Η «Νέα Τάξη Πραγμάτων» ξεπροβάλλει – Θα διαρκέσει; – (Μέρος Γ’)

Τα γεγονότα αποκαλύπτουν πως ο λαός μας έχει πέσει θύμα καιροσκόπων, τυχοδιωκτών, και υπερφίαλων «στοχαστών».

Αν και είναι σοφό να παραμένει κανείς προσγειωμένος και να κοιτάζει απλά τη δουλειά του φροντίζοντας να είναι συνεπείς στις υποχρεώσεις του σαν άνθρωπος και σαν πολίτης, χωρίς περιττές φιλοσοφικές περιπλανήσεις που δεν οδηγούν πουθενά, οι περιστάσεις κάνουν εντούτοις και τον ποιο συνετό άνθρωπο κάποτε να παραφρονεί. Όταν χαθεί η εμπιστοσύνη στους θεσμούς, τότε λογικό είναι να επιχειρήσει ο κάθε νοικοκύρης να πάρει τα πράγματα στα χέρια του. Να κάνει και να ασχοληθεί με πράγματα που κάτω από διαφορετικές συνθήκες ούτε που θα τα άγγιζε…Αυτό έχει συμβεί και σήμερα. Η ανασφάλεια και το φυσικό ένστικτο αυτοσυντήρησης μας κάνουν όλους να αναζητούμε διεξόδους. Αυτό δεν είναι τυχαίο…

Όλα δείχνουν πως κάτι συμβαίνει γύρω μας και ο καθένας έχει την υποχρέωση, πρωτίστως απέναντι στον εαυτό του και στη σφαίρα επιρροής και ευθύνης του, να καταλάβει τι συμβαίνει και να λάβει τα μέτρα του. Αυτό συμβαίνει κυρίως διότι έχει αποδειχτεί, δυστυχώς, πως οι θεσμικοί «φύλακες» έχουν εγκαταλείψει τα πόστα τους και επιδίδονται με περισσό ζήλο στο …πλιάτσικο. Άρα δεν μας μένει παρά να ανασκουμπωθούμε και να δούμε ο καθένας τι θα κάνουμε.

Δεν είναι λογικό όμως, προτού αρχίσουμε να …τρέχουμε, να κάνουμε πρώτα μια αξιολόγηση της κατάστασης;

Στη σειρά αυτών των άρθρων επιχειρώ να παρουσιάσω τα δεδομένα, που φανερώνουν, πως η προοπτική της “Εθνικής Ανεξαρτησίας – Λαϊκής Κυριαρχίας και Κοινωνικής Απελευθέρωσης” που έγινε σημαία της Μεταπολίτευσης, δεν ήταν παρά μια αυταπάτη. Τα γεγονότα αποκαλύπτουν, πως ο λαός μας έχει πέσει θύμα καιροσκόπων, τυχοδιωκτών, και υπερφίαλων «στοχαστών».

Αυτό που θεωρήθηκε αρχικά προοδευτισμός κατέληξε να γίνει τελικά μια καταστροφική δίνη, που βλέπουμε αυτές τις ημέρες να ολοκληρώνεται με μια ολική απαλλοτρίωση.

Επειδή αναζητούμε όμως διέξοδο, και είμαστε στη διαδικασία αξιολόγησης της κατάστασης, πρέπει να επιχειρήσουμε να δούμε τα πράγματα ποιο σφαιρικά. Θα ήταν λάθος, εφόσον ζούμε σήμερα μέσα σε μια παγκοσμιοποιημένη κοινωνία, να περιορίσουμε το οπτικό μας πεδίο μέσα στα ελληνικά σύνορα. Αυτό θα οδηγούσε σίγουρα σε λάθος συμπεράσματα.

Τι φανερώνει το γενικό πλαίσιο; Δεν δείχνει πως τα προβλήματα είναι σχεδόν κοινά, όσο κι αν κάποιοι καταφέρνουν να καμουφλάρουν την πραγματική εικόνα, όπως λ.χ. η Αμερική, η Γερμανία, η Αγγλία και η Γαλλία, με το τεράστιο εξωτερικό χρέος;

Αν τα προβλήματα είναι άρα κοινά, τότε θα πρέπει να υπάρχουν και κοινές αιτίες που οδήγησαν σε αυτά. Και από την άλλη, θα πρέπει να αναζητηθούν και κοινές λύσεις.

Σχετικά με το πρώτο, έχουν γίνει αναλύσεις επί αναλύσεων και οι αιτίες των κοινών προβλημάτων είναι λίγο πολύ γνωστές. Το φλέγον ζήτημα όμως είναι, οι κοινές λύσεις!

Είναι όμως ρεαλιστικό να πιστεύουμε ότι μπορεί να υπάρξει διεθνής συνεργασία για να εξευρεθούν κοινές λύσεις;

Εδώ οι χρηματιστηριακοί κερδοσκόποι έχουν καταφέρει να κρατούν το παγκόσμιο πολιτικοοικονομικό σύστημα σε έναν σφιχτό κλοιό, και κανείς δεν μπορεί (φαινομενικά) να τους αντισταθεί, πως μπορούμε να περιμένουμε άρα διέξοδο; Και από ποιους; Από τις εθνικές κυβερνήσεις; Από την Ευρωπαϊκή Ένωση; Ή μήπως από την Κίνα με την τεράστια φούσκα των ακινήτων που ετοιμάζεται επίσης να εκραγεί; Και είναι τα προβλήματα μόνο οικονομικά;

Ας ξεκινήσουμε την έρευνά μας από την Ελλάδα.

Οι Παπανδρέου και οι Έλληνες
Για την γενιά του Πολυτεχνείου, που συσπειρώθηκε γύρω από έναν πυρήνα ανανέωσης και αλλαγής του πολιτικού σκηνικού, μετά την πτώση της χούντας, ο σύγχρονος Έλληνας φιλόσοφος Στέλιος Ράμφος λέει τα εξής: «Με την υπεροψία ενός νικητή που δεν ενδιαφέρθηκε να σκεφτεί τη νίκη του, εξαργύρωσε βιαστικά το επίτευγμα, με τα σύμβολα και τα προνόμια της εξουσίας. Χωρίς στοιχειώδη εφόδια η γενιά τούτη η οποία κυβερνά ως σήμερα, ακολούθησε με ασύνειδη μακαριότητα το δρόμο του λαϊκισμού, υποδαύλισε ένα πνεύμα εμφυλίου πολέμου και οδήγησε τον τόπο στη σημερινή κατάντια. Ήταν ίσως το μόνο που μπορούσε να κάνει με μια σκέψη βγαλμένη από την ιδεολογική παράνοια.»

Στο προηγούμενο άρθρο έγινε αναφορά στο πρόσωπο του Ανδρέα Παπανδρέου και στο Σοσιαλιστικό Κίνημα (ΠΑΣΟΚ) το οποίο ίδρυσε, εισβάλλοντας ως «μεταρρυθμιστής» μέσα στο πολιτικό «κατεστημένο», όπως αυτός το είχε ονομάσει.

Πολλοί έχουν ασχοληθεί με το πρόσωπο «Ανδρέας Παπανδρέου» και τον χαρισματικό ηγέτη, κανείς όμως δεν τόλμησε να αγγίξει την «προίκα» που αυτός έφερε μαζί του από την δεύτερη πατρίδα του την Αμερική, την οποία πιστά υπηρέτησε -μάλιστα ως εθελοντής- στον Β’ ΠΠ.

Το όνομα «Παπανδρέου» έμελε να παίξει σημαντικό διαχρονικό ρόλο στις πολιτικοοικονομικές εξελίξεις στον τόπο μας. «Παιχνίδια της Ιστορίας» τα χαρακτηρίζει ο πρώην βουλευτής, ευρωβουλευτής και υπουργός Γιώργος Ρωμαίος σε άρθρο του στο ΒΗΜΑ, στο οποίο αναφέρει επίσης τα εξής:

“Τον Ιούλιο του 1944, στο ξενοδοχείο «MountWashi– ngton» του Νιου Χαµσάιρ, συγκεντρώθηκαν 700 αντιπρόσωποι από 44 χώρες του αντιχιτλερικού συνασπισμού µε σκοπό να διαμορφώσουν νομισματικούς κανόνες για τον μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο κόσμο. Στις 22 Ιουλίου υπογράφηκε η ιστορική συμφωνία, γνωστή ως Συμφωνία του Μπρέτον Γουντς.

Με τη συμφωνία εκείνη «ανακηρύχθηκε» το δολάριο παγκόσμιο νόμισμα και ιδρύθηκαν το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) και η Παγκόσμια Τράπεζα µε σκοπό «να παίξουν αποφασιστικό ρόλο στη διεθνή οικονομία μετά την αποκατάσταση των εκ του πολέμου ζημιών και την επάνοδο του κόσμου στην ομαλότητα».[…]

Το επείγον πρόβλημα μετά την απελευθέρωση, δεν θα ήταν η νομισματική σταθεροποίηση και ο τρόπος μελλοντικού δανεισμού, αλλά τα είδη πρώτης ανάγκης… Σήμερα, το πρόβλημά µας είναι πρόβλημα δανεισμού και η τύχη της χώρας «παίζεται» στην Ευρώπη, αλλά και στο ∆ΝΤ, το οποίο ιδρύθηκε µε την υπογραφή του Γεωργίου Παπανδρέου, παππού. Και όχι μόνον… Ο Ανδρέας Παπανδρέου μετείχε στη διάσκεψη ως εμπειρογνώμων της ελληνικής αντιπροσωπείας!

Σε ηλικία 26 ετών τότε, ο Ανδρέας Παπανδρέου ήταν βοηθός καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ και υπηρετούσε ως εθελοντής στο Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ.”

Άρα αρκετά νωρίς μπήκε «στα πράγματα» ο μετέπειτα χαρισματικός ηγέτης του Σοσιαλιστικού Κινήματος, ο «σωτήρας» των αδικημένων της χώρας.

Είχαν να κάνουν όμως πράγματι τα σχέδιά του με τα συμφέροντα του τόπου; Ήταν πατριωτικοί οι στόχοι και τα κίνητρά του που τον ωθούσαν να παλέψει για την Ελλάδα και του Έλληνες; Όπως κι αν έχουν τα πράγματα, ο τρόπος με τον οποίο έγινε δεκτός στην Ελλάδα έδειξε, πως η μεγάλη πλειοψηφία των Ελλήνων είχε πιστέψει πως είχε βρει επιτέλους τον γνήσιο εκφραστή της. Τον ηγέτη της!

Τι ήταν όμως αυτό το οποίο πράγματι αντιπροσώπευε;

Προτού αναζητήσουμε την απάντηση σε αυτό το ερώτημα, καλό θα ήταν να ρίξουμε μια ματιά και σε ένα άλλο, σημαντικό, πρόσωπο της οικογένειας, στη δεύτερη σύζυγο του Ανδρέα (παντρεύτηκαν το 1951), την Μαργαρίτα Παπανδρέου, διότι μια παροιμία λέει «Πίσω από κάθε επιτυχημένο άνδρα υπάρχει πάντα μια έξυπνη γυναίκα». Οπότε, θα ήταν έλλειψη στην έρευνά μας να μη λάβουμε υπόψη και αυτόν τον παράγοντα. Εξάλλου είναι γνωστή η επιρροή που ασκεί η Μαργαρίτα στον σημερινό πρωθυπουργό, πράγμα το οποίο σημαίνει, ότι έχει ενεργό ρόλο στις πολιτικές εξελίξεις.

Πόσοι γνωρίζουν πως η Μαργαρίτα ως πρόεδρος της Ένωσης Γυναικών πέτυχε, ως λέγεται, τη βελτίωση του νομικού και κοινωνικού κατεστημένου των Ελληνίδων; Ας σημειωθεί, πως πρόσφατες μεταρρυθμίσεις περιλαμβάνουν τη νομιμοποίηση των εκτρώσεων, τη θέσπιση του πολιτικού γάμου, τη νομιμοποίηση διαζυγίων με αμοιβαία συναίνεση, τη δυνατότητα διατήρησης του επώνυμου των γυναικών μετά το γάμο τους και την απόκτηση ίσων δικαιωμάτων με το σύζυγο στα παιδιά τους.

Το επίσημο site της ΜΚΟ (ΚΕΔΕ) στο οποίο είναι ακόμη σήμερα επίτιμος πρόεδρος, αναφέρει για την ίδια: “Ακτιβίστρια της ειρήνης και των γυναικείων δικαιωμάτων, συντονίστρια του παγκόσμιου δικτύου Women for Mutual Security, επίτιμη Πρόεδρος του Κέντρου Έρευνας και Δράσης για την Ειρήνη (ΚΕΔΕ), συντονίστρια της Ειρηνευτικής Πρωτοβουλίας Γυναικών Ελλάδας-Τουρκίας (WINPEACE) και ιδρυτικό μέλος της Ένωσης Γυναικών Ελλάδας (ΕΓΕ). Επισκέπτρια Διδάκτωρ στις Ειρηνευτικές Σπουδές (Πανεπιστήμιο Oregon) και συγγραφέας των βιβλίων «Εφιάλτης στην Αθήνα» και «Επειδή Είμαστε Γυναίκες».”

Η οικογένεια Παπανδρέου δεν έχει γίνει σημείο αναφοράς μόνο για εμάς τους Έλληνες. Οι New York Times σε εκτενές άρθρο τους για την ελληνική κρίση την οποία προσπαθούν να ερμηνεύσουν μέσα από ένα συγκριτικό “ψυχογράφημα” Γιώργου και Ανδρέα Παπανδρέου, αναφέρουν χαρακτηριστικά: «Η ιστορία της οικογένειας Παπανδρέου θα μπορούσε να έχει γραφεί από τον Σοφοκλή».

Πιστεύω πως θα ήταν χρήσιμο, να επιχειρήσει κάποιος να κάνει ορισμένους συσχετισμούς και να βρει τον κοινό παρονομαστή στη δράση και τα ενδιαφέροντα του Ανδρέα, της Μαργαρίτας και του Γιώργου Παπανδρέου, του σημερινού πρωθυπουργού, διότι αυτός ο κοινός παρονομαστής είναι που θα μας χρησιμεύσει ως «μίτος», για να βρούμε διέξοδο από τον λαβύρινθο στον οποίο μας έχει οδηγήσει αυτή η οικογένεια.
(…συνεχίζεται στο επόμενο: «Μια παγκόσμια οργάνωση με κοινωνικό πρόσωπο»)

από το Alkimos archive

Δείτε και... Η Νέα Τάξη Πραγμάτων ξεπροβάλλει… Θα διαρκέσει; – (Μέρος Α’) και Η «Νέα Τάξη Πραγμάτων» ξεπροβάλλει… Θα διαρκέσει; – (Μέρος Β’) και Η «Νέα Τάξη Πραγμάτων» ξεπροβάλλει – Θα διαρκέσει; – (Μέρος Δ’)

“Eureca”: Σχέδιο καταστροφής και υποδούλωσης

Το όχι και τόσο μυστικό σχέδιο "σωτηρίας" της Ελλάδας με το ελληνικό όνομα "ΕΥΡΗΚΑ" δημοσιεύτηκε στην οικονομική εφημερίδα της Γαλλίας La tribune και το είδα το πρωί στο capital (σε περίληψη).

Στην αρχή δεν έδωσα σημασία αφού το θεώρησα χωρίς εγκυρότητα. Όταν το είδα να δημοσιεύεται παντού΄και να παίζει στα βραδινά δελτία πραγματικά ανησύχησα.
Και μόνο διαβάζοντας το πρωτο και το δεύτερο σημείο από τα 6 που περιλαμβάνει η "σωτήρια" διαδικασία ανατριχιάζεις.

Λέει:
1. Η Ελλάδα πρέπει να καταγράψει το σύνολο των περιουσιακών στοιχείων του κράτους (τράπεζες, ακίνητα, τηλεφωνία, λιμάνια κτλ.) σε μία δομή (εταιρεία), όπως ακριβώς συνέβη το 1990 στη Γερμανία για να... ιδιωτικοποιηθούν τα περιουσιακά στοιχεία της Ανατολικής Γερμανίας μετά την Ένωση. Τα περιουσιακά στοιχεία του ελληνικού κράτους εκτιμώνται τουλάχιστον στα 125 δισ. ευρώ! (το θαυμαστικό είναι του capital και δεν το καταλαβαίνω.)

2. Η εταιρεία αυτή θα εξαγοραστεί από έναν ευρωπαϊκό θεσμό, που θα χρηματοδοτείται από τις χώρες, και η έδρα του θα βρίσκεται στο Λουξεμβούργο. Θα έχει επίσης τη δυνατότητα να οργανώσει τις ιδιωτικοποιήσεις των εν λόγω περιουσιακών στοιχείων, διαδικασία που θα έχει ολοκληρωθεί έως το 2025 (η αντίστοιχη διαδικασία στην Ανατολική Γερμανία διήρκεσε πολύ λιγότερο).

Νομίζω ότι τα πράγματα δεν έχουν ανάγκη από πολλές μεταφράσεις. Όλη η περιουσία μας-γιατί δική μας είναι- γίνεται περιουσία μιας ξένης εταιρείας με έδρα το τεράστιο πλυντήριο χρήματος που έχει οργανωθεί σε κράτος και ονομάζεται Λουξεμβούργο. Σκοπός της εταιρείας είναι όπως λέει πιο κάτω το σχέδιο στο σημείο 3 να πουληθούν αυτά τα "στοιχεία" με σκοπό να μαζευτούν χρήματα που θα πάνε στο EFSF και την ΕΚΤ για επαναγορά ελληνικού χρέους.

Τι δεν λέει το σχέδιο.
α) Το ποιος και πως θα αποφασίσει για το πως θα γίνουν οι ιδιωτικοποιήσεις. Δηλαδή έστω ότι το φάγαμε και ξεπουλάμε. Δεν θα έχουμε ούτε καν λόγο και γνώμη; Μάλλον...

β) Ενώ περιγράφει με λαμπερό τρόπο ότι ετσι το χρέος θα μειωθεί από την επαναγορά στο 88%, δεν ασχολείται καθόλου με το γεγονός ότι πλέον η Ελλάδα θα έχει στερηθεί πολύτιμους πόρους που αποφέρουν έσοδα και επομένως αυτό θα σημαίνει ότι το χρέος δεν θα μειώνεται στη συνέχεια αλλά θα αυξηθεί και πάλι ακόμη κι αν όλα πάνε όπως λέει το σχέδιο.

γ) Δεν λέει ακόμη τι θα γίνει όταν όλες οι εταιρείες πουληθούν και "εξορθολογιστούν" από τζογαδόρους του μαύρου χρήματος και των αγορών που το μόνο που τους ενδιαφέρει δεν είναι απλά το κέρδος αλλά το βραχυπρόθεσμο κέρδος. Τι κοινωνικό και οικονομικό σοκ θα προκαλέσει ενδεχόμενο κύμα απολύσεων.

Είναι γνωστό ότι οι ιδιωτικοποιήσεις έχουν κάποιο νόημα όταν οι προς πώληση εταιρείες είναι ζημιογόνες και πρέπει να εξυγιανθούν. Όταν όμως είναι ο ΟΤΕ, η ΔΕΗ, η ΕΥΔΑΠ (ανατριχιάζω και μόνο που το σκέφτομαι), ο ΟΠΑΠ κλπ. που φυσικά είναι κερδοφόρες και κάποιες πολύ κερδοφόρες τότε απλά συμβαίνουν μόνο από υπόδουλα κράτη. Να πούμε άλλωστε ότι όπως είπε ο ίδιος ο κ.Πάγκαλος η ΔΕΗ αποτιμάται αυτή τη στιγμή στο Χρηματιστήριο στο 1/10 της ακίνητης περιουσίας της. Και μόνο που το συζητάμε λοιπόν είναι ήδη σκανδαλώδες!

Όσο για τις τράπεζες να πούμε πως όλες μαζί αποτιμώνται στα 6,5δις όταν στο ενεργητικό τους έχουν αξίες 495δις!! (Αυτό για να καταλάβουμε τι ωραίος μηχανισμός απαξίωσης είναι το Χρηματιστήριο που τώρα βολεύει το "ελεύθερο" από δεσμεύσεις κεφάλαιο μια χαρά.)

δ) Επίσης ο συσχετισμός ανάμεσα στην περίπτωση της Ελλάδας με την ένωση των δυο Γερμανιών είναι λάθος αν όχι ύποπτος. Η Γερμανία τουλάχιστον διαχειριζόταν τότε την άλλη μισή Γερμανία, ενώ στη δικη μας περίπτωση η ΕΕ βάζει χέρι σε μια ανεξάρτητη χώρα μέσω μιας εταιρείας. Καμία σχέση λοιπόν.

στη φωτό η Μέρκελ κρατάει περιχαρής όλη την Ελλάδα σε ένα φάκελο

Πάμε όμως και στο σημείο 5 που λέει:

Οι διαδικασίες ιδιωτικοποίησης θα έχουν ολοκληρωθεί έως το 2025. σε περίπτωση λοιπόν που υπάρξει υπεραξία, θα αποδοθεί στην Ελλάδα, αφαιρουμένων των τόκων και των εξόδων διαχείρισης. Αν είναι μειωμένα, η Ελλάδα θα αναλάβει το κόστος(!)....

Αυτό τώρα τι σημαίνει; Ότι αν όλα πάνε καλά η εταιρεία θα κερδοσκοπήσει από τόκους, έξοδα διαχείρισης που δεν θα είναι λίγα.
Αν πάλι κάπου κάτι στραβώσει το κόστος θα επιβαρύνει την Ελλάδα!
Δηλαδή αν αντί 125 δις ξεπουληθούμε για 50δις, ή κάτι δεν πάει καλά στην επαναγορά ομόλογων (που δεν θα πάει) τότε και τα πάντα θα έχουμε χάσει και θα πρέπει να πληρώσουμε και τη ζημία που θα προκύψει;;;
Αυτό το σχέδιο προφανώς δεν λέγεται σχέδιο σωτηρίας αλλά σχέδιο καταστροφής και υποδούλωσης.

Όσο για το τι θα συμβεί στους Έλληνες φυσικά δεν δίνουν δεκάρα.
Είναι καθαρό ότι πρέπει να ξυπνήσουμε από το σοκ, να συσπειρωθούμε και να υπερασπίσουμε τη ζωή μας και το αύριο των παιδιών μας. Ας αποδείξουμε ότι μας ενδιαφέρει.

Υ.Γ. Πρέπει να πούμε πως στην περίπτωση που ένα τέτοιο σχέδιο θα γινόταν πραγματικότητα (Θεός φυλάξει!) υπάρχουν μια σειρά από λεπτομέρειες που θα μπορούσαν να το βυθίσουν και να το κάνουν να χάσει ακόμα και εκείνα τα "θετικά" που έχουν να κάνουν με τη διάσωση των τραπεζών (το μόνο που τους νοιάζει) και την όποια μείωση του χρέους.

Ελπίζω να μη χρειαστεί να φτάσουμε ποτέ σε αυτή την κουβέντα αλλά επιγραμματικά αναφέρω.
Π.χ. οι τιμές επαναγοράς ομολόγων είναι ένα λεπτό και δύσκολο σημείο που θα μπορούσε να δημιουργήσει πολλές αμφιβολίες (αν είναι υψηλές μικρό όφελος για την Ελλάδα, αν είναι χαμηλές μεγάλη ζημία για την ΕΚΤ), η χρονική διάρκεια μέσα στην οποία θα γινόταν το ξεπούλημα (ως το 2025) προκειμένου να επιτευχθούν καλύτερες τιμές είναι ένα άλλο πολύ σοβαρό σημείο που θα μπορούσε να δημιουργήσει γκρίνιες σε αυτούς που δεν συμφωνούν π.χ. με την "προκαταβολή" στην Ελλάδα του αρχικού ποσού που αναφέρεται. Αυτό που έχει σημασία είναι ότι το σχέδιο προβλέπει πως την όποια ζημιά την πληρώνει στο τέλος η Ελλάδα ενώ είναι γνωστό ότι οι "αγορές" βγάζουν το ψωμί τους δημιουργώντας αμφιβολίες και ανησυχίες ακόμη κι αν αυτό μπορεί να στραφεί αργότερα εναντίον τους. Με λίγα λόγια το απόλυτο αίσχος, η απόλυτη καταστροφή.

Και πάλι απορώ πως είναι δυνατόν ένα τέτοιο σχέδιο να παρουσιάζεται απλά από δελτία όλων των καναλιών χωρίς καν σχολιασμό!!!
γράφει ο Γιώργος Σαρρής

από το ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΑΡΡΗΣ

Η «Νέα Τάξη Πραγμάτων» ξεπροβάλλει… Θα διαρκέσει; – (Μέρος Β’)

“Οι μόνοι ζωντανοί οργανισμοί σε αυτό τον πλανήτη που δεν μπορούν να υπερηφανεύονται για το παρών τους, είναι οι άνθρωποι.”

Πρόσφατα πληροφορηθήκαμε, πως τα πουλιά μαθαίνουν μέσα από την εμπειρία τους την τέχνη της κατασκευής φωλιών και δεν καταφεύγουν μόνο στο εκ γενετής ένστικτό τους. Αυτή η ανακάλυψη, που προέκυψε από μια νέα σκωτσέζικη επιστημονική έρευνα, έρχεται να προσθέσει ένα ακόμα «συν» στις ικανότητες άλλων πλασμάτων πέρα από τον άνθρωπο, ενώ ανατρέπει την καθιερωμένη αντίληψη μεταξύ των επιστημόνων ότι η κατασκευή φωλιάς είναι αποκλειστικά μια έμφυτη ικανότητα.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον δρα Πάτρικ Γουόλς του πανεπιστημίου του Εδιμβούργου, που...δημοσίευσαν τη σχετική μελέτη στο περιοδικό ζωολογίας «Behavioural Processes», σύμφωνα με το BBC, βιντεοσκόπησαν και μελέτησαν, στην Μποτσουάνα της Αφρικής, τη συμπεριφορά ενός είδους πολύχρωμης «υφάντρας», που διακρίνεται για την κατασκευή πολλών και πολύπλοκων φωλιών, δεκάδων μέσα σε μία μόνο χρονιά.

Οι ερευνητές ανέφεραν ότι η μελέτη αποκάλυψε «ένα ξεκάθαρο ρόλο για την εμπειρία». Κάθε ξεχωριστό πουλί χρησιμοποιούσε ελαφρώς διαφοροποιημένη τεχνική από την μία φωλιά στην επόμενη, ανάλογα με την εμπειρία που είχε αποκομίσει στο μεταξύ. Άλλες φορές ξεκινούσε από δεξιά προς τα αριστερά και άλλες αντίστροφα, ενώ όσο περνούσε ο χρόνος και συσσωρευόταν η «οικοδομική» μάθηση, τα πουλιά έριχναν στο έδαφος όλο και λιγότερα «οικοδομικά υλικά» (π.χ. χορταράκια). «Αν τα πουλιά ακολουθούσαν κάποια γενετική προδιαγραφή για το χτίσιμο των φωλιών τους, τότε θα ανέμενε κανείς ότι όλα θα έχτιζαν τη φωλιά τους πάντα με τον ίδιο τρόπο. Όμως αυτό δεν συμβαίνει», δήλωσε ο δρ Γουόλς.

«Ακόμα και για τα πουλιά, η πρακτική τελειοποιεί την τεχνική τους», πρόσθεσε.

Είναι θλιβερό να σκέπτεται κανείς, πως οι μόνοι ζωντανοί οργανισμοί σε αυτό τον πλανήτη που δεν μπορούν να υπερηφανεύονται για το παρών τους, είναι οι άνθρωποι. Τα πάντα γύρω μας φωνάζουν πως ο άνθρωπος απέτυχε!

Όχι μόνο δεν έμαθε από το παρελθόν, αλλά αντίθετα κοντεύει να διαλύσει τα πάντα. Αντί για εξέλιξη και βελτίωση βλέπουμε να επικρατεί, γενικά, μια κατάσταση «εντροπίας», δηλαδή παρακμής… σε όλους τους τομείς.

Και δεν χρειάζεται να πάμε μακριά, αρκεί να κοιτάξουμε γύρω μας. Τι έχει συμβεί με την πατρίδα μας; Το λίκνο των επιστημών και της τέχνης; Το λίκνο της δημοκρατίας, της ισότητας, της ανθρώπινης αξιοπρέπειας;

Μπορούμε οι σημερινοί Έλληνες να είμαστε υπερήφανοι για τα σύγχρονα επιτεύγματά μας;

Τι συνέβη; Τι πήγε στραβά και αντί ο άνθρωπος να βελτιώσει την ζωή του την έχει μετατρέψει αντίθετα σε κόλαση, αναφερόμενοι πάντα στη μεγάλη πλειονότητα;

Η απάντηση ίσως βρίσκεται σε μια αρχαία δήλωση, η οποία έλεγε: «…άνθρωπος εξουσιάζει άνθρωπον προς βλάβην αυτού».

Θα ήταν μήπως λάθος να αποδώσουμε την ευθύνη για την κατάντια αυτή στους κυβερνώντες;

Ας ανατρέξουμε πάλι σε μια αρχαία ρήση (εφόσον υποτίθεται πως πρέπει να μαθαίνουμε από την πείρα του παρελθόντος): «…η καταδυναστεία παραλογίζει τον σοφόν».

Μια διαχρονική αλήθεια!
Πως είναι δυνατόν κάποιος να βελτιωθεί κάτω από συνθήκες καταδυνάστευσης, τυραννίας, εκμετάλλευσης; Και πως είναι επίσης δυνατόν να βελτιωθεί ο δυνάστης, ο τύραννος ο εκμεταλλευτής; Δεν οδηγεί αυτό σε έναν φαύλο κύκλο;

Δεν προκαλούν οι συνθήκες αυτές μια εκατέρωθεν παρακμιακή κατάσταση;

Εμφανίζεται ο …σωτήρας.
Σε μια εποχή, όπου η πολιτική ζωή στη χώρα μας είχε κυριολεκτικά εκτραπεί, όπου ο λαός προσπαθούσε ακόμη να συνέλθει από τις συνέπειες ενός πολέμου, μιας σκληρής κατοχής και ενός καταστροφικού εμφυλίου, στα τέλη του 60’, τότε εμφανίστηκε ένας «σωτήρας».

Αυτός ήταν ο διαπρεπής καθηγητής του Μπέρκλεϊ και δηµόσιος διανοούµενος, o συγγραφέας του «Πατερναλιστικού καπιταλισµού», ο επαναπατρισθείς πρόεδρος του Κέντρου Οικονομικών Ερευνών, ο αναπληρωτής υπουργός Συντονισµού της Κυβέρνησης Γεωργίου Παπανδρέου, αλλά και ο δις φυλακισθείς και διωχθείς επί δικτατορίας Μεταξά και συνταγματαρχών. Το όνομά αυτού, Ανδρέας Γ. Παπανδρέου.

Ήταν αυτός που ίδρυσε το ΠΑΚ το 1968 και επέστρεψε στην Ελλάδα µε την αποκατάσταση της Δημοκρατίας το 1974, κάνοντας το απολύτως µη αναμενόμενο.

Αρνούμενος την ευθεία αποδοχή της κληρονομιάς της Ένωσης Κέντρου, προχώρησε στην ίδρυση του ΠΑΣΟΚ, ενός πολιτικού σχηματισμού µε πολύσηµο, ακριβέστερα πολυτροπικό, παρελθόν. Τα βασικά του στελέχη είχαν αναδειχθεί στη διάρκεια του «Ανενδότου», του 114 και του αντιδικτατορικού αγώνα, ενώ δεν έλειπαν και τα στελέχη της Ένωσης Κέντρου.

Επαγγέλθηκε την ανατροπή των απότοκων της «αρχής της µη εναλλαγής» του μετεμφυλιακού κράτους σε πρόταση εξουσίας µε πρόταγµα την κοινωνική δικαιοσύνη, την ενσωμάτωση των αποκλεισμένων και την οικοδόμηση του κοινωνικού κράτους.

Είναι ενδιαφέρον να σημειώσουμε, πως ο συγκεκριμένος «σωτήρας», με τους ευγενείς αυτούς στόχους, είχε πολλούς διακεκριμένους υποστηρικτές σε Ευρώπη και Αμερική. Όταν για παράδειγμα είχε συλληφθεί και φυλακιστεί από τη Χούντα των συνταγματαρχών, εμφανίστηκε στην έγκριτη «Ουάσιγκτον Ποστ» µια δήλωση διαμαρτυρίας, υπογεγραμμένη από περίπου 500 αμερικανούς καθηγητές.

Στον κύκλο των φίλων του στην Αμερική περιλαμβάνονταν ισχυρές φυσιογνωμίες του κατεστημένου του Δημοκρατικού Κόμματος, όπως ο Καρλ Κέισεν, ο πρώην ειδικός βοηθός του προέδρου Κένεντι στην Ουάσινγκτον σε θέματα εθνικής ασφαλείας, ο οποίος, ως νέος οικονοµολόγος, είχε βοηθήσει τον Ανδρέα να αναπτύξει την πρότασή του για τη δημιουργία του Κέντρου Οικονομικών Ερευνών (αργότερα ΚΕΠΕ)· ο Εντµουντ Μπράουν, ο δημοφιλής πρώην κυβερνήτης της Καλιφόρνιας, του οποίου ο Ανδρέας ήταν οικονομικός σύμβουλος όταν ήταν πρόεδρος του Οικονομικού Τμήματος του Πανεπιστημίου του Μπέρκλεϊ· ο Ουόλτερ Χέλερ, µε τον οποίο ο Ανδρέας μοιραζόταν το γραφείο του στο Πανεπιστήμιο της Μινεσότας και ο οποίος είχε ηγηθεί του ισχυρού Συμβουλίου Οικονομικών Συμβούλων υπό τον Κένεντι· και ο Τζον Κένεθ Γκαλµπρέιθ, ο μέντορας του Ανδρέα στο Χάρβαρντ, ο οποίος είχε υπηρετήσει ως πρεσβευτής του Κένεντι στην Ινδία και μόλις είχε εκλεγεί πρόεδρος της ισχυρής προοδευτικής «δεξαμενής σκέψης» και οργάνωσης λόµπι: «Αμερικανοί για Δημοκρατική Δράση».

Λίγο αργότερα, ο τότε πρόεδρος της Αμερικής Τζόνσον ειρωνεύτηκε πως η ασφάλεια του Ανδρέα ήταν «το πρώτο ζήτημα στην ιστορία της δημοκρατίας, στο οποίο φαινόταν να συμφωνούν όλοι οι αμερικανοί οικονομολόγοι».

Στην Ευρώπη, η υποστήριξη στον Ανδρέα προήρχετο κυρίως από ισχυρούς πολιτικούς των Σκανδιναβικών χωρών.

Πως έγινε δεκτός ο Ανδρέας στην Ελλάδα και ποιο είναι το έργο το οποίο επιτέλεσε το ΠΑΣΟΚ σε μια μακρά περίοδο διακυβέρνησης;

Κατάφερε να φέρει στην Ελλάδα την κοινωνική δικαιοσύνη, την ενσωμάτωση των αποκλεισμένων με την οικοδόμηση του κοινωνικού κράτους, να κάνει δηλαδή την Ελλάδα «Σκανδιναβία»;

Αν όχι, τι και ποιος τους εμπόδισε;

Μπορεί να κοιτάξει το «κοινωνικό» ΠΑΣΟΚ πίσω σήμερα και να ισχυριστεί ότι βελτίωσε την Ελλάδα, πως διδάχτηκε από το παρελθόν, όπως το έκανε αυτό η «υφάντρα» της Μποτσουάνας;

Πως βλέπουν οι …«σωσμένοι» Έλληνες σήμερα τα πράγματα;

Τα γεγονότα δυστυχώς αποδεικνύουν, πως άλλα ήταν αυτά που επιδιώχθηκαν, που καμιά σχέση δεν είχαν με την ευημερία του ντόπιου πληθυσμού. Τα σχέδια αυτά ήταν διεθνιστικά και βρίσκονται ακόμη σε εξέλιξη.

Από την σκοπιά βέβαια των σχεδιαστών, θα μπορούσε κάποιος να πει, πως ναι! Τα σχέδια εξελίχτηκαν με επιτυχία, και τώρα βαίνουν μάλιστα προς ένα αποκορύφωμα. Προς την ολοκλήρωσή τους!

Ποιοι είναι όμως οι σχεδιαστές και ποιοι θα είναι οι ωφελημένοι με βάση αυτά τα σχέδια; Θα είναι ο λαός ή μήπως κάποια ολιγαρχία; Υπάρχει υγιής βάση που να μας κάνει να πιστεύουμε ότι βρισκόμαστε μπροστά σε μια διεθνή μεταρρύθμιση με επίκεντρο τα ανθρώπινα δικαιώματα και την κοινωνική δικαιοσύνη;

Με τις απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα θα ασχοληθούμε στο επόμενο άρθρο.
…συνεχίζεται.

από το Alkimos archive

Διαβάστε το... Η Νέα Τάξη Πραγμάτων ξεπροβάλλει… Θα διαρκέσει; – Μέρος Α’, το Μέρος Γ’ και το Μέρος Δ’.

Η Νέα Τάξη Πραγμάτων ξεπροβάλλει… Θα διαρκέσει; – (Μέρος Α’)

Μια καλά σχεδιασμένη πορεία η οποία δείχνει να φτάνει στην ολοκλήρωσή της.

Αν κάνει κάποιος μια σχετικά γρήγορη έρευνα –πράγμα πολύ εύκολο σήμερα- θα διαπιστώσει, πως από άκρο σε άκρο στον πλανήτη όλοι μιλούν για την Νέα Τάξη Πραγμάτων, που είναι ίσως ποιο γνωστή με τους αγγλικούς όρους: New Order.

Πως γίνεται αυτό που κάποτε προκαλούσε το ειρωνικό μειδίαμα σε ορισμένους να αποτελεί σήμερα κεντρικό θέμα συζητήσεων σε όλους σχεδόν τους κύκλους, παγκόσμια;

Η εξήγηση είναι απλή: Διότι αποτελεί μια πραγματικότητα!

Μια εφιαλτική πραγματικότητα που συλλήφθηκε σαν ιδέα σε κάποια αρρωστημένα μυαλά μεταξύ των ναζιστών του Γ’ Ράιχ, και κατέληξε να γίνει στόχος της σημερινής ελίτ.

Έχουν γραφτεί και έχουν ειπωθεί τόσα πολλά γύρω από...αυτό το θέμα, που θα ήταν σίγουρα βαρετό να επαναλάβω εδώ κάποιο σχετικό ιστορικό και τις λεπτομέρειες που σχετίζονται με την γέννηση και την εξάπλωση αυτής της ιδέας. Αυτό που σίγουρα θα ενδιαφέρει τους αναγνώστες θα είναι μάλλον το δια ταύτα. Το τι περιλαμβάνει δηλαδή αυτή η Νέα Τάξη και σε ποιο βαθμό μπορεί να μας αφορά.

Θα μπορούσα να περιγράψω αυτό το δια ταύτα ως εξής:

Εγκαθίδρυση μιας Διεθνούς Διακυβέρνησης, δηλαδή συγκέντρωση Εξουσίας στα χέρια μιας μικρής ολιγαρχίας που θα κυβερνάει όλο τον Κόσμο. Αυτό σημαίνει:

• Κατάργηση της Εθνικής Κυριαρχίας Λαών, Εθνών και Κρατών και τη μεταβίβαση της στη «Διεθνή Διακυβέρνηση» (World Government). Αυτό σημαίνει την κατάργηση της Δημοκρατίας μέσα από την κατάργηση της ουσιαστικής έννοιας του Κυρίαρχου Λαού.
• Κατάργηση της οντολογικής υπόστασης του ανθρώπου που προσδιορίζεται από την ελευθερία βούλησης και την μετατροπή του σε άτομο που προσδιορίζεται από “πολιτική ορθότητα”, από στερεότυπα που κατασκευάζει και προωθεί δηλαδή η Διεθνής ολιγαρχική Εξουσία.

Επειδή κανένας λαός και κανένας άνθρωπος δεν θα αυτοχειριαζόταν, επιλέχτηκε για την επιτυχή εφαρμογή αυτού του σχεδίου η παλιά μέθοδος της Δημαγωγίας και της Σοφιστίας, με εφαρμογές που επιτρέπει η σύγχρονη τεχνολογία.

Τελικός στόχος: Η μεταφορά του Κρατικού Πλούτου και η Δήμευση μέρους του Ιδιωτικού, για μεταφορά του σε ξένα κέντρα αποφάσεων (γιατί άραγε αυτή η ξαφνική στροφή προς τον χρυσό;).

Τα μέσα:

1. Κατάργηση του κυριαρχικού δικαιώματος των Κρατών να Δημιουργούν (τυπώνουν) Χρήμα, με συνέπεια τα κράτη να δανείζονται και να χρωστούν αυτά που θα τύπωναν τσάμπα χωρίς να τα χρωστούν σε κανένα. Για τον σκοπό αυτό απαιτούνται οι κατάλληλοι άνθρωποι στις κατάλληλες θέσεις. Αν αυτό δεν μπορεί να γίνει με ειρηνικά μέσα, τότε ενεργοποιείται το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ και το ΝΑΤΟ και επιβάλλεται δια της βίας.
2. ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ ΚΑΙ ΣΟΦΙΣΤΙΑ, ΜΕ ΥΦΟΣ ΣΟΒΑΡΟΦΑΝΕΙΑΣ ΚΑΙ ΑΥΣΤΗΡΟΤΗΤΑΣ που δήθεν δεν επιδέχεται αντιρρήσεις, προς ένα Λαό που δεν μπορεί να έχει –στο σύνολο- ως γνωστικό αντικείμενο την Γεωπολιτική και την Οικονομία, που θα αναγγέλλουν, ότι αυτά που γίνονται είναι …η ΜΟΝΗ ΛΥΣΗ. Για τον σκοπό αυτό έχουν ενεργοποιηθεί τα ΜΜ"Ε", το Χόλιγουντ, καθώς και διάφοροι …«στοχαστές».

Μήπως όλα αυτά ακούγονται κάπως γνωστά σ’ εμάς που ζούμε σ’ αυτή τη γωνιά του πλανήτη; Μήπως περιγράφουν λίγο πολύ αυτά που βιώνουμε τα τελευταία –τουλάχιστον- δύο χρόνια; Είναι μήπως σύμπτωση; (Βλέπε εδώ)

Αν κάποιοι εξακολουθούν να έχουν ερωτηματικά και αμφιβολίες, ας ρίξουν μια ματιά σε αυτά που έγραφε ο ΔΟΛ στο «έγκριτο» ΒΗΜΑ τον Απρίλιο του 2009:

«Οι ΗΠΑ του Ομπάμα, σε αντίθεση με τις ΗΠΑ του Μπους, αλλάζουν πολιτική: αντιμετωπίζουν ήδη πρακτικές παγκόσμιας διακυβέρνησης. Με τους άλλους. Σίγουρα, τόσο για το περιβάλλον όσο και για τις φυσικές καταστροφές, την αντιμετώπιση πάντα πιθανών πανδημιών, καθώς και για μια αποδεκτή ανάπτυξη, σαφές είναι ότι επιβάλλεται η ατομική συμβολή κάθε πολίτη και κάθε χώρας. Αλλά χωρίς παγκόσμιες λύσεις δεν θα υπάρξει σωτηρία.

Η παγκοσμιοποίηση έχει συντελεστεί.

Δεν είναι μόνο κάτι το απαράδεκτο, κι ας περιλαμβάνει και τα απαράδεκτα που ζούμε με την κρίση. Γιατί είναι συνάμα ο μονόδρομος (μάλιστα!) της επιβίωσης όλων. Η παγκοσμιοποίηση δεν είναι μία, δεξιά και καταδικαστέα. Μπορεί, αν το θελήσουμε, να είναι πολυπολιτισμική, προοδευτική και συνεπώς θετική και σωτήρια με τους όρους μιας δημοκρατικής παγκόσμιας συλλογικής διακυβέρνησης για ό,τι είναι αναγκαίο.

Οι “εθνικές λύσεις” είναι κίνδυνος. Τις προπαγανδίζουν οι εξίσου καθυστερημένες αριστερά και δεξιά. Όμως, οδηγούν στα χειρότερα. Κυρίως όλους εμάς τους μικρούς που δεν έχουμε καν πειστικούς “συνοριοφύλακες”!»

Και για τους ποιο δύσπιστους, ας δούμε κάποιες σκέψεις από την προεκλογική διακήρυξη του ΠΑΣΟΚ:

«Αποβλέπουμε στη διαμόρφωση ενός πολυμερούς συστήματος παγκόσμιας διακυβέρνησης, δημοκρατικά νομιμοποιημένου, με κέντρο έναν αναβαθμισμένο Ο.Η.Ε. Οι μονομερείς επεμβάσεις διαιωνίζουν το πρόβλημα, τροφοδοτούν τη βία, υπονομεύουν την ειρηνική συνύπαρξη των πολιτισμών.» (Βλέπε εδώ - περίπου στη μέση, κάτω από τον υπότιτλο: «Η Ελλάδα στο διεθνές στερέωμα»)

Ήταν αυτή μια πρόσφατη στροφή στους πολιτικούς στόχους του ΠΑΣΟΚ; Τα πράγματα δείχνουν πως όχι.

Ένας από τους τομείς του Κινήματος από το 2005, ήταν Η «Επιτροπή Παγκόσμιας Προοδευτικής Διακυβέρνησης & Διεθνούς Αλληλεγγύης», με συντονιστή τον επίτιμο διδάκτορα του ΑΠΘ Σωτήρη Μουσούρη, ο οποίος είχε διατελέσει επίσης αναπληρωτής Γ.Γ. του ΟΗΕ (βλέπε εδώ).

Τι σημαίνουν όλα αυτά; Μήπως δεν φανερώνουν μια καλά σχεδιασμένη πορεία η οποία δείχνει να φτάνει στην ολοκλήρωσή της;

Υπάρχει κάποιος που εξακολουθεί να έχει αμφιβολίες;

Τότε ας παρακολουθήσει με προσοχή τα όσα έχει να μας πει ένας από τους κορυφαίους παράγοντες της παγκόσμιας ελίτ:

Συνεχίζετε...

από το Alkimos archive

Εδώ Η «Νέα Τάξη Πραγμάτων» ξεπροβάλλει… Θα διαρκέσει; – Μέρος Β’, το Μέρος Γ’ και το Μέρος Δ’.