Η ανεργία αυξάνει δραματικά και στην ανεργία του ιδιωτικού τομέα θα προστεθεί σε λίγο και... η ανεργία από τον Δημόσιο τομέα. Η μεσαία νευραλγική κοινωνική τάξη αποσυντίθεται. Οι ατομικές περιουσίες είναι πλέον επισφαλείς και όσο περνά ο καιρός θα γίνονται όλο και πιο πολύ αντικείμενο απάνθρωπων και ανάλγητων φορολογικών επιθέσεων από την κάθε κυβέρνηση, μέχρι να μας τις αποσπάσει πλήρως.

Έτσι, όπως πάνε τα πράγματα σήμερα, δεν μπορούν να συνεχίσουν, ούτε οδηγούν πουθενά. Στο κάτω κάτω, δεν μπορούμε να θυσιάσουμε δυο – τρεις γενιές, μέχρι να καταφέρουμε να φέρουμε βόλτα το τεράστιο δημόσιο χρέος. Αυτό είναι αδύνατο και μόνο να το σκεφτεί κανείς. Επιπλέον, αλλά μίγματα οικονομικών πολιτικών κ.λ.π., σαν αυτό που προτείνει η Νέα Δημοκρατία, δεν μπορούν να αποδώσουν, αφού, έτσι όπως είναι διαρθρωμένο το κρατικοδίαιτο πολιτικοοικονομικό καθεστώς στη χώρα μας, οποιαδήποτε προσπάθειά μας και οι κόποι μας θα συλλέγονται από τις κρησάρες των διαπλεκόμενων αφεντικών του τόπου. Μέσα σ' αυτές τις συνθήκες, επανεκκίνηση της οικονομίας δεν μπορεί να γίνει, ακόμα και με μείωση του χρέους κατά 50%, πολλώ δε μάλλον, αφού δεν θα μπορούμε να δανειστούμε και θα είμαστε πάντα εξαρτώμενοι από υφεσιακά προγράμματα λιτότητας και από τις δόσεις της τρόικα.

Μια αναδιάρθρωση του χρέους με "κούρεμα" κατά 50% εξάλλου, θα ενεργοποιήσει τα CDS και θα πυροδοτήσει μια αλυσιδωτή αντίδραση οικονομικών προβλημάτων σε διάφορες χώρες. Υπάρχει βέβαια και η ξαφνική και ασύντακτη χρεοκοπία (με τα ίδια και χειρότερα αποτελέσματα για τις υπόλοιπες χώρες), αλλά εκεί τα πράγματα στην αρχή και για αρκετό διάστημα θα είναι και για μας πολύ πιο οδυνηρά. Πάντως, σε κάθε περίπτωση, είναι προτιμότερη μια πλήρη και ξαφνική χρεοκοπία, από μια συνεχιζόμενη (στο άγνωστο μέλλον) κατάσταση σαν την σημερινή.

Είναι καιρός λοιπόν, να αρχίσουμε να βλέπουμε και μια άλλη λύση, ακόμα πιο προχωρημένη και από αυτή που συστήνει ο κ. Στρος Καν.

Να αρχίσουμε κατ' αρχήν να συζητάμε με τους εταίρους μας στην ΕΕ, την περίπτωση να αναλάβουν εκείνοι (όπως αρχικά προτείνει ο Στρος Καν) το κόστος μιας πλήρους διαγραφής του ελληνικού χρέους. Δηλαδή εξ ολοκλήρου ανάληψης από τους ίδιους τους Ευρωπαίους εταίρους της εξόφλησης του ελληνικού χρέους. Εξάλλου, έτσι όπως πηγαίνουν τα πράγματα τώρα, η Ευρωζώνη κινδυνεύει και μαζί της κινδυνεύουν τράπεζες και κράτη. Το αντάλλαγμα αυτής της βοήθειας θα είναι αφενός η εκούσια έξοδος από την Ευρωζώνη και η δημιουργία Εθνικού Νομίσματος και αφετέρου η σωτηρία των υπόλοιπων ευρωπαϊκών οικονομιών. Είναι φυσικά βέβαιο πως θα ζητηθούν και άλλα ανταλλάγματα, αλλά εδώ χρειάζεται ορθή διαπραγμάτευση με οξυδέρκεια και χωρίς δουλείες, ούτε πανικόβλητες απερισκεψίες σαν αυτή με την Φινλανδία. Με τον τρόπο αυτό:

1) Η Ελλάδα διασώζεται οριστικά και μάλιστα θα μπορεί από την επόμενη κιόλας μέρα να δανείζεται, αφού θα έχει μηδενικό χρέος.,

2) Τα CDS δεν θα ενεργοποιηθούν, αφού δεν πτωχεύει η χώρα, αλλά αναλαμβάνεται το χρέος της από άλλα κράτη και

3) Η Ευρωζώνη διασώζεται.

Χρειάζεται όμως πολιτική βούληση από τα κράτη της Ευρωζώνης, για την αγορά επί της ουσίας του ελληνικού χρέους, αλλά αυτό μπορεί να τελικά προτιμηθεί από τον κίνδυνο κατάρρευσης των ευρωπαϊκών οικονομιών.

Η λύση αυτή, θα πρέπει όμως να συνοδευτεί ταυτόχρονα και από κάποιες εσωτερικές δικές μας ενέργειες και αλλαγές, διαφορετικά θα είναι δώρον άδωρον, καθόσον από την επομένη θα αρχίσουν να τρέχουν και πάλι τα δημόσια ελλείμματα και να δημιουργείται και πάλι χρέος.

Ειδικότερα:
1) Θα πρέπει να καταρρεύσει πλήρως το σάπιο και διεφθαρμένο κρατικοδίαιτο πολιτικοοικονομικό καθεστώς, μέσα από την πλήρη αλλαγή του πολιτικού συστήματος, προς την κατεύθυνση της πραγματικής δημοκρατίας και της συμμετοχής του λαού στη λήψη των αποφάσεων, ώστε να ελευθερωθούν οι στρόφιγγες του δημόσιου χρήματος από τα χέρια της κρατικοδίαιτης διαπλοκής και να ανοίξει η πραγματική οικονομία στην κοινωνία.

2) Κρατικοποίηση όλων των ελληνικών τραπεζών αρχικά, αφού εξ αιτίας της διαγραφής του χρέους οι ελληνικές τράπεζες θα καταρρεύσουν.

3) Άμεσες διαρθρωτικές αλλαγές για να αναπτυχθεί νέα σύγχρονη παραγωγική μηχανή στη χώρα και

4) Συνταγματική πρόβλεψη για ισοσκελισμένους ετήσιους προϋπολογισμούς και μηδενικό δημοσιονομικό έλλειμμα, κάτι που σήμερα είναι αδύνατον να γίνει ακόμα και αν προβλεφθεί.

Μπορεί όλα τα πιο πάνω να είναι ένα καλό όνειρο, αλλά είναι μια λύση που θα πρέπει να αρχίσουμε να την δουλεύουμε μέσα στην ΕΕ.

από το προεδρική δημοκρατία

Ε ε ε... έρχεται...

Κάτι ετοιμάζεται. Είναι το μόνο βέβαιο. Το ερώτημα είναι αν οι σχετικές ανακοινώσεις θα γίνουν σήμερα, μετά την τηλεδιάσκεψη με Μέρκελ – Σαρκοζί ή στις επόμενες ημέρες. Χτες, πάντως, υπήρξε μεγάλη αναστάτωση στο κυβερνητικό στρατόπεδο. Ο πρόεδρος ζήτησε κοντά του μόνο τους δικούς του ανθρώπους κι αυτό ίσως λέει πολλά. Τώρα αρχίζουμε να καταλαβαίνουμε για ποιόν λόγο ο κ. Παπανδρέου παρέδωσε ένα τόσο ευαίσθητο υπουργείο στον κ. Μόσιαλο. Κάποιος πρέπει να βγει στα κανάλια και να πει τα μαντάτα...

Σήμερα ο κ. Παπανδρέου θα συνομιλήσει μέσω τηλεδιάσκεψης με τους δύο κορυφαίους Ευρωπαίους ηγέτες, την κυρία Μέρκελ και τον Σαρκοζί. Προφανώς δεν θα βρεθούν να... μιλήσουν για τις καλοκαιρινές τους διακοπές, αν και ο κ. Παπανδρέου θα μπορούσε να μιλάει επί ώρες για τις φετινές του αποδράσεις στα ελληνικά νησιά. Ίσως πάλι και να σφάλουμε και η ουσία της συζήτησης να είναι αυτή: Πώς θα μπορέσει να σωθεί η χώρα...

Η άποψη των Ευρωπαίων είναι ξεκάθαρη. Μένει να ακούσουμε αν ο Γιώργος έχει αφήσει πίσω του την σχολή των Παπανδρέου και αν είναι έτοιμος, για μία έστω φορά, να μιλήσει με την γλώσσα της αλήθειας.

Η ανασυγκρότηση της χώρας περνάει αναγκαστικά μέσα από την πλήρη ανασύσταση του ελληνικού κράτους και την σύγκρουση με τα κομματικά φέουδα της δεξιάς και της αριστεράς στην ελληνική κοινωνία. Χρειάζεται μία διαρκής σύγκρουση σε όλα τα επίπεδα και με κάθε δυνατό κόστος. Αυτό που δεν χρειάζεται, είναι οι κουτοπόνηρες τακτικές και οι φεουδαρχικές αντιλήψεις των συνεργατών του πρωθυπουργού.

Η κυρία Μέρκελ και ο κ. Σαρκοζί δεν έρχονται σήμερα για να διαπραγματευτούν, αλλά για να βάλουν ένα τέλος στην φαρσοκωμωδία. Το κακό είναι ότι για άλλη μία φορά ο κ. Παπανδρέου σε μία κρίσιμη ώρα για την χώρα ζήτησε καταφύγιο στην αυλή του. Σαν να πρόκειται για κάποιον κουρασμένο και κυνηγημένο και όχι για έναν ηγέτη που έχει την ικανότητα σε τόσο κρίσιμες ώρες να ενώνει κάτω από την ηγεσία του εχθρούς και φίλους.
γράφει ο Θανάσης Μαυρίδης

από το capital

Το πρώτο βήμα επιστροφής στη “νέα δραχμή”;

Το σενάριο εξόδου από το ευρώ εμφανίζεται πλέον όλο και πιο συχνά σαν μια από τις πιθανές συνέπειες της διελκυστίνδες στην οποία έχουμε περιέλθει.

Όλα αυτά εξαιτίας της άγνοιας και της αδυναμίας του παρασιτικού πελατειακού κράτους να υπερβεί τον εαυτό του και έστω την ύστατη στιγμή, εκμεταλλευόμενο την βοήθεια των εταίρων, να αλλάξει ρότα...

Οι πολιτικοί ταγοί της πελατειακής δημοκρατίας προτίμησαν να... «μπλοφάρουν», επιδιώκοντας να πάρουν τα λεφτά, όχι με αντάλλαγμα τις μεταρρυθμίσεις, αλλά την απειλή των συνεπειών μιας ελληνικής κατάρρευσης...

Δηλαδή, σαν να απειλεί κάποιος τους γείτονες πως αν απασφαλίσει την ισχυρή βόμβα που έχει στο σπίτι του, το ωστικό κύμα που θα ακολουθήσει την έκρηξη, θα κάνει ζημιές και στα υπόλοιπα κτίρια της γειτονιάς...

Η αντίληψη της «μπλόφας» έναντι των εταίρων εμπεριεχόταν στην κούφια αερολογία της στρατηγικής της δήθεν επαναδιαπραγμάτευσης των κομμάτων της αντιπολίτευσης και φαίνεται πως υιοθετήθηκε και από την κυβέρνηση σταδιακά από την Άνοιξη και μετά.

Το Der Spiegel φαίνεται ορθά είχε αναγγείλει, τον περασμένο Ιούνιο, πως ο τότε υπουργός οικονομικών είχε ζητήσει έκθεση για τις επιπτώσεις πιθανής αποχώρησης της Ελλάδας από το ευρώ, σε μια προσπάθεια γνωστοποίησης στους εταίρους του επιχειρούμενου εκβιασμού.

Συνέπεια αυτής της αλλαγής πλεύσης ήταν το προ ημερών χαρτί της διακοπής των διαπραγματεύσεων με την τρόικα, δήθεν για να συνεχιστεί η διαπραγμάτευση σε υψηλό πολιτικό επίπεδο.

Από την μια πλευρά οι μεταρρυθμίσεις που είχαμε αναλάβει να κάνουμε είτε φαλκιδεύονταν με ρυθμίσεις που δεν άλλαζαν τίποτα, είτε δεν γίνονταν καθόλου. Ο εκβιασμός αποσκοπούσε να συνεχίσουν να μας τροφοδοτούν με τις δόσεις του δανείου και είχε σαν στόχο την διαιώνιση της ελληνικής παρασιτοκρατίας...

Μέχρι τη χρεοκοπία η παρασιτοκρατία απομυζούσε την ικανότητα της χώρας να δανείζεται από τις αγορές λόγω ευρώ. Στη συνέχεια, επιχειρήθηκε να απομυζήσει τον Ευρωπαίο φορολογούμενο, μέσω των δανείων της τρόικα, αλλά και μέσω της επιδίωξης του ευρωομολόγου χωρίς να προηγηθεί η μεταρρύθμιση πρώτα.

Φευ όμως, όλα τα ψέματα έχουν κοντά πόδια. Τα ψέματα στην οικονομία ακόμη περισσότερο καθώς έχουν να κάνουν με αριθμούς...

Σαν αποτέλεσμα, η «μπλόφα» βρήκε «τοίχο», οργή και άρνηση εκταμίευσης της έκτης δόσης. Τα «σαΐνια» της ελληνικής πολιτικής σκηνής δεν έχουν λάβει σοβαρά υπόψη τις αντιδράσεις της κοινής γνώμης στην Ευρώπη και τις ενστάσεις εντός των κοινοβουλευτικών ομάδων στα ευρωπαϊκά κοινοβούλια.

Κρίνοντας από τη σπουδή των βασικών ευρωπαϊκών κυβερνήσεων να υπερασπιστούν το ευρώ, θεώρησαν πως μπορούν να εκβιάσουν μια παράταση των καλών ημερών για τους «τεμπέληδες της εύφορης κοιλάδας» των συντεχνιών του δημοσίου και των επαγγελματικών συντεχνιών που συνιστούν την ραχοκοκαλιά των κομματικών τους μηχανισμών και των ψηφοφόρων τους.

Έτσι φτάσαμε στο σημείο να κινδυνεύει η εκταμίευση της έκτης δόσης, αλλά και η παραμονή της χώρας στην ευρωζώνη, καθώς έχουν αυξηθεί οι φωνές που το θέτουν πλέον ευθέως.

Τα δυο αυτά ενδεχόμενα σημαίνουν σε γενικές γραμμές και με απλά λόγια τα εξής.

Αναβολή έκτης δόσης...
Η αναβολή εκταμίευσης της έκτης δόσης σημαίνει πως το ελληνικό κράτος τους επόμενους μήνες δεν θα έχει τη δυνατότητα να καταβάλει μισθούς, συντάξεις και άλλες κρατικές δαπάνες όπως π.χ. φάρμακα, θέρμανση στα σχολεία κλπ.

Τα «σαΐνια» της κομματοκρατίας που κυβερνάνε πριν μπλοφάρουν δεν είχαν προσέξει πως μέχρι το τέλος του χρόνου δεν έχουμε σοβαρές λήξεις ελληνικών ομολόγων και έτσι η δόση προοριζόταν για άλλες ανάγκες πέραν το δανειστών...

Τώρα αναζητούνται λύσεις έκδοσης «βεβαιώσεων οφειλών», σύμφωνα με τα ρεπορτάζ του κυριακάτικου τύπου, έναντι μισθών προς συνταξιούχους και δημοσίους υπαλλήλους. Κάτι τέτοιο θα έχει διττή σημασία.

Η "νέα δραχμή"...
Κατ’ αρχήν αποτελεί το πρώτο βήμα επιστροφής στη νέα δραχμή, η έξοδος από το ευρώ προς το παρόν δεν προβλέπεται νομικά, αλλά αυτό δεν σημαίνει πολλά πράγματα, γιατί πολύ εύκολα μπορεί να μας επιβληθεί.

Αν η τρόικα και κυρίως η ΕΚΤ σταματήσουν να δίνουν ρευστότητα, η πρώτη μέσω του κράτους και η δεύτερη μέσω τραπεζών στην ελληνική οικονομία, θα έχουμε πλήρη παράλυση και φαινόμενα έλλειψης τροφίμων και καυσίμων.

Μοιραία και υπό το βάρος εκτάκτων συνθηκών, η όποια κυβέρνηση θα αποφασίσει να τυπώσει «κάτι» για να συνεχιστούν υποτυπωδώς οι συναλλαγές και στοιχειωδώς η οικονομική δραστηριότητα.

«Οι βεβαιώσεις οφειλών» του κράτους προς τους δημόσιους υπαλλήλους αποτελούν το πρώτο βήμα προς την κατεύθυνση αυτή.

Τι άλλο είναι το χρήμα από ένα κομμάτι χαρτί που βεβαιώνει πως ο κομιστής δικαιούται την αξία ανταλλαγής ή αποταμίευσης που αναγράφεται πάνω;...

Δεν είναι μονόδρομος...
Η εξέλιξη αυτή όμως δεν αποτελεί ακόμη ανεπίστρεπτη διαδικασία εξόδου από το ευρώ και γι’ αυτό ίσως αποδειχτεί εξέλιξη με θετικές συνέπειες.

Θα έχει θετικές συνέπειες γιατί μια σημαντική μερίδα της κοινής γνώμης με ευήκοα ώτα στο λαϊκισμό των μαγικών οικονομικών λύσεων θα βιώσει την αξία των λόγων όσων υποστηρίζουν πως σημασία έχει να συνεχίζεις να παίρνεις το μισθό που έπαιρνες και να διατηρείς τα κεκτημένα και ας είναι και σε δραχμές.

Με απλά λόγια, οι «βεβαιώσεις οφειλών» του χρεοκοπημένου δημοσίου θα έχουν μικρή ή δεν θα έχουν καμιά αξία ανταλλαγής, όπως θα συνέβαινε επί μακρόν και με μια πιθανή «νέα δραχμή» μιας παρασιτικής και χρεοκοπημένης οικονομίας...

Με αυτή την έννοια, τι αξία έχει μια άδεια ταξί ή φαρμακοποιού ή συμβολαιογράφου σε έστω περίκλειστο και προστατευμένο επάγγελμα, όταν δεν θα υπάρχει αντικείμενο προνομιακής εκμετάλλευσης...

Με απλά λόγια, συμφέρει να έχεις επαγγελματική άδεια με μικρότερα περιθώρια κέρδους λόγω ανοιχτού περιβάλλοντος και ανταγωνισμού σε μια οικονομία που θα καταφέρνει πάλι να παράγει εισοδήματα και πλούτο σε ένα νόμισμα σταθερό με ανταλλακτική αξία στο εξωτερικό...
Παρά προνόμια σε μια νεκρή οικονομία...
γράφει ο Κ. Στούπας

από το capital

Όσοι ονειρεύεστε εξέγερση... ξεχάστε το

Επειδή πολλοί κάνουν όνειρα για μια εξέγερση που θα μας έβγαζε από αυτόν τον εφιάλτη που ζούμε, έχουμε να πούμε το εξής: Εξεγείρεται μια κοινωνία που βρίσκεται σε ακμή. Ποτέ δεν εξεγείρεται μια κοινωνία που βρίσκεται σε παρακμή. Η ελληνική κοινωνία δυστυχώς βρίσκεται ήδη σε τροχιά παρακμής και επομένως δεν υπάρχει περίπτωση να σημειωθεί εξέγερση και κατάρρευση του σάπιου και διεφθαρμένου καθεστώτος που την οδηγεί στην παρακμή.

Εξέγερση και κατάρρευση ενός σάπιου καθεστώτος συμβαίνει... όταν υπάρχουν ακμάζουσες κοινωνικές δυνάμεις οι οποίες ασφυκτιούν μέσα στο υπάρχον καθεστώς και διεκδικούν την αλλαγή και την άνοδό τους στην κοινωνική εξουσία. Βλέπετε εσείς κάτι τέτοιο στη σημερινή ελληνική κοινωνία; Βλέπετε εσείς να υπάρχουν τέτοιες ακμάζουσες κοινωνικές δυνάμεις; Πως είναι δυνατόν να υπάρξει εξέγερση για αλλαγή, όταν όλες σχεδόν οι κοινωνικές ομάδες, δικηγόροι, γιατροί, δημόσιοι υπάλληλοι, φαρμακοποιοί, φορτηγατζήδες, ταξιτζήδες, πανεπιστημιακοί κ.λ.π. διεκδικούν με πάθος την διατήρηση της υπάρχουσας κατάστασης. Δηλαδή αγωνίζονται και διεκδικούν την διατήρηση του τέλματος που βόλευε όλους με τα δανεικά των τοκογλύφων.

Υπάρχουν βέβαια κάποια ανήσυχα πνεύματα που βλέπουν τον εξελισσόμενο παραλογισμό και εξεγείρονται μέσα τους ή έστω εκφράζονται προς τα έξω κυρίως μέσα από το διαδίκτυο, το οποίο προσπαθεί το ίδιο το καθεστώς να θέσει υπό έλεγχο, αλλά αυτό δεν αρκεί. Το σύνολο της κοινωνίας, μέσα από τον καλλιεργούμενο φόβο από το καθεστώς και τα ΜΜ"Ε", βολεμένο σε μια κατάσταση που είχε συνηθίσει, ακολουθεί τη σταθερή τροχιά της παρακμής.

Αυτά τα ανήσυχα πνεύματα θα μπορέσουν να συγκροτήσουν κοινωνικά ρεύματα μόνο αν το υπάρχον καθεστώς χάσει τον έλεγχο, μέσα από μια οικονομική κατάρρευση, την οποία τώρα προσπαθεί με νύχια και με δόντια να την αποφύγει, παραδίνοντας ακόμα και την ίδια τη χώρα και το λαό της στα ντόπια και διεθνή αρπακτικά.

από το προεδρική δημοκρατία

Τα πραγματικά καυτά νέα της εβδομάδος... δεν φοράνε μαγιό!

Δεύτερη ανάγνωση, προσεκτική ερμηνεία και διπλή μετάφραση θέλουν από εδώ και στο εξής τόσο οι πολιτικές επιλογές και εξαγγελίες της κυβέρνησης όσο και η στάση της αντιπολίτευσης στο σύνολό της. Γιατί η μεν κυβέρνηση μονιμοποιεί, όπως φαίνεται, την τακτική του αποπροσανατολισμού από τα πραγματικά προβλήματα η δε αντιπολίτευση θα εντείνει την τακτική ετοιμότητας για το ενδεχόμενο πρόωρων εκλογών.

Εάν επιχειρήσουμε στη βάση αυτή να ερμηνεύσουμε και να μεταφράσουμε τις πολιτικές εξελίξεις της εβδομάδας, θα οδηγηθούμε σε ακριβέστερα συμπεράσματα από...αυτά που επιδίωξε η πολιτική σκηνή του τόπου να περάσει στην κοινή γνώμη.

Κορυφαίο γεγονός της εβδομάδας ήταν, κατά την άποψή μου, η αποκάλυψη του βάλτου κάτω από το «στέρεο» έδαφος της συμφωνίας των Βρυξελλών για το ελληνικό χρέος. Του βάλτου που δημιουργεί, κυρίως, η αναποφασιστικότητα των Ευρωπαίων ηγετών και η εμφάνιση των σκοτεινών σημείων των χειρισμών όχι μόνο για την ελληνική κρίση αλλά και για την ευρωπαϊκή στο σύνολό της.

Η αποκάλυψη του βάλτου που διαδέχθηκε τους πανηγυρισμούς μας για τη συμφωνία περιέχει (ως φυσική συνέπεια) και σοβαρούς κινδύνους να δυναμιτίσει το πολιτικό κλίμα που θεώρησε η κυβέρνηση ότι δημιουργήθηκε στις Βρυξέλλες.

Και το ενδεχόμενο αυτό είναι που οδήγησε (όπως όλα δείχνουν) σε κυβερνητικό συναγερμό και οργάνωση εκστρατείας αποπροσανατολισμού.

Η πρώτη «εκστρατευτική» κίνηση ήταν η έντονη δημοσιοποίηση του κοινωνικού σχεδίου απασχόλησης 50.000 από τους 1.100.00 ανέργους (του 2012) για 5μηνη εργασία με μηνιαίες αποδοχές 600 ευρώ!!!

Αυτή είναι η, κατά την γνώμη μου, ορθή ερμηνεία του άγνωστου ακόμη σχεδίου που διαφημίσθηκε από όλα τα μέσα ενημέρωσης ως σωτήριο έργον...

Ας δούμε τώρα και την μετάφραση του.

Το κράτος επισημοποιεί πλέον τον μηνιαίο μισθό των 600 ευρώ και την προσφορά πεντάμηνης εργασίας φέρνοντας τα επίπεδα των μηνιαίων αμοιβών σε εκείνα της Βουλγαρίας. Γιατί ανεξάρτητα από το εάν πρόκειται για πρόγραμμα απασχόλησης ανέργων το καθεστώς των 600 ευρώ τον μήνα καθιερώνεται και δίνει ισχυρά επιχειρήματα στην ιδιωτική πρωτοβουλία να το συνεχίσει και να το επεκτείνει. Και ως προς το ύψος των μισθών και ως προς την διάρκεια της εργασίας.

Άλλωστε και οι ιδιώτες άνεργους θα απασχολήσουν.

Εάν δε αυτό συνδυαστεί και με τα ωρομίσθια των 3-5 ευρώ των μεταναστών και λαθρομεταναστών τόσο στα αστικά Κέντρα όσο και στην επαρχία για απασχόληση στα χωράφια και στις κατασκευές σχηματοποιούμε μια νέα πρωτόγνωρη εικόνα απασχόλησης και αμοιβών με μισθούς 600 ευρώ και μεροκάματα 20-30 ευρώ.

Στην εικόνα δε αυτή θα πρέπει να προστεθεί το μεγάλο ψαλίδισμα των συντάξεων και των επικουρικών σε συνδυασμό με την μείωση του πλαφόν των συντάξεων την κατάργηση του εφάπαξ και τις μεγάλες μεταβολές στο μισθολόγιο του δημοσίου.

Ανεξάρτητα από το εάν όλα αυτά επιβάλλονται και από τους δανειστές και από τον φόβο της στάσης πληρωμών, γεγονός είναι πως η νέα εικόνα στην απασχόληση συνδυάσθηκε από την κυβέρνηση αφενός με την μια δήθεν κοινωνική πολιτική, εν μέσω κρίσης, και αφ ετέρου με την εκστρατεία αποπροσανατολισμού της κοινής γνώμης από το αναδυόμενο πρόβλημα της συμφωνίας των Βρυξελλών.

Η αντιπολίτευση, τώρα, βλέποντας πιθανούς ορίζοντες εκλογών σχολίασε την εξέλιξη αλλά χωρίς διάθεση αποκάλυψης της αλήθειας μιας και δεν συμφέρει πολιτικά η αντιπαράθεση σε μέτρα υπέρ των ανέργων...

Η δεύτερη κίνηση ήταν η απελευθέρωση... του επαγγέλματος των εμπόρων ναρκωτικών δια της μεθόδου της άρσης της ποινικοποίησης της χρήσης που γίνεται μεθοδικά... ως προγραμματική δέσμευση της κυβέρνησης.

Η μοναδική αντίδραση είναι αυτή της αντιπολίτευσης που όμως θα μετρήσει σε βάρος της σε περίπτωση εκλογών.

Άρα μεταφράζοντας και αυτήν την κίνηση της κυβέρνησης βλέπουμε από την μία πλευρά αποπροσανατολισμό και από την άλλη στρίμωγμα της αντιπολίτευσης σε ένα θέμα που «μετράει» πολιτικά για το ΠΑΣΟΚ.

Η τρίτη κίνηση ήταν η στρατολόγηση, στην εκστρατεία αποπροσανατολισμού των Περιφερειαρχών γνωστών και ως «μικρών πρωθυπουργών» στην «τούμπα» της κυβέρνησης για τους ταξιτζήδες. Βεβαίως και οι ταξιτζήδες με τις ακρότητές τους οδηγήθηκαν σε αδιέξοδο και έψαχναν μια «συνδικαλιστική λύση» που να στέκεται.

Η κυβέρνηση όμως έχει διπλό κέρδος. Γιατί από την μία πλευρά απέφυγε την «τούμπα» ο πρωθυπουργός και ο αρμόδιος υπουργός του και από την άλλη έχει το περιθώριο να κάνει την δική της «τούμπα» αδειάζοντας τους περιφερειάρχες.

Η δε αντιπολίτευση δεν έχει να κάνει τίποτε άλλο από την αντιπαράθεσή της με την κυβέρνηση. Αλλά και αυτό μετράει ως κυβερνητικό πολιτικό κέρδος μιας και εμφανίζεται απόλυτα προσαρμοσμένη στις απαιτήσεις και επιταγές της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του μνημονίου.

Με όλα αυτά τα «πολιτικά κέρδη» της πρώτης (μετά την συμφωνία των Βρυξελλών) εκστρατείας αποπροσανατολισμού είμαι απόλυτα βέβαιος ότι η τακτική όχι μόνο θα συνεχιστεί αλλά θα πάρει και διαστάσεις.
γράφει ο Γιώργου Κράλογλου

από το capital

Το “χοντρό” παιχνίδι των αγορών και το ψηλό παιδί της Μινεσότα

Στο χοντρό παιχνίδι των «αγορών» και οι υποτιθέμενοι Ευρωπαίοι «ηγέτες», Άθλια πιόνια στη σκακιέρα της ασύδοτης παγκοσμιοποίησης… Να φορτώνουν τα βάρη στις πλάτες των λαών και να στρώνουν το χαλί στην επέλαση των βαρόνων των «αγορών».

Από κοντά και η ΕΚΤ, σταθερά προσκολλημένη στο καλοστημένο «κολπάκι» του Συμφώνου Σταθερότητας, αρνούμενη στην ουσία να αντιμετωπίσει το χρέος, οδηγώντας έτσι με μαθηματική ακρίβεια την ευρωζώνη σε κατάρρευση…

Κι από την άλλη ο... βαθυστόχαστος ρυθμιστής των πάντων, ο ηλίθιος της Μινεσότα, ο cold blood killer, με τους Παπακωνσταντίνους, τους Βενιζέλους και τα άλλα πολιτικά τσόκαρα να δένει χειροπόδαρα μια χώρα για γενιές ολόκληρες στο άρμα της πολιτικής, της οικονομικής και της ηθικής εξαθλίωσης…

Αν οι Ευρωπαίοι, τρόπος του λέγειν, ηγέτες πρέπει να εκδιωχθούν κακήν κακώς από τους λαούς τους, τα δικά μας ανδρείκελα, τα πουλημένα τομάρια της συμμορίας του εραστή της παγκοσμιοποίησης, με πρώτο και καλύτερο τον ίδιο, πρέπει με συνοπτικές διαδικασίες να οδηγηθούν στο Γουδί…

…Γιατί το κακό που έκανα σ’ αυτή τη χώρα μέσα σε δύο χρόνια δεν τον έκαναν ούτε οι Τούρκοι στα 400 χρόνια της Οθωμανικής σκλαβιάς!

Όσο για την αντιπολίτευση, αξιωματική και μη και αυτό αφορά στην «αξιωματική» και λιγότερο ή μάλλον καθόλου στη «μη», το καλοστημένο «δόκανο της συναίνεσης» από τη μια και η κατ’ εξακολούθηση διαβεβαίωση προς τους εταιροτοκογλύφους, «θα σταθούμε συνεπείς απέναντι στις υποχρεώσεις μας» από την άλλη, παραπέμπουν σε παρωχημένες πολιτικές που διαγράφουν με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο την περιθωριοποίηση των εμπνευστών τους…
Βασίλης Ν. Τριανταφυλλίδης
(Χάρρυ Κλυνν)

από το στο μυαλό του Χάρρυ Κλυνν