Τον τελευταίο καιρό στα ελληνικά γήπεδα έχουμε γίνει παρατηρητές ενός φαινομένου ευχάριστου στην συντριπτική πλειοψηφία των ελλήνων.
Αυτό έχει σχέση με τα πανό που αναρτώνται και τα πολιτικά συνθήματα που ακούγονται, που έχουνε όνομα και διεύθυνση… με κύριο αποδέκτη την κυβέρνηση.
Το ότι ΚΑΙ ΤΑ ΓΗΠΕΔΑ σταδιακά εξελίσσονται σε…
«πλατείες», είναι ιδιαίτερα ανησυχητικό για το πολιτικό κατεστημένο. Άλλο ένα «κατόρθωμα» του ΓΑΠ, για το οποίο δεν θα πρέπει να αισθάνεται ιδιαίτερα περήφανος.
Οι σπασμωδικές κινήσεις για την τήρηση «τυπικών», σχετικά με την έναρξη του αγώνα φανερώνουν και το πανικό των κυβερνώντων.
Τα γήπεδα και αυτά γίνονται προάγγελος για το τέλος της χούντας του ΠΑΣΟΚ και γιατί όχι, του τέλους της μεταπολίτευσης.
Στα γήπεδα η Ελλάδα δεν αναστενάζει... θα “ΤΟΥΣ” κάνει όμως ν' αναστενάξουνε.
γράφει ο ΚρίτωνΗ υπερβολή καταστολής συνιστά ένδειξη τρόμου εκ μέρους των εκπροσώπων του συστήματος.Ένα πολιτικό σχόλιο, από το οποίο θα εξαχθεί αβίαστα και η νομική απάντηση στο ερώτημα για το αν νομίμως ενήργησε η αστυνομία την έρευνα και σύλληψη του φιλάθλου για το πανό διαμαρτυρίας στο γήπεδο μετά τον αγώνα Παναθηναϊκού – Εργοτέλη το Σάββατο:
Οι Έλληνες είναι περήφανοι για τους 300 του Λεωνίδα και ταυτόχρονα οργισμένοι με τους 300 της Βουλής, που στη συνείδηση του κόσμου εκφράζουν το καταρρέον και ζέχνον εν γένει πολιτικό σύστημα, αυτό που προκάλεσε με συνειδητές ενέργειες και εγκληματικές παραλείψεις, το ναυάγιο της Ελλάδας.
Ένα σύστημα που τα εξέχοντα μέλη του άντλησαν τεράστια παράνομα οφέλη από κακουργήματα κατά του κοινωνικού συμφέροντος και συνόλου, εγκλήματα που όχι μόνο δεν ελέγχθηκαν, αλλά εξακολουθούν να μην ελέγχονται ενάντια σε κάθε έννοια κράτους δικαίου και δημοκρατίας, ενώ ταυτόχρονα επιβάλλονται στο λαό ακραία μέτρα λιτότητα και καταπίεσης.
Το ίδιο σύστημα δείχνει να υποτιμά τους νεαρούς φιλάθλους, ως μη ισότιμους πολίτες, ως μη δηλαδή κατέχοντες πολιτικό αίσθημα και ευαισθησίες και κυρίως ως μη διαθέτοντες τα δικαιώματα, που εγγυάται το σύνταγμα και η ΕΣΔΑ σε όλους τους ανθρώπους.
Το πανό στον αγώνα Παναθηναϊκού – Εργοτέλη, με τη φράση
“πολιτικοί λαμόγια, βουλή των βολεμένων. θα σας πνίξει η οργή των εξεγερμένων”, όπως και ανάλογα πανό σε διάφορους αγώνες, απλά εξέφρασε την κοινή πεποίθηση, αποτέλεσε μία έκφραση της λαϊκής αγανάκτησης και ασφαλώς δεν συνιστά διάπραξη καμμίας μορφής ποινικού αδικήματος, ενώ βέβαιη η έρευνα υπήρξε παράνομη ελλείψει ποινικού αδικήματος, ελλείψει έγκλησης εκ μέρους κάποιου θιγέντος και επομένως με καταχρηστική και μη νόμιμη εφαρμογή της αυτόφωρης διαδικασίας.
Πολύ περισσότερο προκαλεί η επιλεκτική εφαρμογή και η σφοδρότητα της αντίδρασης, όταν σε δεκάδες περιπτώσεις κατά το παρελθόν, όπου διαπράττονταν ακόμη και αυτόφωρα κακουργήματα, οι αστυνόμοι κατά παράβαση του καθήκοντός τους, παρακολουθούσαν αμέτοχοι,
“τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι” (εννοείται των πολιτικών προϊσταμένων τους)!
Οι διαμαρτυρίες των γηπέδων αποτελούν μία φυσική συνέχεια των διαμαρτυριών των πλατειών, που εκμεταλλευόμενες την τηλεοπτική κάλυψη των αγώνων και τη λαϊκή απήχηση του αθλήματος, πονούν περισσότερο, αυτούς που είναι εγκλωβισμένοι στο φαίνεσθαι!
Αλίμονο αν στη σημερινή εποχή, αφαιρεθεί από τον Έλληνα ακόμη και το αναφαίρετο συνταγματικό δικαίωμα της ελευθερίας της έκφρασης και κριτικής, ακόμη και σκληρής, κατά του πολιτικού συστήματος και αυτών, που κατά κύριο λόγο το εκφράζουν.
Το “λιβάνισμα” και το “γλύψιμό” τους, στον αντίποδα, από τους κάθε λογής σφογγοκωλάριους της διεφθαρμένης εξουσίας, επιτρέπεται ή άραγε αυτά κατά κύριο λόγο παραβιάζουν κάθε έννοια δικαίου, ηθικής και αισθητικής, προκαλώντας πλέον την κοινή λογική των πολιτών και φανερώνοντας το πολυκέφαλο τέρας της διαπλοκής, που έχει τυλίξει τα πλοκάμια του από την κορυφή μέχρι τη βάση της κοινωνίας;
Αν οι μη κατονομαζόμενοι στο πανό βουλευτές έχουν δικαίωμα προστασίας της προσωπικότητάς τους, αναρωτιέμαι γιατί δεν το έχουν τα 10.000.000 Ελλήνων, που υφίστανται τις συνέπειες της εγκληματικής τους συμπεριφοράς ή ανικανότητας;
Αυτούς που επί δεκαετίες, δεν έβλεπαν τίποτε στραβό , αυτούς που νεμήθηκαν την εξουσία με υπερβολή, με άκρατο εγωισμό και ιδιοτέλεια, πολλοί με αδιαφορία για το ύπατο αξίωμα, που κατείχαν, άλλοι ανίκανοι να ανταποκριθούν και κάποιοι στα ανώτατα κλιμάκια της “ιεραρχίας” θεσπίζοντας και διασπείροντας την ανομία, αυτούς που παράλληλα νομοθέτησαν και το θεσμικά ακαταδίωκτό τους,
ΑΥΤΟΥΣ ΑΣ ΣΥΛΛΑΒΟΥΝ οι αστυνομικοί, αν θέλουν να προστατεύσουν την κοινωνική συνοχή και δικαιοσύνη.
Ένα κράτος, που διολισθαίνει στην εφαρμογή αντιδημοκρατικών και ανελεύθερων μεθόδων, στη συρρίκνωση των κοινωνικών κεκτημένων και στη στρέβλωση της προσωπικότητας των πολιτών, που έχουν ανάγκη ελευθερίας και χώρου να εκφράσουν τη δίκαιη αγανάκτησή τους, χάνει κάθε δημοκρατική νομιμοποίηση, εγκαθιδρύοντας ΤΥΡΑΝΙΑ.
Όταν δε οι πολιτικοί και τα όργανα εξουσίασης, που ελέγχουν, μεταξύ των οποίων και η αστυνομία, αντί να τιμήσουν την ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ που αυτονόητα έχουν, να σταθούν, να αφουγκραστούν και να υπομείνουν τη δίκαιη αυτή αγανάκτηση, κάνοντας το ΠΑΝ για να αλλάξουν τα κακώς κείμενα , τα πολλαπλασιάζουν, με κατάχρηση εξουσίας και υπερβολή άδικης καταστολής, τότε δεν αφήνουν καμμία άλλη επιλογή στο Λαό, που τους ανέδειξε. Και η επιλογή αυτή δεν θα είναι ευγενική όσο το πανό!
γράφει ο Κυριάκος ΚόκκινοςΔικηγόρος παρ’ Αρείω Πάγω – Αντιπρόεδρος Συνδέσμου Ελλήνων Βατραχανθρώπων
Τιμούμε τη μνήμη κάποιων ανθρώπων, σημαίνει ότι ακολουθούμε το παράδειγμά τους. Κι αν δεν μπορούμε να το κάνουμε αυτό, είτε γιατί δεν είναι δυνατόν να είμαστε όλοι ήρωες είτε γιατί δεν το απαιτούν οι συγκεκριμένες περιστάσεις, τουλάχιστον υποκλινόμαστε στη μνήμη τους, στους αγώνες τους, στις θυσίες τους. Και πάντως, δεν πράττουμε το ακριβώς αντίθετο.
