Η Μέρκελ ξηλώνει την Ευρώπη

Η Ευρωπαϊκή Διάσκεψη Κορυφής της 27ης Οκτωβρίου δεν θα μείνει στην ιστορία μόνο ως η Σύνοδος της τελευταίας ευκαιρίας για την ΕΕ, όπως χαρακτηρίστηκε από πολλά ΜΜΕ. Θα μείνει, κυρίως, επειδή η Μέρκελ κατάφερε να επιβάλει στον Νικολά Σαρκοζί και στους υπόλοιπους Ευρωπαίους τους ρυθμούς του γερμανικού οράματος διακυβέρνησης για την Ευρωζώνη.

Μια εξέλιξη που δεν σημαίνει ούτε εγγυάται απαραίτητα ένα βιώσιμο μέλλον για την Ευρώπη. Μετά τη θυελλώδη νύχτα των Βρυξελλών ο κάθε Ευρωπαίος ηγέτης επέστρεψε στην χώρα του για να χαιρετήσει την «τελική» (ο Θεός να την κάνει) λύση στο πρόβλημα της κρίσης χρέους, με την οποία όλοι οι Ευρωπαίοι είμαστε αντιμέτωποι. Ωστόσο, πρέπει να υπενθυμίσουμε ότι κάτι αντίστοιχο είχε συμβεί και με τη Σύνοδο Κορυφής της 9ης Μαΐου 2010 ή αν θέλετε και πιο πρόσφατα στις 21 Ιουλίου 2011.

Από Σύνοδο σε Σύνοδο ο...
γαλλογερμανικός άξονας, η καρδιά της Ευρώπης όπως λέμε, άρχισε να απορρυθμίζεται. Η Γερμανία προχώρησε μπροστά και ο Σαρκοζί, επανειλημμένως, οπισθοχώρησε έναντι των γερμανικών θέσεων για τους λόγους που όλοι γνωρίζουμε. Ένα γεγονός που είχε ως συνέπεια τον επαναπροσδιορισμό των κανόνων του ευρωπαϊκού οικονομικού και νομισματικού παιχνιδιού.

Επιχειρώντας μια ιστορική αναδρομή, θα δούμε πως το παραδοσιακό νομισματικό οικοδόμημα που αναπτύχθηκε από τους Βρετανούς τον 19ο αιώνα στηρίχθηκε στην ύπαρξη μιας Κεντρικής Τράπεζας, η οποία διασφάλιζε τη σταθερότητα των τιμών και είχε το ρόλο του δανειστή έσχατης ανάγκης ιδίως για τα αδύναμα κράτη. Με αυτό το σύστημα, η δημόσια χρεοκοπία που είχε προκαλέσει ανυπολόγιστες καταστροφές στις οικονομίες του 17ου και 18ου αιώνα, εξαφανίζεται και το δημόσιο χρέος μεταλλάσσεται σε ασφαλές στοιχείο του ενεργητικού που οι οικονομικοί παράγοντες αναζητούν και ανταλλάσουν στις αγορές .

Επανέρχομαι στο σήμερα. Οι αμφιβολίες για την ικανότητα της Ελλάδας να τηρήσει τις δανειακές της δεσμεύσεις ήρθαν στην επιφάνεια τον Νοέμβριο του 2009 .

Η καλύτερη απάντηση στην κρίση θα ήταν η ΕΚΤ να αναλάβει δράση ανάλογη αυτής της FED στην Αμερική, με ένα πρόγραμμα απορρόφησης τοξικών ομολόγων και παροχής ρευστότητας στην Ευρωπαϊκή Οικονομία. Παρόλο που η γερμανική διπλωματία εξεπλάγην αρχικώς με την «απειλή» του Ελληνα πρωθυπουργού για προσφυγή και έλευση του ΔΝΤ στην Ευρωζώνη, εντούτοις λόγω έλλειψης τεχνογνωσίας πάνω σε παρόμοιες καταστάσεις αναγκάστηκε να αποδεχθεί τη συνδρομή του ΔΝΤ προκειμένου να αποφευχθεί μια άτακτη Ελληνική χρεοκοπία… Παράλληλα, όμως, η Γερμανία ανέλαβε δράση για να «ξηλώσει και να ξαναράψει» στα μέτρα της το Ευρωπαϊκό οικοδόμημα. Ετσι, υιοθέτησε μια σκληρή στάση που βασίζεται πάνω στην σωφρονιστική δράση στρεφόμενη «και καλά» εναντίων των τραπεζών που θα πρέπει εκτός απροόπτου να συνεισφέρουν για την επανακεφαλαιοποίση τους 106,4 δίσ ευρώ και κατά της Ελλάδας, αποδιοργανώνοντας εντελώς μέσα σε δύο χρόνια το οικονομικό και κοινωνικό της σύστημα.

Αυτή η σωφρονιστική δράση, σύμφωνα με τη Γερμανία, θα πρέπει να γίνει αντιληπτή από τους οικονομικούς ιθύνοντες παγκοσμίως ως η επιβεβαίωση ενός καινούργιου δόγματος: τα δημόσια χρέη παύουν να είναι ένα ασφαλές στοιχείο ενεργητικού και η αξιολόγηση τους εξαρτάται από την διαχείριση της δημοσιονομικής πολιτικής του κάθε κράτους. Από την παραπάνω προσέγγιση προέκυψε η δημιουργία ως πιστωτή «έσχατης ανάγκης» του Ευρωπαϊκού Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, του EFSF, που η ενίσχυση του ενεργητικού του, αναμένεται να φθάσει τα 1000 δισ σε πρώτο στάδιο. Ετσι, θα εξασφαλιστεί ένα μέρος των δυνητικών ζημιών για τους επενδυτές ως κίνητρο για την αγορά χρέους κρατών που αντιμετωπίζουν οικονομικές δυσχέρειες . Αυτός, όμως, ο μηχανισμός έχει ως συνέπεια κάτι που ο πολύς ο κόσμος δεν αντιλαμβάνεται. Την εξυπηρέτηση του ευρωπαϊκού χρέους μέσω μόχλευσης δηλαδή της δημιουργίας νέων χρέων και όχι νέου πλούτου. Ως εκ τούτου, το EFSF είναι καταδικασμένο να γονατίσει υπό το βάρος του χρέους που θα δημιουργεί.

Παράλληλα, τα 17 κράτη της Ευρωζώνης θα διαχωριστούν σε τρία μέρη:
- Τα υπερχρεωμένα που έχουν ανάγκη από κεφάλαια
- Τα λιγότερο χρεωμένα που στηρίζουν το ταμείο
- Τις ενδιάμεσες χώρες που, ενώ το δημόσιο χρέος τους δεν ήταν σημαντικό, καταλήγουν στην κατηγορία των υπερχεομένων κρατών που θα πνίξουν το Ταμείο και στο τέλος θα δώσουν την χαριστική βολή στην Ευρωζώνη!

Η Μέρκελ, σύμφωνα με οικονομικούς αναλυτές σε Λονδίνο και Παρίσι, παίζει το παιχνίδι του διαβόλου στις πλάτες του στριμωγμένου και αδύναμου από τα χρέη της Γαλλίας Σαρκοζί στον οποίο έχει μεταφέρει την ευθύνη για την τύχη του Ευρώ. Κάθε αναγγελία της Γαλλίας για μια νέα δαπάνη, για προσλήψεις δημοσίων υπαλλήλων (πράγμα αδύνατο), κάθε προεδρική υπόσχεση για την παραμικρή σπατάλη είναι μια βολή κατά του Ευρώ που μπορεί να αποβεί μοιραία. Ειδικά όταν τα παραπάνω κρίνονται ικανά να στερήσουν από τη Γαλλία την προοπτική της μείωσης του δημόσιου ελλείματος και, κατά συνέπεια, τα περίφημα 3Α των οίκων αξιολόγησης ..

So, the winner is…Αngela!!! Και οι χαμένοι; Η Ευρώπη, η Ευρωζώνη, το Ευρώ, ο Νικολά Σαρκοζί και σίγουρα εμείς!
γράφει η Μαρία Δεναξά

από το aixmi

Να πως εκμεταλλεύονται οι Γερμανοί, το προτεκτοράτο Ελλάδα!

Δυστυχώς το σχέδιο – παγίδα (για τον ελληνισμό) της Μέρκελ, κρύβει πολλά σημεία του από το φως της δημοσιότητας και έχει πολλά ψιλά γράμματα, τα οποία ο λαός δεν θα τα μάθει, παρά μόνο πολλές δεκαετίες αργότερα, όταν θα είναι πλέον αργά. Δυστυχώς, τα καθεστωτικά ΜΜΕ, δεν ενημερώνουν καθόλου το λαό, αντίθετα τον κρατούν σε καταστολή, για τα δικά τους συμφέροντα. Οι Γερμανοί λοιπόν, σχεδίασαν την εξαθλίωση και τον εξανδραποδισμό του ελληνισμού σε βάθος δεκαετιών, με "όργανό" τους τον πολιτικά άβουλο κ. Παπανδρέου.

Δείτε μόνο μία περίπτωση, από τις τόσες, για να καταλάβετε τι συμφώνησε ο κ. Παπανδρέου!!!

Από το «κούρεμα» λοιπόν των ελληνικών ομολόγων κατά 50%, δεν εξαιρείται μόνο το δάνειο της τρόικας, αλλά και... τα ελληνικά ομόλογα ονομαστικής αξίας 62 δισ. Ευρώ, τα οποία η ΕΚΤ τα αγόρασε στη δευτερογενή αγορά ομολόγων. Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει πως όταν τα ομόλογα αυτά λήξουν, θα πρέπει η Ελλάδα να πληρώσει στην ΕΚΤ το σύνολο της ονομαστικής τους αξίας συν τους τόκους. Και καλά θα πείτε, που είναι το πρόβλημα;

Το πρόβλημα είναι ότι η ΕΚΤ αγόρασε τα ομόλογα αυτά, από την δευτερογενή αγορά, κοντά στο μισό της αξίας τους. Τι σημαίνει αυτό; Απλά σημαίνει πως, όταν τα ομόλογα αυτά λήξουν και εμείς, από τις δικές μας ατομικές περιουσίες, κληθούμε να τα πληρώσουμε στο 100% της αξίας τους (συν τους τόκους), η ΕΚΤ, θα έχει επιτύχει ένα κολοσσιαίο υπερκέρδος, περί το 50% (συν τους τόκους) σε βάρος των ατομικών περιουσιών των Ελλήνων. Είπατε τίποτα; Αυτό συμφώνησε ο κ. Παπανδρέου..

Η Μέρκελ αρνήθηκε να «κουρευτούν» αυτά τα ελληνικά ομόλογα που έχει στα χέρια της η ΕΚΤ με το επιχείρημα ότι η ΕΚΤ δεν είναι ιδιωτικός τομέας. Επιτρέποντας έτσι στην ΕΚΤ να κερδοσκοπήσει σε βάρος των περιουσιών των Ελλήνων, ενώ ο θεσμικός της ρόλος δεν είναι κερδοσκοπικός και μάλιστα σε βάρος των κρατών της Ευρωζώνης.

Ταυτόχρονα όμως η κ. Μέρκελ δεν εξαίρεσε τα ασφαλιστικά ταμεία από το «κούρεμα», παρότι είναι νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου, με το επιχείρημα, ότι τα χρήματά τους δεν είναι κρατικά, αλλά χρήματα των ιδιωτών ασφαλισμένων, που μπορούν έτσι να «κουρευτούν» και να χαθούν. Αυτό συμφώνησε ο κ. Παπανδρέου.

Αντιλαμβάνεστε πιστεύουμε, τι είδους ακριβώς δίκαιο επικρατεί στην ΕΕ. Απλά, δίκαιο της ΕΕ είναι τα συμφέροντα των Γερμανών…

Το προτεκτοράτο των Γερμανών που λέγεται Ελλάδα, δεν έχει καμία τύχη.
Θα είναι η Νότια Φάρμα του 4ου Ράιχ για άρμεγμα.

Ε, ρε πως θέλει, να ξεσηκωθεί αυτός ο λαός και να τους στείλει όλους (ντόπια παράσιτα και ξένους κερδοσκόπους…), εκεί που πρέπει…

από το προεδρική δημοκρατία η φωτό από το Γρέκι

Θα απολαύσουμε τον βιασμό μας;;;

Η Γερμανία υπολογίζει πως με ένα κούρεμα του χρέους κατά 50%, το ποσοστό του χρέους επί του ΑΕΠ θα πέσει στο 120% σε 10 χρόνια. Τότε ελπίζει (δεν είναι βέβαιο) να καταστεί το ελληνικό χρέος ελέγξιμο (προσέξτε, όχι βιώσιμο), καθότι σήμερα βέβαια τρέχει ανεξέλεγκτα. Ταυτόχρονα ο κ. Καζάκης έλεγε χθες, σε έναν τηλεοπτικό σταθμό, πως αν όλα τηρηθούν με θρησκευτική ευλάβεια και αν υπάρξει απόλυτη δημοσιονομική πειθαρχία και οι στόχοι που τίθενται επιτυγχάνονται στο 100%, τότε η Ελλάδα θα μπορέσει να αποπληρώσει το σημερινό χρέος της το 2150!!!

Απ' όλα τα πιο πάνω βγαίνει εύκολα το συμπέρασμα ότι... η αγωνία του πολιτικού συστήματος, δεν είναι σε καμία πλέον περίπτωση, το εάν θα επιτύχουμε οικονομική ανάκαμψη, οικονομική ευμάρεια και άλλες παρόμοιες αστειότητες. Αυτά είναι τελειωμένα.

Η αγωνία του πολιτικού συστήματος είναι το πώς θα μπορέσει να επιτύχει με κάθε τρόπο, να ξεπεραστεί το σοκ του βιασμού που υφίσταται η παρούσα γενιά. Δηλαδή η γενιά η οποία από την οικονομική άνεση θα πέσει απότομα στην μόνιμη οικονομική εξαθλίωση. Γνωρίζει πως αν καταφέρει να καθυποτάξει την γενιά μας, ώστε να αποδεχτεί τον βιασμό της, τότε θα παγιώσει την κατάσταση και οι επόμενες γενιές θα θεωρούν την μιζέρια και την υποδούλωση της χώρας ως κάτι το φυσιολογικό. Γι’ αυτό βλέπετε ότι μας υπόσχονται πως του χρόνου θα… και ξανά του χρόνου θα… και ξανά μανά του χρόνου θα… και όλο αυτό το παραμύθι θα συνεχίζεται, μέχρι να παγιωθεί η κατάσταση και να ατονήσουν οι αντιστάσεις του βιαζόμενου. Δεν μας λένε την αλήθεια για το πραγματικό χρονοδιάγραμμα εξόδου από την κρίση και είναι εύλογο το γιατί…

Αυτή λοιπόν είναι η σημερινή αγωνία του πολιτικού συστήματος και εμείς θα πρέπει να πάρουμε μια απόφαση επιτέλους.
Θα υποταχθούμε εμείς τώρα και θα υποθηκεύσουμε και τις μελλοντικές γενιές ή θα ξεσηκωθούμε;
Αν είναι να αποδεχτούμε τον βιασμό μας, ας τον αποδεχτούμε ήσυχα και όμορφα και ας μην κάνουμε την κατάσταση πιο δραματική.
Αν όμως είναι να ξεσηκωθούμε, ας αρχίσουμε άμεσα να ετοιμαζόμαστε…

από το προεδρική Δημοκρατία

Γερμανός ιστορικός “χρεώνει” το ελληνικό πρόβλημα στον Όθωνα!

Αποτέλεσε η βασιλεία του Όθωνα την απαρχή της σημερινής κακοδαιμονίας των Ελλήνων;

Ο ιστορικός και δημοσιογράφος Joachim Käppner, από τα κορυφαία στελέχη της Süddeutsche Zeitung του Μονάχου δημοσίευσε ολοσέλιδο άρθρο, με το οποίο ανατρέχει στην ιστορία του νεοελληνικού κράτους και καταλήγει στο συμπέρασμα ότι η μοίρα θα ήταν ευνοϊκότερη, αν δεν είχε βρει πρόωρο θάνατο ο πρώτος κυβερνήτης Ιωάννης Καποδίστριας και αν δεν είχε ανέβει στο νεοσύστατο θρόνο ο Όθων των Βίτελσμπαχ από το Μόναχο!

«Η δημοσιονομική κρίση» , σημειώνει, «και μάλιστα όλα σχεδόν τα δομικά σφάλματα του ελληνικού κράτους σήμερα ανάγονται στη βασιλεία του Όθωνα.» Και ο... Joachim Käppner εξηγείται. Ο οίκος των Βίτελσμπαχ που βρισκόταν στον θρόνο της Βαυαρίας, δηλαδή μιας ήσυχης και μέτριας γερμανικής δύναμης εκείνης της εποχής, έρρεπε σε υψιπετείς φιλοδοξίες και υποτίμηση των αντικειμενικών δυνατοτήτων. Έτσι και ο νεαρός Όθων ονειρευόταν τον εαυτό του αυτοκράτορα του Βυζαντίου με έδρα στο Βόσπορο, μια εντελώς μετέωρη φαντασίωση που αργότερα υπό τη μορφή της Μεγάλης ιδέας είχε για την Ελλάδα τεράστιο πολιτικό και οικονομικό κόστος.

Το 1833 ο Όθων βρήκε στον ελληνικό κορβανά 60 όλες κι όλες βρετανικές λίρες, αλλά τα χρέη έφθαναν τις 80.000 λίρες. Και όμως, ο Όθων έστησε μια δημόσια διοίκηση με χιλιάδες υπαλλήλους, που κανένας δεν χρειαζόταν, μια τακτική δημιουργίας οπαδών δηλαδή αλλά ταυτόχρονα και χρεών, που κληροδότησε στους μεταγενεστέρους και που αναδείχθηκε σε μάστιγα της Ελλάδας ως τις μέρες μας. Και τέλος, αν και φιλέλληνας, ο Όθων μόνο για δημοκρατία δεν ήθελε να ακούσει και αναγκάστηκε τρίζοντας τα δόντια να δεχθεί τη συνταγματική μοναρχία με αποτέλεσμα οι υπήκοοί του να εκλαμβάνουν τους Βαυαρούς ως ξένη δύναμη και όχι ως τη δική τους κυβέρνηση.

Εννοείται ότι ούτε λόγος να γίνεται για καταβολή φόρων σε μια ξένη δύναμη, κι ας ήταν καλύτερη από τους Οθωμανούς. Αυτά γράφει χονδρικά ο Joachim Käppner για τη βαυαροκρατία στην Ελλάδα και τα γράφει σε μια εφημερίδα που κυκλοφορεί στην πρωτεύουσα της Βαυαρίας, το Μόναχο.

Αναδρομές και διαλογισμοί για ιστορικές ευθύνες και των Γερμανών στο σημερινό ελληνικό δράμα.
από την Deutsche welle

Σχόλιο Alkimos:Ήμουν βέβαιος πως αργά ή γρήγορα θα ακουγόταν και η άποψη των υγειά σκεπτόμενων Γερμανών, αν και πιστεύω ότι ακόμη δεν έχουμε δει και δεν έχουμε ακούσει σχεδόν τίποτα απ’ αυτήν την κατεύθυνση. Είμαι βέβαιος πως θα ακολουθήσουν κι άλλα, διότι η ευθύνη των Γερμανών για την ελληνική κατάντια είναι αδιαμφισβήτητη. Αυτό βέβαια δεν μας «καθαρίζει» από τις δικές μας ευθύνες, ως λαό. Καλή όμως η αυτοκριτική αλλά και η αλήθεια πρέπει να λέγεται.

Αυτό που περιμένω να αποκαλυφτεί ακόμα, είναι και η ευθύνη του θρησκευτικού κλήρου σε όλο αυτό το «πανηγύρι», διότι και αυτοί δεν είναι άμοιροι ευθυνών. Το αντίθετο μάλιστα. Πάντα ήταν με το μέρος του ισχυρού… Είτε αυτός λεγόταν «Σουλεϊμάν πασάς» είτε «Όθωνας», είτε ακόμη και …Χίτλερ (βλέπε στο βίντεο που ακολουθεί).

Έχουν καταφέρει έντεχνα όμως να περάσουν στην συνείδηση του λαού ως δήθεν «εκπρόσωποι του Θεού», ενώ οι πάντες γνωρίζουν πως οι περισσότεροι απ’ αυτούς μόνο τα συμφέροντα του Θεού δεν εξυπηρετούν. Ας όψεται όμως το «θρησκευτικό συναίσθημα» του λαού που τους κρατάει ακόμη στη θέση τους, αλλιώς θα είχε ήδη αποκαλυφτεί ο διπλός τους ρόλος. Σε τίποτα δεν διαφέρουν από τους «συναδέλφους» τους στο Βατικανό ή οπουδήποτε αλλού.

Βρισκόμαστε όμως σε καιρό ανακατατάξεων και λογικά τίποτα δεν μπορεί να παραμείνει ακόμη «κάτω από το χαλί», κι αυτό, διότι όπως πάμε, ούτε τα χαλιά δεν θα μας αφήσουν…

Κανείς δεν αμφισβητεί βέβαια την ακεραιότητα κάποιων επαρχιακών ιερέων, οι οποίοι με πραγματικό θρησκευτικό ζήλο προσπαθούν να κάνουν αυτό που τους επιβάλει η συνείδησή τους. Πόσοι είναι όμως αυτοί πραγματικά σήμερα;

Στου...Όθωνα τα χρόνια!

Είναι κοινή και πάνδημη η διαπίστωση ότι η χώρα μας, εκτός από την οικονομική, αντιμετωπίζει πλέον και βαθιά πολιτική κρίση, η οποία τους τελευταίους μήνες έχει μετεξελιχθεί σε επικίνδυνο κυβερνητικό κενό. Η απουσία ισχυρής πολιτικής διεύθυνσης στη διακυβέρνηση του τόπου επισημαίνεται σήμερα ακόμη και από τους ίδιους τους βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος. Δεκατέσσερις από αυτούς, με δηλώσεις τους στο σημερινό φύλλο της εφημερίδας μας, επισημαίνουν το οξύ πρόβλημα και προτείνουν κυβέρνηση ευρύτερης συνεργασίας. Αρκετοί μάλιστα εμφανίζονται έτοιμοι να «θυσιάσουν» τον Γιώργο Παπανδρέου και να προκρίνουν μια άλλη προσωπικότητα για την πρωθυπουργία! Χαρακτηριστικό είναι ότι ανάλογες απόψεις διατυπώνουν πλέον δημόσια ακόμη και ηγετικά στελέχη του σκληρού παπανδρεϊκού πυρήνα του ΠΑΣΟΚ, όπως ο Τηλέμαχος Χυτήρης!

Όταν το πάλαι ποτέ δεξί χέρι του Ανδρέα Παπανδρέου, αλλά... και του σημερινού πρωθυπουργού στη συνέχεια, δηλώνει ότι «η χώρα χρειάζεται συγκυβέρνηση με τη Ν.Δ. και όποιον άλλον, για τουλάχιστον έξι μήνες με την παρούσα Βουλή, προκειμένου να αντιμετωπιστούν τα επείγοντα και να προετοιμαστούν οι εκλογές», είναι προφανές ότι παραδέχεται ανοικτά την αδυναμία του σημερινού σχήματος να κυβερνήσει. «Ας αποφασίσουν μεταξύ τους με ποιον πρωθυπουργό», συμπληρώνει ο Τηλέμαχος Χυτήρης. Και βέβαια, δεν είναι ο μόνος πράσινος βουλευτής που προτείνει κυβέρνηση συνεργασίας, χωρίς να «κολλάει» στο όνομα του πρωθυπουργού... Ανάλογες θέσεις διατυπώνουν σήμερα στην Real news πολλά στελέχη του κυβερνώντος κόμματος, αποκαλύπτοντας με τον τρόπο αυτό τη βαθιά απογοήτευσή τους για τις κάκιστες κυβερνητικές επιδόσεις του τελευταίου διαστήματος, αλλά και για την ουσιαστική «παραίτηση» του πρωθυπουργού! Είναι άλλωστε κοινό μυστικό ότι ο Γ. Παπανδρέου, μετά από εκείνη την αποτυχημένη προσπάθεια συνεννόησής του με τον Αντώνη Σαμαρά, για το ενδεχόμενο συνεργασίας των δύο παρατάξεων, παρέδωσε το τιμόνι της χώρας στον πρωθυπουργεύοντα πλέον Ευάγγελο Βενιζέλο.

Το χειρότερο, όμως, είναι ότι η ακυβερνησία, που διαπιστώνουμε όλοι στο εσωτερικό της χώρας, απασχολεί τώρα έντονα και τους δανειστές μας. Η Ευρωπαϊκή Ένωση προετοιμάζει σχέδιο «ηγεμονίας», όπως το ονομάζει, για την επιβολή σκληρής επιτροπείας στη χώρα μας. Το σχέδιο αυτό, που αποκαλύπτει σήμερα ο ανταποκριτής μας στις Βρυξέλλες Θάνος Αθανασίου, εδράζεται στη διαπίστωση ότι «η ελληνική δημόσια διοίκηση δεν είναι σε θέση να εφαρμόσει το οικονομικό πρόγραμμα» και ότι «τα στελέχη της δεν γνωρίζουν, δεν μπορούν να μάθουν και δεν επιθυμούν να βγουν από τον μικρόκοσμό τους, με αποτέλεσμα η γραφειοκρατία, η έλλειψη συντονισμού και η αλληλοκάλυψη να πνίγουν κάθε υγιή προσπάθεια και επομένως τη βιωσιμότητα της ελληνικής οικονομίας». Η λύση που προτείνεται στο σκληρό αυτό σχέδιο «ηγεμονίας», που θα επιβληθεί στη χώρα μας αμέσως μετά το κούρεμα του δημοσίου χρέους μας, είναι «η εισαγωγή τεχνογνωσίας, η επιβολή της στη διοίκηση και, κυρίως, η εκχώρηση διοικητικών πράξεων σε στελέχη της... εισαγόμενης διοίκησης, για ένα διάστημα».

Στην πραγματικότητα θα εγκατασταθεί στη χώρα σκιώδης κυβέρνηση, πάνω από την υπάρχουσα, με «πρωθυπουργό» τον Ράιχενμπαχ και με «υπουργούς» στελέχη από την Κομισιόν και από τα κράτη-μέλη. Φορολογικό σύστημα, Δικαιοσύνη, ασφαλιστικά ταμεία, εφορίες και επιτελικά γραφεία υπουργείων θα εποπτεύονται, θα υπόκεινται σε αναδρομικό εσωτερικό έλεγχο, θα αναδομούνται από τη σκιώδη κυβέρνηση Ράιχενμπαχ και τέλος, όταν αυτή κρίνει ότι έφθασε το πλήρωμα του χρόνου, θα αποδίδονται στην ελληνική διοίκηση. Και για να τα επιτύχουν όλα αυτά, οι επόπτες και οι εσωτερικοί ελεγκτές θα έχουν δικαίωμα απολύσεων και προσλήψεων, επιβολής ποινών και επιβραβεύσεων, ενώ θα δίνουν λόγο απευθείας σε ειδική σύνθεση του Eurogroup, στην οποία θα μετέχουν πλέον μόνον οι οικονομικά ισχυροί της Ευρώπης. Πρόκειται για σχέδιο-πείραμα που, αν επιτύχει, θα χρησιμοποιηθεί μελλοντικά και αλλού στην Ε.Ε., ενώ εν καιρώ μπορεί να εξελιχθεί σε κοινοτικό πρότυπο δημόσιας διοίκησης που θα αντικαταστήσει τα εθνικά.

Είναι, λοιπόν, ηλίου φαεινότερον ότι οι ισχυροί της Ευρώπης δεν προτίθενται να κουρέψουν μόνο το χρέος μας, αλλά και την εθνική μας κυριαρχία. Και μιλάμε για βαθύ και οδυνηρό κούρεμα! Η χώρα θα μετατραπεί σε νομαρχία των Βρυξελλών, για να μην πω του Βερολίνου, όπου θα λαμβάνονται πλέον όλες οι αποφάσεις. ΟΛΕΣ! Η εκλεγμένη κυβέρνησή μας θα έχει στο εξής διεκπεραιωτικό μόνο ρόλο και διακοσμητικό χαρακτήρα... Ο πρωθυπουργός μας θα αναφέρεται στον Ράιχενμπαχ, στον νέο... Όθωνα! Και βέβαια, αν κανείς θεωρεί ότι η εξέλιξη των εθνικών μας θεμάτων δεν θα επηρεαστεί δραματικά από την οικονομική και πολιτική μας αδυναμία, πλανάται πλάνην οικτράν! Τι περιμένουν, λοιπόν, οι πολιτικοί μας ταγοί; Πόσο πιο χαμηλά πρέπει να κατέβει η χώρα στη σκάλα του κακού για να αποφασίσουν να παραμερίσουν τις άκαιρες προσωπικές τους φιλοδοξίες και να συνεργασθούν; Δεν είναι προτιμότερο να προλάβουν ένα εθνικό «ατύχημα», παρά να συρθούν στο τραπέζι της συνεννόησης εκ των υστέρων, για να περιορίσουν τις συνέπειές του; Τόση ανωριμότητα; Τόση ανευθυνότητα; Τόσος πολιτικός αμοραλισμός;
γράφει ο Ν. Χατζινικολάου

από την Real

Η Ευρώπη της πλάκας

Αποσβολωμένοι οι Ευρωπαίοι πολίτες πληροφορούνται από τα ΜΜΕ ειδήσεις όπως: «Η Γερμανία αποφάσισε αυτό…», «η κ. Μέρκελ και ο κ. Σαρκοζί αποφάσισαν να αλλάξουν τις συνθήκες ή αποφάσισαν το άλφα ή το βήτα…», «η κ. Μέρκελ οδηγεί την Ελλάδα σε χρεοκοπία…», «ο κ. Σαρκοζί ζητά προστασία των γαλλικών τραπεζών…» και πάει λέγοντας. Δηλαδή ολόκληρη η Ευρώπη των Λαών (κατ’ ευφημισμόν), όλα τα υπόλοιπα κράτη, κάθονται αδύναμα να δουν τι θα αποφασίσουν γι’ αυτά η Γερμανία και η Γαλλία και κυρίως η Γερμανία. Αν είναι δυνατόν!!!

Επίσης, μόλις χθες διαβάσαμε ότι η γερμανική κυβέρνηση σκοπεύει να επιβάλει στην επερχόμενη αναθεώρηση των συνθηκών, εκτός των άλλων και το εξής: Η δύναμη της ψήφου κάθε κράτους μέσα στην ΕΕ, θα είναι ανάλογη με τις οικονομικές του επιδόσεις!!!! Δηλαδή η ψήφος της Ελλάδας, για παράδειγμα, δεν θα είναι στο εξής ίση με την ψήφο της Γερμανίας, όπως είναι σήμερα, αλλά θα έχει δύναμη ανάλογη με τα πλεονάσματα και το ρυθμό ανάπτυξης που θα έχουμε. Αυτό σημαίνει ότι όχι μόνο veto και άλλες τέτοιες πολυτέλειες δεν θα έχουμε πλέον, αλλά στο εξής, θα είμαστε πλήρως ανύπαρκτοι μέσα στην ΕΕ. Θα είμαστε μια ασήμαντη μειοψηφία, η οποία απλά θα εκτελεί ότι της λένε οι άλλοι.

Αυτή δεν είναι πλέον Ευρώπη των λαών, ούτε ανταποκρίνεται στον δημοκρατικό πολιτισμό που της κληρονόμησε η Ελλάδα, αλλά είναι Ευρώπη της πλάκας και για την ακρίβεια Ευρώπη των κεφαλαιοκρατών. Θέλουμε να πιστεύουμε ότι η πλειοψηφία των Ελλήνων δεν θα θέλει να συμμετέχει σε μια τέτοια κεφαλαιουχική Ευρώπη.

Εξάλλου αυτό επιδιώκουν και οι Γερμανοί του Δ΄ Ράιχ. Δηλαδή την οικειοθελή μας αποχώρηση.

από το προεδρική δημοκρατία

Η “τελική λύση”, τότε Εβραίοι, τώρα Έλληνες

Με την κωδική ονομασία «Τελική λύση» έγινε γνωστό το σχέδιο του Γ' Ράιχ για την συστηματική εξόντωση των Εβραίων. Το Γ΄Ράιχ θεωρούσε ότι οι Εβραίοι απειλούσαν την καθαρότητα του γερμανικού έθνους. Αρχικά, η πολιτική του Γ' Ράιχ ήταν να ενθαρρύνουν τους Εβραίους να εγκαταλείψουν τα εδάφη που κατείχε το Γ' Ράιχ και να μεταναστεύσουν, αργότερα άρχισε πογκρόμ διώξεων εναντίον τους.

Τελικά στις 20-1-1942, σε σύσκεψη ανώτατων αξιωματούχων του Γ' Ράιχ στο προάστιο Wannsee, τους ανακοινώθηκε η απόφαση της ηγεσίας της Γερμανίας με την ονομασία «Τελική λύση». Το τι έγινε στη... συνέχεια είναι γνωστό. Για να επέλθει λοιπόν η πολυπόθητη καθαρότητα του γερμανικού έθνους, το αποτέλεσμα ήταν να θανατωθούν συνολικά έξι εκατομμύρια Εβραίοι καθώς και πολλοί Ρομά, ομοφυλόφιλοι κ.λ.π.

Αφού τελικά το Γ' Ράιχ δεν κατάφερε να εξουσιάσει την Ευρώπη με την πολεμική βία, σήμερα το Δ' Ράιχ, το επιτυγχάνει με την οικονομική βία. Με μεθοδικό τρόπο έστησε την Ευρωζώνη, στην οποία, άγνωστο γιατί, όρμησαν μέσα διάφορα ευρωλιγούρια. Η Αγγλία φυσικά πανέξυπνη, έμεινε απέξω. Στη συνέχεια αφού άρπαξε όλα τα πλεονάσματα των PIGS, είτε μέσω εξαγωγών, είτε μέσω διαφθοράς των τοπικών αξιωματούχων, τελικά τους άφησε με ελλείμματα και υπερβολικά χρέη.

Σήμερα το Δ' Ράιχ, επιδιώκει την οικονομική καθαρότητα από μια Ευρωζώνη στην οποία το απόλυτο αφεντικό είναι το ίδιο. Πρώτο θύμα για υφαρπαγή της περιουσίας της και στη συνέχεια πέταγμα έξω από την Ευρωζώνη είναι η Ελλάδα, η οποία προς το παρόν ενθαρρύνεται να αποχωρήσει μόνη της, όπως και τότε με τους Εβραίους στην αρχή. Στη Συνέχεια θα ακολουθήσουν και τα άλλα PIGS. Μετά η εύκολη «γραμμή Μαζινώ» κ.λ.π.

Ένα πράγμα θα σταματούσε τώρα την Γερμανία. Μια πλήρη και καθολική στάση πληρωμών από μέρους της Ελλάδας. Ίσως όμως και να είναι πλέον αργά.

Όμως για να αποφασιστεί κάτι τέτοιο θέλει γνήσια λαϊκή και άφθαρτη ελληνική κυβέρνηση. Πιστεύει άραγε κανείς ότι το ίδιο το σάπιο καθεστώς που συναλλάχθηκε στο παρελθόν με γερμανικά συμφέροντα, μπορεί τώρα να ορθώσει ανάστημα;;;

από το προεδρική δημοκρατία

“Eureca”: Σχέδιο καταστροφής και υποδούλωσης

Το όχι και τόσο μυστικό σχέδιο "σωτηρίας" της Ελλάδας με το ελληνικό όνομα "ΕΥΡΗΚΑ" δημοσιεύτηκε στην οικονομική εφημερίδα της Γαλλίας La tribune και το είδα το πρωί στο capital (σε περίληψη).

Στην αρχή δεν έδωσα σημασία αφού το θεώρησα χωρίς εγκυρότητα. Όταν το είδα να δημοσιεύεται παντού΄και να παίζει στα βραδινά δελτία πραγματικά ανησύχησα.
Και μόνο διαβάζοντας το πρωτο και το δεύτερο σημείο από τα 6 που περιλαμβάνει η "σωτήρια" διαδικασία ανατριχιάζεις.

Λέει:
1. Η Ελλάδα πρέπει να καταγράψει το σύνολο των περιουσιακών στοιχείων του κράτους (τράπεζες, ακίνητα, τηλεφωνία, λιμάνια κτλ.) σε μία δομή (εταιρεία), όπως ακριβώς συνέβη το 1990 στη Γερμανία για να... ιδιωτικοποιηθούν τα περιουσιακά στοιχεία της Ανατολικής Γερμανίας μετά την Ένωση. Τα περιουσιακά στοιχεία του ελληνικού κράτους εκτιμώνται τουλάχιστον στα 125 δισ. ευρώ! (το θαυμαστικό είναι του capital και δεν το καταλαβαίνω.)

2. Η εταιρεία αυτή θα εξαγοραστεί από έναν ευρωπαϊκό θεσμό, που θα χρηματοδοτείται από τις χώρες, και η έδρα του θα βρίσκεται στο Λουξεμβούργο. Θα έχει επίσης τη δυνατότητα να οργανώσει τις ιδιωτικοποιήσεις των εν λόγω περιουσιακών στοιχείων, διαδικασία που θα έχει ολοκληρωθεί έως το 2025 (η αντίστοιχη διαδικασία στην Ανατολική Γερμανία διήρκεσε πολύ λιγότερο).

Νομίζω ότι τα πράγματα δεν έχουν ανάγκη από πολλές μεταφράσεις. Όλη η περιουσία μας-γιατί δική μας είναι- γίνεται περιουσία μιας ξένης εταιρείας με έδρα το τεράστιο πλυντήριο χρήματος που έχει οργανωθεί σε κράτος και ονομάζεται Λουξεμβούργο. Σκοπός της εταιρείας είναι όπως λέει πιο κάτω το σχέδιο στο σημείο 3 να πουληθούν αυτά τα "στοιχεία" με σκοπό να μαζευτούν χρήματα που θα πάνε στο EFSF και την ΕΚΤ για επαναγορά ελληνικού χρέους.

Τι δεν λέει το σχέδιο.
α) Το ποιος και πως θα αποφασίσει για το πως θα γίνουν οι ιδιωτικοποιήσεις. Δηλαδή έστω ότι το φάγαμε και ξεπουλάμε. Δεν θα έχουμε ούτε καν λόγο και γνώμη; Μάλλον...

β) Ενώ περιγράφει με λαμπερό τρόπο ότι ετσι το χρέος θα μειωθεί από την επαναγορά στο 88%, δεν ασχολείται καθόλου με το γεγονός ότι πλέον η Ελλάδα θα έχει στερηθεί πολύτιμους πόρους που αποφέρουν έσοδα και επομένως αυτό θα σημαίνει ότι το χρέος δεν θα μειώνεται στη συνέχεια αλλά θα αυξηθεί και πάλι ακόμη κι αν όλα πάνε όπως λέει το σχέδιο.

γ) Δεν λέει ακόμη τι θα γίνει όταν όλες οι εταιρείες πουληθούν και "εξορθολογιστούν" από τζογαδόρους του μαύρου χρήματος και των αγορών που το μόνο που τους ενδιαφέρει δεν είναι απλά το κέρδος αλλά το βραχυπρόθεσμο κέρδος. Τι κοινωνικό και οικονομικό σοκ θα προκαλέσει ενδεχόμενο κύμα απολύσεων.

Είναι γνωστό ότι οι ιδιωτικοποιήσεις έχουν κάποιο νόημα όταν οι προς πώληση εταιρείες είναι ζημιογόνες και πρέπει να εξυγιανθούν. Όταν όμως είναι ο ΟΤΕ, η ΔΕΗ, η ΕΥΔΑΠ (ανατριχιάζω και μόνο που το σκέφτομαι), ο ΟΠΑΠ κλπ. που φυσικά είναι κερδοφόρες και κάποιες πολύ κερδοφόρες τότε απλά συμβαίνουν μόνο από υπόδουλα κράτη. Να πούμε άλλωστε ότι όπως είπε ο ίδιος ο κ.Πάγκαλος η ΔΕΗ αποτιμάται αυτή τη στιγμή στο Χρηματιστήριο στο 1/10 της ακίνητης περιουσίας της. Και μόνο που το συζητάμε λοιπόν είναι ήδη σκανδαλώδες!

Όσο για τις τράπεζες να πούμε πως όλες μαζί αποτιμώνται στα 6,5δις όταν στο ενεργητικό τους έχουν αξίες 495δις!! (Αυτό για να καταλάβουμε τι ωραίος μηχανισμός απαξίωσης είναι το Χρηματιστήριο που τώρα βολεύει το "ελεύθερο" από δεσμεύσεις κεφάλαιο μια χαρά.)

δ) Επίσης ο συσχετισμός ανάμεσα στην περίπτωση της Ελλάδας με την ένωση των δυο Γερμανιών είναι λάθος αν όχι ύποπτος. Η Γερμανία τουλάχιστον διαχειριζόταν τότε την άλλη μισή Γερμανία, ενώ στη δικη μας περίπτωση η ΕΕ βάζει χέρι σε μια ανεξάρτητη χώρα μέσω μιας εταιρείας. Καμία σχέση λοιπόν.

στη φωτό η Μέρκελ κρατάει περιχαρής όλη την Ελλάδα σε ένα φάκελο

Πάμε όμως και στο σημείο 5 που λέει:

Οι διαδικασίες ιδιωτικοποίησης θα έχουν ολοκληρωθεί έως το 2025. σε περίπτωση λοιπόν που υπάρξει υπεραξία, θα αποδοθεί στην Ελλάδα, αφαιρουμένων των τόκων και των εξόδων διαχείρισης. Αν είναι μειωμένα, η Ελλάδα θα αναλάβει το κόστος(!)....

Αυτό τώρα τι σημαίνει; Ότι αν όλα πάνε καλά η εταιρεία θα κερδοσκοπήσει από τόκους, έξοδα διαχείρισης που δεν θα είναι λίγα.
Αν πάλι κάπου κάτι στραβώσει το κόστος θα επιβαρύνει την Ελλάδα!
Δηλαδή αν αντί 125 δις ξεπουληθούμε για 50δις, ή κάτι δεν πάει καλά στην επαναγορά ομόλογων (που δεν θα πάει) τότε και τα πάντα θα έχουμε χάσει και θα πρέπει να πληρώσουμε και τη ζημία που θα προκύψει;;;
Αυτό το σχέδιο προφανώς δεν λέγεται σχέδιο σωτηρίας αλλά σχέδιο καταστροφής και υποδούλωσης.

Όσο για το τι θα συμβεί στους Έλληνες φυσικά δεν δίνουν δεκάρα.
Είναι καθαρό ότι πρέπει να ξυπνήσουμε από το σοκ, να συσπειρωθούμε και να υπερασπίσουμε τη ζωή μας και το αύριο των παιδιών μας. Ας αποδείξουμε ότι μας ενδιαφέρει.

Υ.Γ. Πρέπει να πούμε πως στην περίπτωση που ένα τέτοιο σχέδιο θα γινόταν πραγματικότητα (Θεός φυλάξει!) υπάρχουν μια σειρά από λεπτομέρειες που θα μπορούσαν να το βυθίσουν και να το κάνουν να χάσει ακόμα και εκείνα τα "θετικά" που έχουν να κάνουν με τη διάσωση των τραπεζών (το μόνο που τους νοιάζει) και την όποια μείωση του χρέους.

Ελπίζω να μη χρειαστεί να φτάσουμε ποτέ σε αυτή την κουβέντα αλλά επιγραμματικά αναφέρω.
Π.χ. οι τιμές επαναγοράς ομολόγων είναι ένα λεπτό και δύσκολο σημείο που θα μπορούσε να δημιουργήσει πολλές αμφιβολίες (αν είναι υψηλές μικρό όφελος για την Ελλάδα, αν είναι χαμηλές μεγάλη ζημία για την ΕΚΤ), η χρονική διάρκεια μέσα στην οποία θα γινόταν το ξεπούλημα (ως το 2025) προκειμένου να επιτευχθούν καλύτερες τιμές είναι ένα άλλο πολύ σοβαρό σημείο που θα μπορούσε να δημιουργήσει γκρίνιες σε αυτούς που δεν συμφωνούν π.χ. με την "προκαταβολή" στην Ελλάδα του αρχικού ποσού που αναφέρεται. Αυτό που έχει σημασία είναι ότι το σχέδιο προβλέπει πως την όποια ζημιά την πληρώνει στο τέλος η Ελλάδα ενώ είναι γνωστό ότι οι "αγορές" βγάζουν το ψωμί τους δημιουργώντας αμφιβολίες και ανησυχίες ακόμη κι αν αυτό μπορεί να στραφεί αργότερα εναντίον τους. Με λίγα λόγια το απόλυτο αίσχος, η απόλυτη καταστροφή.

Και πάλι απορώ πως είναι δυνατόν ένα τέτοιο σχέδιο να παρουσιάζεται απλά από δελτία όλων των καναλιών χωρίς καν σχολιασμό!!!
γράφει ο Γιώργος Σαρρής

από το ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΑΡΡΗΣ

Η Νέα Τάξη Πραγμάτων ξεπροβάλει…

Καθώς τα σχέδια για την Παγκόσμια Διακυβέρνηση προχωρούν προς την ολοκλήρωση, ο εχθρός αρχίζει να αποκαλύπτεται!

Σε μια σειρά από άρθρα έχω κάνει αναφορά σε κάποια μυστικά σχέδια για Παγκόσμια Διακυβέρνηση, τα οποία όμως στο μεταξύ έχουν πάψει να είναι τόσο μυστικά. Καιρός είναι όμως να βάλουμε τα κομμάτια του παζλ στη σειρά ώστε να δούμε ποια θα είναι η τελική εικόνα των πραγμάτων…Τι είναι αυτό δηλαδή που μας περιμένει.

Στο επόμενο άρθρο θα παρουσιάσω, σε συνοπτική μορφή, το τελικό σχέδιο, το οποίο δεν θα είναι όμως σκηνοθετημένο από τους (συμπαθής κατά τ’ άλλα) Δημοσθένη Λιακόπουλο, και Κώστα Χαρδαβέλα, αλλά θα αποτελεί την ομολογία της ίδιας της ΕΛΙΤ.

Το σημείο μηδέν έχει φτάσει και όλα βγαίνουν τώρα στο φως!

Παραμείνετε συντονισμένοι!!!

από το Alkimos archive

Η Ευρωπαϊκή κρίση και το σκληρό πόκερ της Γερμανίας

Η πληγωμένη αρκούδα του βορρά βρυχάται αλλά το τραύμα φαίνεται να είναι βαθύ!

Είναι βέβαια σημαντικό να αποκαλύπτεται η αλήθεια και να βγαίνουν στην επιφάνεια τα κακώς κείμενα, αλλά και η αλήθεια χρειάζεται όμως την ανάλογη διαχείριση. Αν πάρουμε την αλήθεια δηλαδή και την διογκώσουμε με φαντασιώσεις και αυθαίρετες υποθέσεις, τότε δεν θα μας μείνει τελικά παρά μόνο μια ακόμη …φούσκα. Από φούσκες όμως έχουμε πια χορτάσει, αυτό που χρειαζόμαστε τώρα, στην κατάσταση που έχουμε φτάσει, είναι ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΕΣ!!!

Εφόσον καταφέραμε να αποκαλύψουμε τα «υπόγεια σχέδια» και στόχους της «ηθικής» Γερμανίας, επιφέροντας ένα γερό κτύπημα, διότι δεν είναι υπερβολή να... ισχυριστούμε πως όντως έχουμε συμβάλει δυναμικά στην αποκάλυψη του «βρώμικου» παιχνιδιού της, ας αξιοποιήσουμε τώρα σωστά αυτήν την ανακάλυψη.

Ας μην αρκεστούμε σε άναρθρες κραυγές και αφορισμούς, που φανερώνουν χαιρεκακία και παθολογική εκδικητικότητα. Ας ανοίξουμε τον «φάκελο» που έχουμε τώρα στα χέρια μας και ας εξετάσουμε με μεγάλη προσοχή όλο το φάσμα που περιλαμβάνουν τα μυστικά, υπόγεια σχέδια των Γερμανών και προπάντων, ας φροντίσουμε να διακρίνουμε τις προεκτάσεις αυτών των σχεδίων καθώς και τους συνδέσμους που έχουν αναπτυχθεί.

Ελπίζω να έχει γίνει στο μεταξύ αρκετά σαφές, τουλάχιστον στους αναγνώστες αυτού του μπλοκ, πως οι συμπατριώτες του Γκαίτε και του Σίλερ είχαν πιστέψει ότι η χώρα μας τους ανήκει δικαιωματικά. Έβλεπαν την Ελλάδα όπως βλέπει η Γαλλία τις βορειοαφρικανικές χώρες ή όπως είχε δει η «σιδηρά κυρία» της Μεγάλης Βρετανίας Μάργκαρετ Θάτσερ (σήμερα Βαρώνη), τα Νησιά Φώκλαντ. Αυτό σημαίνει άρα, πως τα σχέδια της Γερμανίας μας αφορούν άμεσα. Αν η χώρα μας αποτελούσε γι αυτούς ένα εν δυνάμει προτεκτοράτο και αν οι πολιτικοί μας διαχρονικά είχαν επιτρέψει να διαιωνίζεται αυτή η φαντασίωση, τότε αυτό σημαίνει, πως μια οποιαδήποτε αλλαγή σε αυτή τη διαχρονική «σχέση» θα επέφερε ρήξη. Και αυτό βλέπουμε να συμβαίνει ακριβώς αυτόν τον καιρό, με αποτέλεσμα να προκαλεί η λεγόμενη αδιαλλαξία της Γερμανίας, έναντι της χώρας μας, μεγάλους τριγμούς, όχι μόνο εντός της ευρωζώνης, αλλά ακόμη και στο διεθνές χρηματοοικονομικό σύστημα.

Την ώρα που άπαντες σπεύδουν με δηλώσεις τους να στηρίξουν την ευρωζώνη, συμπεριλαμβανομένου του προέδρου της Αμερικής, Ομπάμα, ο νομπελίστας οικονομολόγος Paul Krugman, αναφέρεται ευθαρσώς στον κίνδυνο κατάρρευσης του ευρώ και στρέφεται ευθέως κατά της ΕΚΤ (βλέπε Γερμανία) λόγω της επιτοκιακής της πολιτικής.

Σε άρθρο του με τίτλο “Μία άψογη καταστροφή”, ο Krugman επισημαίνει πως η αγορά ισπανικών και ιταλικών ομολόγων από την ΕΚΤ έχει φέρει την τελευταία αντιμέτωπη με ηθικολόγους, όπως οι Γερμανοί, οι οποίοι είναι υπέρμαχοι της επιβολής κυρώσεων και αντιτίθενται σε περαιτέρω διασώσεις με αποτέλεσμα να αναζωπυρώνεται ο πανικός στις αγορές.

Είναι όμως δυνατόν να φανταστούμε πως οι πραγματιστές Γερμανοί θα εφάρμοζαν, σε μια τόσο κρίσιμη περίοδο, μια άκαμπτη «ηθικολογική πολιτική»; Κάπως υπερβατική άρα η θεώρηση Krugman.

Μόνο μια εξήγηση υπάρχει άρα για την αδιαλλαξία των Γερμανών και αυτή θα πρέπει να αναζητηθεί όχι με …ψυχαναλυτικά κριτήρια, αλλά μάλλον με οικονομικά και γεωπολιτικά (βλέπε εδώ).

Θα ήθελα να δώσω εδώ μόνο ένα στίγμα, θυμίζοντας τα όσα διαδραματίζονται αυτόν τον καιρό στην Ανατολική Μεσόγειο με πρωταγωνιστές τους Νέο-Οθωμανιστές Ερντογάν και Νταβούτογλου και προτείνοντας να γίνει η ανάλογη οικονομική και γεωπολιτική αξιολόγηση (βλέπε εδώ).

Μια ουσιαστική πάντως πραγματικότητα, κατά την γνώμη μου, είναι, πως οι εξελίξεις φανερώνουν μια αποδυνάμωση των σχεδίων του άξονα!

από το Alkimos archive

Άψογη καταστροφή

Η οικονομική αναταραχή στην Ευρώπη δεν είναι πλέον πρόβλημα μικρών περιφερειακών οικονομιών, όπως της Ελλάδας. Αυτό που συμβαίνει σήμερα είναι μια ολοκληρωτική επίθεση των αγορών σε μεγάλα κράτη, όπως η Ισπανία και η Ιταλία. Σε αυτό το σημείο, οι χώρες που απειλούνται παράγουν περίπου το 1/3 του ΑΕΠ της Ευρωζώνης, γεγονός που σημαίνει πως το ενιαίο νόμισμα βρίσκεται αντιμέτωπο με την προοπτική της εξαφάνισης. Και όλες οι ενδείξεις συγκλίνουν στο συμπέρασμα ότι οι Ευρωπαίοι ηγέτες δεν είναι καν διατεθειμένοι να αναγνωρίσουν τη φύση της απειλής που αντιμετωπίζουν, πόσο μάλλον να την αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά.

Παραπονέθηκα συχνά στο παρελθόν για...
τη «δημοσιονομικοποίηση» του οικονομικού λόγου εδώ στην Αμερική και για το γεγονός ότι η άκαιρη επικέντρωση σε θέματα δημοσιονομικών ελλειμμάτων αποπροσανατόλισε την Ουάσιγκτον από την καταστροφή που βρίσκεται σε εξέλιξη στο μέτωπο της αγοράς εργασίας. Αλλά δεν είμαστε οι μόνοι που έχουμε τέτοιες εμμονές. Μάλιστα, οι Ευρωπαίοι είναι πολύ πολύ χειρότεροι.

Ακούστε τι λένε πολλοί Ευρωπαίοι ηγέτες –κυρίως, αλλά όχι μόνο οι Γερμανοί– και θα νομίσετε ότι το πρόβλημα της ηπείρου τους είναι ηθικής φύσεως: Κυβερνήσεις δανείστηκαν υπερβολικά και τώρα πληρώνουν το τίμημα που τους αξίζει, με τη μορφή μέτρων λιτότητας.

Ωστόσο, αυτή η ιστοριούλα ισχύει, αν ισχύει, μόνο στην περίπτωση της Ελλάδας και για κανέναν άλλον. Ειδικά η Ισπανία, για παράδειγμα, είχε πλεονασματικούς προϋπολογισμούς και πολύ χαμηλό χρέος πριν από την κρίση του 2008. Οι δημοσιονομικές της επιδόσεις, θα μπορούσε να πει κανείς, ήταν άψογες. Και παρότι δέχθηκε βαρύ πλήγμα από την κατάρρευση της αγοράς ακινήτων, παραμένει ένα κράτος με χαμηλό σχετικά χρέος.

Για ποιο λόγο λοιπόν η Ισπανία –μαζί με την Ιταλία που έχει υψηλότερο χρέος αλλά μικρότερα ελλείμματα– βρίσκεται σήμερα στο επίκεντρο του κυκλώνα; Η απάντηση είναι ότι οι χώρες αυτές βρίσκονται αντιμέτωπες με κάτι ανάλογο με τις μαζικές αναλήψεις μετρητών από τα γκισέ των τραπεζών, μόνο που σε αυτήν την περίπτωση οι αναλήψεις γίνονται από κράτη και όχι –ή, καλύτερα, και όχι μόνο– από τις τράπεζές τους.

Ιδού πώς δουλεύει το σύστημα: Οι επενδυτές πιστεύουν, αδιάφορο για ποιους λόγους, ότι ένα κράτος θα χρεοκοπήσει. Έτσι, δεν αγοράζουν τα ομόλογά του, παρά μόνο με πολύ υψηλά επιτόκια, λόγω της κρίσης εμπιστοσύνης. Τα υψηλά αυτά επιτόκια όμως δυσχεραίνουν τη δημοσιονομική κατάσταση του κράτους, καθιστώντας την προοπτική της χρεοκοπίας αυτοεκπληρούμενη προφητεία. Και καθώς συμβαίνει αυτό, ξεσπάει ταυτόχρονα και τραπεζική κρίση, καθώς τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα του εν λόγω κράτους έχουν συνήθως επενδύσει μαζικά στα ομόλογά του.

Μια χώρα με δικό της νόμισμα, όπως, ας πούμε, η Βρετανία, μπορεί βεβαίως να βρει διέξοδο από μια τέτοια κρίση. Αν είναι αναγκαίο, η Τράπεζα της Αγγλίας θα παρέμβει αγοράζοντας κρατικά ομόλογα της χώρας, τυπώνοντας έτσι νέο χρήμα. Κάτι τέτοιο θα μπορούσε βέβαια να ενισχύσει τον πληθωρισμό (αν και είναι αμφίβολο κατά πόσον αυτό είναι πιθανό σε συνθήκες κρίσης), αλλά σε κάθε περίπτωση ο πληθωρισμός είναι μικρότερη απειλή για τους επενδυτές απ’ ό, τι η χρεοκοπία. Η Ισπανία και η Ιταλία όμως δεν έχουν δικό τους νόμισμα. Ως εκ τούτου, η απειλή της αυτοεκπληρούμενης προφητείας είναι πέρα για πέρα αληθινή, αφού τα επιτόκια των ομολόγων των δύο αυτών κρατών διαμορφώνονται σε επίπεδα διπλάσια από τα αντίστοιχα της Βρετανίας.

Αυτό που θα έπρεπε να κάνουν τώρα ο κ. Τρισέ και οι συνάδελφοί του στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα είναι να αγοράζουν ισπανικά και ιταλικά ομόλογα, αυτό που θα έκαναν και οι δύο αυτές χώρες δηλαδή αν είχαν δικά τους νομίσματα. Αυτό έκανε και η ΕΚΤ πριν από μερικές εβδομάδες, με αποτέλεσμα προσωρινή ανακούφιση για τα δύο κράτη. Σχεδόν αμέσως όμως, παρενέβησαν οι ηθικολόγοι, οι οποίοι μισούν την ιδέα ότι οι χώρες που αμάρτησαν, δημοσιονομικά υποτίθεται, θα συγχωρεθούν. Η πρόβλεψη ότι θα επικρατήσουν οι απόψεις των ηθικολόγων προκάλεσε νέο πανικό στις αγορές.

Επιπλέον πρόβλημα δημιουργείται και από την εμμονή της ΕΚΤ να διατηρήσει το «άψογο» σκορ της στη διατήρηση της σταθερότητας των τιμών. Έτσι, σε μια στιγμή που η Ευρώπη χρειάζεται απεγνωσμένα ισχυρή αναπτυξιακή ώθηση και μάλιστα λίγος πληθωρισμός θα βοηθούσε σε αυτήν την προσπάθεια, η ΕΚΤ μειώνει τις στρόφιγγες της κυκλοφορίας του χρήματος, προσπαθώντας να αποκρούσει πληθωριστικές πιέσεις οι οποίες υπάρχουν μόνο στη φαντασία της. Και τώρα οδηγούμαστε στο σημείο καμπής. Δεν μιλάμε για μια κρίση που θα κορυφωθεί σε ένα ή δύο χρόνια, αλλά στις αμέσως επόμενες μέρες. Το ερώτημα είναι επομένως αν η ΕΚΤ θα κάνει αυτό που πρέπει, να μειώσει δηλαδή τα επιτόκια και να δανείσει απλόχερα. Ή μήπως οι Ευρωπαίοι είναι τόσο απασχολημένοι με την τιμωρία των αμαρτωλών που θα αμελήσουν να σώσουν τους εαυτούς τους;
Όλος ο κόσμος παρακολουθεί...

από την Καθημερινή

Γιατί ο καθένας πιστεύει ότι η Ελλάδα μπορεί να χρεοκοπήσει αυτό το Σ/Κ

Πολλοί πίστευαν ότι χθες η Ελλάδα θα κήρυττε πτώχευση . Από την πλευρά της, η Γερμανία είναι ήδη έτοιμη να σώσει τις τράπεζες της αν συμβεί κάτι τέτοιο.

Ιδού δυο λόγοι γιατί πολλοί πιστεύουν πως η ελληνική χρεοκοπία θα συμβεί μέσα στο σαββατοκύριακο:

Πρώτον, η συμμετοχή ιδιωτών στη διάσωση, που απαιτεί εθελοντικό κούρεμα 21% για τους κατόχους ομολόγων, δεν θα περάσει.

Σύμφωνα με τους Έλληνες τραπεζίτες, η αναμενόμενη συμμετοχή ιδιωτών στην ανταλλαγή ομολόγων αναμένεται να φτάσει το 80%. Λιγότερο δηλαδή από το απαιτούμενο 90% που θέλει η...Ελλάδα. Αν η Αθήνα τηρήσει σκληρή στάση σε αυτό το ζήτημα, θα κινδυνέψουν 185 δισ δολάρια της συμφωνίας διάσωσης.

Η ανταλλαγή αυτή, τεχνικά, είναι ούτως ή άλλως χρεοκοπία, οπότε η αποτυχία της σημαίνει πως θα δούμε μια σκληρή χρεοκοπία αντί για μια πιο διαχειρίσιμη «επιλεκτική» χρεοκοπία όπως είχε συζητηθεί στις 21 Ιουλίου.

Χθες ήταν η καταληκτική ημερομηνία δήλωσης συμμετοχής από τους κατόχους ομολόγων.

Δεύτερον, η Ελλάδα μπορεί να πληροφορηθεί ότι αποκλείεται να εισπράξει περαιτέρω βοήθεια από την τρόικα.

Επιφανειακά αν το δούμε, αυτό δεν είναι τρομερό. Κινδυνεύει ένα ποσό περίπου 11 εκατομμυρίων δολαρίων, που είναι πολύ μικρό σε σχέση με το μέγεθος του ελληνικού χρέους ($644 δισ το 2010).

Όμως, η αδυναμία είσπραξης αυτού του ποσού θα σημαίνει ότι η Ελλάδα δεν πέτυχε τους στόχους αντιμετώπισης του χρέους, ούτε αυτούς των ιδιωτικοποιήσεων, και έτσι θέτει σε ρίσκο την υποστήριξη για τη συμφωνία διάσωσης του Ιουλίου.

Σε ολόκληρη την ευρωζώνη, οι κυβερνήσεις και τα κοινοβούλια αποφασίζουν μέσα στο μήνα, αν θα συνεχίσουν, ή όχι τη συμφωνία.

Οι Ευρωπαίοι ηγέτες θα συναντηθούν και πάλι την 14η Σεπτεμβρίου, και στο ενδιάμεσο η Ελλάδα ξεσκονίζει τα λογιστικά της βιβλία.

Αν δει πως τα νούμερα δεν της βγαίνουν, μπορεί να κηρύξει πτώχευση ανά πάσα στιγμή.
S.A. από το Business Insider

από το antinews

Αυτό είναι τo δημοσίευμα (φωτό επάνω) που προκάλεσε τον πανικό στις χρηματαγορές και στην ελληνική κυβέρνηση.

Οι φήμες που κυκλοφορούν τις τελευταίες ώρες στο διαδίκτυο, αναφέρονται στις πληροφορίες του άρθρου που επικαλείται μέσα στο σαββατοκύριακο ελληνική χρεοκοπία.

Το δίκτυο Bloomberg κάνει λόγο για πτώση του ευρώ σε χαμηλό 6 μηνών, καθώς τα μάτια των αγορών είναι στραμμένα πάνω στην ελληνική χρεοκοπία.

Μάλιστα, άλλα δημοσιεύματα μιλούν για σχέδιο που προωθεί η Γερμανία για την προστασία των τραπεζών τους, σε περίπτωση που η Ελλάδα πτωχεύσει.
Οι φήμες ξεκίνησαν (όπως όλες τις προηγούμενες φορές) με e – mail από το εξωτερικό.

Σύμφωνα με αυτό το σχέδιο, η Μέρκελ στρέφεται σε μέτρα που θα βοηθήσουν τις τράπεζες και τις ασφαλιστικές να αντιμετωπίσουν ενδεχόμενο haircut ύψους 50% στα ελληνικά ομόλογα που έχουν στην κατοχή τους, σε περίπτωση που δεν εγκριθεί η εκταμίευση της 6ης δόσης για Ελλάδα.

Την ίδια ώρα, τα ελληνικά CDS ξεπέρασαν ακόμα και τις 3.700 μονάδες βάσης, σημειώνοντας άνοδο 700 μονάδων μόνο σε μια μέρα, φέρνοντας την πιθανότητα ελληνικής χρεοκοπίας κοντά στο 94%!

Σημειώνεται ότι το κόστος ασφάλισης έναντι χρεοκοπίας των ευρωπαϊκών τραπεζών αναρριχήθηκε σε ιστορικό υψηλό την Παρασκευή εν μέσω εντεινόμενων ανησυχιών για την Ελλάδα.

Οι τράπεζες των οποίων τα CDS σημείωσαν τη μεγαλύτερη άνοδο είναι αυτές με την μεγαλύτερη έκθεση στην Ελλάδα. Πρόκειται για τις BNP Paribas, Credit Agricole, και Societe Generale που είδαν τα CDS τους να διευρύνονται κατά 10% στις 261 μ.β., 8% στις 270 μ.β. και 9% στις 353 μ.β., αντίστοιχα.

από το olympia

Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης, ο «μπαμπούλας» της Μεσογείου και η Παγκόσμια Κυβέρνηση

Τα σχέδια αποκαλύπτονται!

«Γερμανοί ενωθείτε! – Η έκκληση για τις Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης δεν είναι πια φαντασία, αλλά η μοναδική διέξοδος από την κρίση». Αυτά ανέφερε πριν μερικές μέρες σε ανάλυσή της η γερμανική έκδοση των Financial Times (A. Theyssen): «Οι χώρες της Ε.Ε. χρειάζονται κοινή οικονομική, δημοσιονομική και φορολογική πολιτική για να μπορεί να λειτουργήσει σωστά το ευρώ. Αυτό το δήλωσαν πρόσφατα και οι Μέρκελ και Σαρκοζί.»
…είναι πια καιρός το ευρώ να χάσει τον ειδικό καθεστώς που έχει και να γίνει αυτό που είναι όλα τα νομίσματα στο κόσμο: η νομισματική μονάδα ενός κράτους.
Η Ε.Ε. πρέπει να εξελιχθεί σε ενιαίο κράτος, σε ένα κράτος που θα λειτουργεί σαν ομοσπονδία, όπου η Γερμανία ή το Βέλγιο θα είναι απλά ομόσπονδα κρατίδια με τη βουλή τους, την κυβέρνησή τους, τις φορολογίες τους, τους νόμους τους.
Θα υπάρχει κεντρική κυβέρνηση που θα ελέγχεται από το ευρωκοινοβούλιο, το οποίο θα έχει τουλάχιστον τα ίδια δικαιώματα, εξουσίες και δυνατότητες που έχει σήμερα η γερμανική βουλή».

Ο αναλυτής καταλήγει ότι...η σύσταση ενός ευρωπαϊκού ομοσπονδιακού κράτους είναι ρεαλιστική, αρκεί να τολμήσουν οι Γερμανοί: «Η ιδέα των Ηνωμένων Πολιτειών της Ευρώπης δεν είναι καινούργια, αλλά δεν είναι πια ουτοπία. Τώρα συνιστά αναγκαιότητα. Ήδη μια σειρά Γερμανών πολιτικών αρχίζουν να το συζητούν. Η κ. Μέρκελ οφείλει να τολμήσει την υλοποίηση αυτής της ιδέας… Η ευρωκρίση δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί μακροπρόθεσμα χωρίς τις ΗΠ της Ευρώπης. Κυρία Μέρκελ ταχθείτε επικεφαλής του κινήματος της σύστασης των ευρωπαϊκών ΗΠ. Τολμήστε και εσείς και οι Γερμανοί.»

Τα ιμπεριαλιστικά σχέδια της Γερμανίας και η σύνδεσή της με τον άξονα του κακού -όπως τον αποκάλεσε πρόσφατα το Ισραήλ αναφερόμενο στην Τουρκία και υπονοώντας καθεστώτα όπως της Συρίας, του Ιράν και της Βόρειας Κορέας- δεν αποτελούν πλέον μυστικό. Ο «άξονας» βέβαια αυτός περιλαμβάνει και άλλες δυνάμεις, οι οποίες δεν έχουν κρύψει τις διαθέσεις τους και τους στόχους τους και αυτοί δεν είναι άλλοι από τα κράτη που απαρτίζουν την επονομαζόμενη BRIC.

Το αξιοσημείωτο είναι, πως η μέχρι πρότινος υπόγεια διασύνδεση αυτών των δυνάμεων βγήκε καθαρά στην επιφάνεια, με αφορμή τον πόλεμο στην Λιβύη (βλέπε εδώ). Αυτή η κατά κάποιο τρόπο αιφνιδιαστική κίνηση από πλευράς των δυτικών δυνάμεων αποκάλυψε τους συμμάχους του «Άξονα», και τους στέρησε έτσι το πλεονέκτημα του αιφνιδιασμού. Αυτοί που πιάστηκαν κυριολεκτικά στον ύπνο ήταν οι Γερμανοί και ο δορυφόρος τους, η Τουρκία, διότι απέδειξαν πως κινούνται σε αντίθετη τροχιά από αυτή των δυτικών δυνάμεων. Οι εκ των υστέρων τροποποιήσεις και διπλωματικές προσαρμογές ήταν άνευ σημασίας, διότι δεν μπορούσαν πλέον να πείσουν κανέναν. Οι μάσκες είχαν πέσει οριστικά.

Ποιες είναι όμως οι συνέπειες;

Οι συνέπειες είναι, πως στερούμενες πλέον οι δυνάμεις αυτές το πλεονέκτημα του αιφνιδιασμού και της μυστικότητας γενικά, έπρεπε τώρα να παίξουν με ανοικτά χαρτιά και αυτό δεν είναι όμως σήμερα εφικτό. Οι διεθνείς συγκυρίες δεν επιτρέπουν λεονταρισμούς α λα Κάιζερ ή Χίτλερ, γι αυτό η στρατηγική δείχνει να άλλαξε και οι δυνάμεις αυτές φανερώνουν τώρα αδυναμίες και αμφιταλαντεύσεις. Οι εξυπνάδες της Μέρκελ για έλεγχο της Ευρωζώνης, οι προτάσεις της Ρωσίας για ένωση με την Ε.Ε. και οι δονκιχοτισμοί της Τουρκίας στο Αιγαίο, είναι απλά για γέλια.

Η προσωπική μου αντίληψη είναι, πως το παιχνίδι έχει χαθεί οριστικά γι αυτούς και πως οι καταστάσεις οδηγούνται σε πολύ συγκεκριμένες κατευθύνσεις, από τις οποίες δεν βλέπω να μπορεί να υπάρξει η οποιαδήποτε παρέκκλιση. Διακρίνω επίσης μια διεθνή συσπείρωση των δυνάμεων εξουσίας, διότι έχει διαπιστωθεί ένας κοινός εχθρικός παράγοντας, ο οποίος θέτει υπό αμφισβήτηση την κυριαρχία τους και αυτός ο παράγοντας όλο και ενισχύεται, σε διεθνές επίπεδο, και γίνεται μάλιστα όλο και ποιο απειλητικός.

Ο παράγοντας αυτός είναι: Οι λαϊκές μάζες. Ο απλός λαός!

Αντιμέτωποι οι εξουσιαστές όλων των εθνών με αυτόν τον γίγαντα που βρυχάται, δεν τους παίρνει να αναλωθούν στις μεταξύ τους αψιμαχίες. Η συσπείρωση και η κοινή αντιμετώπιση τους εχθρού είναι φυσική συνέπεια. Κάθε παρέκκλιση είναι άκρως παράλογη και επικίνδυνη και οι Γερμανοί, ο ιθύνων νους του «άξονα», που έχουν σημαία τους τον ορθολογισμό, το έχουν καταλάβει σήμερα αυτό.

Τι έχουμε άρα να περιμένουμε;

Τίποτα περισσότερο ή λιγότερο από κινήσεις παραπληροφόρησης της κοινής γνώμης.

Κινήσεις αντιπερισπασμού, με τελικό στόχο την «απονεύρωση» ή το «μάντρωμα» του «θεριού»!

Δύο είναι άρα τα στρατόπεδα σήμερα: Από την μια ο λαός και από την άλλη οι διεθνής εξουσιαστές.

Όταν όμως μιλάμε για εξουσιαστές, να εξηγούμαστε. Δεν αποτελεί αυτό μια αφηρημένη έννοια η οποία ίσως αφήνει ανοικτό το ενδεχόμενο αυτοί να είναι κάποιοι τυχοδιώκτες, όπως είναι οι διεθνής κερδοσκόποι, οι τράπεζες ή οι Σιωνιστές. Εδώ μιλάμε για μάχη, άρα οι εξουσιαστές πρέπει να διαθέτουν συσπειρωμένες δυνάμεις καταστολής, δηλαδή στρατό.

Ποια είναι η δύναμη αυτή, η οποία μπορεί να αντιπροσωπεύσει έναν διεθνή συνασπισμό κρατών;

Είναι η ίδια δύναμη που έδωσε την εντολή για επίθεση στην Λιβύη: Ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών (ΟΗΕ).

Πρόκειται για την εικονική Παγκόσμια Κυβέρνηση, που έχει γίνει αποδεκτή από όλες τις μεγάλες δυνάμεις ως παράγοντας –υποτίθεται- προώθησης της Ειρήνης και της Ασφάλειας.

Αυτή η δύναμη, με την ίδια ευκολία που πήρε την απόφαση για την ανατροπή της νόμιμης κυβέρνησης στη Λιβύη, με την ίδια ευκολία θα κηρύξει και την ανατροπή όλων των εθνικών κυβερνήσεων, προκειμένου να προχωρήσει η ανθρωπότητα σε μια ενιαία πολιτικοοικονομική διακυβέρνηση, με σκοπό την αντιμετώπιση της διεθνούς οικονομικής κρίσης.

Παγκόσμια οικονομική διακυβέρνηση σημαίνει όμως αυτόματα καικοινό νόμισμα, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.

Και τι θα γίνει με τους «εχθρούς»;

Αφού οι υποτιθέμενοι διεθνής στόχοι θα αποβλέπουν στην ειρήνη και την ασφάλεια, όποιος αρνηθεί την συμμόρφωση με τους κανόνες που θα θεσπιστούν θα θεωρείτε αυτόματα «τρομοκράτης» και θα τυχαίνει της ανάλογης «μεταχείρισης». Τα στρατόπεδα… υποδοχής, για τους αντιφρονούντες, είναι ήδη έτοιμα.

Πως ακούγεται αυτό το σενάριο;

Για όσους το… ψάχνουν κάπως ποιο βαθιά, δεν αποτελεί σενάριο, αλλά ΡΕΠΟΡΤΑΖ!
Ενδεικτικά μόνο αναφέρω, πως πριν λίγους μήνες (8-10 Απριλίου 2011), στο ξενοδοχείο «Mount Washington», στο Μπρέτον Γουντς του Νιου Χαμσάιρ, στον ίδιο χώρο όπου το 1944 γεννήθηκε η μεταπολεμική παγκόσμια οικονομική τάξη, διεξήχθη το δεύτεροετήσιο συνέδριοτου «Ινστιτούτου για τη Νέα Οικονομική Σκέψη» (Institute for New Economic Thinking). Ο τίτλος του συνεδρίου ήταν «Κρίση και ανανέωση: Η διεθνής πολιτική οικονομία σε σταυροδρόμι».

Στο συνέδριο συμμετείχαν πάνω από 200 οικονομολόγοι και ηγέτες από τον διεθνή επιχειρηματικό, χρηματοοικονομικό και κυβερνητικό χώρο. Προσκεκλημένοι ομιλητές ήταν οικονομολόγοι παγκόσμιας κλάσης (Phillipe Aghion, George Akerlof, Barry Eichengreen, Niall Ferguson, Jean-Paul Fitoussi, Richard Frydman, Carmen Reinhart, Kenneth Rogoff, Jeffrey Sachs, Robert Skidelsky, Joseph Stiglitz, Larry Summers), καθώς και κορυφαίοι οικονομικοί συντάκτες και αναλυτές των «Financial Times», της «Wall Street Journal», των «Times» του Λονδίνου, του «New Yorker» κ.α.

Παρευρέθησαν ο πρώην διοικητής της Κεντρικής Ομοσπονδιακής Τράπεζας των ΗΠΑ Paul Volcker, ο πρώην πρωθυπουργός της Βρετανίας Gordon Brown, ο επικεφαλής της Βρετανικής Αρχής Χρηματοπιστωτικών Υπηρεσιών Adair Turner, ο εκτελεστικός διευθυντής για τη Χρηματοπιστωτική Σταθερότητα της Τράπεζας της Αγγλίας Andy Haldane, εκπρόσωποι της Παγκόσμιας Τράπεζας και κυβερνητικοί παράγοντες από την Κίνα, την Ινδία και τη Βραζιλία.

από το Alkimos archive

Διαβάστε επίσης και To Γολοντομόρ της παγκοσμιοποίησης έρχεται...

Τα σκοτεινά παιχνίδια της Deutsche Bank και το Δ' Ράιχ

Η Deutsche Bank ως ο ενορχηστρωτής της ριψοκίνδυνης γερμανικής πολιτικής.

Η Ιταλία έχει βρεθεί τον τελευταίο καιρό στο πλευρό της Ελλάδας, όχι βέβαια από πνεύμα αλτρουισμού και αλληλεγγύης αλλά λόγω των κοινών προβλημάτων που αντιμετωπίζει. Χαρακτηριστικό είναι το μένος με το οποίο αντιμετωπίζουν την γερμανική αδιαλλαξία. Σε ένα άρθρο που δημοσιεύτηκε για παράδειγμα, παρατίθενται μερικά πολύ ενδιαφέροντα στοιχεία όσον αφορά τον ρόλο που διαδραματίζει η Deutsche Bank στην κατάρρευση των επονομασμένων PIIGS.

Στο άρθρο αυτό διαβάζουμε ότι:

“Πριν από τρεις σχεδόν εβδομάδες η πολυεθνική Deutsche Bank ξεφορτώνονταν 7δις ευρώ σε τίτλους του ιταλικού δημοσίου πυροδοτώντας έναν διεθνές σπιράλ πωλήσεων. Σήμερα η σταθερότητα του ιταλικού χρέους εξαρτάται από τις αγορές των ιταλικών τίτλων από την ΕΚΤ, η οποία και κρατάει ήδη 22δις. Σε ανάλογη κατάσταση βρίσκονται και άλλες χώρες όπως η Ισπανία, η Πορτογαλία, η Ελλάδα και η Ιρλανδία, οι οποίες γονάτισαν εξαιτίας των πωλήσεων των χρεωγράφων τους από την Deutsche Bank, και τώρα βρίσκονται υπό την προστασία (όχι χωρίς όρους) της ΕΚΤ.”

Και συνεχίζει:

“Το δημόσιο χρέος είναι μία βρετανική επινόηση μερικών αιώνων πριν, η οποία έλαβε χώρα επίσημα υπό την αιτιολογία να μπορεί το κράτος να προμηθεύεται με δάνεια και όχι μέσω φόρων τα χρήματα που είχε ανάγκη. Στην πραγματικότητα το δημόσιο χρέος δημιουργήθηκε διότι εξυπηρετούσε τις τράπεζες ώστε να είναι σε θέση να επενδύουν ένα σημαντικό μέρος της ρευστότητάς τους σε κρατικούς τίτλους. Τίτλους που επέτρεπαν στις τράπεζες από την μία να αποσπούν σίγουρα επιτόκια, και από την άλλη να λειτουργούν ως εγγυήσεις σε περίπτωση ανάγκης. Τα τελευταία χρόνια το δημόσιο χρέος των κρατών φούσκωσε πολύ καθώς οι κυβερνήσεις είχαν ανάγκη πόρων για την σωτηρία των τραπεζών που βρέθηκαν σε κρίση εξαιτίας της φούσκας των παραγώγων. Οι τράπεζες σήμερα χωρίς ίχνος ευγνωμοσύνης, μπορούν να εκβιάζουν τις κυβερνήσεις που χρεώθηκαν εξαιτίας τους και έχουν αδράξει την ευκαιρία προκειμένου να αντικαταστήσουν τα τοξικά χαρτιά με δημόσια περιουσία. Σήμερα στην Ευρώπη, η χώρα που χρεώθηκε πιο πολύ για να σώσει τις τράπεζές της είναι η Γερμανία, η οποία οσονούπω θα βρεθεί και αυτή σε μπελάδες. Όμως οι πολυεθνικές όπως η Deutsche Bank έχουν βάλει στο στόχαστρο τις πιο αδύναμες χώρες χρησιμοποιώντας την γερμανική κυβέρνηση ως βούρδουλα.

Ορίστε γιατί επιμένουν τόσο στην ιδιωτικοποίηση της δημόσιας περιουσίας και στην “απελευθέρωση” των δημοσίων υπηρεσιών, δεδομένου του ότι κάθε δημόσια επιχείρηση διαθέτει σημαντική περιουσία σε κτήρια και γη. Η ουσία των ισοσκελισμένων προϋπολογισμών που επιβάλλεται από το δίδυμο Σαρκοζί-Μέρκελ συνίσταται σε πρακτικό επίπεδο στην εξώθηση των κρατών στην παραχώρηση της δημόσιας περιουσίας και άλλων κερδοφόρων πολυεθνικών.”

Το πιο ωραίο όμως έρχεται στην συνέχεια:

“Δημοσιογραφικές έρευνες του δημοσίου γερμανικού καναλιού ARD TV τεκμηρίωσαν ότι η κυβέρνηση Μέρκελ παίρνει εντολές απευθείας από την Deutsche Bank. Απεκαλύφθη ότι ο Υπ. Οικονομικών, Schaeuble, διαχειρίστηκε την ελληνική κρίση στην βάση εγγράφων-ντιρεκτίβας επεξεργασμένων στα γραφεία της Deutsche Bank, και αυτό την στιγμή που η συντριπτική πλειοψηφία των ΜΜΕ και των επισήμων σχολιαστών δήλωνε ότι η Μέρκελ καθοδηγείται από τον φόβο των εκλογικών αποτελεσμάτων στa ομοσπονδιακά κρατίδια Hessen και Westfalia.

Η δουλικότητα και το κλαψούρισμα της καγκελαρίου Μέρκελ προς την Deutsche Bank έλαβαν όμως εμφατικές διαστάσεις. Η ARD TV απεκάλυψε ότι το 2008, με την ευκαιρία των εβδομηντακοστών γενεθλίων του διοικητή της Deutsche Bank, Josef Ackermann, διοργανώθηκε μία γιορτή στην καγκελαρία με έξοδα της ίδιας της καγκελαρίας, δηλ. των Γερμανών φορολογουμένων. Στην Γερμανία έγιναν τα προβλέψιμα αγανακτισμένα σχόλια για τα έξοδα (πιθανότατα τοποθετημένα ως “δημοσία δαπάνη”), όμως είναι γνωστό ότι οι πλούσιοι δεν κλέβουν εξ ανάγκης αλλά από πάθος.

Ένας πρώην οικονομολόγος του ΔΝΤ, ο Simon Johnson, χαρακτήρισε σε μία συνέντευξή του τον Ackermann ως “τον πιο επικίνδυνο τραπεζίτη παγκοσμίως“, καθώς ο ισχυρισμός του να επιτύχει απόδοση τουλάχιστον 25% είναι εξαιρετικά επικίνδυνος και μπορεί να στηριχθεί μονάχα σε έξοδα των φορολογουμένων στην περίπτωση που κάτι πήγαινε στραβά. Όμως αυτό δείχνει ότι ο Ackermann έχει καταλάβει πως λειτουργεί στην πραγματικότητα ο καπιταλισμός: είναι ο φορολογούμενος η αληθινή κότα που κάνει τα χρυσά αυγά, και είναι πάντα οι φτωχοί που οφείλουν να καταθέτουν την ελεημοσύνη στους πλουσίους.”

Το άρθρο αναφέρει ότι το τείχος του Βερολίνου αγοράστηκε από την Deutsche Bank με συμφωνία μεταξύ του τότε διοικητή της, Alfred Herrhausen, και του Γκορμπατσόφ. Ο πρώτος δολοφονήθηκε το 1989, τρεις εβδομάδες μετά την πτώση του τοίχους και η Deutsche Bank δεν πλήρωσε ποτέ το τοίχος που παρόλα αυτά περιήλθε στην ιδιοκτησία της[!]. Με απλά λόγια η τράπεζα κατάφερε να εξαπατήσει ακόμη και τον Γκορμπατσόφ.

Το άρθρο αναφέρει κλείνοντας:

“Σήμερα είναι δύσκολο να βρούμε περιπτώσεις διαφθοράς στις οποίες να μην εμπλέκεται με κάποιο τρόπο η Deutsche Bank. Ακόμη και από το υγειονομικό σκάνδαλο στο Abruzzo που παρέσυρε τον κυβερνήτη Ottaviano Del Turco δεν μπορούσε να λείπει η Deutsche Bank. Οφείλουμε σε μία πτήση στο Λονδίνο του Ottaviano del Turco, το 2006, για να συναντήσει τους επικεφαλείς της Deutsche Bank, το γεγονός ότι οι αποφάσεις της ίδιας της Deutsche Bank δεν λαμβάνονται καν στην Γερμανία αλλά στο Λονδίνο.

Σε ένα πράγμα έχει δίκιο ο πρωθυπουργός David Cameron: Το Λονδίνο βρίθει από εγκληματίες. Όμως αντί να στείλει την αστυνομία να τους ξετρυπώσει από το City, την στέλνει στα προάστια για να δείρει τον κόσμο. Τίποτα το παράξενο καθώς τον περασμένο χρόνο ο Cameron ήταν ο υποψήφιος που χρηματοδοτήθηκε επισήμως από την Deutsche Bank με όρους σχεδόν ντροπιαστικούς για αυτή την υποστήριξη.”

από το Alkimos archive

Υγ: Η επιλογή της εικόνας σε αυτό το άρθρο δεν είναι τυχαία, διότι έχει σχέση με το όνομα Ackerman. Είναι ίσως μια από αυτές τις διαβολικές συμπτώσεις της ζωής (ή μήπως δεν είναι σύμπτωση;) καθώς ο πρώτος παραγωγός που ανέβασε την θρυλική ιστορία του Αλ Καπόνε στον κινηματογράφο, λεγόταν: Leonard Joseph Ackerman!

Σας συνιστούμε να διαβάσετε επίσης και το... Ποιος ο ρόλος της Deutsche Bank στις τελευταίες δραματικές εξελίξεις; (13/5/2010) καθώς επίσης και το άρθρο του Γιώργου Δελαστίκ : "Η πολιτική διακήρυξη του Δ' Ράιχ" στα Επίκαιρα για να καταλάβετε πως “δένει το γλυκό”.

Φραγμό στη βλακεία και όχι στην ανωνυμία πρέπει να βάλει ο Παπαϊωάννου!!

Η τελευταία μαϊμού είδηση αφορά τη Μέρκελ και λέει πως όταν ήταν 15 χρονών είχε βάλει την αγγελία που βλέπετε δίπλα, σε εφημερίδα προσπαθώντας να βρει φίλους να αλληλογραφήσει!!!

Πάνω στη μαϊμού φώτο ο κάθε κομπλεξικός βρήκε ευκαιρία και λέει ότι παπαριά του κατέβει στο κεφάλι... μάλιστα ο άλλος λέει: "έτσι εξηγούνται όλα!!!"... το βρήκες μεγάλε! Μπράβο! Πάρε και τα ψυχοφάρμακά σου τώρα μπας και ξεθολώσει το μυαλό σου και καταλάβεις τα παρακάτω:

1. Η Μέρκελ γεννήθηκε στο Αμβούργο το 1954 αλλά μετά από μερικές εβδομάδες ο πατέρας της που ήταν παππάς μετακόμισε κοντά στο Βερολίνο στην Ανατολική Γερμανία. Το κτίσιμο του τείχους την βρήκε στην άλλη πλευρά όπου ζούσε μέχρι την επανένωση της Γερμανίας. Στην αγγελία η διεύθυνση αλληλογραφίας λέει AUGSBURG που είναι στη Βαυαρία κοντά στο Μόναχο (από εκεί ξεκίνησε η εταιρία φορτηγών ΜΑΝ), δηλ στη Δ. Γερμανία... τώρα πως η Μέρκελ ζητούσε να αλληλογραφεί από την Ανατολική Γερμανία και δήλωνε διεύθυνση στη Δυτική... μόνο αυτός που ξέχασε να πάρει τα ψυχοφάρμακά του μπορεί να μας πει...

2. Το πατρικό όνομα της Μέρκελ είναι Angela Dorothea Kasner και όχι Μerkel. Μέρκελ έλεγαν τον πρώτο της άντρα με τον οποίο παντρεύτηκαν σαν φοιτητές το 1978 και χώρισαν το 1982 (το 1998 παντρεύτηκε τον σημερινό της άνδρα) αλλά για τους δικούς της λόγους κράτησε το Merkel που ενδεχομένως δεν μπορούσε και να αλλάξει λόγω κομμουνισμού και Α. Γερμανίας. Άρα όταν ήτανε μαθήτρια λεγόταν Κasner και μετά τα 24 της λεγόταν Merkel....

Αυτά για να μη σας περνάνε για κορόιδα... είπαμε να μη γουστάρουμε τους Γερμανούς αλλά να μη λέμε και ότι μαλακία μας κατέβει!!

ΥΓ. Εννοείται πως αυτός που το έγραψε το έστειλε σε διάφορους με αποτέλεσμα σε λίγες ώρες να το έχουν όλοι βάλει χωρίς να το ψάξουν.

από το Δεξί X-Trem

H Siemens και η διαπλοκή τώρα δικαιώνονται

Τον εμπαιγμό του ελληνικού λαού, με τα πιο κραυγαλέα προπαγανδιστικά τεχνάσματα, επιχειρεί η κυβέρνηση στην περίπτωση της Siemens. Παρά τις πομπώδεις διακηρύξεις της για κάθαρση, για αποκάλυψη των υπευθύνων του σκανδάλου και των διεφθαρμένων πολιτικών, καθώς και για διεκδίκηση αποζημιώσεων από τη γερμανική εταιρεία, στο παρασκήνιο η κυβέρνηση έχει κλείσει ολοκληρωτικά την υπόθεση του μείζονος Μεταπολιτευτικού σκανδάλου πολιτικο-οικονομικής διαφθοράς. Αν και ο αναπληρωτής υπουργός Ανάπτυξης, και πρώην υπουργός Επικρατείας, κ. Παμπούκης διαρρηγνύει τα ιμάτιά του ότι... μόλις προ δύο εβδομάδων του ανακοίνωσε η ηγεσία της Siemens στη Γερμανία ότι προτίθεται να κάνει αγωγή στα γερμανικά δικαστήρια, προκειμένου να μην πληρωθεί ούτε ευρώ αποζημίωση στην Ελλάδα, το Antinews αποκαλύπτει ότι η ελληνική κυβέρνηση είχε ενημερωθεί, με έγγραφα μάλιστα που εστάλησαν διά της διπλωματικής οδού, ήδη από το Μάϊο ότι η Siemens προσφεύγει στη γερμανική Δικαιοσύνη σε βάρος της χώρας μας.

Κι’ όμως, σε όλο το διάστημα των προηγουμένων μηνών η “κυβέρνηση των μνημονίων” διακήρυττε ότι δήθεν θα διεκδικήσει αποζημιώσεις από την εταιρεία για τη ζημιά που υπέστη το ελληνικό Δημόσιο από τα σκάνδαλα στα μεγάλα έργα που πήρε η Siemens. Παρ’όλα αυτά, ουδέποτε εδόθη εντολή από το αρμόδιο υπουργείο Οικονομίας και Οικονομικών για να συντάξουν τα αρμόδια όργανα του κράτους αγωγή σε βάρος της εταιρείας. Αντίθετα, οι κυβερνητικοί παράγοντες διέρρεαν ότι ο κ.Παμπούκης διαπραγματεύεται με τη Siemens το ύψος της αποζημίωσης και ότι οι επαφές βρίσκονται σε καλό δρόμο. Παράλληλα, ο πρόεδρος της Εξεταστικής Επιτροπής της Βουλής, κ.Βαλυράκης, φωνασκούσε ότι η Siemens πρέπει να πληρώσει δύο δισ.ευρώ ως αποζημιώσεις. Όμως, σε συνθήκες οικονομικής κρίσης και αβάσταχτων πιέσεων από τη Γερμανία, η Siemens όχι μόνον επεδείκνυε αδιαφορία για τους “παλικαρισμούς” της Αθήνας, αλλά περνούσε σε αντεπίθεση, δηλώνοντας προ τριμήνου στην κυβέρνηση ότι δεν σκοπεύει να δώσει δραχμή στην Ελλάδα και ότι θα μπλοκάρει κάθε απαίτηση.

Παρ’όλα αυτά, ο κ.Παμπούκης, δέχτηκε πρόσφατα να πάει στην έδρα της Siemens -κατόπι προσκλήσεώς της- στη Γερμανία για να συζητήσει με την ηγεσία της. Να συζητήσει, άραγε, τι; Ότι το πρόστιμο πρέπει να πέσει από τα δύο δισ.του κ.Βαλυράκη, στα 500 εκ.που διέρρεε το υπουργείο Δικαιοσύνης ότι θα ζητούσε, στα διακόσια εκατομμύρια που ήθελε να διαπραγματευθεί ο κ.Παμπούκης; Μα, ούτε αυτά του είχε δηλώσει εδώ και μήνες ευθαρσώς η Siemens, ότι δεν επρόκειτο να δώσει. Η εμφάνιση του αναπληρωτή υπουργού στη Γερμανία, του εκπροσώπου δηλαδή του ελληνικού κράτους στην έδρα μιας πολυεθνικής, είναι επιεικώς απαράδεκτη, ειδικά κάτω από τις συνθήκες απαξίωσης των ελληνικών απόψεων εκ μέρους της γερμανικής πλευράς.

Οι Γερμανοί, όχι μόνον δεν είναι διατεθειμένοι να διαπραγματευθούν την παραμικρή αποζημίωση, αλλά αντίθετα απαιτούν από την Ελλάδα να δώσει δουλειές στη Siemens. Ο Υπουργός Οικονομικών της χώρας, Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, το έχει πεί ξεκάθαρα: Δώστε τις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας της Ελλάδας στη Γερμανία. Να σημειωθεί ότι από πέρυσι κιόλας, η Siemens Hellas ζητάει με δύο επιστολές της στο πρωθυπουργικό γραφείο αυτή την πολύ μεγάλη “δουλειά”.

Εάν πράγματι η κυβέρνηση ήθελε να “στριμώξει” τη Siemens θα είχε συντάξει αγωγή και θα διεκδικούσε Νομικά τις αποζημιώσεις. Δεν το έκανε, αν και είναι δύο χρόνια στην εξουσία. Άραγε, τι λέει τώρα ο κατά τα λοιπά λαλίστατος νυν υπουργός Εσωτερικών, κ.Καστανίδης, ο οποίος από την προηγούμενη θέση του ως υπουργού Δικαιοσύνης διαφήμιζε φοβερά και τρομερά πρόστιμα σε βάρος της Siemens; Τι θέση παίρνει επίσης, ο σημερινός υπουργός Δικαιοσύνης, κ.Μ.Παπαϊωάννου, που αντί να ασχολείται με το θέμα αυτό, προτιμά να επιτίθεται στα “τσαντίρια”, όπως τα χαρακτήρισε, των “αγανακτισμένων” στο Σύνταγμα;

Είναι προφανές ότι η κυβέρνηση είχε υποκύψει εδώ και καιρό στις πιέσεις της Γερμανίας για το ελληνικό χρέος και τη “βοήθεια” και ούτε καν ανταλλάγματα δεν διεκδικούσε, έστω για να κάνει τα στραβά μάτια στο σκάνδαλο. Εάν τα έργα που έπαιρνε η Siemens χάρις στους διεφθαρμένους Έλληνες πολιτικούς και κρατικούς παράγοντες ήταν μια φορά σκάνδαλο, ο τρόπος που επιχειρείται το κουκούλωμά του είναι δέκα φορές σκάνδαλο. Και οι μεν Γερμανοί, με την κάλυψη αξιωματούχων της Siemens, είχαν καταστήσει εξ’αρχής σαφές ότι θα προστατεύσουν όλους όσοι προωθούσαν τις μίζες από τα “μαύρα ταμεία” της, στην Ελλάδα όμως, ακόμα και η δικαστική διερεύνηση της υπόθεσης προχωρεί με ρυθμούς σημειωτόν, ενώ άπαντες οι εμπλεκόμενοι, όπως οι Μαυρίδης, Γεωργίου, κ.λ.π., είναι ελεύθεροι και ουδόλως έχουν συμβάλλει στη διερεύνηση του σκανδάλου.

από το antinews