Αυτή είναι η μεγαλύτερη ταπείνωση για τους προδότες

Η σημερινή «σιωπηλή στρατιά» της πατρίδας, οι απόγονοι της ηρωικής νεολαίας του 1940 και της Αντίστασης, παρελαύνει αυτές τις μέρες αποστρέφοντας το βλέμμα από τις εξέδρες των επισήμων (λέμε τώρα) που έμειναν χωρίς «επισήμους», αφού αυτοί απέδρασαν και αποδέχθηκαν ότι δεν έχουν δικαίωμα να γιορτάζουν μαζί με τον λαό.

Θριαμβολογούν πάλι αυτές τις μέρες. Αλλά καθισμένοι στα γραφεία τους, προφυλαγμένοι σε αίθουσες συνεντεύξεων Τύπου, μέσα σε κλοιό αστυνομικών.

Το γεγονός ότι έχουν υποστεί την...μεγαλύτερη ταπείνωση - που δεν είναι ούτε το Μνημόνιο, ούτε οι αποφάσεις της 25ης Μαρτίου (άλλη επέτειος αυτή), ούτε εκείνες της 21ης Ιουλίου (άλλος μήνας επετείων κι’ αυτός), ούτε εκείνες της 27ης Οκτωβρίου, αλλά ο αποκλεισμός τους από τον εορτασμό του Έπους - ούτε που τους αγγίζει.

Όλα μπορεί να τα αντέξει ένας πατριώτης. Αλλά να σε αποκαλούν προδότη την ημέρα της Νίκης; Να μην μπορείς να γιορτάσεις μαζί με τον λαό που σε εκλέγει; Να στέκεις μπροστά σε μια νεολαία που επιδεικτικά στρέφει την κεφαλή προς την αντίθετη πλευρά, ενώ μέχρι πριν έναν χρόνο σε χαιρετούσε τιμητικά;

Μην την κλαίτε λοιπόν την παρέλαση που χάσατε. Έχετε χάσει εδώ και καιρό την αξιοπρέπειά σας.

Πόση ξεφτίλα μπορεί ν' αντέξει ένας προδότης;...
Κύριε Παπουτσή «Φασίζουσα μειοψηφία» είναι και ο νεαρός στο βίντεο;

Το τελευταίο αντίο σε αυτούς που παρέδωσαν την χώρα μας

Όπως μας έχει διδάξει η ιστορία, κανένα σχέδιο δεν είναι τέλειο, όσο καλό και αν φαίνεται. Και το γερμανικό σχέδιο που με τόση προθυμία επιθυμούν να εφαρμόσουν ο κ. Παπανδρέου και οι συν αυτώ “σωτήρες του έθνους’’, δεν είναι, όχι μόνο καλό, αλλά ούτε καν επαρκές. Είναι παραπάνω από πιθανόν η πτώχευση να προκύψει από ατύχημα και να είναι άτακτη. Εκτός από πιθανό, μέρα με τη μέρα γίνεται και περισσότερο επιθυμητό, αφού οι αξιώσεις που συνοδεύουν την ελεγχόμενη πτώχευση, αγγίζουν τα όρια της τιμωρίας ενός ολόκληρου λαού. Η ενδοτικότητα της κυβέρνησης κατάντησε τη χώρα μας κολαστήριο, το οποίο χρησιμοποιείται ως παράδειγμα για το σωφρονισμό των άτακτων νοτίων της Ευρώπης.

Κάτι που ενισχύει ακόμα περισσότερο την πιθανότητα εκδήλωσης ατυχήματος, το... οποίο παρεμπιπτόντως αναμένεται να προκαλέσει σεισμό στο ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα, είναι η –επιτέλους- αλλαγή τακτικής των κινητοποιήσεων. Μέχρι πρότινος η κυβέρνηση ήταν αντιμέτωπη με ένα συμβατικό σύστημα αντίδρασης, οργανωμένο συνήθως από πειθαρχημένους κομματικούς συνδικαλιστές, που περιελάμβανε απεργίες, πορείες και τα συνηθισμένα έκτροπα. Piece of cake για τα πάνοπλα ματ και την Υπηρεσία προπαγάνδας:

Λίγα χημικά παραπάνω, κάμποσο αναίτιο ξύλο, ένας – δύο προπηλακισμοί δημοσιογράφων για παραδειγματισμό, μετά ρίχνανε στη ‘’μάχη’’ το παρακράτος για να εξαγριωθούν οι νοικοκυραίοι και να γαβγίζει ο Πρετεντέρης, στήνανε και ένα τοίχος στη Bουλή μην τυχόν προκύψει καμία στραβή και όλα μέλι γάλα.

Όσο όμως το κίνημα ανδρώνεται και απογαλακτίζεται από το κομματικό κατεστημένο, η αντίσταση μεταλλάσσεται και γίνεται πιο ουσιαστική. Είναι βέβαια λυπηρό να περιμένεις να σωθείς από το ΠΑΜΕ, τη ΓΕΝΟΠ ή την ΠΟΕ ΟΤΑ, για πολλούς και διάφορους λόγους, που δεν θα αναλύσουμε τώρα. Αλλά ο πνιγμένος από τα μαλλιά του πιάνεται. Και, είτε μας αρέσει, είτε όχι, μπροστά στην καταστροφή που βλέπουμε να έρχεται με ιλιγγιώδη ταχύτητα, οφείλουμε να παραμερίσουμε τις όποιες διαφορές και να προτάξουμε το εθνικό συμφέρον.

Η κινητοποίηση αυτή δεν μοιάζει με τις προηγούμενες. Γιατί στις προηγούμενες υπήρχαν ακόμα περιθώρια. Σήμερα δεν υπάρχουν καθόλου περιθώρια, καθώς η αήθης αυτή κυβέρνηση αποφάσισε να εκθεμελιώσει κάθε έννοια πρόνοιας και έπειτα από μια άνευ προηγουμένου ληστρική φοροεπιδρομή επί δικαίων και αδίκων, να συλήσει ακόμα και αυτή την πενιχρή συλλογική σύμβαση εργασίας. Και δεν είναι μόνο αυτό, γιατί η αξιοπρέπεια και το φιλότιμο των Ελλήνων θα μπορούσαν να δεχθούν οποιαδήποτε θυσία. Δεν μπορούν όμως να δεχθούν την εισβολή Ευρωπαίων γραφειοκρατών οι οποίοι θα καθοδηγούν ως μαριονέτες τους εκλεγμένους πολιτικούς.

Έπειτα από δύο χρόνια ωμής κρατικής βίας, κατακερματισμού των κοινωνικών αντιστάσεων, λοιδορίας επαγγελματικών ομάδων και υφαρπαγής εισοδημάτων, φαίνεται πως αρχίζουμε να βρίσκουμε μια υποτυπώδη συνοχή, ένα σημείο μηδέν πέρα από το οποίο είμαστε αποφασισμένοι να αντιδράσουμε, ξεπερνώντας κομματικές ταυτότητες και παρωχημένες αντιλήψεις ή φθόνο για κλάδους που θεωρούμε προνομιούχους.

Σήμερα, όσο ποτέ άλλοτε στη σύγχρονη ελληνική ιστορία, είμαστε έτοιμοι να πούμε το τελευταίο αντίο σε αυτούς που βίασαν αισχρά την πατρίδα μας και ύστερα την παρέδωσαν βορά στα κοπρόσκυλα της διεθνούς τοκογλυφίας. Είμαστε θυμωμένοι και αποφασισμένοι. Θα είμαστε μαζικά στο πλευρό όλων αυτών που αποφάσισαν να αντισταθούν με όποιο τρόπο έκριναν χρήσιμο.
γράφει ο Κακοφωνίξ

από το antinews

Οι καταδότες της τρόικας....

Το έχουμε πει κατ’ επανάληψη ότι η χώρα μας δυστυχώς δεν έχει κεφαλαιοκράτες με αναπτυξιακή και εθνική συνείδηση, αλλά συνήθως κρατικοδίαιτα παράσιτα που τρέφονται από το δημόσιο χρήμα και τις κρατικές προμήθειες. Όσο λοιπόν θα προχωράει η κρίση, τόσο και πιο πολύ θα αποκαλύπτεται σε όλη του την έκταση το σάπιο και διεφθαρμένο πολιτικοοικονομικό καθεστώς.

Προχθές λοιπόν στη Βουλή, ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ και μαζί τους και η ΓΣΕΒΕΕ κατήγγειλαν...συνεχείς παρεμβάσεις κρατικοδίαιτων επιχειρηματικών και εξωθεσμικών κύκλων προς την τρόικα, προκειμένου να την πείθουν να υποδεικνύει στη συνέχεια στην Ελληνική κυβέρνηση εξοντωτικά μέτρα κατά των εργαζομένων και του ελληνικού λαού. Δηλαδή στην ουσία κατήγγειλαν εσωτερική «πέμπτη φάλαγγα» που δρα μαζί με την τρόϊκα, υπέρ των συμφερόντων της και σε βάρος του ελληνικού λαού.

Το ότι δυστυχώς η χώρα μας, δεν ανέπτυξε ποτέ παραγωγικό τομέα με αναπτυξιακή και εθνική συνείδηση, εκτός από ορισμένες εξαιρέσεις, αυτό οφείλεται κυρίως στις εγγενείς αδυναμίες του πολιτικού συστήματος το οποίο ελέγχεται από αυτά τα παρασιτικά συμφέροντα, τα οποία ρυθμίζουν τα ίδια παρασκηνιακά, τις στρόφιγγες της χρηματοδότησης της ιδιωτικής οικονομίας της χώρας και επιβάλλουν τα γραφειοκρατικά εμπόδια που πνίγουν την ελληνική επιχειρηματικότητα. Μετά από αυτό, περιμένει άραγε κανείς ανάπτυξη της ιδιωτικής οικονομίας; Κάτι άλλο πρέπει να προηγηθεί.

ΥΓ. Όλοι οι Έλληνες πλέον περιμένουν από ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ και ΓΣΕΒΕΕ, να πουν τα ονόματα των επιχειρηματιών και εξωθεσμικών, τα οποία άφησαν να διαφανεί ότι γνωρίζουν. Εκεί που φτάσαμε, όλα θα πρέπει να βγουν στο φως.
Το απόστημα πρέπει να σπάσει πριν να είναι αργά…

από το προεδρική δημοκρατία

Θέμα χρόνου, το πολιτικό τέλος της κυβέρνησης

Κλιμακώνονται οι αμφίδρομες οξείες αντιπαραθέσεις μεταξύ υπουργών και βουλευτών του κυβερνώντος κόμματος, όπως οι χθεσινές με πρωταγωνιστές τους κ.κ Πάγκαλο και Ραγκούση που χρησιμοποίησαν βαριές εκφράσεις κατά βουλευτών του ΠΑΣΟΚ.

Αυτή η γενικευμένη σύρραξη που έχει ξεσπάσει στο κυβερνητικό στρατόπεδο είναι πρωτοφανής για τα δεδομένα ενός κόμματος που (υποτίθεται ότι) κυβερνά τον τόπο.

Και αποκαλύπτει ότι η σημερινή κυβέρνηση είναι... παντελώς απομονωμένη. Όχι μόνο για την κοινωνία, που δεν αντέχει άλλο την καθημερινή οικονομική αφαίμαξη και την προσβολή της αξιοπρέπειας που υφίσταται.

Αλλά και από την ίδια την Κ.Ο του ΠΑΣΟΚ, που διαπιστώνει τώρα, με αρκετή καθυστέρηση, ότι η πολιτική της ύφεσης και της φτώχειας που ακολουθεί η κυβέρνηση Παπανδρέου-Βενιζέλου είναι καταστροφική για τους πολίτες.

Είναι προφανές ότι το χάσμα ανάμεσα στην κυβέρνηση και στους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ βαθαίνει επικίνδυνα για τον κ.Παπανδρέου και την κυβέρνησή του και ότι ο εμφύλιος που σοβεί θα επιταχύνει με ραγδαίους ρυθμούς τις πολιτικές εξελίξεις.

Είναι σαφές, άλλωστε, ότι αυτή η κυβέρνηση δεν μπορεί να κυβερνήσει, αφού δεν είναι σε θέση να προωθήσει αποτελεσματικά την εφαρμογή των απαιτούμενων μέτρων μετά οποία θα μπορούσαν επιτευχθούν τουλάχιστον κάποιοι στόχοι για την οικονομία, αλλά ακόμα και να διεκπεραιώσει την επίλυση των προβλημάτων της καθημερινότητας.

Δεν διαθέτει κανένα πολιτικό στίγμα, αλλά και καμία πολιτική στήριξη, προκειμένου να διαχειριστεί από δω και πέρα τα κρίσιμα ζητήματα για τη χώρα.

Κατά συνέπεια, είναι απλώς θέμα χρόνου να επέλθει το πολιτικό τέλος για την κυβέρνηση. Ελπίζουμε μόνο τότε να μην είναι πολύ αργά για τον τόπο.

από το Ας μιλήσουμε Επιτέλους

Το βαθύ παρακράτος επιστρατεύει τη “Τρομοκρατία” ενάντια στους “εθνικούς σωτήρες”!

Το βαθύ παρακράτος της Μεταπολίτευσης για μια ακόμη φορά ετοιμάζεται να αιματοκυλίσει τη πολιτική ζωή της χώρας ώστε να αντισταθεί στα σενάρια κυβερνήσεων εθνικής σωτηρίας!

Τις τελευταίες ώρες οργιάζουν οι πληροφορίες στα δημοσιογραφικά γραφεία που θέλουν την επανεμφάνιση της Τρομοκρατίας με στόχο παράγοντες του τόπου που φλερτάρουν με το ενδεχόμενο θεόπνευστης κυβέρνησης!

Μ αυτό ακριβώς τον τρόπο το σεσημασμένο παρακρατικό κομμάτι του συστήματος ετοιμάζεται να... απαντήσει στους νεόκοπους εθνικούς σωτήρες-ανάμεσά τους γνωστά λαμόγια ιδιοκτήτες των ΜΜ"Ε".

Αντί η προδοτική κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ να προσφύγει, ως όφειλε, στις κάλπες δίνοντας την δυνατότητα στους πολίτες να εκφραστούν παραμένει γαντζωμένη με νύχια και με δόντια στην εξουσία.

Από την άλλη σεσημασμένοι Μηντιάρχες οι οποίοι λειτουργούν υπογείως ως πληροφοριοδότες της Τρόικας, παρασκευάζουν εθνικούς σωτήρες στα προσωπικά τους εργαστήρια.

Αποτέλεσμα η δημιουργία ενός κλίματος το οποίο λειτουργεί ως ιδανικός προπομπός μιας νέας εθνικής τραγωδίας.

Κι όλα αυτά επειδή η κυβέρνηση των ανικάνων δοσιλόγων οι οποίοι αδυνατούν να προχωρήσουν στη παραμικρή μεταρρύθμιση η αποκρατικοποίηση, για να μην ματώσουν τα δικά τους διορισμένα καλόπαιδα στο χυδαίο Δημόσιο, επιλέγει να ληστεύει τους πολίτες με το καλάσνικωφ των χαρατσιών, τη στιγμή που ο φερόμενος ως πρωθυπουργός έχει εκχωρήσει την εξουσία του στον αντιπρόεδρο Βενιζέλο.
Οι εξελίξεις είναι καταιγιστικές.
Μείνετε συντονισμένοι…
γράφει η Ιόλη Πιερίδη

από το Κουρδιστό Πορτοκάλι

Η χρεοκοπία προ των πυλών και η κυβέρνηση μιλά για …επενδύσεις

Η κυβερνητική Υπηρεσία προπαγάνδας έχει πάρει φωτιά. Με την οικονομία στην κόψη του ξυραφιού, την επίσημη χρεοκοπία ante portas και την κοινωνία σε αποσύνθεση, θυμίζει τις τελευταίες ηρωικές ώρες της Ιρακινής κυβέρνησης του Σαντάμ. Η Βαγδάτη είχε ισοπεδωθεί, οι αμερικανικές μεραρχίες έμπαιναν στα προάστια και η δημόσια τηλεόραση διαλαλούσε την διαφαινόμενη νίκη του επαχθούς καθεστώτος.

Τα φαντάσματα που έβλεπε ο Σαντάμ τα βλέπει τώρα και ο κ. Παπανδρέου. Πιθανότατα να είναι ίδιον των... ηγετών της σοσιαλιστικής διεθνούς. Την ώρα που και ο τελευταίος βοσκός των Αγράφων έχει καταλάβει ότι επείγονται αναπτυξιακές διαδικασίες, η κυβέρνηση ψάχνει τον επόμενο φόρο. Και η Υπηρεσία προπαγάνδας αναλαμβάνει να πουλήσει τις εικονικές αναπτυξιακές διαδικασίες στους πληβείους.

Στην αρχή είχαμε το Ελληνικό. Μέρα και νύχτα ακούγαμε και διαβάζαμε για μεταμοντέρνους αρχιτέκτονες, βαθύπλουτους εμίρηδες και πανίσχυρα funds που θα έσπερναν δισεκατομμύρια στην πίστα του αεροδρομίου. Μετά ανακαλύφθηκε ο Αστακός. Το γραφικό λιμανάκι έγινε διάσημο. Στις προβλήτες του σφάζονταν το διεθνές κεφάλαιο για μια θέση στον Ελληνικό αναπτυξιακό παράδεισο του κ. Παπανδρέου. Ακολούθησε ο εμίρης του Κατάρ. Μια καλή ανασκόπηση των συναλλαγών του με την ελληνική κυβέρνηση, θα μπορούσε να ανταγωνιστεί με σθένος τα τουρκικά σίριαλ. Αφού πρώτα έκανε το φοβερό φακιρικό κόλπο να μετατρέψει δυο χρεοκοπημένα μαγαζάκια σε έναν ευρωπαϊκό τραπεζικό κολοσσό, αποφάσισε μετά να στηρίξει και την Οικογένεια, σπαταλώντας μερικά εκατομμύρια πετροδολάρια για μια παράγκα που είχε χαριστεί πριν λίγα χρόνια από το κράτος.

Το τελευταίο επεισόδιο της Υπηρεσίας ήταν η επίσκεψη των Γερμανών ‘’επενδυτών’’. Πράγματι η επιχειρηματική αφρόκρεμα της Γερμανίας αποφάσισε να ρίξει μια ματιά στο τελευταίο της απόκτημα. Όλη η ιστορία αυτή μοιάζει με τον τοκογλύφο που έχει κατασχέσει το οικοπεδάκι ενός φουκαρά και πάει να δει τι μπορεί να κάνει με δαύτο, για να του φέρει πίσω λίγα από τα χρήματα που έχασε.

Κοιτώντας πίσω από τη βιτρίνα, σκίζοντας το περίτεχνο περιτύλιγμα της Υπηρεσίας, το προϊόν είναι σκάρτο. Σαν μία Πόρσε με μηχανικά μέρη από Λάντα. Πρέπει όλοι να καταλάβουμε ότι στην παρούσα φάση δεν πρόκειται να γίνει καμία σοβαρή επένδυση στην Ελλάδα, όχι γιατί η χώρα μας δεν είναι ανταγωνιστική ή ελκυστική, αλλά για τον απλούστατο λόγο ότι υπάρχουν σοβαρές εκκρεμότητες τις οποίες η κυβέρνηση διαιωνίζει, αντί να λύνει:

• Ο πλανήτης βουίζει για επικείμενη χρεοκοπία. Κανένας δεν επενδύει σε ένα κράτος που πρόκειται να πτωχεύσει. Περιμένει πρώτα την ολοκλήρωση της διαδικασίας
• Στο μυαλό πολλών επενδυτών, ακόμα και αν ακούγεται ακραίο, στο τέλος αυτής της πορείας η Ελλάδα αποπέμπεται από το ευρώ. Το δήλωσε απερίφραστα και ο επικεφαλής της ένωσης των γερμανικών τραπεζών. Συνεπώς κανείς δεν πρόκειται να επενδύσει σε ευρώ για να εισπράξει σε υποτιμημένες δραχμές. Θα περιμένει πρώτα μια βιώσιμη λύση
• Το τραπεζικό σύστημα της χώρας βρίσκεται υπό καθεστώς ελεγχόμενης χρεοκοπίας και υπό διεθνή λογιστικό έλεγχο (Blackrock). Ως συνέπεια της κατάστασης αυτής και της έλλειψης ρευστότητας που συνεπάγεται, η ελληνική αγορά υποχρηματοδοτείται, άρα κανένας δεν πρόκειται να επενδύσει σε μια αγορά που παρουσιάζει διαρκή ύφεση. Θα περιμένει πρώτα μια λύση στο κεφαλαιακό πρόβλημα των τραπεζών.
• Το φορολογικό σύστημα αλλάζει κάθε δύο εβδομάδες. Κανένα business plan δεν μπορεί να συμπεριλάβει τέτοιου είδους ανωμαλίες
• Η εγχώρια αγορά παρουσιάζει ένα επικίνδυνο φαινόμενο: Υπερχρέωση των νοικοκυριών σε συνδυασμό με μειώσεις αποδοχών και αύξηση φορολογίας. Κανένας επενδυτής δεν πρόκειται να απευθυνθεί σε μια αγορά που γονατίζει κάτω από ασήκωτα βάρη. Θα περιμένει πρώτα μια λύση που θα απελευθέρωνε κάποιες καταναλωτικές δυνάμεις
• Από όλες τις γκάφες της κυβέρνησης, η πλέον αντιαναπτυξιακή είναι η θέσπιση δρακόντειων τεκμηρίων διαβίωσης. Στο επόμενο φορολογικό νόμο, θα αποτελεί τεκμήριο ακόμα και η έξοδος στην ταβέρνα (ελπίζω να μη νε διαβάζει ο κ. Βενιζέλος., γιατί του βάζω ιδέες). Κανένας δεν πρόκειται να επενδύσει σε μία αγορά στην οποία τιμωρείται η κατανάλωση (αντί να πριμοδοτείται) 

γράφει ο Κακοφωνίξ

από το antinews

Οι δοσίλογοι των Αθηνών μας σπρώχνουν στη δραχμή

Δεν τους νοιάζει τίποτα περισσότερο από το να έχουν στα χέρια τους την εξουσία και την διαχείριση των δημόσιων ταμείων. Ανεπάγγελτοι, ανίκανοι, το μόνο που έχουν μάθει στη ζωή τους είναι η τέχνη της «διαμεσολάβησης». Κι επειδή όσο περνάει ο καιρός καταλαβαίνουν ότι αυτό είναι ανέφικτο, να πληρώνουν οι Ευρωπαίοι από το υστέρημά τους για να κάνουν οι δικοί μας διακοπές στη Μύκονο εν ώρα κρίσης, θα προτιμούσαν να οδηγηθούμε στη δραχμή. Για να συνεχίσουν να «κυβερνούν» ανενόχλητοι...

Κάποιοι μπορεί να σκέπτονται ότι ο όρος... «δοσίλογος» είναι βαρύς. Και πως μπορούμε να χαρακτηρίσουμε την πράξη της ναρκοθέτησης οποιασδήποτε προσπάθειας για την αποκατάσταση της εμπιστοσύνης των ξένων αγορών στην ελληνική Οικονομία; Πιστεύουν ότι κάνουν το σωστό, αλλά αυτό δεν τους απαλλάσσει από τις βαρύτατες ευθύνες που έχουν.

Για να μην διώξουν 100.000 δημοσίους υπαλλήλους, προτιμούν να οδηγήσουν μία ολόκληρη χώρα στη σφαγή και ένα έθνος στον αφανισμό; Είναι ο ορισμός της προδοσίας. Για να διατηρήσουν οι ίδιοι το δικαίωμα της διαχείρισης ενός παμφάγου και σπάταλου κράτους, προτιμούν να θέσουν υπό αμφισβήτηση το μέλλον δέκα εκατομμυρίων Ελλήνων.

Δεν έχουν ψυχή 100.000 άνθρωποι; Ασφαλώς και έχουν! Θα μπορούσαν να ξεκινήσουν απ’ όσους ρουσφετολογικά εισήλθαν στο δημόσιο τομέα τα τελευταία 5 χρόνια και μάλιστα παρακάμπτοντας τις διαδικασίες του ΑΣΕΠ. Επίσης, να στείλουν στα σπίτια τους φίλους και συγγενείς που «φόρτωσαν» στον κρατικό προϋπολογισμό, διορίζοντάς τους στη Βουλή.

Είναι σαφές αυτό που λέμε και ας μην ξεκινήσουν πράσινοι και γαλάζιοι τα κροκοδείλια δάκρυα. Είναι τα δικά τους παιδιά που τα βόλεψαν όπως - όπως σε βάρος όλων των άλλων παιδιών. Ας τελειώνουμε, λοιπόν, με το παρακράτος των κομματικών και ας κάνουμε αυτό που έπρεπε να κάνουμε από την αρχή. Αν τους διώχναμε από την αρχή δεν θα είχαμε φτάσει εδώ που φτάσαμε. Δεν θα είχαν οδηγηθεί στη σφαγή εκατοντάδες χιλιάδες ιδιωτικοί υπάλληλοι και στα όρια της εξαθλίωσης οι συνταξιούχοι. Για να προστατεύσουν τα δικά τους παιδιά οδήγησαν μία ολόκληρη κοινωνία στο γκρεμό. Για να εξασφαλίσουν το δικό τους μέλλον είναι έτοιμοι να πετάξουν το δικό μας στα σκουπίδια.

Είναι ψεύτες. Σε τέτοιο βαθμό που δεν υπάρχει σήμερα Ευρωπαίος αξιωματούχος που να τους εμπιστεύεται. Από την πρώτη στιγμή είχαμε επισημάνει ότι δεν ήταν η τρόικα αυτή που ζητούσε συνεχώς νέα μέτρα. Η τρόικα ζήτησε αποτελεσματικότητα, ζήτησε περιορισμό της σπατάλης του δημοσίου και καταπολέμηση της φοροδιαφυγής. Οι δικοί μας επέλεξαν έναν τρίτο δρόμο, την άγρια φορολόγηση των πολιτών. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά χρέωσαν τη δική τους ανικανότητα στην τρόικα.

Δεν είναι ότι δεν μπορούν. Δεν θέλουν να περιορίσουν τις σπατάλες τους δημοσίου. Δεν θέλουν να περιορίσουν τον «κύκλο εργασιών» της επιχείρησης που διευθύνουν. Ακόμη κι αν η δραστηριότητα αυτή παράγει καθαρή ζημία...

Δυστυχώς, δεν έχουμε πολλές ελπίδες. Είναι ανίκανοι, είναι και επικίνδυνοι. Θα προτιμήσουν να βυθίσουν το πλοίο με την βοήθεια των υποτακτικών του από το χάσουν τα προνόμια της εξουσίας τους...
γράφει ο Θανάσης Μαυρίδης

από το capital

Χρειάζονται δύο μόνο μέτρα

Ο κ. Σωκράτης Ξυνίδης, δήλωσε σε συνέντευξή του ότι είναι διατεθειμένος να δεχθεί και το γιαούρτωμα, αφού όπως είπε είναι το τίμημα που πρέπει να πληρώσουν οι πολιτικοί για όσα δεν έκαναν τα προηγούμενα χρόνια.

Για το μόνο που δεν μπορεί να παραπονεθεί κανείς αυτήν την εποχή είναι ότι υπάρχει στασιμότητα στις εξελίξεις.

Οι ένοχοι πολιτικοί, γιατί δεν είναι όλοι το ίδιο, προσαρμόζονται στην περίσταση περνώντας από το ένα στάδιο στο άλλο με τέτοια ταχύτητα, λες και αλλάζουν πίστα σε videogame.

Από τη σιδερόφρακτη Βουλή του Ιουνίου, από...τις επιθετικές δηλώσεις Λοβέρδου κατά διαδηλωτών, από τον εμετικό χλευασμό του ελληνικού λαού από τον Πάγκαλο, περάσαμε στην αποδοχή ενοχής και στην ανάγκη κολασμού.

Κάποια πράγματα όμως δεν αλλάζουν.

Στο ίδιο πνεύμα με τον διαβόητο νόμο Βενιζέλου, που ουσιαστικά απέκλειε στην πράξη την δίωξη και τον κολασμό πολιτικών προσώπων για χειρισμό θεμάτων δημοσίου συμφέροντος, ο κος Ξυνίδης «δικάζει» τάχα τον εαυτό του και επιλέγει ο ίδιος την τιμωρία του!

Ίσως βέβαια η στάση του να προέκυψε από την βροντερή προτροπή του Μητροπολίτη Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης Ανδρέα, ο οποίος μιλώντας σε κατοίκους της περιοχής του επιδοκίμασε το γιαούρτωμα πολιτικών.

Αλλά σε κάθε περίπτωση η πονηρή τακτική του κ. Ξυνίδη καταλήγει στο: "Γιάννης κερνάει – Γιάννης πίνει".

Μόνο που, αν φιλοδοξεί να καθορίσει ο ίδιος την τιμωρία του, τού έχω δυσάρεστα νέα.

Η κοινωνία τρέχει πιο γρήγορα από τους πολιτικαντισμούς.

Σχολιάζοντας κάποιος τις επαίσχυντες δηλώσεις Βενιζέλου ότι «ευτυχώς που έχουμε και την τρόικα» και ότι «πρέπει να πάρουμε συμπληρωματικά μέτρα», έγραψε

«Βεβαίως χρειάζονται και άλλα μέτρα. Για την ακρίβεια δυο μέτρα χώμα για τους προδότες».
γράφει ο Προφήτης

από το antinews

Ο αδιαπραγμάτευτος δωσιλογισμός του ΠΑΣΟΚ

Γιώργος Παπανδρέου μιλώντας στην Εθνική Συνδιάσκεψη του ΠΑΣΟΚ: «Το ΠΑΣΟΚ καλείται και πάλι να βγάλει τη χώρα από την επιτήρηση και την εξάρτηση. Και θα τα καταφέρουμε. Σήμερα θα κάνουμε το επόμενο βήμα για την πρόοδο της χώρας.Η υπόσχεση της αλλαγής θα γίνει πράξη ξανά».

Αυτά τα τραγικά και προκλητικά προς τον δοκιμαζόμενο ελληνικό λαό δήλωσε σήμερα ο πρωθυπουργός του Μνημονίου Γιώργος Παπανδρέου μιλώντας στην Εθνική Συνδιάσκεψη του ΠΑΣΟΚ των Ιμίων.

Χρόνια μας πολλά, λοιπόν. Ένα πολιτισμένο έθνος που θέλει να λέγεται ευρωπαϊκό και σύγχρονο, οφείλει να κάνει την αυτοκριτική του και να συμβιώνει με τα...τερατώδη λάθη του παρελθόντος του. Η 3η Σεπτέμβρη (sic) αποτελεί τη γενέθλια ημέρα του πραξικοπήματος που ακόμα κατατρώει τις σάρκες της Ελλάδας. Οφείλουμε όλοι λοιπόν να αναρωτηθούμε σε ποιο βαθμό ο καθένας μας ευθύνεται για τις τραγικές συνέπειες. Είτε επειδή κάποτε τους ψηφίσαμε (ξέρω πολλούς που το κάνανε την εποχή του Σημίτη επί φιλελεύθερης στροφής ΠΑΣΟΚ), είτε επειδή κάποτε πλησιάσαμε έναν βουλευτή για μια υποθεσούλα, είτε επειδή κάποτε λαδώσαμε έναν εφοριακό ή έναν πολεοδόμο, είτε επειδή απλά δεν αντιδράσαμε ως οφείλαμε απέναντι στους φασίστες.

3η Σεπτέμβρη (και όχι Σεπτεμβρίου στη γλώσσα ΠΑΣΟΚ) και όλα δείχνουν να είναι στη θέση τους:

- Η ξύλινη γλώσσα των πράσινων βουλευτών (αλλά και μερικών της ΝΔ που τόσο θέλουν να τους μοιάσουν).

- Οι μίζες (πάντα ατιμώρητα βλ. Siemens).

- Τα ΜΑΤ (πάντα πρόθυμα να υπερασπιστούν την κρατική ανομία).

- To πράσινο παρακράτος (πάντοτε υποστηριζόμενο από τα ΜΑΤ).

- Οι συνδικαλιστές (μόνιμα σε κρίση ταυτότητας όσο αδυνατούν να απομυζούν περισσότερο).

- Το ανύπαρκτο σύστημα υγείας (μόνιμη πηγή σπατάλης και διεκπεραίωσης ρουσφετιών).

- Το χάρβαλο της Παιδείας (κάποτε είχανε και βιβλία).

- Το έλλειμμα (που ακόμα και εν μέσω διεθνούς ελέγχου συνεχίζει ως φάρσα να διαιωνίζεται).

- Το χρέος (η αέναη πηγή δύναμης του ΠΑΣΟΚ).

Σήμερα ο κ. Πρωθυπουργός, εγγονός του Γ. Παπανδρέου και γιός του Α. Παπανδρέου, θα συγκεντρώσει το Όλον ΠΑΣΟΚ, σε μια προσπάθεια αφενός καταγραφής των πεπραγμένων και αφετέρου αναπροσδιορισμού του πολιτικού του στίγματος, καθώς κάθε ομοιότητα της ασκούμενης σήμερα πολιτικής με τη διακήρυξη της 3ης Σεπτέμβρη (sic) προκαλεί από μειδιάματα έως πονοκέφαλο.

Αντί ευχών, θα παραθέσουμε μόνο λίγες βασικές θέσεις οι οποίες βοήθησαν το ΠΑΣΟΚ να αναλάβει την εξουσία, να γαντζωθεί σε αυτήν και να παραλύσει τον παραγωγικό ιστό της Ελλάδας, άγνωστο για πόσο:

ΕΟΚ ΚΑΙ ΝΑΤΟ ΤΟ ΙΔΙΟ ΣΥΝΔΙΚΑΤΟ. Ωραίο αντιευρωπαϊκό σύνθημα που ξεσήκωνε ρίγη εθνικισμού στα παλλόμενα πλήθη με τις πράσινες σημαίες. Στην πορεία τελικά η ΕΟΚ απεδείχθη μια ανεξάντλητη πηγή δανεισμού, ικανή να θρέφει τα πράσινα παιδιά στους αιώνες.

ΕΞΩ ΟΙ ΒΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ. Η απέχθεια του Έλληνα απέναντι στις αμερικανικές αλχημείες στο Κυπριακό, βρήκε τον τέλειο εκφραστή. Στην πορεία τελικά το ΝΑΤΟ απεδείχθη too big to fail και οι αντιαμερικανικές κορώνες μεταλλάχθηκαν σε σκοτεινές επαφές με την Αμερικανική πρεσβεία, έως το ζενίθ της υπερήφανης εξωτερικής – ΠΑΣΟΚ – πολιτικής, το δημόσιο ευχαριστώ Σημίτη στους Αμερικανούς, από το βήμα της βουλής.

Η ΕΛΛΑΔΑ ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ. Ένα κορυφαίο ψυχολογικό σύνθημα που χτυπούσε κάτω από τη μέση την καταρρέουσα δεξιά παράταξη, υπονοώντας την σχέση της με τους Αμερικανούς αλλά κυριότερα την εμμονή της για την ένταξη στην ΕΟΚ. Τελικά οι Πασόκοι απεδείχθησαν λιγότερο σκληροτράχηλοι στην πράξη, καθώς σε κάθε εθνική δυσκολία (ΙΜΙΑ, δανεισμός) κατέφευγαν χωρίς δεύτερη κουβέντα σε έναν αδιαπραγμάτευτο δωσιλογισμό, με αποκορύφωμα την υπογραφή και ψήφιση του Μνημονίου.
γράφει ο Κακοφωνίξ

από το antinews

Η αντίσταση στη νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση

Η αυθόρμητη εξέγερση της «υπο-τάξης» στη Βρετανία δηλαδή των κατεξοχήν θυμάτων της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης (εξέγερση, που σύσσωμο το πολιτικό σύστημα, συμπεριλαμβανoμένων των Εργατικών, και με την ανοχή των εργατικών συνδικάτων χαρακτηρίζουν ως «εγκληματική δραστηριότητα» που πρέπει να συντριβεί με μαζικές συλλήψεις και πολύχρονες φυλακίσεις!) ανέδειξε ένα γεγονός γενικότερης σημασίας. Ότι, παρά την παραπλανητική φιλολογία της ρεφορμιστικής αριστεράς για τη δήθεν τεράστια σημασία σήμερα των ειρηνικών εκδηλώσεων τύπου πλατείας Συντάγματος στην ανατροπή τυραννικών καθεστώτων (που στην πραγματικότητα δεν επαληθεύτηκε πουθενά παρά μόνο όπου τα... συμφέροντα των ξένων και ντόπιων ελίτ συνέπιπταν με τα αιτήματα των πλατειών-Τυνησία, Αίγυπτος), οι λαοί στην απόγνωσή τους πάλι καταφεύγουν στις ιστορικές μορφές εξέγερσης.

Και αυτό, διότι ξέρουν καλά ότι οι εξεγέρσεις αυτές δεν μπορούν ποτέ να αγνοηθούν από τις ελίτ, όπως οι ειρηνικές εκδηλώσεις των πλατειών (στις οποίες προσχώρησαν τώρα ακόμη και οι «προοδευτικοί» Σιωνιστές!) που δικαιολογημένα εγκωμιάζουν οι ελίτ και τα συστημικά ΜΜ"Ε".

Φυσικά, αυτό δεν σημαίνει ότι οι αυθόρμητες εξεγέρσεις θα μπορούσαν ποτέ να ανατρέψουν ένα κοινωνικό-οικονομικό σύστημα (σε αντίθεση με το πολιτικό προσωπικό του) όπως το σημερινό, εάν δεν στηρίζονται σε ένα οργανωμένο πολιτικό κίνημα με το δικό του αντισυστημικό πρόταγμα, όπως άλλωστε σαφώς δείχνει η Ιστορική εμπειρία. Εντούτοις, η ζημιά από τις εξεγέρσεις αυτές στις ελίτ είναι πολύ μεγαλύτερη από οποιαδήποτε ειρηνική εκδήλωση, διότι στη προσπάθειά τους να τις συντρίψουν εξαναγκάζονται να φανερώνουν την πραγματική φύση της «δημοκρατίας» τους, που στηρίζεται, σε τελική ανάλυση, στη φυσική βία με στόχο την αναπαραγωγή της οικονομικής βίας πάνω στην οποία θεμελιώνεται η αντιπροσωπευτική «δημοκρατία».

Όμως, είναι η οικονομική βία της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης που έσπρωξε την Αγγλική υπο-τάξη των ανέργων, των περιθωριοποιημένων και των νέων χωρίς μέλλον στη βία και τη λεηλασία, εφόσον η οργή τους, έμμεσα αν όχι άμεσα, στρεφόταν ενάντια στην τρομερή ανισότητα που δημιουργεί η νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση. Μια ανισότητα που έχει πάρει διαστάσεις Βικτωριανής εποχής σήμερα στη Βρετανία, με το πλουσιότερο 10% του πληθυσμού να είναι 100 φορές πλουσιότερο από το φτωχότερο 10%![1] Και αυτό γιατί, συνήθως υποσυνείδητα, αντιλαμβάνονται ότι η ανατροπή της καπιταλιστικής νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης δεν είναι θέμα ανατροπής κάποιων κακών συνωμοσιολόγων και των ολέθριων πολιτικών τους που δήθεν εκφράζουν μια νέα καπιταλιστική «στρατηγική» (όπως αποπροσανατολιστικά υποστηρίζει η ρεφορμιστική Αριστερά αλλά και πολλοί στην «ελευθεριακή»![2]), αλλά θέμα ανατροπής του ίδιου του συστήματος της οικονομίας της αγοράς, του οποίου η δυναμική (και όχι απλώς κάποιο εγκληματικό «δόγμα»!) αναπόφευκτα οδήγησε σε αυτή!

Με άλλα λόγια, η νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση είναι ΣΥΣΤΗΜΙΚΟ φαινόμενο και ανατρέπεται μόνο μέσα από την ανατροπή των θεσμών της και ιδιαίτερα των ανοικτών και «απελευθερωμένων» αγορών κεφαλαίου, εργασίας και εμπορευμάτων που αποτελούν αποτέλεσμα της δυναμικής της καπιταλιστικής οικονομίας της αγοράς και επιβάλλουν σήμερα οι ελίτ είτε «ειρηνικά», μέσα από τους διεθνείς οργανισμούς που ελέγχουν (ΔΝΤ, ΕΕ κ.λπ.), είτε με τη βία (Ιράκ, Αφγανιστάν, Λιβύη), με στόχο να εντάξουν κάθε χώρα στη διεθνοποιημένη οικονομία της αγοράς.

Τα ίδια βέβαια ισχύουν, και ακόμη περισσότερο, σε σχέση με αδίστακτες κοινοβουλευτικές Χούντες σαν τη δική μας που δεν έχουν τη παραμικρή λαϊκή νομιμοποίηση για τα εξοντωτικά μέτρα που επιβάλλουν κατά των λαϊκών στρωμάτων, όπως ακόμη και το τελευταίο (εαρινό) Ευρωβαρόμετρο έδειξε, με το 90% των πολιτών να μην τα επιδοκιμάζουν, αλλά παρόλα αυτά η Χούντα να μην διανοείται να ζητήσει τη λαϊκή έγκριση με ένα πραγματικά δημοκρατικό δημοψήφισμα. Αντίθετα, η Χούντα αυτή, με τη στήριξη των συστημικών καναλιών και των ακαδημαϊκών «εν υπηρεσία» (που παριστάνουν τους ανεξάρτητους αναλυτές ενώ συγχρόνως αμείβονται πλουσιοπάροχα ως συστημικοί συμβουλάτορες παντός είδους), καθώς βέβαια και την ωμή βία των σωμάτων ασφαλείας που όλο και εντείνεται, και με την επικουρία της «Δικαιοσύνης» (που δεν διστάζει να επιβάλλει μεγαλύτερες ποινές κάθειρξης για τις στρακαστρούκες των εξεγερμένων νεολαίων από αυτές που μπορούν να επιβάλλουν τα Νορβηγικά δικαστήρια σε έναν εγκληματία κατά της ανθρωπότητας), τώρα προχωρά σε αυτό που ακόμη και διεθνείς συστημικές εφημερίδες χαρακτηρίζουν ως «ένα από τα μεγαλύτερα ξεπουλήματα στη δυτική Ιστορία»[3] και στη πλήρη υποδούλωση του Ελληνικού λαού, όπως τη χαρακτηρίζει ο γνωστός διεθνής οικονομικός αναλυτής Max Keiser.[4] Και φυσικά, στο πλαίσιο αυτό, το σύστημα δεν έχει κανένα δισταγμό να παραχωρήσει και την ψευτο-“ελευθερία” να κυβερνάς το σώμα σου παίρνοντας ναρκωτικές ουσίες, που λειτουργούν ανασταλτικά στη συμμετοχή σε συλλογικούς αγώνες αντίστασης κατά της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης και σπρώχνουν τους νέους στην εξατομίκευση των προβλημάτων τους...

[1] John Hills’ Report (National Equality Panel), “An Anatomy of Economic Inequality in the UK” (2010)

[2] Bλ π.χ. Φώτη Τερζάκη, “Ο νεοφιλελευθερισμός ως έγκλημα κατά της ανθρωπότητας”, (Βιβλιοθήκη, “Ε”, 21/5/2011

[3] H. Smith, “€50bn fire sale of state assets under way amid warnings over price and openness”, Guardian, 2/8/2011

[4] RT, “Episode 167”, http://rt.com/programs/keiser-report/episode-167-selective-default/
γράφει ο ΤΑΚΗΣ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΣ

από το inclusivedemocracy