Τους στρέψαμε όλους εναντίον μας!

Αφού ξεκαθάρισαν πως εάν η Ελλάδα δεν υιοθετήσει τις αποφάσεις της συμφωνίας της 27ης Οκτωβρίου, δεν μπορεί να καταβληθεί η έκτη δόση, οι Merkel και Sarkozy διεμήνυσαν ότι θέλουν να βοηθήσουν την Ελλάδα, αλλά δεν μπορούν να κάνουν κάτι εάν δεν το θέλει η ίδια.

Στην κοινή ανακοίνωση και συνέντευξη Τύπου οι δύο ηγέτες μετά από τη λήξη της συνάντησης με τον Έλληνα πρωθυπουργό, τόνισαν ότι το δημοψήφισμα θα διεξαχθεί στις 4 Δεκεμβρίου, και το ερώτημα θα αφορά στην παραμονή ή όχι της Ελλάδας στο ευρώ.

Συγκεκριμένα, ο... Γάλλος πρόεδρος Sarkozy τόνισε πως «ελπίζει» η Ελλάδα να παραμείνει στο ευρώ, ωστόσο εάν είναι να διεξαχθεί το δημοψήφισμα, να γίνει το συντομότερο δυνατό. Πρόσθεσε ακόμη πως είναι στο χέρι των Ελλήνων πολιτών εάν η χώρα θα παραμείνει στην ευρωζώνη, διαμηνύοντας ωστόσο ότι «δεν θα αφήσουμε την Ευρώπη ή το ευρώ να καταρρεύσουν».

Επίσης, ο Γάλλος πρόεδρος τόνισε ότι οι χώρες που δείχνουν να αδιαφορούν για τα συμφωνηθέντα της 27ης Οκτωβρίου, θα πρέπει να εγκαταλείψουν την ευρωζώνη.

Η Merkel από την πλευρά της δήλωσε πως «είμαστε προετοιμασμένοι για το ενδεχόμενο εξόδου της Ελλάδας από την ευρωζώνη, υποσχόμενη μάλιστα πως δεν πρόκειται να εγκαταλειφθεί το ευρώ, ακόμη και μετά από ενδεχόμενη έξοδο της Ελλάδας.

Ο Έλληνας πρωθυπουργός εξάλλου, σε δηλώσεις του μετά το πέρας της συνάντησης, τόνισε ότι είναι αισιόδοξος πως «ο ελληνικός λαός είναι έξυπνος και ώριμος για να λάβει τη σωστή απόφαση», εκτιμώντας πως το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος θα είναι θετικό.

Απαντώντας σε ερώτηση δημοσιογράφου για το εάν θα λάβει ψήφο εμπιστοσύνης από τη Βουλή την Παρασκευή, δήλωσε «το ελπίζω, αλλά δεν θα έχω πρόβλημα, γιατί έτσι είναι οι δημοκρατικές διαδικασίες».

Επίσης, η επικεφαλής του ΔΝΤ, Christine Lagarde, δήλωσε ότι η επόμενη δόση θα δοθεί στην Ελλάδα μετά από το δημοψήφισμα. Όπως τόνισε ακόμη, «η Ελλάδα πρέπει να απομακρύνει κάθε αβεβαιότητα πριν από τη διανομή των κεφαλαίων». Δήλωσε δε ικανοποιημένη από το γεγονός ότι το δημοψήφισμα θα διεξαχθεί σχετικά νωρίς., καθώς και ότι ελπίζει να βρίσκεται σε θέση να διατάξει την εκταμίευση της δόσης προς την Ελλάδα σύντομα.

από το capital

Όταν κανένας δεν θέλει να αναλάβει την ευθύνη...

Η ελληνική αντιπολίτευση έχει περάσει το μήνυμα στον Ελληνικό λαό ότι οι Ευρωπαίοι μας εκβιάζουν, ότι καμία συμφωνία με την Ευρώπη δεν μας συμφέρει, ότι μας αδικούν, θέλουν να μας πουλήσουν στα σκλαβοπάζαρα, θέλουν να μας πάρουν τα πετρέλαια, θέλουν να μας πάρουν την περιουσία, θέλουν να μας αποτελειώσουν και πολλά άλλα τα οποία δεν έχει νόημα να απαριθμήσω.

Από την άλλη, υπάρχει μια κυβέρνηση που δεν...έχει κάνει τίποτα το σωστό, δεν έχει ποτέ ενδώσει σε τίποτα προς την αντιπολίτευση (έτσι ώστε να έχουμε κάποιο συμβιβασμό σε οτιδήποτε), έχει πέσει παντελώς έξω σε όλες τις εκτιμήσεις της, έχει πει πολλά ψέματα και πάνω από όλα, μας έλεγε εδώ και δυο χρόνια ότι μια αναδιάρθρωση (κούρεμα) είναι του διαβόλου (ενώ δεν θα έπρεπε) και τώρα ξαφνικά είναι δώρο (που είναι δηλαδή) εξ΄ ουρανού.

Έχουμε δηλαδή μια κατάσταση όπου το σύνολο της πολιτικής ηγεσίας λαϊκίζει, δεν έχει προτάσεις και το αποτέλεσμα είναι η σημερινή κατάσταση.

Οι Ευρωπαίοι από την άλλη μας λένε κάτι πολύ απλό: θα αναλάβουμε εμείς (οι Ευρωπαίοι) την εξυπηρέτηση του χρέους σας και εσείς θα πρέπει να μειώσετε τα ελλείμματα. Και προκείμενου να μειώσουμε τα ελλείμματα, μας κάνουν τη χάρη να μας κάνουν ένα κούρεμα, για να μας μειωθεί το συνολικό χρέος καθώς και το κόστος εξυπηρέτησης του υπολοίπου ποσού. Τέλος, αναλαμβάνουν αυτοί να χρηματοδοτήσουν τις ανάγκες της οικονομίας μας μέχρι να ορθοποδήσουμε.

Στη μέση σε όλα αυτά είναι λοιπόν ο ελληνικός λαός.

Αυτός ο λαός όμως, δυστυχώς επηρεάζεται από την ελληνική τηλεόραση, όπου μια βόλτα να κάνει κανείς στις πρωινές εκπομπές, θα τραβάει τα μαλλιά του με αυτά που ακούει. Το βράδυ στα κεντρικά δελτία ειδήσεων θα πρέπει να έχει προμηθευτεί ηρεμιστικά για να αντέξει και μέχρι τα μεσάνυχτα, θα πρέπει να πάρει παραισθησιογόνα για να μην τρελαθεί.

Δεν φτάνει δηλαδή η ανεπάρκεια των πολιτικών και του συστήματος όλου, έχουμε και την ανεπάρκεια των ενημερωτικών μέσων, διότι οι καλεσμένοι (με ελάχιστες εξαιρέσεις) είναι οι ίδιοι και οι ίδιοι και δεν επιτρέπουν σε κανέναν να περάσει μια πιο ορθολογική άποψη, μακριά από τις φαμφάρες και τις θεωρίες συνωμοσίας που ακούμε.
Αποτέλεσμα είναι ότι ο ελληνικός λαός έχει μπερδευτεί πάρα πολύ. Τόσο πολύ μάλιστα, που ενώ κάποιοι μας χαρίζουν λεφτά, οι πολιτικοί και τα μέσα ενημέρωσης θέλουν να τον πείσουν ότι κάτι τέτοιο δεν είναι προς το συμφέρον μας.

Το ενθαρρυντικό της όλης υπόθεσης είναι ότι ενώ το 60% των πολιτών είναι ενάντια σε μια νέα δρακόντεια δανειακή σύμβαση, το 70% θέλει να μείνουμε στο ευρώ. Αυτό είναι πολύ θετικό διότι δείχνει ότι η πλύση εγκεφάλου από τους πολιτικούς και τα μέσα ενημέρωσης δεν είναι 100%.

Όταν άκουσα προχτές για το ενδεχόμενο δημοψηφίσματος, η πρώτη μου σκέψη ήταν θετική. Επιτέλους κάποιος θα μας ρωτήσει την άποψη μας, είπα μέσα μου. Είμαι on the record έχοντας πει ότι η κύρια αίτια όλων των δεινών της Ελλάδος (και γενικότερα της Ευρώπης) είναι η έλλειψη δημοκρατικών θεσμών (έλλειμμα δημοκρατίας). Έλλειμμα δημοκρατίας μεταξύ άλλων σημαίνει και μη υπακοή στους νόμους της αγοράς.

Το κοινοβουλευτικό σύστημα εξ΄ ορισμού είναι φτιαγμένο για να ρίχνει τις ευθύνες σε ένα πρόσωπο... στον εκάστοτε πρωθυπουργό. Σε αντίθεση, ένα προεδρικό σύστημα βάζει προ των ευθυνών του το κοινοβούλιο, όχι την εκτελεστική εξουσία. Αυτό σημαίνει ότι οι βουλευτές έχουν την ευθύνη των αποφάσεων τους και όχι ο πρόεδρος.

Στην Ελλάδα, η αντιπολίτευση (αξιωματική και μη) πάντα ψηφίζει αρνητικά στα πάντα και πάντα λέει τα αντίθετα από ό,τι η όποια κυβέρνηση. Όχι διότι αναγκαστικά είναι λάθος η όποια κυβέρνηση, άλλα διότι έτσι πρέπει να κάνει η αντιπολίτευση (κατά τα ελληνικά ήθη και έθιμα).

Με λίγα λόγια, όλοι βγάζουν την ουρά τους απ΄ έξω και στη συνέχεια λένε δεν το κάναμε εμείς.

Υπάρχουν δυο τρόποι ώστε να αναγκαστούν αυτοί που έχουν την ευθύνη των αποφάσεων τους να τις πάρουν χωρίς να λένε ότι δεν φταίμε εμείς.

Ο ένας τρόπος είναι την πρωτοβουλία των αποφάσεων να την αναλαμβάνει το κοινοβούλιο (ο πρωθυπουργός ή ο πρόεδρος να παίζει δευτερεύοντα ρόλο) και ο δεύτερος τρόπος είναι το δημοψήφισμα.

Σε άλλες δυτικές χώρες, όπου οι θεσμοί λειτουργούν καλύτερα από την Ελλάδα και τα επίπεδα δημοκρατίας είναι υψηλότερα, είναι συνηθισμένο φαινόμενο, όταν το κοινοβούλιο δεν μπορεί να αποφασίσει για ένα θέμα, να το θέσει σε δημοψήφισμα. Στην Ελβετία τα δημοψηφίσματα είναι συχνό φαινόμενο και στις ΗΠΑ διενεργήθηκαν πέρσι περίπου 180 δημοψηφίσματα σε όλα τα επίπεδα.

Αυτό που βλέπω με όλες τις αντιδράσεις από τους πάντες, είναι ότι κανένας δεν θέλει να αναλάβει την ευθύνη των λεγομένων του, υποστηρίζοντας τις θέσεις του μέσω ενός δημοψηφίσματος.

Κανένας δεν θέλει να πάρει την πρωτοβουλία και να ψηφίσει ναι ή όχι, είτε για τη δανειακή σύμβαση είτε για κάτι άλλο, προτιμώντας να ρίξει το βάρος της ευθύνης κάπου αλλού, λέγοντας στη συνέχεια ότι δεν φταίω εγώ αλλά ο άλλος.

Σημειώστε δεν παίρνω θέση στο αν η κυβέρνηση πράττει σωστά διενεργώντας δημοψήφισμα για το θέμα της δανειακής σύμβασης. Απλά παρατηρώ ότι όταν κάποιος ξαφνικά μας δίνει την ευκαιρία να αποφασίσουμε για κάτι, εμείς δεν θέλουμε να αποφασίσουμε, προτιμώντας να έχουμε καθαρή τη φωλιά μας και στρουθοκαμηλίζοντας.

Όσον αφορά τον εαυτό μου, χωρίς να ξέρω τι θέμα θα τεθεί προς ψήφιση και αν, δεν έχω κανένα πρόβλημα να πάω στις κάλπες και να αποφασίσω. Και για να είμαι ειλικρινής, είναι κάτι που έπρεπε να έχει γίνει πριν πολλά χρόνια και όχι τώρα. Το αν είναι η κατάλληλη ώρα και αν θα πρέπει η κυβέρνηση να θέσει θέμα δημοψηφίσματος αυτή τη στιγμή είναι άλλο ερώτημα, αλλά ποτέ δεν θα αρνηθώ την πρόκληση του να αποφασίσω αν μου δοθεί.

Σημείωση: Είχα άλλο θέμα να σας γράψω σήμερα, αλλά λόγω του ότι δεν ήξερα αν θα υπήρχε κυβέρνηση μέχρι αργά το βράδυ, αποφάσισα να το καθυστερήσω για μια μέρα.

Στο αυριανό άρθρο λοιπόν θα αναλύσω του τι νομίζω ότι σημαίνει η ενέργεια της κυβέρνησης, ποιος ο αποδέκτης και αν έχουμε να κερδίσουμε κάτι ή όχι από μια τέτοια απόφαση.
γράφει ο Γιώργος Καισάριος

από το capital

Η ελληνική δυναστική κομματοκρατία “συστημικός κίνδυνος” για την Ευρώπη και τον κόσμο

Η απόφαση του Γ.Παπανδρέου να διεξαγάγει δημοψήφισμα δεν υπαγορεύθηκε από δημοκρατική ευαισθησία. Αποβλέπει στον εκβιασμό της κοινωνίας. Την οποία αφού έστησε στο χείλος του γκρεμού την απειλεί ότι θα την πυροβολήσει εάν δεν αυτοκτονήσει.

Ο Γ.Παπανδρέου κέρδισε τις εκλογές με απάτη διακηρύσσοντας ότι “λεφτά υπάρχουν”, ενώ γνώριζε ότι η χώρα ευρίσκετο ένα βήμα πριν από το αδιέξοδο, έχοντας επί μακρόν, με συστηματικό τρόπο, λεηλατηθεί ο δημόσιος πλούτος και το κράτος διαφθαρεί από την πολιτική τάξη.

Ως πρωθυπουργός, για πολλούς μήνες, δεν...έπραξε το παραμικρό για να προλάβει τη συμφορά, κάνοντας έτσι αναπόφευκτη την υπαγωγή της στη διεθνή επιτροπεία υπό την τρόικα. Αλλά και καθόλη τη μετέπειτα περίοδο έως σήμερα, πολιτεύθηκε ως κατακτητής επί της κοινωνίας, μετακυλίοντας σ’αυτήν το σύνολο των βαρών που συσσώρευσε η πολιτική τάξη. Μοναδική του μέριμνα ήταν να διατηρήσει ατόφιους τους πυλώνες του δυναστικού και διεφθαρμένου κράτους, τα προνόμια της πολιτικής τάξης και των συμμάχων της.

Στο διάστημα αυτό όχι μόνο δεν ελήφθησαν μέτρα για τη μεταρρύθμιση του κράτους, αλλά και βάθυνε η διαφθορά, διευρύνθηκε η φοροδιαφυγή, η ευνοιοκρατία και η αναποτελεσματικότητά του. Είναι χαρακτηριστικό ότι το σώμα της νομοθεσίας που συντηρεί τη διαπλοκή και τη διαφθορά, αντί να μειωθεί, ενισχύθηκε. Ακόμη και τα κραυγαλέα και ομολογημένα σκάνδαλα συγκαλύφθηκαν. Κανένας πολιτικός δεν προσήχθη στη δικαιοσύνη. Ούτε ο πιο ευφάνταστος κακοποιός δεν θα είχε στήσει τόσα συνταγματικά, νομικά και πραγματικά αναχώματα, προκειμένου να προστατευθεί από τις ανομίες του, όσα η πολιτική τάξη της χώρας. Η κοινωνία έχει αναδειχθεί σε μείζονα εχθρό της πολιτικής τάξης. Και η κοινωνία την έχει στοχοποιήσει ως την μείζονα αιτία της δυστυχίας της. Μια πολιτική τάξη που δεν διαθέτει την παραμικρή νομιμοποίηση στην κοινωνία δεν μπορεί να εκπροσωπεί τη χώρα.

Η πολιτική Ευρώπη επέλεξε δυστυχώς να στηριχθεί και να στηρίξει την ηγεσία αυτή για τη διαχείριση της κρίσης, βλάπτοντας την ελληνική κοινωνία, χωρίς να αναλογισθεί ότι αργά ή γρήγορα θα εκκαλείτο να καταβάλει το τίμημα. Η ελληνική κοινωνία, αντιμέτωπη με τις καταστροφικές συνέπειες της κρίσης, σε κατάσταση ασφυξίας, με τη βεβαιότητα ότι δεν διαγράφεται στον ορίζοντα καμία προοπτική εξόδου από την κρίση, παρά τις πρωτοφανείς θυσίες στις οποίες υπεβλήθη, οδηγήθηκε στη διαμόρφωση ενός εκρηκτικού μίγματος επιθετικής συμπεριφοράς κατά της πολιτικής τάξης, ιδίως κατά της κυβέρνησης. Η τελευταία, επέλεξε με προκλητικό τρόπο την καταστροφή της χώρας, από την απαλλοτρίωση του προνομίου της ιδιοποίησης του δημόσιου αγαθού, το οποίο εμμένει να διατηρεί ατόφιο μέχρι και σήμερα. Το αδιέξοδο αυτό έγινε πασιφανές όταν κατά την εθνική εορτή της 28ης Οκτωβρίου, η κοινωνία κατέβασε από τις εξέδρες των επισήμων τους πολιτικούς, συμπεριλαμβανομένου και εκείνου του μικρού ανθρώπου που έστησε η πολιτική τάξη στην προεδρία της πολιτείας.

Η απόφαση του Γ.Παπανδρέου να διεξαγάγει δημοψήφισμα δεν υπαγορεύθηκε από δημοκρατική ευαισθησία. Αποβλέπει στον εκβιασμό της κοινωνίας. Την οποία αφού έστησε στο χείλος του γκρεμού την απειλεί ότι θα την πυροβολήσει εάν δεν αυτοκτονήσει.

Η πολιτική Ευρώπη οφείλει να αναλάβει τις ευθύνες της, να συμπήξει συμμαχία με την ελληνική κοινωνία, να την βοηθήσει -βοηθώντας έτσι τον εαυτό της- να απαλλαγεί από τη δυναστική κομματοκρατία, η οποία είναι σε δυσαρμονία με το εθνικό – και το ευρωπαϊκό- συμφέρον. Να αντιληφθεί ότι η ελληνική πολιτική τάξη αποτελεί την πρωτογενή αιτία της ελληνικής κρίσης και, κατά τούτο, συνιστά “συστημική απειλή” εφεξής και για το ευρωπαϊκό οικοδόμημα και, όπως όλα δείχνουν, για τον κόσμο.

Όσο και αν για τα ευρωπαϊκά ήθη φαντάζει υπερβολικό, είναι επείγον να συνδράμει την ελληνική κοινωνία: (α) με την έκδοση διεθνούς εντάλματος για την σύλληψη του πρωθυπουργού και την προσαγωγή του στη δικαιοσύνη, για το ενσυνείδητο έγκλημα που διέπραξε σε βάρος της ελληνικής κοινωνίας και, περαιτέρω, εναντίον της Ευρώπης. Η ευρωπαϊκή κοινότητα καλείται να πράξει αυτό που το ελληνικό Σύνταγμα απαγορεύει. Η σύλληψή του θα λειτουργήσει παραδειγματικά, ως καταλύτης, για να συνετισθεί το σύνολο της πολιτικής τάξης της χώρας, που διακατέχεται από την ίδια λεηλατική λογική. (β) επιλέγοντας να στηρίξει τη συγκρότηση μεταβατικής κυβέρνησης στη χώρα, αποκλειστικά από εξωπολιτικούς παράγοντες, με συγκεκριμένη εντολή την υπέρβαση του δυναστικού κράτους και την αποκάθαρση του πολιτικού συστήματος από τις πολιτικές συμμορίες που το λυμαίνονται.

Η ελληνική κοινωνία, μια κατά παράδοση και φύσει ευρωπαϊκή κοινωνία, αξίζει τη συμπαράσταση αυτή. Για το συμφέρον της ίδιας της πολιτικής Ευρώπης. Πολλώ μάλλον, αφού η εναντίωση της κοινωνίας στην πολιτική τάξη και, ειδικά, στην κυβέρνηση της χώρας, δεν στοιχειοθετεί την επιλογή της υπέρ της χρεωκοπίας, της εξόδου από το ευρώ και φυσικά από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Στο δίλημμα αυτό σπρώχνει την ελληνική κοινωνία ο τυχοδιωκτισμός του Γ. Παπανδρέου, δεν την αντιπροσωπεύει.
γράφει ο Γεώργιος Κοντογιώργης

από το Κοσμοσύστημα

Είναι επικίνδυνοι...

Θα το πούμε δίχως περιστροφές: Ο κ. Παπανδρέου με την απόφασή του να σύρει έναν ταλαιπωρημένο λαό σε ένα αμφιλεγόμενο δημοψήφισμα προκάλεσε τεράστια ζημιά στην Ελλάδα. Ξένα επιχειρηματικά συμφέροντα που δραστηριοποιούνται στον ελληνικό χώρο ήταν πεπεισμένα ότι η κυβέρνηση έχει κρυμμένο στο συρτάρι της σχέδιο για την έξοδο της χώρας από το ευρώ. Αδυνατούσαν να αντιληφθούν ότι μπορεί κάποιος να κάνει τόσο μεγάλα και παιδαριώδη λάθη...

Έτσι ή αλλιώς, η ουσία παραμένει. Η κυβέρνηση του κ. Παπανδρέου είναι πλέον μία επικίνδυνη κυβέρνηση. Κάθε μέρα που περνάει κάνει όλο και μεγαλύτερα λάθη. Ήθελαν να μας πείσουν ότι οι ξένοι ηγέτες ήταν ενήμεροι για το θέμα του δημοψηφίσματος. Αποδείχτηκε ότι μόνο έτσι δεν ήταν τα πράγματα. Ακόμη και ο κ. Σαρκοζί, ένας παραδοσιακός φίλος της Ελλάδας, μας έχει γυρίσει την πλάτη. Αν αυτό δεν είναι απόδειξη της ολέθριας συμπεριφοράς του κ. Παπανδρέου, τι άλλο θα πρέπει να συμβεί;

Κάποιοι ονειρεύονται ότι... πίσω από την αλλοπρόσαλλη πολιτική των τελευταίων ημερών υπάρχει ένα στρατηγικό σχέδιο. Προσωπικά το μόνο που μπορώ να διακρίνω είναι πανικός. Μπορεί και να κάνω λάθος και να έχουν δίκιο εκείνοι που υποστηρίζουν ότι πρόκειται για μία τελευταία προσπάθεια του πολιτικού συστήματος να παραμείνει στην εξουσία μέσω της... δραχμής!

Αδυνατώ να πιστέψω ότι υπάρχουν τόσο επιπόλαιοι άνθρωποι που δεν αντιλαμβάνονται ούτε καν τα στοιχειώδη. Ότι η επιστροφή στη δραχμή ανοίγει την Κερκόπορτα στους εχθρούς της πατρίδας και ότι πολλά δεινά θα μας περιμένουν στη συνέχεια. Ούτε και τολμάει να περάσει από την άκρη της σκέψης μου ότι είναι δυνατόν εμείς, εδώ που συζητάμε, να γνωρίζουμε περισσότερα και να βλέπουμε περισσότερα από τους ηγέτες μας. Οπότε, θα τολμήσουμε να ρωτήσουμε: Τι είχατε στο μυαλό σας, κύριε Παπανδρέου, όταν μιλούσατε στον ελληνικό λαό για δημοψήφισμα;

Οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ έχουν ιστορική ευθύνη να μην αφήσουν τη χώρα να κυλήσει στο χάος που την σπρώχνουν οι επίγονοι της μεταπολίτευσης. Την ώρα του απολογισμού δεν θα επιτρέπεται σε κάποιον να πει ότι δεν γνώριζε. Όλοι γνωρίζουν...
γράφει ο Θανάσης Μαυρίδης

από το capital

Είμαστε λαός ή «τζάμπα μάγκας»;

Σε ό,τι αφορά εμάς τους πολίτες, θα πρέπει να κοιτάξουμε τους εαυτούς μας στον καθρέπτη και να απαντήσουμε, εάν πίσω από αυτό που βλέπουμε είναι ένας πολίτης που μπορεί να πάρει δύσκολες και οδυνηρές αποφάσεις ή ένας «τζάμπα μάγκας» που ενώ μπορεί να στέκεται έξω από τη Βουλή και να φωνάζει «Να καεί, να καεί….» ή να παρακαλάει τους πολιτικούς «πάρτε το μνημόνιο και φύγετε από δω», ταυτόχρονα δεν μπορεί να αποφασίσει ο ίδιος, αλλά αναζητεί κάποιον «μεσσία», προκειμένου να σηκώσει τις δικές του ευθύνες.

Απίστευτα γεγονότα εκτυλίσσονται τα τελευταία εικοσιτετράωρα στη χώρα μας, μπροστά στα έκπληκτα μάτια όλων μας, έπειτα από την εκδήλωση της πρόθεσης του Παπανδρέου για την διενέργεια δημοψηφίσματος. Και μόνο στη σκέψη ότι μπορεί να... κληθεί ο λαός να αποφασίσει για το οικονομικό του μέλλον, απασφαλίστηκαν παντός είδους καθεστωτικές δυνάμεις, οι οποίες με μαθηματική ακρίβεια θα οδηγήσουν στην πτώση Παπανδρέου, εκτός και αν ο τελευταίος «συνετιστεί».

Από χθες λοιπόν, όλα τα καθεστωτικά ΜΜ"Ε" (οι ταγοί της αντικειμενικής ενημέρωσης του ελληνικού λαού ντε) και τα παπαγαλάκια του καθεστώτος, ξεσαλώνουν εναντίον του δημοψηφίσματος, με το επιχείρημα ότι είναι Εθνικά (ξαναβρήκαν τον όρο) επικίνδυνο και βάζει σε κίνδυνο την πορεία μας στην Ενωμένη Ευρώπη (αυτή που κατηγορούσαν ως Ευρώπη των μονοπωλίων). Ξαφνικά ξέθαψαν παλιά στελέχη του ΠΑΣΟΚ της Σημιτικής περιόδου, τα οποία καταφέρονται εναντίον του Παπανδρέου. Κωμικοτραγικά πράγματα.

Το κωμικότερο στην όλη υπόθεση είναι ότι τα κόμματα της αντιπολίτευσης, εντελώς πανικοβλημένα, ενώ από το ένα μέρος ζητούν την απομάκρυνση του Παπανδρέου ως πολιτικά ανίκανου και επικίνδυνου, από το άλλο μέρος υπόσχονται ότι θα τηρήσουν τις συμφωνίες του και τις υπογραφές του, χωρίς να απαιτείται δημοψήφισμα για να τα εγκρίνει ή να τα απορρίψει ο λαός, αλλά μόνο εκλογές, για να αλλάξουν απλά οι καρέκλες της εξουσίας.

Και όλα αυτά γίνονται προκειμένου για να μην δοθεί η δυνατότητα στο λαό να μπει στα κέντρα λήψης των αποφάσεων, γιατί μετά, αφενός θα δεθούν τα χέρια του πολιτικού συστήματος και δεν θα μπορεί να παίζει ελεύθερα τα πολιτικά παιχνίδια του, αφετέρου όταν δώσεις «θάρρος στον χωριάτη» ο τελευταίος θα ζητήσει ευθύνες και επιστροφή των κλεμμένων. Για τέτοια είμαστε τώρα; Είναι ποτέ δυνατόν να ανοίξουν οι «ασκοί του Αιόλου» οι οποίοι θα οδηγήσουν στην κατάρρευση του καθεστώτος και στην τιμωρία των ενόχων;;
Ας μην είμαστε αφελείς.

από το προεδρική δημοκρατία

“Αυτοκτονία” Παπανδρέου

Η τάξη που επήλθε στο ευρωπαϊκό χάος πριν από μια εβδομάδα, δεν κράτησε για πολύ. Αντικαταστάθηκε από το ελληνικό χάος, το οποίο πυροδότησε η ακατανόητη απόφαση του Γ. Παπανδρέου να εξαγγείλει δημοψήφισμα.

Αντί να ξεκινήσει την εφαρμογή της σκληρής, από πλευράς κοινωνικών συνεπειών, συμφωνίας των Βρυξελλών, ο κος Παπανδρέου προσπαθεί να αναπαραστήσει την ένδοξη «έξοδο του Μεσολογγίου», που σημάδεψε την επανάσταση του 1821.

Η ανακοίνωσή του μεταβιβάζει στους Έλληνες πολίτες την πολιτική ευθύνη για διλήμματα του τύπου «δραχμή ή ευρώ», «ευρωζώνη ή περιθωριοποίηση», και «φτώχεια ή πείνα».

Με άλλα λόγια, πρόκειται για μια προσπάθεια του Παπανδρέου να αποφύγει τις αρνητικές επιπτώσεις για το ΠΑΣΟΚ, και να... ελαχιστοποιήσει την κριτική έναντι των μελών της κυβέρνησής του, εξασφαλίζοντας παράλληλα μια ψήφο εμπιστοσύνης, πείθοντας του βουλευτές του, ότι η ευθύνη δεν είναι πλέον δική τους.

Η ευθύνη τώρα είναι της κοινωνίας. Και πιο θα είναι το αποτέλεσμα; Βραχυκύκλωμα της κυβέρνησης, ατέλειωτες πολιτικές συζητήσεις στα ΜΜΕ, παντελής θεσμική παράλυση, και μια τεράστια αναστάτωση στην υπόλοιπη Ευρώπη, η οποία θα θέσει το λογικό ερώτημα: Ισχύει ακόμη η συμφωνία των Βρυξελλών ή όχι;

Μεταξύ των διάφορων σχολίων, έχει ακουστεί και αυτό περί πολιτικής ανωριμότητας, οπισθοχώρησης, και στρατηγικής απόφασης για διακοπή της διακυβέρνησης.

Το δημοψήφισμα θα αποτελέσει ένα παγκόσμιο αξιοπερίεργο, όχι τόσο διότι δεν θα τεθεί κάποιο συγκεκριμένο ερώτημα, όσο διότι δεν φαίνεται να υπάρχει κάποιο πλαίσιο ή κάποια αναφορά, όσον αφορά στο περιεχόμενό του.

Ένα δημοψήφισμα μπορεί να εκτόνωνε την κατάσταση τον περασμένο Μάιο. Σήμερα δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια βόμβα Μολότοφ που θα εκραγεί στα χέρια της κυβέρνησης.

Μπορεί μάλιστα να θεωρηθεί και άκυρο, αν συμμετάσχει λιγότερο από το 40% του εκλογικού σώματος. Ακόμη όμως και αν το ποσοστό συμμετοχής είναι μεγαλύτερο, το αποτέλεσμα μπορεί να αγνοηθεί. Άλλωστε, οτιδήποτε εγκρίνεται με ποσοστό λιγότερο από το 55% του εκλογικού σώματος, δεν είναι δεσμευτικό αλλά απλά συμβουλευτικό.

Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης Α. Σαμαράς συναντήθηκε με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και δήλωσε πως θα κάνει οτιδήποτε (θεσμικά) μπορεί για να σταματήσει αυτόν τον εκβιασμό, και να οδηγηθεί η χώρα σε εκλογές, που αποτελούν την μόνη λύση για ένα νομιμοποιημένο αποτέλεσμα.

Ο κος Παπανδρέου μπορεί να πάρει πίσω την απόφασή του, αλλά μάλλον δεν θα το κάνει, διότι έτσι θα εξαφανίζονταν ως πολιτικός αρχηγός. Εξάλλου, μάλλον πιστεύει πως θα μπορέσει να κερδίσει μια ψήφο εμπιστοσύνης, προφυλάγοντας τα νώτα του με ένα δημοψήφισμα, και επιταχύνοντας τις εξελίξεις.

Τα λάθη αυτής της κυβέρνησης, και οι ερασιτεχνισμοί της, έχουν νομιμοποιήσει την ρητορική της αριστεράς, δημιουργώντας ένα κλίμα κοινωνικής αναστάτωσης, αντίστοιχο με αυτό των γεγονότων του 1965.

Προφανώς πλησιάζουμε στο τέλος της ελληνικής μεταπολίτευσης, με την κυβέρνηση να ζει τις τελευταίες ημέρες της, αν όχι ώρες.

Όλα τώρα δείχνουν πως οι εκλογές αποτελούν τη μοναδική λύση που μπορεί να εγγυηθεί την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας, και τη εφαρμογή των συμφωνιών που υπογράφτηκαν.

Η υψηλού κινδύνου πολιτική μανούβρα του πρωθυπουργού, καταστρέφει την κυβέρνησή του, και το δημοψήφισμα αποτελεί την πολιτική αυτοκτονία του.
γράφει ο Μιχάλης Αγγελόπουλος στο BBC

το είδαμε antinews

Πανικός στη σκέψη ότι θα αποφασίσει το “πειραματόζωο - Έλληνας”.

Και μόνο στο άκουσμα της προαναγγελίας του δημοψηφίσματος, ολόκληρο το σάπιο πολιτικό σύστημα, έντρομο τρέχει να ανατρέψει τον κ. Παπανδρέου. Πανικόβλητο το ελληνικό πολιτικό σύστημα, αλλά και οι ντόπιοι και ξένοι νταβατζήδες του, σπεύδουν να τρομοκρατήσουν τον ελληνικό λαό και να τον κρατήσουν μακριά από τα κέντρα λήψης των αποφάσεων. Σε καμία περίπτωση δεν θέλουν το λαό να αναμιχθεί στα πόδια τους. Το «πειραματόζωο - Έλληνας» δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να ερωτηθεί. Πρέπει να μείνει «πειραματόζωο» φοβισμένο και εύκολο αντικείμενο για εκμετάλλευση.

Μέχρι σήμερα, στην νεότερη πολιτική ιστορία της Ελλάδας, έγιναν μόνο επτά δημοψηφίσματα και μάλιστα τα δύο από αυτά, κατά τη διάρκεια της επτάχρονης δικτατορίας. Το σάπιο και διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα χρησιμοποίησε πάντοτε το λαό ως... «γλάστρα» μόνο κατά την ημέρα των εκλογών, κατά την οποία το μόνο που επιτυγχάνεται, είναι απλά το ανακάτεμα της τράπουλας μέσα στο ίδιο το πολιτικό σύστημα. Έτσι και σήμερα, ολόκληρο το πολιτικό σύστημα (όλα τα κόμματα και τα κρατικοδίαιτα παράσιτα που κινούνται στο παρασκήνιο) ζητούν μόνο εκλογές και όχι δημοψήφισμα. Δηλαδή μόνο ανακάτωμα στην πολιτικής τράπουλας και όχι να δοθούν αρμοδιότητες στο λαό. Θέλουν δηλαδή να διατηρήσουν την αυτονομία της εξουσίας τους απέναντι στην κοινωνία.

Δυστυχώς τόσο για το λαό, όσο και για τον κ. Παπανδρέου, τώρα είναι πλέον αργά. Το σύνθημα της ανατροπής του, έχει ήδη δοθεί. Όταν ήταν δυνατός, είχε κι αυτός το λαό «γραμμένο» και ζούσε με την έπαρση της ισοβιότητας. Τώρα, έγινε και ο ίδιος καμένο χαρτί και είναι πλέον άχρηστος στην πολιτικοοικονομική ολιγαρχία του τόπου.

Και δεν είναι μόνο ότι είναι αργά, είναι και ο τρόπος που ο κ. Παπανδρέου θέλει να χρησιμοποιήσει το δημοψήφισμα. Δεν θέλει να δώσει πραγματικά αρμοδιότητες στο λαό. Αν είχε τέτοιες δημοκρατικές προθέσεις θα το είχε κάνει από την αρχή. Θέλει απλά να χρησιμοποιήσει το δημοψήφισμα για να παραμείνει ο ίδιος στην εξουσία, βάζοντας εκβιαστικά και διχαστικά διλήμματα, αντί να ζητήσει μια νηφάλια και ψύχραιμη λαϊκή τοποθέτηση. Αν η πρόθεσή του ήταν πραγματικά δημοκρατική, τότε δεν θα μπορούσε να του πει κανείς τίποτα. Όμως τώρα βρήκαν την ευκαιρία για να εξαπατήσουν το λαό, αυτοί ακριβώς που θέλουν τον λαό φιμωμένο.

Τώρα πλέον θα πρέπει αναγκαστικά να γίνουν εκλογές, γιατί απλά ο κ. Παπανδρέου είναι πολιτικά επικίνδυνος, για πολλούς και ποικίλους λόγους.
Όμως, αμέσως μετά θα πρέπει να γίνει οπωσδήποτε δημοψήφισμα.
Ο λαός πρέπει να πάρει απόφαση ο ίδιος για το μέλλον του.

από το προεδρική δημοκρατία

Γιατί δεν θα γίνει δημοψήφισμα

Κάτι τέτοιες στιγμές είμαι πολύ χαρούμενος. Ομολογώ ότι πριν ένα – δύο χρόνια θα ήμουν τουλάχιστον αιφνιδιασμένος στο άκουσμα ενός δημοψηφίσματος. Έχοντας κάνει όμως κανονική διατριβή πάνω στον πασοκικό πολιτικό αμοραλισμό, δε συγκινούμε με τίποτα.

Όλη αυτή η ιστορία με τον ιστορικό ηγέτη που καταχειροκροτούμενος τα βάζει με το οπισθοδρομικό κατεστημένο της χώρας δίνοντας τον τελικό λόγο στον κυρίαρχο λαό, με αφήνει παγερά αδιάφορο, γιατί είναι κενή περιεχομένου. Και είναι κενή περιεχομένου γιατί μπορεί μεν να υπάρχει αναγγελία δημοψηφίσματος, ακόμα και προετοιμασία επ’ αυτού, αλλά δεν θα υπάρξει ερώτημα.

Αμέσως μετά τους κυβερνητικούς πανηγυρισμούς για την...“ελάφρυνση” του χρέους, είχαμε τοποθετηθεί επιφυλακτικά αναφέροντας έναν προς έναν όλους τους σοβαρούς λόγους που προέκυπταν. Και καθώς τους τελευταίους μήνες ο πολιτικός χρόνος τρέχει ανεξήγητα γρήγορα, αυτό που περιμέναμε να συμβεί προς το τέλος του χρόνου, άρχισε να υλοποιείται ήδη.

Στην Ευρώπη λοιπόν, οι συνομιλητές του κυβερνητικού διδύμου, και περισσότερο οι δυνάμεις που κινούν τα νήματα των “αγορών”, δεν έχουν πειστεί καθόλου για την ομαλή εφαρμογή της συμφωνίας, την οποία θεωρούν ήδη, αν όχι ξεπερασμένη, τουλάχιστον χωρίς μεγάλες πιθανότητες εφαρμογής. Και το σκληρό ροκ έχει ήδη αρχίσει με διαρροές και δημοσιεύματα και αναμένεται να μετατραπεί σε heavy metal εντός της εβδομάδας, με επιθέσεις στην Ιταλία και στις ελληνικές τράπεζες.
Η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι ήταν οι διαρροές των εγκάθετων της τρόικας στον κρατικό μηχανισμό σύμφωνα με τις οποίες, τόσο τα έσοδα όσο και οι δαπάνες, βρίσκονται καθολικά εκτός στόχων, δυναμιτίζοντας τα συμφωνηθέντα στη σύνοδο κορυφής. Εκτός δηλαδή από τα υπόλοιπα προβλήματα που προέκυψαν, κάποια από τα οποία πολύ σοβαρά, όπως η απειλή της Fitch για αναγγελία χρεοκοπίας, εμφανίστηκαν και άλλα ανυπέρβλητα, που υποτίθεται ότι είχε τακτοποιήσει ο κ. Βενιζέλος με τις παρανοϊκές του φορομπηχτικές εμπνεύσεις.

Έντρομοι στις Βρυξέλλες παρακολουθούν με απόγνωση τις παλινωδίες της ελληνικής κυβέρνησης, την καθολική της αδυναμία να προγραμματίσει και να εκτελέσει και την αβάσταχτη ελαφρότητα με την οποία αντιμετωπίζει πολύ ευαίσθητα για τους Ευρωπαίους θέματα, όπως ένα κρίσιμο δημοψήφισμα, που οι συνέπειές του μπορεί να είναι παγκόσμιες. Αυτό που κυρίως υποψιάζονταν εδώ και μερικούς μήνες, συγκεκριμένα αμέσως μετά την αποτυχία του μνημονίου και τη μετεξέλιξή του σε μακροπρόθεσμο, και που τώρα προβάλλει ως βεβαιότητα, είναι η εξάντληση της φοροδοτικής ικανότητας του μέσου ελληνικού νοικοκυριού.

Αυτό το στοιχείο κυριαρχεί πλέον σε κάθε σοβαρή συζήτηση γύρω από το ελληνικό πρόβλημα και τίθεται πάντα ως προϋπόθεση πριν από κάθε σχεδιασμό. Και αυτός είναι κυρίως ο λόγος για τον οποίο κάθε αναθεώρηση της συμφωνίας γύρω από το χρέος θα περιλαμβάνει κούρεμα και μάλιστα γενναίο. Το νούμερο αυτό βρίσκεται σήμερα στο 75% και ανεβαίνει σε αντιστοιχία με τις αστοχίες του ελληνικού προϋπολογισμού.

Όλα αυτά βέβαια είναι εις γνώσιν της ελληνικής κυβέρνησης, η οποία γνωρίζει καλύτερα από όλους, ότι η συμφωνία της 26^ης Οκτωβρίου βρίσκεται ήδη υπό αίρεση. Όπως γνωρίζει καλύτερα από όλους ότι κάθε μέτρο, φόρος ή κυριαρχία που θα απαιτήσει η τρόικα, όπως ήδη προανήγγειλε με στόμφο ο κ. Σόιμπλε, θα είναι κόκκινο πανί για υπουργούς, βουλευτές και ΜΜ"Ε". Όπως γνωρίζει καλύτερα από όλους, ότι όσο αμφισβητείται η “εθνοσωτήριος’’ συμφωνία και όσο η ανάγκη υπογραφής μιας νέας θα πλησιάζει απειλητικά, κάθε περαιτέρω εκβιασμός προς την Κ.Ο. του ΠΑΣΟΚ ή την κοινωνία, θα είναι ατελέσφορος.

Έτσι λοιπόν ο κ. Παπανδρέου θεώρησε σκόπιμο να σκαρφιστεί έναν ελιγμό, ο οποίος κακά τα ψέματα του ήταν απολύτως απαραίτητος,για να βγει πολιτικά σώος από τη συνεδρίαση της κοινοβουλευτικής του ομάδας, η οποία μετά τον εξευτελισμό που βίωσε την ημέρα της επετείου, ζητούσε επιτακτικά πολιτικό αίμα.

Ο πολιτικός αμοραλισμός στην περίπτωση αυτή έγκειται στο γεγονός, ότι ο πρωθυπουργός δε διστάζει να βυθίσει τη χώρα (και την αγορά) σε μια μακριά νύχτα, ρισκάροντας ευαίσθητες διεθνείς σχέσεις και δύσκολες εσωτερικές ισορροπίες (τράπεζες), προκειμένου να εισπράξει ένα χλιαρό χειροκρότημα από τους συνενόχους του και να κερδίσει λίγο ακόμα πολιτικό χρόνο.
γράφει ο Δρ. Κακοφονίξ, Πασοκολόγος – Παπανδρεολόγος

από το antinews

Χουντοψήφισμα ή δημοψήφισμα; ιδού η απορία

Δημοψήφισμα προανήγγειλε ο Γιώργος Παπανδρέου για τη νέα δανειακή σύμβαση. Ο κ. Παπανδρέου δήλωσε ότι η χούντα των συνταγματαρχών έκανε δυο δημοψηφίσματα και ο ελληνικός λαός είχε την ευκαιρία να δείξει τη μεγάλη αγάπη του στον Γεώργιο Παπαδόπουλο.

Ο Γιώργος Παπανδρέου πρόσθεσε ότι το μεγάλο λάθος της χούντας του Γεωργίου Παπαδόπουλου ήταν πως δεν έκανε και τρίτο δημοψήφισμα και τόνισε πως δεν θα επαναλάβει το λάθος του συναδέλφου του.

Στην ομιλία του, ο Γιώργος Παπανδρέου ξεκαθάρισε πως ήρθε η ώρα να αναλάβουν επιτέλους και... οι Έλληνες πολίτες τις ευθύνες τους – κουράστηκε να καθαρίζει επί δυο χρόνια μόνος του για όλους μας.

Ο κ. Παπανδρέου απέρριψε τις εκλογές γιατί θα οδηγούσαν σε διχόνοια, ενώ είναι βέβαιο πως το δημοψήφισμα θα ενώσει όλους τους Έλληνες σαν μια γροθιά• θα περπατάμε αγκαλιασμένοι στους δρόμους με τους Βαρδινογιάννηδες και τον Μπόμπολα – σαν αδέρφια.

Επίσης, ο Γιώργος Παπανδρέου δεσμεύτηκε πως, αν πάει καλά το δημοψήφισμα, θα κάνει κι άλλα δημοψηφίσματα και θα καταργήσει τις εκλογές που το μόνο που καταφέρνουν είναι να διχάζουν τους Έλληνες και να τους χωρίζουν σε διαφορετικά στρατόπεδα.

Αν –ο μη γένοιτο- οι Έλληνες δεν ψηφίσουν στο δημοψήφισμα αυτό που θέλει η χούντα του ΠΑΣΟΚ, ο Γιώργος Παπανδρέου έκανε σαφές πως θα σεβαστεί την απόφαση του λαού και θα πολεμήσει για να οδηγήσει την Ελλάδα στον σοσιαλισμό – θα κλείσει τα σύνορα και θα κάνει την Ελλάδα Κούβα.

Το δημοψήφισμα θα διεξαχθεί στις αρχές του Ιανουαρίου, ώστε να παραταθεί το εορταστικό κλίμα των Χριστουγέννων και να εξαπλωθεί σε όλη τη χώρα το χαρμόσυνο μήνυμα της Γέννησης του Θεανθρώπου.

Το περιεχόμενο του δημοψηφίσματος δεν είναι ακόμα γνωστό αλλά –σύμφωνα με πληροφορίες από το γραφείο του πρωθυπουργού- το ερώτημα που θα τεθεί στους Έλληνες είναι «Θέλετε να ζήσετε ή να πεθάνετε;».

Επειδή οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ δεν μπορούν να κυκλοφορήσουν στο δρόμο –χωρίς να φάνε το ξύλο της χρονιάς τους-, την καμπάνια για το δημοψήφισμα θα αναλάβουν το Mega και ο ΣΚΑΪ. Το Mega θα αναλάβει να μας πείσει γιατί πρέπει να ψηφίσουμε «Ναι» και ο ΣΚΑΪ γιατί δεν πρέπει να ψηφίσουμε «Όχι».

Το δημοψήφισμα θα διεξαχθεί με απόλυτα δημοκρατικές διαδικασίες και –για να μην υπάρξουν παρατράγουδα- οι υποστηρικτές του «Ναι» και οι υποστηρικτές του «Όχι» θα ψηφίζουν σε ξεχωριστά παραβάν.

Έξω από τα παραβάν του «Όχι» θα υπάρχει μια διμοιρία των ΜΑΤ, ώστε να μη χάνουν οι ψηφοφόροι τον δρόμο τους.

Η είδηση πως ο Γιώργος Παπανδρέου θα προχωρήσει σε δημοψήφισμα έγινε δεκτή με βροχή από αρνητικά δημοσιεύματα στον ξένο Τύπο και χάλασε την καλή εικόνα της Ελλάδας στο εξωτερικό.

γράφει ο πιτσιρίκος

Αγοράζει χρόνο με δημοψήφισμα ο Παπανδρέου!

Γαντζωμένος μέχρι την τελευταία στιγμή στην εξουσία βρίσκεται ο Γ. Παπανδρέου ο οποίος προσπαθεί να κρατηθεί με νύχια και με δόντια στην κυβέρνηση κάνοντας δημοψήφισμα κι όχι εκλογές

Μιλώντας πριν από λίγο στην Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ ο πρωθυπουργός χαρακτήρισε τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος ύψιστη πράξη δημοκρατίας και πατριωτισμού. «Ας δώσουμε το λόγο το λαό και στους πολίτες. Είναι η ώρα να απαντήσει ο πολίτης υπεύθυνα. Θέλει να την υλοποιήσουμε ή να την απορρίψουμε. Αν δεν την θέλει ο λαός δεν θα εφαρμοστεί. Εάν ναι θα προχωρήσουμε», ανέφερε χαρακτηριστικά.

Ανακοίνωσε επίσης ότι θα ζητήσει... ψήφο εμπιστοσύνης.

Η συζήτηση για την παροχή ψήφου εμπιστοσύνης θα ξεκινήσει την Τετάρτη. Η συζήτηση θα κρατήσει 3 ημέρες, δηλαδή θα θα ολοκληρωθεί στις 12 το βράδυ της Παρασκευής. Η Κυβέρνηση διαθέτει 153 βουλευτές και απαιτείται να πάρει τουλάχιστον 151 ψήφους

Η ουσία είναι ότι ο Παπανδρέου τα θέλει όλα και τα θέλει για πάρτη του, επιχειρώντας να υπεκφύγει του λαϊκού αιτήματος που είναι ένα: εκλογές. Επιχείρησε έτσι σήμερα να θέσει την χώρα σε μακρά προεκλογική περίοδο δηλώνοντας ότι θα τεθεί σε δημοψήφισμα η νέα δανειακή σύμβαση όταν ετοιμαστεί (δηλαδή πιθανότατα μετά τα Χριστούγεννα) – ενώ για τις ανάγκες της παρούσης περιόδου απάντησε στους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ που πιέζουν ζητώντας συγκυβέρνηση ή εκλογές, ζητώντας ψήφο εμπιστοσύνης από τους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ. Ουσιαστικά δηλαδή εκβιάζει ψήφο εμπιστοσύνης από τους βουλευτές του!

Σημειώνεται ότι ήδη εμφανίσθηκε ένα νομικό πρόβλημα όσον αφορά το δημοψήφισμα, καθώς δεν επιτρέπεται να γίνει δημοψήφισμα για δημοσιονομικά ζητήματα, όπως είναι η νέα δανειακή σύμβαση και τα μέτρα που θα περιλαμβάνει.

Κατά τα λοιπά ο ΓΑΠ εμφανίσθηκε ως σε προεκλογικό μπαλκόνι. Τα έβαλε με τα συμφέροντα και τους τραπεζίτες, στους οποίους ξεκαθάρισε ότι οι τράπεζές τους θα κρατικοποιηθούν και το κράτος θα πάρει κοινές μετοχές και όχι προνομιούχες όπως ήθελαν εκείνοι. Μέτωπο είχε και προς τα μήντια και τους δημοσιογράφους που, όπως υποστηρίζει, κρύβουν την αλήθεια για την επιτυχία της κυβέρνησης στη σύνοδο κορυφής. Το τρίτο μέτωπο του ΓΑΠ ήταν προς την αριστερά που επεχείρησε να την ταυτίσει με τη βία.

Οι εξαγγελίες του ΓΑΠ έγιναν δεκτές με μάλλον χλιαρό χειροκρότημα από τους βουλευτές. Αρκετοί δεν σηκώθηκαν όρθιοι και ακόμη περισσότεροι δεν χειροκρότησαν. Ανάμεσα στους βουλευτές που ζητούσαν πρωτοβουλίες υπήρχε προβληματισμός γιατί επεδίωκαν πρωτοβουλίες στην αντίθετη κατεύθυνση. Η στάση τους θα αποσαφηνιστεί τις προσεχείς μέρες.

Και το ερώτημα είναι ένα. Αφού θα κάνει δημοψήφισμα, το ανώτατο όπλο της Δημοκρατίας, γιατί να πάει σε ψήφο εμπιστοσύνης; Τρικυμία εν κρανίω με λίγα λόγια.

Αυτές είναι οι περίφημες πολιτικές πρωτοβουλίες που οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ περίμεναν από τον… ηγέτη τους; Αστεία πράγματα.

Αντί να πάει σε εκλογές, γιατί μόνο έτσι θα υπάρξουν πραγματικές κινήσεις εκτόνωσης, σύρει τον κόσμο σε ένα δημοψήφισμα με εκβιαστικό δίλημμα. Αντί να ζητήσει την αναβάπτιση της πολιτικής του από το λαό απευθείας, επιλέγει το δημοψήφισμα ως Κολυμβήθρα του Σιλωάμ.

Δηλαδή αν ο κόσμος υπό την πίεση που θα του ασκηθεί ψηφίσει υπέρ της συμφωνίας των Βρυξελλών σημαίνει ότι επικροτεί και την πολιτική του ΠΑΣΟΚ;

Κι αν καταψηφιστεί η συμφωνία τι θα γίνει; Θα χρεοκοπήσει η χώρα και θα πάμε σε επιστροφή στη δραχμή;

Σε πολύ επικίνδυνα αδιέξοδα μας οδηγεί ο πρωθυπουργός.

Ηρωική έξοδος;
Και υπάρχουν, προς το παρόν, δυο εκδοχές. Ή ο Παπανδρέου εκβιάζει και πάλι τους βουλευτές του με ένα ακόμα επικοινωνιακό τρυκ (δημοψήφισμα – ψήφος εμπιστοσύνης) ή έχει «στήσει» την ψηφοφορία μετά την τριήμερη διαδικασία για να τον ρίξουν και να πάει σε εκλογές χωρίς τον κίνδυνο να τον χαρακτηρίσουν «λιποτάκτη».

Το Ιανουάριο το δημοψήφισμα
Μιλώντας πριν από λίγο σε δημοσιογράφους ο Χάρης Καστανίδης εκτίμησε ότι το δημοψήφισμα θα διεξαχθεί πιθανότητα τον Ιανουάριο, καθώς μέχρι το τέλος του Νοεμβρίου θα έχει ολοκληρωθεί η σύνταξη της νέας δανειακής σύμβασης…

Όσον αφορά στο Δημοψήφισμα είπε ότι, για να είναι δεσμευτικό το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος, πρέπει η συμμετοχή των πολιτών να είναι τουλάχιστον 40%.

Ψήφος εμπιστοσύνης
Σύμφωνα με τον κανονισμό, ο Πρόεδρος της Βουλής, ύστερα από συνεννόηση με την Κυβέρνηση, ορίζει την ημέρα που θα αρχίσει η συζήτηση για τις προγραμματικές δηλώσεις και την παροχή ψήφου εμπιστοσύνης.

Σε ό,τι αφορά τη συζήτηση για την παροχή ψήφου εμπιστοσύνης, ο κ. Καστανίδης υποστήριξε ότι πιθανότατα η τριήμερη διαδικασία θα αρχίσει την Τετάρτη ώστε να έχει ολοκληρωθεί μέχρι την Παρασκευή τα μεσάνυχτα.

από το antinews

Δεν φεύγει με τίποτα...

Ο κ. Παπανδρέου είναι αποφασισμένος να μείνει στην εξουσία όσο το δυνατόν περισσότερο χρόνο μπορεί. Το δημοψήφισμα είναι ένα εύρημα που θυμίζει κόλπο ταχυδακτυλουργού. Την ώρα που το κοινό απαιτεί να κατέβει ο καλλιτέχνης από την σκηνή, επειδή το θέαμα που του προσφέρεται βρίσκεται σε αναντιστοιχία με τα χρήματα που έχει πληρώσει, ο «μάγος» αποφασίζει να βγάλει από το μανίκι του τον επόμενο άσσο. Το πρόβλημα, όμως, είναι ότι το κοινό δεν συμπαθεί πλέον το πόκερ...

Ας πούμε ότι ο ελληνικός λαός πει «όχι» στο δημοψήφισμα. Επειδή είναι θυμωμένος με την κυβέρνηση, επειδή νιώθει απογοητευμένος από τις εξελίξεις, επειδή δεν... βλέπει μέλλον για τον ίδιο και τα παιδιά του. Για όποιον λόγο, τέλος πάντων. Ας πούμε, λοιπόν, ότι πει «όχι». Αυτό σημαίνει ότι δεν θα ισχύει η συμφωνία με τους Ευρωπαίους; Κι ας πούμε ότι είναι έτσι. Οι άλλοι το ξέρουν; Το ήξεραν όταν προσπαθούσαν να βρουν λύση για το ελληνικό χρέος; Με άλλα λόγια, ο κ. Παπανδρέου αποφάσισε με ένα πολιτικό τέχνασμα να εξαντλήσει και τα τελευταία αποθέματα (μάλλον για ψήγματα μιλάμε) αξιοπιστίας διέθετε...

Η καλύτερη λύση ήταν οι εκλογές. Οποιαδήποτε άλλη λύση σε αυτή την φάση και όπως έχουν διαμορφωθεί τα πράγματα, δεν προσφέρει κάτι στον τόπο. Ο κ. Παπανδρέου φοβάται να πάει σε εκλογές. Φοβάται την κατάρρευση. Πολύ φοβόμαστε, όμως, ότι η συνέχιση της ακυβερνησίας θα έχει ολέθριες συνέπειες για την χώρα. Εκτός κι αν πιστέψει κανείς ότι στις επόμενες εβδομάδες η κυβέρνηση Παπανδρέου θα κάνει ό,τι δεν έκανε σε δύο ολόκληρα χρόνια.

Για να είμαστε ειλικρινείς, ούτε με τις εκλογές μπορούμε να είμαστε σίγουροι ότι θα δοθεί διέξοδος στα σημερινά αδιέξοδα. Αυτό για το οποίο είμαστε σίγουροι είναι ότι η όποια λύση προκριθεί από τις κάλπες θα έχει την νομιμοποίηση της λαϊκής ψήφου κι αυτό θα στερήσει από οποιανδήποτε να αγνοεί και να αμφισβητεί την έννομη τάξη...

Ανεξάρτητα από την ρητορεία που χρησιμοποιούν μας οδηγούν στην δραχμή. Η πολιτική τους θα αποτελέσει μνημείο πολιτικής ανικανότητας για τις επόμενες γενιές. Αλίμονο! Έχουν αλυσοδεθεί στην καρέκλα της εξουσίας και αρνούνται να την εγκαταλείψουν. Το κακό είναι ότι όσο βυθίζονται στον βούρκο, συμπαρασύρουν μαζί τους μία ολόκληρη κοινωνία...
γράφει ο Θανάσης Μαυρίδης

από το capital

Το μεγάλο κόλπο με το δημοψήφισμα

Τι θα γίνει αν στο δημοψήφισμα δεν πάει ο κόσμος να ψηφίσει και η συμμετοχή είναι κάτω από το 50%, ήταν το πρώτο ερώτημα πολύ κόσμου, μετά τις ανακοινώσεις του πρωθυπουργού.

Και γι’ αυτό όμως οι Πασόκοι είχαν κάνει τις προβλέψεις τους λες και τα είχαν όλα σχεδιασμένα εδώ και μήνες.

Λοιπόν, υπάρχουν δύο ειδών σενάρια για δημοψηφίσματα:

Το πρώτο είναι να πάει η νέα δανειακή σύμβαση στην Ολομέλεια της Βουλής. Στη συνέχεια για να ψηφιστεί και να περάσει η σύμβαση από δημοψήφισμα, απαιτείται η συμμετοχή του 50% και πάνω στο δημοψήφισμα ώστε να είναι δεσμευτικό.

Το δεύτερο είναι να...πάει η σύμβαση στο δημοψήφισμα χωρίς να περάσει πρώτα από την Βουλή, ώστε να απαιτείται μόλις το 40% συμμετοχή του ελληνικού λαού.

Αυτό σημαίνει ότι θα χρειάζεται να πει το “ναι” το 50%, δηλαδή μόλις το 20% του ελληνικού λαού θα αποφασίσει για τη δανειακή σύμβαση.

Αν αυτό δεν είναι μια στημένη υπόθεση, αν αυτό δεν είναι ένα καλοστημένο σχέδιο που οργάνωσε επί μήνες ο Χ. Καστανίδης τότε τι είναι;

Μόλις λοιπόν το Ιανουάριο γίνει το δημοψήφισμα και πάει στις κάλπες το 40% και πει το ναι στη δανειακή σύμβαση, τότε η κυβέρνηση θα θεωρήσει ότι νομιμοποιείται να μας επιβάλει νέα μέτρα.

Και αν ψηφιστεί από τον κόσμο η δανειακή σύμβαση η κυβέρνηση θα μπορεί τότε απρόσκοπτα να επιβάλει ό,τι μέτρο θέλει, να μειώνει μισθούς και συντάξεις, να απολύει κόσμο και να βάζει φόρους λέγοντας «μας ψηφίσατε ναι στο δημοψήφισμα. Επομένως, τι θέλετε και διαμαρτύρεστε».

Μ’ ένα σμπάρο δυο τρυγόνια καθώς και το λαό θα μαντρώσει και τους βουλευτές θα φιμώσει. Ποια Βάσω για παράδειγμα θα τολμά να αντιταχθεί σε νομοσχέδιο όταν θα είναι νωπή η λαϊκή εντολή στο δημοψήφισμα;

Γι’ όλους αυτούς τους λόγους και φυσικά για το ότι ο εκβιασμός είναι τόσο κυνικός που ούτε οι μαφιόζοι δεν θα έκαναν, είναι τόσο έξυπνη η κίνηση του πρωθυπουργού. Έξυπνα επικίνδυνη θα λέγαμε διότι δεν υπολογίζει ούτε την οργή του κόσμου αλλά ούτε και την γενική κατακραυγή για τα λάθη της κυβέρνησης που μας έφτασαν ως εδώ.

από το antinews

Κάπως έτσι θα κληθεί ο λαός στο νέο εκβιασμό.
Δείτε το απολαυστικό βίντεο...

Φεύγει και φορτώνει τις αποτυχίες του στον λαό!

Η ανακοίνωση του Γ. Παπανδρέου πριν λίγη ώρα που αποφάσισε δημοψήφισμα σχετικά με το αν πρέπει να επικυρωθεί η νέα δανειακή σύμβαση ή όχι, δεν είναι απλά η πολιτική ταφόπλακα του ΓΑΠ!

Είναι το υπέρτατο εκβιαστικό δίλημμα που θα ξεκινήσει από αύριο, με τρομοκράτηση των πολιτών, από τα ΜΜΕ που θα λένε ότι αν δεν ψηφίσει υπέρ ο λαός θα πτωχεύσουμε ανεξέλεγκτα, θα βγούμε από το ευρώ, θα χαθούν οι καταθέσεις, θα απολυθούν οι δημόσιοι υπάλληλοι, θα πηγαίνουμε με κουπόνια να παίρνουμε φαγητό στα συσσίτια όλες οι πληγές του Φαραώ θα πέσουν στα κεφάλια μας.

Έτσι όλη η ευθύνη της παρούσας κατάστασης θα πέσει σιγά σιγά στον λαό, θα επιχειρηθεί να...ξεχαστούν οι προδοτικές πολιτικές υποτέλειας, που μέχρι σήμερα ακολουθεί η κυβέρνηση, και αν ο λαός καταψηφίσει εν τέλει, ο ΓΑΠ θα φύγει νίπτοντας υποκριτικά τας χείρας του, καταγγέλλοντας για μια ακόμη φορά τον ελληνικό λαό…

Οι άνθρωποι είναι διδάκτορες στην βρώμικη προπαγάνδα και τον αποπροσανατολισμό.

Μόνο ένα μεγάλο ποσοστό καταψήφισης δεν θα αφήσει περιθώρια αμφισβήτησης, αλλά μην εκπλαγεί κανείς αν την κάνουν “ γυριστή” βλέποντας πως δεν πιάνει η προπαγάνδα και πρόκειται να καταψηφιστούν από τεράστιο ποσοστό πολιτών, τότε θυμηθούν το άρθρο 44 του Συντάγματος που προβλέπει ότι δεν μπορούν να γίνουν δημοψηφίσματα για δημοσιονομικά ζητήματα και ψηφιστεί με 151!!!

Όπως και να το δει κανείς η κίνηση ΓΑΠ βρωμάει και ζέχνει! Πρόκειται για “ καραμπινάτη” συνταγματική εκτροπή, επιχειρείται να διχαστεί ο λαός ανάμεσα στο ΟΧΙ και το ΝΑΙ, δεν κάνει εκλογές, αλλά αν χρειαστεί να δραπετεύσει αλώβητος από την πρωθυπουργική καρέκλα μήπως και γλιτώσει το Ειδικό Δικαστήριο.

Εκτός αν όλα είναι ένα τεράστιο πυροτέχνημα γιατί ξέρουν εκ των προτέρων ότι θα παρουσιαστεί συνταγματικό κόλλημα και δεν θα προχωρήσει…

Βεβαίως, πριν φτάσουμε σε όλα αυτά πρέπει να δοθεί ψήφος εμπιστοσύνης από 151 βουλευτές -δεν αποκλείεται αφού η επόμενη σημαντική απόφαση θα βαραίνει τον λαό-, αλλά και η αντιδράσεις που θα υπάρξουν για την αντισυνταγματικότητα της απόφασης, κι ελπίζω ο Πρόεδρος που συναντάται αύριο με τον Σαμαρά, να ξύπνησε από την σφαλιάρα της Θεσσαλονίκης, να σταματήσει να ενεργεί ως μέλος της κυβέρνησης, να αναλογιστεί τις ιστορικές του ευθύνες και να προστατεύσει επιτέλους το Σύνταγμα.

από το αἰέν ἀριστεύειν

Σχολιο apneagr: Και να θυμάστε το καλόπαιδο ΓΑΠ θα πάει σύντομα ταμείο... πληρώνουν όπου να 'ναι τα CDS.

by vlavo

Στα γήπεδα κάθε αγωνιστική και... δημοψήφισμα

Τον τελευταίο καιρό στα ελληνικά γήπεδα έχουμε γίνει παρατηρητές ενός φαινομένου ευχάριστου στην συντριπτική πλειοψηφία των ελλήνων.

Αυτό έχει σχέση με τα πανό που αναρτώνται και τα πολιτικά συνθήματα που ακούγονται, που έχουνε όνομα και διεύθυνση… με κύριο αποδέκτη την κυβέρνηση.

Το ότι ΚΑΙ ΤΑ ΓΗΠΕΔΑ σταδιακά εξελίσσονται σε…
«πλατείες», είναι ιδιαίτερα ανησυχητικό για το πολιτικό κατεστημένο. Άλλο ένα «κατόρθωμα» του ΓΑΠ, για το οποίο δεν θα πρέπει να αισθάνεται ιδιαίτερα περήφανος.

Οι σπασμωδικές κινήσεις για την τήρηση «τυπικών», σχετικά με την έναρξη του αγώνα φανερώνουν και το πανικό των κυβερνώντων.

Τα γήπεδα και αυτά γίνονται προάγγελος για το τέλος της χούντας του ΠΑΣΟΚ και γιατί όχι, του τέλους της μεταπολίτευσης.

Στα γήπεδα η Ελλάδα δεν αναστενάζει... θα “ΤΟΥΣ” κάνει όμως ν' αναστενάξουνε.
γράφει ο Κρίτων

από το olympia

Η υπερβολή καταστολής συνιστά ένδειξη τρόμου εκ μέρους των εκπροσώπων του συστήματος.

Ένα πολιτικό σχόλιο, από το οποίο θα εξαχθεί αβίαστα και η νομική απάντηση στο ερώτημα για το αν νομίμως ενήργησε η αστυνομία την έρευνα και σύλληψη του φιλάθλου για το πανό διαμαρτυρίας στο γήπεδο μετά τον αγώνα Παναθηναϊκού – Εργοτέλη το Σάββατο:

Οι Έλληνες είναι περήφανοι για τους 300 του Λεωνίδα και ταυτόχρονα οργισμένοι με τους 300 της Βουλής, που στη συνείδηση του κόσμου εκφράζουν το καταρρέον και ζέχνον εν γένει πολιτικό σύστημα, αυτό που προκάλεσε με συνειδητές ενέργειες και εγκληματικές παραλείψεις, το ναυάγιο της Ελλάδας.

Ένα σύστημα που τα εξέχοντα μέλη του άντλησαν τεράστια παράνομα οφέλη από κακουργήματα κατά του κοινωνικού συμφέροντος και συνόλου, εγκλήματα που όχι μόνο δεν ελέγχθηκαν, αλλά εξακολουθούν να μην ελέγχονται ενάντια σε κάθε έννοια κράτους δικαίου και δημοκρατίας, ενώ ταυτόχρονα επιβάλλονται στο λαό ακραία μέτρα λιτότητα και καταπίεσης.

Το ίδιο σύστημα δείχνει να υποτιμά τους νεαρούς φιλάθλους, ως μη ισότιμους πολίτες, ως μη δηλαδή κατέχοντες πολιτικό αίσθημα και ευαισθησίες και κυρίως ως μη διαθέτοντες τα δικαιώματα, που εγγυάται το σύνταγμα και η ΕΣΔΑ σε όλους τους ανθρώπους.

Το πανό στον αγώνα Παναθηναϊκού – Εργοτέλη, με τη φράση “πολιτικοί λαμόγια, βουλή των βολεμένων. θα σας πνίξει η οργή των εξεγερμένων”, όπως και ανάλογα πανό σε διάφορους αγώνες, απλά εξέφρασε την κοινή πεποίθηση, αποτέλεσε μία έκφραση της λαϊκής αγανάκτησης και ασφαλώς δεν συνιστά διάπραξη καμμίας μορφής ποινικού αδικήματος, ενώ βέβαιη η έρευνα υπήρξε παράνομη ελλείψει ποινικού αδικήματος, ελλείψει έγκλησης εκ μέρους κάποιου θιγέντος και επομένως με καταχρηστική και μη νόμιμη εφαρμογή της αυτόφωρης διαδικασίας.

Πολύ περισσότερο προκαλεί η επιλεκτική εφαρμογή και η σφοδρότητα της αντίδρασης, όταν σε δεκάδες περιπτώσεις κατά το παρελθόν, όπου διαπράττονταν ακόμη και αυτόφωρα κακουργήματα, οι αστυνόμοι κατά παράβαση του καθήκοντός τους, παρακολουθούσαν αμέτοχοι, “τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι” (εννοείται των πολιτικών προϊσταμένων τους)!

Οι διαμαρτυρίες των γηπέδων αποτελούν μία φυσική συνέχεια των διαμαρτυριών των πλατειών, που εκμεταλλευόμενες την τηλεοπτική κάλυψη των αγώνων και τη λαϊκή απήχηση του αθλήματος, πονούν περισσότερο, αυτούς που είναι εγκλωβισμένοι στο φαίνεσθαι!

Αλίμονο αν στη σημερινή εποχή, αφαιρεθεί από τον Έλληνα ακόμη και το αναφαίρετο συνταγματικό δικαίωμα της ελευθερίας της έκφρασης και κριτικής, ακόμη και σκληρής, κατά του πολιτικού συστήματος και αυτών, που κατά κύριο λόγο το εκφράζουν.

Το “λιβάνισμα” και το “γλύψιμό” τους, στον αντίποδα, από τους κάθε λογής σφογγοκωλάριους της διεφθαρμένης εξουσίας, επιτρέπεται ή άραγε αυτά κατά κύριο λόγο παραβιάζουν κάθε έννοια δικαίου, ηθικής και αισθητικής, προκαλώντας πλέον την κοινή λογική των πολιτών και φανερώνοντας το πολυκέφαλο τέρας της διαπλοκής, που έχει τυλίξει τα πλοκάμια του από την κορυφή μέχρι τη βάση της κοινωνίας;

Αν οι μη κατονομαζόμενοι στο πανό βουλευτές έχουν δικαίωμα προστασίας της προσωπικότητάς τους, αναρωτιέμαι γιατί δεν το έχουν τα 10.000.000 Ελλήνων, που υφίστανται τις συνέπειες της εγκληματικής τους συμπεριφοράς ή ανικανότητας;

Αυτούς που επί δεκαετίες, δεν έβλεπαν τίποτε στραβό , αυτούς που νεμήθηκαν την εξουσία με υπερβολή, με άκρατο εγωισμό και ιδιοτέλεια, πολλοί με αδιαφορία για το ύπατο αξίωμα, που κατείχαν, άλλοι ανίκανοι να ανταποκριθούν και κάποιοι στα ανώτατα κλιμάκια της “ιεραρχίας” θεσπίζοντας και διασπείροντας την ανομία, αυτούς που παράλληλα νομοθέτησαν και το θεσμικά ακαταδίωκτό τους, ΑΥΤΟΥΣ ΑΣ ΣΥΛΛΑΒΟΥΝ οι αστυνομικοί, αν θέλουν να προστατεύσουν την κοινωνική συνοχή και δικαιοσύνη.

Ένα κράτος, που διολισθαίνει στην εφαρμογή αντιδημοκρατικών και ανελεύθερων μεθόδων, στη συρρίκνωση των κοινωνικών κεκτημένων και στη στρέβλωση της προσωπικότητας των πολιτών, που έχουν ανάγκη ελευθερίας και χώρου να εκφράσουν τη δίκαιη αγανάκτησή τους, χάνει κάθε δημοκρατική νομιμοποίηση, εγκαθιδρύοντας ΤΥΡΑΝΙΑ.

Όταν δε οι πολιτικοί και τα όργανα εξουσίασης, που ελέγχουν, μεταξύ των οποίων και η αστυνομία, αντί να τιμήσουν την ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ που αυτονόητα έχουν, να σταθούν, να αφουγκραστούν και να υπομείνουν τη δίκαιη αυτή αγανάκτηση, κάνοντας το ΠΑΝ για να αλλάξουν τα κακώς κείμενα , τα πολλαπλασιάζουν, με κατάχρηση εξουσίας και υπερβολή άδικης καταστολής, τότε δεν αφήνουν καμμία άλλη επιλογή στο Λαό, που τους ανέδειξε. Και η επιλογή αυτή δεν θα είναι ευγενική όσο το πανό!
γράφει ο Κυριάκος Κόκκινος
Δικηγόρος παρ’ Αρείω Πάγω – Αντιπρόεδρος Συνδέσμου Ελλήνων Βατραχανθρώπων

Οι ανίκανοι των Αθηνών και οι δυνάμεις του μόχθου

Οι γίγαντες της πολιτικής, οι τιτάνες της σύγχρονης θεωρητικής σκέψης, βρήκαν τη λύση για την έξοδο της χώρας από την κρίση: Ένα δημοψήφισμα. Με τέτοιους εγκεφάλους που μας κυβερνούν επί σειρά ετών, είναι θαύμα που δεν μας έχουν βρει ακόμη χειρότερα απ' όσα μας έχουν ήδη βρει. Δεν έχουν ακόμη καταλάβει ότι η χώρα οδηγείται στο γκρεμό και ότι στο τιμόνι του... Τιτανικού βρίσκονται οι ίδιοι...

Όλα πλέον είναι στον αέρα. Οι «ανίκανοι των Αθηνών» θα μείνουν στην ιστορία ως... παράδειγμα προς αποφυγή. Είναι τόσο ανίκανοι που ακόμη και σήμερα αρνούνται να εργαστούν, να σηκώσουν τα μανίκια και να δουλέψουν και σκαρφίζονται διάφορα κόλπα και αγυρτείες για να απαρνηθούν τις ιστορικές τους ευθύνες. Αυτή τη στιγμή διακυβεύεται η ύπαρξη ενός Έθνους, η εθνική ακεραιότητα μιας χώρας και αυτοί το μόνο «έξυπνο» που σκέφτηκαν ήταν το... δημοψήφισμα;

Οι μεγάλοι ηγέτες αναδύθηκαν μέσα από δύσκολες συνθήκες και επειδή οδήγησαν τους λαούς τους στη γη της επαγγελίας. Οι μεγάλοι ηγέτες γεννιούνται, δεν δημιουργούνται από τα Μέσα Ενημέρωσης και από τις γερουσίες των κομματικών μηχανισμών. Κι αυτή η χώρα στερείται αυτή τη στιγμή ενός ηγέτη. Ενός ανθρώπου που θα δώσει έμπνευση στο λαό, που θα μπορέσει να βγάλει τη χώρα από την κρίση.

Ποιος απ’ όλους αυτούς είναι σε θέση να εμπνεύσει τον κόσμο; Μπορεί εκείνος που έχει ζήσει όλη του τη ζωή στην πόλη να δείξει στο γεωργό πως γίνεται η σπορά; Εκείνος που δεν έχει δει στη ζωή του θάλασσα να δείξει στον ψαρά πώς να ρίχνει τα δίκτυα;

Στον πόλεμο οι μεγάλοι αρχηγοί ήταν πάντα κοντά στους στρατιώτες τους και γι’ αυτό οι άνδρες τους ήταν έτοιμοι να πέσουν γι’ αυτούς στην φωτιά. Ποιος απ΄ όλους αυτούς μας έχει πείσει ότι είναι κοντά μας; Ότι περνάει τα ίδια με εμάς; Ότι έχει τα ίδια προβλήματα και τις ίδιες ανησυχίες;

Διαμαρτύρονται που ο κόσμος τους αντιμετωπίζει με έντονες αποδοκιμασίες. Προσωπικά διαφωνώ με τέτοιου είδους εκδηλώσεις. Από την άλλη, τι έχουν κάνει όλοι αυτοί για να αποδείξουν ότι εκείνοι που τους αποδοκιμάζουν έχουν άδικο; Μόλις προχτές πήραν απόφαση να κλείσουν το... χαμάμ στην Βουλή! Δεν είναι με τα καλά τους, προκαλούν συνεχώς. Σαν να μην ζουν σε αυτή την χώρα.

Αυτή είναι η μία Ελλάδα. Η Ελλάδα των ανεπάγγελτων που έχει καταλάβει εδώ και χρόνια την εξουσία. Εκείνων που θεωρούν την εξουσία κληρονομικό τους δικαίωμα. Υπάρχει, όμως, και μία άλλη Ελλάδα. Η Ελλάδα των ανθρώπων του μόχθου. Των ανθρώπων που δουλεύουν, που παράγουν. Είναι μία Ελλάδα φιμωμένη, που δεν έχει βρει ακόμη την έκφρασή της. Αλλά είναι και η μοναδική μας ελπίδα για να ατενίσουμε το μέλλον με αισιοδοξία...

Τους βλέπουμε καθημερινά δίπλα μας. Στην εργασία μας, στο σχολείο, στο δρόμο, στη γειτονιά μας. Είναι οι άνθρωποι της διπλανής μας πόρτας. Άνθρωποι κάθε ηλικίας που δεν ζητάνε μίζα για να κάνουν τη δουλειά τους, που αγαπάνε την πατρίδα τους, που νοιάζονται για τον συνάνθρωπό τους. Αυτούς τους ανθρώπους τους είχαν πείσει μέχρι σήμερα ότι χρειαζόντουσαν διαμεσολαβητές για την εξουσία. Τώρα οι ίδιοι άνθρωποι έχουν καταλάβει ότι οι διαμεσολαβητές έχουν καθίσει στο σβέρκο τους και αρνούνται να φύγουν. Θέμα χρόνου είναι οι δυνάμεις αυτές, οι δυνάμεις του μόχθου, να βρουν την δική τους έκφραση. Με τρόπο που ίσως μας ξαφνιάσει, αλλά αυτό δεν είναι κακό. Το άλλο μοντέλο, το μοντέλο της μεταπολίτευσης, μας οδήγησε στην πλήρη χρεοκοπία. Καιρός να ανακαλύψουμε κάτι πραγματικά καινούργιο.
Αν θέλουμε να υπάρχει «επόμενη ημέρα»...
γράφει ο Θανάσης Μαυρίδης

από το capital

Ο Γιωργάκης ζεσταίνει τη σούπα του δημοψηφίσματος

Σε μία απέλπιδα προσπάθεια αλλαγής της ατζέντας ο πρωθυπουργός, που έχει εξαφανιστεί από τα θέματα της οικονομίας, ετοιμάζεται να προτάξει στη ΔΕΘ τις αλλαγές στο πολιτικό σύστημα. Έτσι στο Πολιτικό Συμβούλιο του ΠΑΣΟΚ επανέλαβε ότι τα τέλη του φθινόπωρου θα γίνει δημοψήφισμα, ενώ έθεσε και θέμα αλλαγής του Συντάγματος.

Υπογραμμίζεται ότι με το δημοψήφισμα, που πιθανότατα θα έχει πολλά ερωτήματα, δεν θα γίνουν μόνο θεσμικές πολιτικές αλλαγές, αλλά θα θιγούν και θέματα που άπτονται του Συντάγματος. Ενδεχομένως δηλαδή, με το δημοψήφισμα να επιχειρηθεί «υπέρβαση» του Συντάγματος, αν και, σύμφωνα με τις ρυθμίσεις Καστανίδη, θα έχει συμβουλευτικό χαρακτήρα για την κυβέρνηση.

Το ΠΑΣΟΚ (και το σύστημα Παπανδρέου) θα... επιχειρήσει να επιβάλλει το θεσμικό πλαίσιο που το συμφέρει στο πολιτικό σύστημα, στο κράτος και στο οικονομικό και παραγωγικό μοντέλο της χώρας, διαμορφώνοντας αρνητικούς συσχετισμούς για την ΝΔ. Ο Παπανδρέου στο Πολιτικό Συμβούλιο αναφέρθηκε σε συνταγματικές αλλαγές, αλλά και σε αλλαγές που «θα εμπεδώσουν ένα κλίμα σίγουρης θεσμικής ανάταξης διότι οι δημοκρατικοί θεσμοί και το κράτος είναι ο μεγάλος ασθενής», ενώ οι συνεργάτες του μετά την συνεδρίαση διέρρεαν την εμμονή του ΓΑΠ στην πολιτική «τα γκρεμίζουμε όλα».

Ο ΓΑΠ ακόμη δεν έχει οριστικοποιήσει τα ερωτήματα που θέλει να θέσει στο δημοψήφισμα, ενώ ίσως μιλήσει πιο καθαρά στην συνδιάσκεψη του ΠΑΣΟΚ της 3ης Σεπτέμβρη. Ωστόσο μερικά από αυτά που έχουν ακουστεί είναι η μείωση του αριθμού των βουλευτών (που θα βρει σύμφωνες ευρύτερες δυνάμεις), η αλλαγή του άρθρου 86 για την ποινική ευθύνη των υπουργών, η λειτουργία της Βουλής, η χρηματοδότηση των κομμάτων, η θητεία των εκλεγμένων αξιωματούχων, το εκλογικό σύστημα και η δικαιοσύνη.

από το antinews

Δημοψηφίσματα - δημοσκοπήσεις για την μεταλλαγμένη δημοκρατία τους...

Θα κάνουμε δημοψήφισμα λέει ο ποδηλάτης ηγεμών εδώ και καιρό.

Το θέλει πολύ! Όσο και την αποποινικοποίηση του χασίς!!!

Πρέπει να δείξει ότι είναι δημοκράτης, είναι αριστερός και σοσιαλιστής (ή σοσιαλιστής, άλλωστε με το επίπεδο των ελληνικών του δεν έχει σημασία η ορθογραφία). Πρέπει να δείξει ότι έχει την λαϊκή νομιμοποίηση ότι ο κόσμος βιάζεται βάναυσα αλλά το γουστάρει γιατί είναι ένας Παπανδρέου με μουστάκι.

Μην το παρακάνουμε όμως. Όπως μας πληροφόρησε σήμερα ο... υπουργός Εσωτερικών Χ. Καστανίδης η δημοκρατία έχει και όρια και δεν μπορεί το αποτέλεσμα ενός δημοψηφίσματος να είναι δεσμευτικό απαραίτητα για την κυβέρνηση. Θα γίνονται δεκτά ως δεσμευτικά μόνο τα αποτελέσματα που θέλουν, τα υπόλοιπα απλά θα συμβουλεύουν…

Κάτι σαν διευρυμένη δημοσκόπηση δηλαδή για να δουν τις τάσεις τις κοινής γνώμης.

Άλλωστε, κε Καστανίδη, ποιος είναι ο ελληνικός λαός που θα αποφασίζει για το τι θα κάνει μια κυβέρνηση; Η τρόικα ή η Μέρκελ;

Επειδή πετάτε κανένα πυροτέχνημα για τον κυρίαρχο ελληνικό λαό όταν κερδίζετε καμιά εκλογική μάχη μην το δέσουμε σκοινί κορδόνι ότι ισχύει κιόλας… Οι ξένοι αποφασίζουν, εσείς εκτελείτε (ούτε γι’ αυτό είστε ικανοί αλλά λέμε…), εμείς υπακούμε.

Μας περνάνε για σκουπίδια! Για αναλώσιμα είδη που απλά τους εξυπηρετούν μία στο τόσο και μετά είναι άχρηστα.. Γιατί τα ανεχόμαστε μωρέ;

Φτάνουν στο σημείο να λένε ότι θα αποφασίσει για ένα οποιοδήποτε ζήτημα ο ελληνικός λαός και θα δουν αν δεχτούν την απόφασή του ανάλογα αν τους συμφέρει ή όχι και δεν κουνιέται φύλλο!!! Δεν σχολιάζει κανένα παράθυρο, κανένα τσουτσέκι τους, την απίστευτη χουντική λογική της κυβέρνησης και το δέχονται σαν να είναι απόλυτα φυσιολογικό.

Και εμείς δεν πιστεύουμε πλέον τι ακούμε και τι βλέπουμε. Ο βομβαρδισμός με διαστρεβλωμένες θεωρίες και βασικές αρχές είναι εσκεμμένος και προσπαθεί να μας οδηγήσει στην αφασία. Να ακούμε και να μην καταλαβαίνουμε, απλά να υπάρχουμε χωρίς να ζούμε…

Όλα για να αγοράσει χρόνο εξουσίας ο ηλιοκαμένος Τσολάκογλου Β΄, όλα για να προλάβει να δώσει τα πάντα, όλα για να υπηρετήσει τα νεοφιλελεύθερα αφεντικά του, όλα για να τελειώσουν οι κυρίαρχοι λαοί και να έρθουν οι κυρίαρχες αγορές.


Τόσες υπηρεσίες έχει προσφέρει… Μην ξεχνάμε ότι άνοιξε την Κερκόπορτα (Ελλάδα) για να χτυπηθεί το ευρώ εκ των έσω. Δεν είναι και λίγο! Να χάσει την δουλειά που δεν ολοκλήρωσε ακόμη για ένα δημοψήφισμα; Ε όχι πάει πολύ!!

από το αἰέν ἀριστεύειν