Μυημένος στη στρατιά του ολέθρου...

Ο κ. Παπανδρέου υποστηρίζει ότι τον πολεμούν οι χρεοκοπημένοι τραπεζίτες και οι φαλιρισμένοι εκδότες. Ότι και οι δύο αυτές επιχειρηματικές ομάδες επιθυμούν τη συνέχεια της βασιλείας τους και ότι αυτό μπορεί να συμβεί μόνο με τη δραχμή. Αυτό είναι αλήθεια, ότι υπάρχει συνέργεια στις κινήσεις διαφόρων που ευελπιστούν να διασωθούν μέσα από το χάος. Μόνο που αυτό το χάος το αντιπροσωπεύει πλέον και ο κ. Παπανδρέου! Ποιος τον έχει μυήσει στη στρατιά του ολέθρου και γιατί; Διότι οι κινήσεις του μας οδηγούν στην δραχμή. Μας οδηγούν σε μία καταστροφή μεγαλύτερη από εκείνη του 1922...

Επειδή λέγονται πολλές ανοησίες το τελευταίο χρονικό διάστημα για το πόσο ευεργετική μπορεί να... είναι η επιστροφή μας στη δραχμή, ας μας απαντήσουν οι οπαδοί αυτής της θεωρίας στο εξής ερώτημα: Τι θα πουλάμε στο εξωτερικό για να εισάγουμε φάρμακα, καύσιμα, τρόφιμα και ό,τι άλλο είναι απαραίτητο για την καθημερινή μας επιβίωση; Να δεχτούμε ότι για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα δεν θα εισάγουμε αυτοκίνητα, νέα ηλεκτρικά είδη και πούρα πολυτελείας. Αλλά δίχως βενζίνη και φάρμακα, δεν γίνεται αδέλφια. Θα θυμίζουμε την Αλβανία του Χότζα. Δίχως υπερβολή.

Πιστεύει κανείς ότι μία πεινασμένη Ελλάδα που θα βρίσκεται εκτός της Ευρωπαϊκής Ένωσης θα τύχει της περίθαλψης των γειτόνων της; Εδώ οι «φίλοι» μας οι Βούλγαροι και εξέφραζαν δημόσια τη χαρά τους για τα δεινά της πατρίδας μας. Και θα μας αφήσουν στην ησυχία μας άλλοι που εποφθαλμιούν τα εδάφη μας και τον εθνικό μας πλούτο; Όποιος πραγματικά το πιστεύει αυτό είναι ανεύθυνος και άμυαλος.

Η δραχμή είναι η συνταγή της εθνικής καταστροφής. Τελεία και παύλα. Όλα τα άλλα είναι εκ του πονηρού και μόνο πράκτορες ξένης δύναμης μπορούν να τα υποστηρίζουν. Αν η Ελλάδα γίνει η αφορμή για την διάλυση της Ευρωπαϊκής Ένωσης θα μας πάρει όλους ο διάολος. Θα είναι ένα γραμμάτιο που αργά ή γρήγορα θα κληθούμε να το πληρώσουμε.

Ο κ. Παπανδρέου θυμήθηκε στα ξαφνικά το λαό και το δημοψήφισμα. Αν το θυμότανε και τις ώρες που συνομιλούσε μυστικά με τον φίλο του τον Στρος Καν, θα είχαμε πειστεί για το αγνό των προθέσεών του. Αλλά εδώ μιλάμε για έναν βιρτουόζο τεχνίτη του ψεύδους. Όταν ετοίμαζε το σάβανο της Ελλάδος με την είσοδο του ΔΝΤ σε χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, την ίδια ώρα διαβεβαίωνε τους Έλληνες ότι «λεφτά υπάρχουν».

Μόνο ένας υποκριτής θα επικαλείτο σήμερα τα δημοκρατικά ιδεώδη για να οδηγήσει έναν ταλαιπωρημένο λαό σε ένα δημοψήφισμα παρωδία. Τι θα ψηφίσει κύριε Παπανδρέου ο Έλληνας εκείνος που είναι άνεργος και εσείς απειλείται να του κόψετε το ρεύμα αν δεν πληρώσει το νέο χαράτσι για τα ακίνητα; «Όχι» θα ψηφίσει και θα σας δώσει και πέντε φάσκελα. Πάτε, λοιπόν, με μία συναισθηματική ψήφο να φαλκιδέψετε το μέλλον της Ελλάδας. Και θέλετε να σας αντιμετωπίζουν όλοι με σεβασμό. Ξεχνάτε ότι στην Ελλάδα δημιουργήθηκε ο όρος «εφιάλτης». Ο Εφιάλτης ήταν υπαρκτό πρόσωπο, κύριε Παπανδρέου. Εσείς, πως θέλετε να μείνετε στην Ιστορία;
γράφει ο Θανάσης Μαυρίδης

από το capital

“Δραχμές υπάρχουν”, το νέο σύνθημα του ΓΑΠ

Η φθινοπωρινή αντεπίθεση του πρωθυπουργικού επιτελείου θα ολοκληρωθεί σε πρώτη φάση με το λανσάρισμα του νέου συνθήματος: «Δραχμές υπάρχουν». Θα κόβουμε όσες χρειαζόμαστε και θα περνάμε ΓιΑΠικα.

Με ισοτιμία 1 δραχμή ανά 696 ευρώ άσε τους πτωχούς Γερμανούς να τρέχουν. Δραχμές υπήρχαν μέχρι που ένα “πειραγμένο” ΑΤΜ έδωσε ευρώ σε ένα «Κινέζο» Πρωθυπουργό, υπάρχουν (στις συλλογές των συλλεκτών) και θα υπάρχουν μέχρι ο ήλιος να γίνει πρασινότερος.

Πολλά όμως έχουν γραφεί και ειπωθεί για... τους πραγματικούς στόχους του αΓΑΠητού πρωθυπουργού μας. Χθες όμως «καρφώθηκε». Αυτό επιθυμεί επακριβώς. Να μιλά για δημοψήφισμα στην ΚΟ του ΠΑΣΟΚ και να ταράζει συθέμελα το παγκόσμιο καπιταλιστικό σύστημα, να φτερνίζεται και να πέφτει η τιμή του χρυσού, να τουμπάρει από το ποδήλατο και να παρασύρει τις αναδυόμενες οικονομίες, να χάνεται με το κανό στα νερά του Αιγαίου και να συνεδριάζει πανικόβλητο το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ.

Ο Ομπάμα είναι έξαλλος γιατί τον είχε υποτιμήσει. Είναι αργά. Ο ΓΑΠ είναι ο νέος πλανητάρχης.

Ποιος θα τολμήσει να τον αποκαλέσει ξανά Γιωργάκη; Στη συνεδρίαση της G-20 δεν έχει κληθεί να συμμετάσχει, αλλά να προεδρεύσει. Παράλληλα θα έχει την ευκαιρία να τους επεξηγήσει την θεωρία του περί οικονομικού Χάους. Οι Σουηδοί ετοιμάζονται πυρετωδώς να του απονείμουν το Νόμπελ Οικονομίας, οι Ταλιμπάν πυροβολούν στον αέρα από ενθουσιασμό για την καταστροφή του δυτικού κόσμου και η Έλσα ψάχνει να βρει αν είναι μακρινή συγγενής της Καϊλή με τόσο προφανή ομοιότητα.

Η ευφυής Έλσα ήταν η πρώτη που κατάλαβε τη διεθνή ακτινοβολία του ηγέτη και έσπευσε ταπεινά να συνταχθεί με το Παπανδρεϊκό ΠΑΣΟΚ, σε πλήρη ταύτιση και αρμονία με τους ψηφοφόρους της στην Αργολίδα. Δεν θέλει εκλογές και έτσι έρχεται σε πλήρη ρήξη με την Ντόρα που δεν βλέπει την ώρα να τους συντρίψει όλους στις κάλπες.

Πίσω όμως από κάθε μεγάλο ηγέτη κρύβεται ένας μεγάλος Καρχιμάκης, ο οποίος απευθυνόμενος στους βουλευτές είπε επί λέξη: «κάποιοι χρεοκοπημένοι επιχειρηματίες και εκδότες θέλουν να ρίξουν την κυβέρνηση». Καλό είναι πάντως όταν τσακωνόμαστε με πρώην συνοδοιπόρους να κρατάμε ένα υψηλό επίπεδο, όπως το ποσοστό των εργαζόμενων στο Δημόσιο με καταγωγή από το Νομό Λασιθίου.

Ενώ κάποιοι άλλοι, ζώντας στον απατηλό και όμορφο κόσμο του «πολιτικού προδέρμ» χτίζουν «συναινετικό προφίλ» ενώ έχουν πάρει «φωτιά τα τόπια».

Μετά τους Γερμανούς και οι Ιρλανδοί φαίνεται πως βρήκαν λάθος στα «βιβλία» τους, με αποτέλεσμα να μειωθεί μονομιάς το ιρλανδικό δημόσιο χρέος κατά 3,6 δισεκατομμύρια ευρώ, καθώς εντοπίστηκε -έστω και καθυστερημένα- μια λανθασμένη λογιστική εγγραφή. Όπως ανέφερε το ιρλανδικό υπουργείο Οικονομικών, το συγκεκριμένο κονδύλι είχε εγγραφεί στο παθητικό του κρατικού προϋπολογισμού για το 2010 όχι μία φορά, αλλά δύο.

Τώρα που πήρε εξιτήριο από το νοσοκομείο ο δικός μας ΥΠΟΙΚ , μήπως να ρίχναμε και εμείς μια ματιά στο χρέος μας. Όλο και κάποιο «λάθος», αν και δεν το συνηθίζουμε, μπορεί να έχουμε κάνει. Επίσης να τιμολογήσουμε την «τεχνογνωσία» που έχουμε προσφέρει διαχρονικά με το «μαγείρεμα» των οικονομικών μεγεθών και να το μειώσουμε περαιτέρω. Στο τέλος θα φτάσουμε σε ένα χρέος της τάξης του 9% του ΑΕΠ, από σεβασμό στη Γερμανία που έχει 8%. Πριν ξανακοιτάξουμε το χρέος, είναι επιτακτική ανάγκη να καταγράφονται “δυναμικά” και όχι στατικά οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ.

“29 κατασκευαστές Εξαπτερυγίων” επιμένουν ότι το μέγεθος είναι αντιστρόφως ανάλογο του ελλείμματος…
γράφει ο Μικρός Οδυσσέας

από το antinews

Οι δοσίλογοι των Αθηνών μας σπρώχνουν στη δραχμή

Δεν τους νοιάζει τίποτα περισσότερο από το να έχουν στα χέρια τους την εξουσία και την διαχείριση των δημόσιων ταμείων. Ανεπάγγελτοι, ανίκανοι, το μόνο που έχουν μάθει στη ζωή τους είναι η τέχνη της «διαμεσολάβησης». Κι επειδή όσο περνάει ο καιρός καταλαβαίνουν ότι αυτό είναι ανέφικτο, να πληρώνουν οι Ευρωπαίοι από το υστέρημά τους για να κάνουν οι δικοί μας διακοπές στη Μύκονο εν ώρα κρίσης, θα προτιμούσαν να οδηγηθούμε στη δραχμή. Για να συνεχίσουν να «κυβερνούν» ανενόχλητοι...

Κάποιοι μπορεί να σκέπτονται ότι ο όρος... «δοσίλογος» είναι βαρύς. Και πως μπορούμε να χαρακτηρίσουμε την πράξη της ναρκοθέτησης οποιασδήποτε προσπάθειας για την αποκατάσταση της εμπιστοσύνης των ξένων αγορών στην ελληνική Οικονομία; Πιστεύουν ότι κάνουν το σωστό, αλλά αυτό δεν τους απαλλάσσει από τις βαρύτατες ευθύνες που έχουν.

Για να μην διώξουν 100.000 δημοσίους υπαλλήλους, προτιμούν να οδηγήσουν μία ολόκληρη χώρα στη σφαγή και ένα έθνος στον αφανισμό; Είναι ο ορισμός της προδοσίας. Για να διατηρήσουν οι ίδιοι το δικαίωμα της διαχείρισης ενός παμφάγου και σπάταλου κράτους, προτιμούν να θέσουν υπό αμφισβήτηση το μέλλον δέκα εκατομμυρίων Ελλήνων.

Δεν έχουν ψυχή 100.000 άνθρωποι; Ασφαλώς και έχουν! Θα μπορούσαν να ξεκινήσουν απ’ όσους ρουσφετολογικά εισήλθαν στο δημόσιο τομέα τα τελευταία 5 χρόνια και μάλιστα παρακάμπτοντας τις διαδικασίες του ΑΣΕΠ. Επίσης, να στείλουν στα σπίτια τους φίλους και συγγενείς που «φόρτωσαν» στον κρατικό προϋπολογισμό, διορίζοντάς τους στη Βουλή.

Είναι σαφές αυτό που λέμε και ας μην ξεκινήσουν πράσινοι και γαλάζιοι τα κροκοδείλια δάκρυα. Είναι τα δικά τους παιδιά που τα βόλεψαν όπως - όπως σε βάρος όλων των άλλων παιδιών. Ας τελειώνουμε, λοιπόν, με το παρακράτος των κομματικών και ας κάνουμε αυτό που έπρεπε να κάνουμε από την αρχή. Αν τους διώχναμε από την αρχή δεν θα είχαμε φτάσει εδώ που φτάσαμε. Δεν θα είχαν οδηγηθεί στη σφαγή εκατοντάδες χιλιάδες ιδιωτικοί υπάλληλοι και στα όρια της εξαθλίωσης οι συνταξιούχοι. Για να προστατεύσουν τα δικά τους παιδιά οδήγησαν μία ολόκληρη κοινωνία στο γκρεμό. Για να εξασφαλίσουν το δικό τους μέλλον είναι έτοιμοι να πετάξουν το δικό μας στα σκουπίδια.

Είναι ψεύτες. Σε τέτοιο βαθμό που δεν υπάρχει σήμερα Ευρωπαίος αξιωματούχος που να τους εμπιστεύεται. Από την πρώτη στιγμή είχαμε επισημάνει ότι δεν ήταν η τρόικα αυτή που ζητούσε συνεχώς νέα μέτρα. Η τρόικα ζήτησε αποτελεσματικότητα, ζήτησε περιορισμό της σπατάλης του δημοσίου και καταπολέμηση της φοροδιαφυγής. Οι δικοί μας επέλεξαν έναν τρίτο δρόμο, την άγρια φορολόγηση των πολιτών. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά χρέωσαν τη δική τους ανικανότητα στην τρόικα.

Δεν είναι ότι δεν μπορούν. Δεν θέλουν να περιορίσουν τις σπατάλες τους δημοσίου. Δεν θέλουν να περιορίσουν τον «κύκλο εργασιών» της επιχείρησης που διευθύνουν. Ακόμη κι αν η δραστηριότητα αυτή παράγει καθαρή ζημία...

Δυστυχώς, δεν έχουμε πολλές ελπίδες. Είναι ανίκανοι, είναι και επικίνδυνοι. Θα προτιμήσουν να βυθίσουν το πλοίο με την βοήθεια των υποτακτικών του από το χάσουν τα προνόμια της εξουσίας τους...
γράφει ο Θανάσης Μαυρίδης

από το capital

Διαγραφή του χρέους και επιστροφή σε εθνικό νόμισμα...

Η ιδέα που είχε ο κ. Στρος Καν και δεν πρόλαβε να την καλλιεργήσει, για την οριστική διαγραφή του ελληνικού χρέους, δεν είναι τελικά για πέταμα. Μέχρι τώρα, από αυτό εδώ το blog, υποστηρίξαμε με θέρμη την λύση για μια αναδιάρθρωση του χρέους με «κούρεμα» τουλάχιστον κατά 50% και ταυτόχρονη παραμονή στο ΕΥΡΩ.

Ήδη, ακόμα και αυτή τη στιγμή που μιλάμε η λύση αυτή δεν είναι πλέον αποδοτική. Ο μικρός παραγωγικός ιστός της οικονομίας μας, καταρρέει. Η ανεργία αυξάνει δραματικά και στην ανεργία του ιδιωτικού τομέα θα προστεθεί σε λίγο και... η ανεργία από τον Δημόσιο τομέα. Η μεσαία νευραλγική κοινωνική τάξη αποσυντίθεται. Οι ατομικές περιουσίες είναι πλέον επισφαλείς και όσο περνά ο καιρός θα γίνονται όλο και πιο πολύ αντικείμενο απάνθρωπων και ανάλγητων φορολογικών επιθέσεων από την κάθε κυβέρνηση, μέχρι να μας τις αποσπάσει πλήρως.

Έτσι, όπως πάνε τα πράγματα σήμερα, δεν μπορούν να συνεχίσουν, ούτε οδηγούν πουθενά. Στο κάτω κάτω, δεν μπορούμε να θυσιάσουμε δυο – τρεις γενιές, μέχρι να καταφέρουμε να φέρουμε βόλτα το τεράστιο δημόσιο χρέος. Αυτό είναι αδύνατο και μόνο να το σκεφτεί κανείς. Επιπλέον, αλλά μίγματα οικονομικών πολιτικών κ.λ.π., σαν αυτό που προτείνει η Νέα Δημοκρατία, δεν μπορούν να αποδώσουν, αφού, έτσι όπως είναι διαρθρωμένο το κρατικοδίαιτο πολιτικοοικονομικό καθεστώς στη χώρα μας, οποιαδήποτε προσπάθειά μας και οι κόποι μας θα συλλέγονται από τις κρησάρες των διαπλεκόμενων αφεντικών του τόπου. Μέσα σ' αυτές τις συνθήκες, επανεκκίνηση της οικονομίας δεν μπορεί να γίνει, ακόμα και με μείωση του χρέους κατά 50%, πολλώ δε μάλλον, αφού δεν θα μπορούμε να δανειστούμε και θα είμαστε πάντα εξαρτώμενοι από υφεσιακά προγράμματα λιτότητας και από τις δόσεις της τρόικα.

Μια αναδιάρθρωση του χρέους με "κούρεμα" κατά 50% εξάλλου, θα ενεργοποιήσει τα CDS και θα πυροδοτήσει μια αλυσιδωτή αντίδραση οικονομικών προβλημάτων σε διάφορες χώρες. Υπάρχει βέβαια και η ξαφνική και ασύντακτη χρεοκοπία (με τα ίδια και χειρότερα αποτελέσματα για τις υπόλοιπες χώρες), αλλά εκεί τα πράγματα στην αρχή και για αρκετό διάστημα θα είναι και για μας πολύ πιο οδυνηρά. Πάντως, σε κάθε περίπτωση, είναι προτιμότερη μια πλήρη και ξαφνική χρεοκοπία, από μια συνεχιζόμενη (στο άγνωστο μέλλον) κατάσταση σαν την σημερινή.

Είναι καιρός λοιπόν, να αρχίσουμε να βλέπουμε και μια άλλη λύση, ακόμα πιο προχωρημένη και από αυτή που συστήνει ο κ. Στρος Καν.

Να αρχίσουμε κατ' αρχήν να συζητάμε με τους εταίρους μας στην ΕΕ, την περίπτωση να αναλάβουν εκείνοι (όπως αρχικά προτείνει ο Στρος Καν) το κόστος μιας πλήρους διαγραφής του ελληνικού χρέους. Δηλαδή εξ ολοκλήρου ανάληψης από τους ίδιους τους Ευρωπαίους εταίρους της εξόφλησης του ελληνικού χρέους. Εξάλλου, έτσι όπως πηγαίνουν τα πράγματα τώρα, η Ευρωζώνη κινδυνεύει και μαζί της κινδυνεύουν τράπεζες και κράτη. Το αντάλλαγμα αυτής της βοήθειας θα είναι αφενός η εκούσια έξοδος από την Ευρωζώνη και η δημιουργία Εθνικού Νομίσματος και αφετέρου η σωτηρία των υπόλοιπων ευρωπαϊκών οικονομιών. Είναι φυσικά βέβαιο πως θα ζητηθούν και άλλα ανταλλάγματα, αλλά εδώ χρειάζεται ορθή διαπραγμάτευση με οξυδέρκεια και χωρίς δουλείες, ούτε πανικόβλητες απερισκεψίες σαν αυτή με την Φινλανδία. Με τον τρόπο αυτό:

1) Η Ελλάδα διασώζεται οριστικά και μάλιστα θα μπορεί από την επόμενη κιόλας μέρα να δανείζεται, αφού θα έχει μηδενικό χρέος.,

2) Τα CDS δεν θα ενεργοποιηθούν, αφού δεν πτωχεύει η χώρα, αλλά αναλαμβάνεται το χρέος της από άλλα κράτη και

3) Η Ευρωζώνη διασώζεται.

Χρειάζεται όμως πολιτική βούληση από τα κράτη της Ευρωζώνης, για την αγορά επί της ουσίας του ελληνικού χρέους, αλλά αυτό μπορεί να τελικά προτιμηθεί από τον κίνδυνο κατάρρευσης των ευρωπαϊκών οικονομιών.

Η λύση αυτή, θα πρέπει όμως να συνοδευτεί ταυτόχρονα και από κάποιες εσωτερικές δικές μας ενέργειες και αλλαγές, διαφορετικά θα είναι δώρον άδωρον, καθόσον από την επομένη θα αρχίσουν να τρέχουν και πάλι τα δημόσια ελλείμματα και να δημιουργείται και πάλι χρέος.

Ειδικότερα:
1) Θα πρέπει να καταρρεύσει πλήρως το σάπιο και διεφθαρμένο κρατικοδίαιτο πολιτικοοικονομικό καθεστώς, μέσα από την πλήρη αλλαγή του πολιτικού συστήματος, προς την κατεύθυνση της πραγματικής δημοκρατίας και της συμμετοχής του λαού στη λήψη των αποφάσεων, ώστε να ελευθερωθούν οι στρόφιγγες του δημόσιου χρήματος από τα χέρια της κρατικοδίαιτης διαπλοκής και να ανοίξει η πραγματική οικονομία στην κοινωνία.

2) Κρατικοποίηση όλων των ελληνικών τραπεζών αρχικά, αφού εξ αιτίας της διαγραφής του χρέους οι ελληνικές τράπεζες θα καταρρεύσουν.

3) Άμεσες διαρθρωτικές αλλαγές για να αναπτυχθεί νέα σύγχρονη παραγωγική μηχανή στη χώρα και

4) Συνταγματική πρόβλεψη για ισοσκελισμένους ετήσιους προϋπολογισμούς και μηδενικό δημοσιονομικό έλλειμμα, κάτι που σήμερα είναι αδύνατον να γίνει ακόμα και αν προβλεφθεί.

Μπορεί όλα τα πιο πάνω να είναι ένα καλό όνειρο, αλλά είναι μια λύση που θα πρέπει να αρχίσουμε να την δουλεύουμε μέσα στην ΕΕ.

από το προεδρική δημοκρατία

Το πρώτο βήμα επιστροφής στη “νέα δραχμή”;

Το σενάριο εξόδου από το ευρώ εμφανίζεται πλέον όλο και πιο συχνά σαν μια από τις πιθανές συνέπειες της διελκυστίνδες στην οποία έχουμε περιέλθει.

Όλα αυτά εξαιτίας της άγνοιας και της αδυναμίας του παρασιτικού πελατειακού κράτους να υπερβεί τον εαυτό του και έστω την ύστατη στιγμή, εκμεταλλευόμενο την βοήθεια των εταίρων, να αλλάξει ρότα...

Οι πολιτικοί ταγοί της πελατειακής δημοκρατίας προτίμησαν να... «μπλοφάρουν», επιδιώκοντας να πάρουν τα λεφτά, όχι με αντάλλαγμα τις μεταρρυθμίσεις, αλλά την απειλή των συνεπειών μιας ελληνικής κατάρρευσης...

Δηλαδή, σαν να απειλεί κάποιος τους γείτονες πως αν απασφαλίσει την ισχυρή βόμβα που έχει στο σπίτι του, το ωστικό κύμα που θα ακολουθήσει την έκρηξη, θα κάνει ζημιές και στα υπόλοιπα κτίρια της γειτονιάς...

Η αντίληψη της «μπλόφας» έναντι των εταίρων εμπεριεχόταν στην κούφια αερολογία της στρατηγικής της δήθεν επαναδιαπραγμάτευσης των κομμάτων της αντιπολίτευσης και φαίνεται πως υιοθετήθηκε και από την κυβέρνηση σταδιακά από την Άνοιξη και μετά.

Το Der Spiegel φαίνεται ορθά είχε αναγγείλει, τον περασμένο Ιούνιο, πως ο τότε υπουργός οικονομικών είχε ζητήσει έκθεση για τις επιπτώσεις πιθανής αποχώρησης της Ελλάδας από το ευρώ, σε μια προσπάθεια γνωστοποίησης στους εταίρους του επιχειρούμενου εκβιασμού.

Συνέπεια αυτής της αλλαγής πλεύσης ήταν το προ ημερών χαρτί της διακοπής των διαπραγματεύσεων με την τρόικα, δήθεν για να συνεχιστεί η διαπραγμάτευση σε υψηλό πολιτικό επίπεδο.

Από την μια πλευρά οι μεταρρυθμίσεις που είχαμε αναλάβει να κάνουμε είτε φαλκιδεύονταν με ρυθμίσεις που δεν άλλαζαν τίποτα, είτε δεν γίνονταν καθόλου. Ο εκβιασμός αποσκοπούσε να συνεχίσουν να μας τροφοδοτούν με τις δόσεις του δανείου και είχε σαν στόχο την διαιώνιση της ελληνικής παρασιτοκρατίας...

Μέχρι τη χρεοκοπία η παρασιτοκρατία απομυζούσε την ικανότητα της χώρας να δανείζεται από τις αγορές λόγω ευρώ. Στη συνέχεια, επιχειρήθηκε να απομυζήσει τον Ευρωπαίο φορολογούμενο, μέσω των δανείων της τρόικα, αλλά και μέσω της επιδίωξης του ευρωομολόγου χωρίς να προηγηθεί η μεταρρύθμιση πρώτα.

Φευ όμως, όλα τα ψέματα έχουν κοντά πόδια. Τα ψέματα στην οικονομία ακόμη περισσότερο καθώς έχουν να κάνουν με αριθμούς...

Σαν αποτέλεσμα, η «μπλόφα» βρήκε «τοίχο», οργή και άρνηση εκταμίευσης της έκτης δόσης. Τα «σαΐνια» της ελληνικής πολιτικής σκηνής δεν έχουν λάβει σοβαρά υπόψη τις αντιδράσεις της κοινής γνώμης στην Ευρώπη και τις ενστάσεις εντός των κοινοβουλευτικών ομάδων στα ευρωπαϊκά κοινοβούλια.

Κρίνοντας από τη σπουδή των βασικών ευρωπαϊκών κυβερνήσεων να υπερασπιστούν το ευρώ, θεώρησαν πως μπορούν να εκβιάσουν μια παράταση των καλών ημερών για τους «τεμπέληδες της εύφορης κοιλάδας» των συντεχνιών του δημοσίου και των επαγγελματικών συντεχνιών που συνιστούν την ραχοκοκαλιά των κομματικών τους μηχανισμών και των ψηφοφόρων τους.

Έτσι φτάσαμε στο σημείο να κινδυνεύει η εκταμίευση της έκτης δόσης, αλλά και η παραμονή της χώρας στην ευρωζώνη, καθώς έχουν αυξηθεί οι φωνές που το θέτουν πλέον ευθέως.

Τα δυο αυτά ενδεχόμενα σημαίνουν σε γενικές γραμμές και με απλά λόγια τα εξής.

Αναβολή έκτης δόσης...
Η αναβολή εκταμίευσης της έκτης δόσης σημαίνει πως το ελληνικό κράτος τους επόμενους μήνες δεν θα έχει τη δυνατότητα να καταβάλει μισθούς, συντάξεις και άλλες κρατικές δαπάνες όπως π.χ. φάρμακα, θέρμανση στα σχολεία κλπ.

Τα «σαΐνια» της κομματοκρατίας που κυβερνάνε πριν μπλοφάρουν δεν είχαν προσέξει πως μέχρι το τέλος του χρόνου δεν έχουμε σοβαρές λήξεις ελληνικών ομολόγων και έτσι η δόση προοριζόταν για άλλες ανάγκες πέραν το δανειστών...

Τώρα αναζητούνται λύσεις έκδοσης «βεβαιώσεων οφειλών», σύμφωνα με τα ρεπορτάζ του κυριακάτικου τύπου, έναντι μισθών προς συνταξιούχους και δημοσίους υπαλλήλους. Κάτι τέτοιο θα έχει διττή σημασία.

Η "νέα δραχμή"...
Κατ’ αρχήν αποτελεί το πρώτο βήμα επιστροφής στη νέα δραχμή, η έξοδος από το ευρώ προς το παρόν δεν προβλέπεται νομικά, αλλά αυτό δεν σημαίνει πολλά πράγματα, γιατί πολύ εύκολα μπορεί να μας επιβληθεί.

Αν η τρόικα και κυρίως η ΕΚΤ σταματήσουν να δίνουν ρευστότητα, η πρώτη μέσω του κράτους και η δεύτερη μέσω τραπεζών στην ελληνική οικονομία, θα έχουμε πλήρη παράλυση και φαινόμενα έλλειψης τροφίμων και καυσίμων.

Μοιραία και υπό το βάρος εκτάκτων συνθηκών, η όποια κυβέρνηση θα αποφασίσει να τυπώσει «κάτι» για να συνεχιστούν υποτυπωδώς οι συναλλαγές και στοιχειωδώς η οικονομική δραστηριότητα.

«Οι βεβαιώσεις οφειλών» του κράτους προς τους δημόσιους υπαλλήλους αποτελούν το πρώτο βήμα προς την κατεύθυνση αυτή.

Τι άλλο είναι το χρήμα από ένα κομμάτι χαρτί που βεβαιώνει πως ο κομιστής δικαιούται την αξία ανταλλαγής ή αποταμίευσης που αναγράφεται πάνω;...

Δεν είναι μονόδρομος...
Η εξέλιξη αυτή όμως δεν αποτελεί ακόμη ανεπίστρεπτη διαδικασία εξόδου από το ευρώ και γι’ αυτό ίσως αποδειχτεί εξέλιξη με θετικές συνέπειες.

Θα έχει θετικές συνέπειες γιατί μια σημαντική μερίδα της κοινής γνώμης με ευήκοα ώτα στο λαϊκισμό των μαγικών οικονομικών λύσεων θα βιώσει την αξία των λόγων όσων υποστηρίζουν πως σημασία έχει να συνεχίζεις να παίρνεις το μισθό που έπαιρνες και να διατηρείς τα κεκτημένα και ας είναι και σε δραχμές.

Με απλά λόγια, οι «βεβαιώσεις οφειλών» του χρεοκοπημένου δημοσίου θα έχουν μικρή ή δεν θα έχουν καμιά αξία ανταλλαγής, όπως θα συνέβαινε επί μακρόν και με μια πιθανή «νέα δραχμή» μιας παρασιτικής και χρεοκοπημένης οικονομίας...

Με αυτή την έννοια, τι αξία έχει μια άδεια ταξί ή φαρμακοποιού ή συμβολαιογράφου σε έστω περίκλειστο και προστατευμένο επάγγελμα, όταν δεν θα υπάρχει αντικείμενο προνομιακής εκμετάλλευσης...

Με απλά λόγια, συμφέρει να έχεις επαγγελματική άδεια με μικρότερα περιθώρια κέρδους λόγω ανοιχτού περιβάλλοντος και ανταγωνισμού σε μια οικονομία που θα καταφέρνει πάλι να παράγει εισοδήματα και πλούτο σε ένα νόμισμα σταθερό με ανταλλακτική αξία στο εξωτερικό...
Παρά προνόμια σε μια νεκρή οικονομία...
γράφει ο Κ. Στούπας

από το capital

Τα τρία εναλλακτικά σενάρια για την Ελλάδα και η θεραπεία-σοκ!

Τρία φαίνεται ότι είναι τα εναλλακτικά σενάρια για την μαστιζόμενη από την χειρότερη κρίση στην ιστορία της ελληνική οικονομία.

Σενάριο πρώτο – Πιθανότητα επιβεβαίωσης 75%

Να υπάρξει ένα επιθετικό haircut στα ομόλογα 50% με 60% με ταυτόχρονη κεφαλαιακή ενίσχυση των τραπεζών.
Να σημειωθεί ότι έως τώρα το haircut 21% δεν είναι επαρκές να αντιμετωπίσει το δισεπίλυτο ελληνικό πρόβλημα όλες οι ενδείξεις δείχνουν ότι το ελληνικό χρέος πρέπει να υποστεί ένα haircut 50% με 60%.
Αυτό συνεπάγεται για τις ελληνικές τράπεζες επιπλέον 10 δις ευρώ κεφαλαιακές απώλειες.
Ήδη έχουν καταγράφει 4,8 δις ευρώ κεφαλαιακές ζημίες άρα σωρευτικά 15 δις ευρώ κεφαλαιακές ζημίες.
Σε αυτή την περίπτωση οι τράπεζες υποχρεωτικά θα...στραφούν στο Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας με στόχο να καλύψουν τις κεφαλαιακές τους ανάγκες οι οποίες θα αυξηθούν και λόγω της Blackrock.
Οι τράπεζες θα χρειαστούν μετά βεβαιότητας το ΤΧΣ αν υπάρξει και νέο haircut.
Το σενάριο αυτό έχει πιθανότητα επιβεβαίωσης 70%. Με βάση αυτό το σενάριο το βάρος το επωμίζονται οι επενδυτές και έμμεσα οι φορολογούμενοι μέσω των χρημάτων του ΤΧΣ.
Η λύση αυτή πρέπει να συνοδευτεί με σημαντικά νέα μέτρα από την κυβέρνηση ειδικά στην διαχείριση των δημόσιων οικονομικών.

Σενάριο δεύτερο – πιθανότητα επιβεβαίωσης 20%

Ήδη σε ευρωπαϊκούς κύκλους έχει εξεταστεί μια λύση που επιτρέπει σε καταχρεωμένες χώρες όπως η Ελλάδα να παραμείνει στο ευρώ αλλά σε ένα δεύτερο ευρώ β΄ κατηγορίας.
Σε αυτό το ευρώ οι χώρες που θα ενταχθούν θα έχουν την δυνατότητα υποτίμησης έως 20% με 30%.
Η εξέλιξη αυτή όμως ενέχει τεράστιους κινδύνους για το ευρώ και την συνοχή της ΕΕ.
Μια τέτοια λύση μπορεί να διατηρεί την Ελλάδα στο ευρώ αλλά σε κάθε περίπτωση η Ευρώπη των δύο ταχυτήτων θα είναι γεγονός.
Το πολιτικό ρίσκο είναι τεράστιο.
Πιθανότητα επιβεβαίωσης 20%

Σενάριο τρίτο- πιθανότητα επιβεβαίωσης 5%

Η Ελλάδα βγαίνει για 3-4 χρόνια από την ζώνη του ευρώ και επανέρχεται στην δραχμή.
Το σενάριο αυτό στηρίζεται στην λογική ότι η Ευρώπη καθηλώνεται από τις αδύναμες χώρες. Οι αδύναμοι κρίκοι πρέπει να φύγουν ώστε η Ευρώπη να πάει μπροστά.
Το σενάριο αυτό έχει το πλεονέκτημα το βραχυχρόνιο πλεονέκτημα ότι με την μεγάλη υποτίμηση η Ελλάδα θα μπορέσει να διαχειριστεί το χρέος της.
Όμως θα έχει καταστροφικές συνέπειες για την μεσοπρόθεσμη πορεία της χώρας.
Η έλευση της δραχμής θα αποτελέσει ένα ιστορικό λάθος άνευ προηγουμένου που θα μας στιγματίσει στο μέλλον ανεξίτηλα.
Η επιστροφή στην δραχμή είναι 100000000% λάθος χωρίς καμία αμφιβολία.
γράφει ο Πέτρος Λεωτσάκος

από το bankingnews

Το φάντασμα της δραχμής στον δρόμο του επαναπατρισμού...

Τα σενάρια επιστροφής στην δραχμή έρχονται και φτάνουν κατά κύματα. Σαν αγριεμένη θάλασσα μας μαστιγώνει η κρίση και απειλεί να συμπαρασύρει στα βάθη της όποιο κατασκεύασμα γλύφει τις ακτές. Βρισκόμαστε στην καρδιά του χειμώνα. Οι σκοτεινές νύκτες περνούν δύσκολα και οι ώρες μέχρι να φτάσει το επόμενο ξημέρωμα μοιάζουν ατελείωτες...

Θα μπορούσε να είναι απλά και μόνο ένα σενάριο επιστημονικής φαντασίας, ένα θρίλερ, όπως τόσα και τόσα άλλα που σερβίρονται καθημερινά από τους μετρ του τρόμου. Εδώ όμως δεν μιλάμε για... την βιομηχανία της διασκέδασης, ακόμη και στην πιο αρρωστημένη της μορφή, αλλά για την ζωή εκατομμυρίων πραγματικών ανθρώπων.

Υπάρχουν σήμερα άνθρωποι που θα ήθελαν να δουν την Ελλάδα να εγκαταλείπει την ζώνη του ευρώ και να επιστρέφει στο εθνικό της νόμισμα. Άλλοι από ιδεολογική διαστροφή, άλλοι από βλακεία και άλλοι για να αγοράσουν τσάμπα ό,τι τους έχει γυαλίσει στο μάτι...

Τι πιθανότητες υπάρχουν για να επιστρέψουμε στην δραχμή; Αν εξετάσει κανείς το θέμα με ψυχρή λογική θα δει ότι οι πιθανότητες είναι λίγες. Αν στη ζυγαριά συνυπολογίσει το γεγονός ότι επί δύο ολόκληρα χρόνια η χώρα αυτή και το τραπεζικό της σύστημα δέχονται κάθε μέρα απροκάλυπτες επιθέσεις λάσπης, τότε οι πιθανότητες αυξάνονται...

Κι εδώ κρύβεται ένα μυστικό: Οι επιθέσεις λάσπης χρειάζονται οχήματα και σε αυτές τις περιπτώσεις το καλύτερο όχημα είναι τα Μέσα Ενημέρωσης...

Ο ιστορικός του μέλλοντος θα εκδηλώσει την έκπληξή του για το γεγονός ότι η μαύρη προπαγάνδα κινήθηκε με τόση χαρακτηριστική άνεση στο εσωτερικό της χώρας...

Φταίει ίσως το γεγονός ότι λείπουν οι παραδοσιακοί εκδότες. Ίσως ότι ο δημοσιογραφικός κόσμος δεν διανύει την καλύτερη φάση της ιστορικής του διαδρομής. Ίσως ότι δεν λειτούργησαν οι Θεσμοί, οι οποίοι φάνηκαν ανήμποροι να αντιδράσουν μέσα σ΄ ένα κλίμα σήψης και παρακμής. Σημασία, πάντως, έχει το αποτέλεσμα και το αποτέλεσμα δεν είναι ικανοποιητικό...

Υπάρχουν κύκλοι που πιστεύουν ότι θα κερδίσουν από την επιστροφή στην δραχμή και έχουν προετοιμαστεί για ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Περισσότερα από 50 δισεκατομμύρια ευρώ έχουν φύγει από τις τράπεζες. Τα χρήματα αυτά είναι αρκετά για να αγοράσουν αξίες που στο παρελθόν δεν θα μπορούσαν να αγοραστούν ούτε με 300 δισεκατομμύρια ευρώ. Τι λέτε; Δεν είναι αυτό ένα ισχυρό κίνητρο; Κατά την άποψή μας είναι. Και δεν μπορούμε να θεωρήσουμε τυχαίο το γεγονός ότι τα σχετικά σενάρια πολλαπλασιάζονται κάθε φορά που φαίνεται ότι τα κεφάλαια αυτά δοκιμάζουν να πάρουν τον δρόμο του επαναπατρισμού...
γράφει ο Θανάσης Μαυρίδης

από το capital

Πορεία προς το χάος και στο βάθος πάλι η δραχμή;

Όταν ήρθε η τρόικα στα αρχικά σχέδια του μνημονίου υπολόγιζε η δημοσιονομική εξυγίανση να στηρίζεται κατά 75% στη μείωση των δαπανών και κατά 25% στην αύξηση των φόρων.

Τα «σοσιαλιστικά» αντανακλαστικά της κυβέρνησης επέβαλαν μια τροποποίηση στα χαρτιά κατά 50%-50% για να καταλήξει στην πράξη 75% από αύξηση της φορολογίας και 25% από τη μείωση των δαπανών...

Το αποτέλεσμα της μεθόδευσης είναι να αυξάνονται οι δαπάνες και να μειώνονται τα έσοδα. Όπερ, η χώρα να συνεχίζει να βυθίζεται αφού παράγει ακόμη πρωτογενή ελλείμματα...

Το πολιτικό κατεστημένο από τη δεξιά μέχρι την αριστερά, το οποίο στηρίζεται αποκλειστικά σε πελατειακές ρίζες, αρνείται να «αυτοκτονήσει», αδιαφορώντας για το ενδεχόμενο μιας πλήρους κατάρρευσης, που θα συνοδευτεί με επιστροφή στη δραχμή και θα έχει καταστρεπτικές συνέπειες.

Αφελώς, πιστεύει πως μετά τον Αρμαγεδδώνα θα καταφέρουν οι ίδιοι να είναι στα πράγματα. Αρνούνται να πειράξουν τις δαπάνες σίτισης της πελατείας στο δημόσιο πρυτανείο...

Προσωπική διαφορά...
Πάρτε για παράδειγμα το περίφημο ενιαίο μισθολόγιο με το οποίο η κυβέρνηση διαφήμιζε πως θα πετύχει τον έλεγχο των δαπανών, περικόπτοντας τα επιδόματα στο δημόσιο. Κατέληξε στις νεοελληνικές καλένδες με την προσθήκη της προσωπικής διαφοράς...

Η κυβέρνηση για άλλη μια φορά απέδειξε πως αρνείται να τα βάλει με το σκληρό πυρήνα της πελατειακής της βάσης που περιφέρεται και μισθοδοτείται από τον δημόσιο τομέα.

Στο μόνο που έχει φανεί συνεπής, τον ενάμισι χρόνο της ελληνικής χρεοκοπίας, η κυβέρνηση είναι η επιβολή νέων φόρων οι οποίοι παρά τα προσδοκώμενα δεν καταφέρνουν να αυξήσουν τα έσοδα...

Η αύξηση της φορολογίας πέραν ενός ορίου, ούτε τα έσοδα μπορεί να αυξήσει αλλά και οδυνηρές επιπτώσεις πετυχαίνει στην οικονομική δραστηριότητα. Μοιραία αυξάνει την ανεργία...

Το πολιτικό σκηνικό της χώρας φαίνεται να αδιαφορεί για το ένα εκατομμύριο ανέργους μπροστά στο ενδεχόμενο να μην θίξει ούτε το ελάχιστο από τις κατακτήσεις του ενός εκατομμυρίου των δικών του παιδιών...

Το ελληνικό κράτος συμπεριφέρεται ληστρικά προς τη μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών επειδή ελέγχεται με πελατειακές σχέσεις από τις συντεχνίες του δημόσιου και ευρύτερου δημόσιου τομέα.

Θα μπορούσε να διατηρήσει στο διηνεκές αυτή την κατάσταση αν δεν ήταν ο ιδιωτικός τομέας της οικονομίας αυτός που παράγει πλούτο. Η καταλήστευση του ιδιωτικού τομέα μοιραία μοιάζει με την εξόντωση της αγελάδας την οποία αρμέγουμε...

Μοιραία θα φτάναμε σε κινήσεις σαν και αυτές των εστιατόρων της άρνησης καταβολής του ληστρικού ΦΠΑ. Το πιθανότερο είναι αυτή η πράξη να βρει μιμητές και το ήδη αποτυχημένο πρόγραμμα δημοσιονομικής εξυγίανσης να ανατραπεί πλήρως με απροσδιόριστες προς το παρόν συνέπειες.

Μετά τις οργανωμένες από την άκρα αριστερά ομάδες άρνησης καταβολής εισιτηρίων και διοδίων ήρθε και η ώρα της άρνησης καταβολής φόρων από τους νοικοκυραίους. Αισίως βαδίζουμε προς το πλήρες χάος... Εν τω μεταξύ οι συνεχείς αποκλίσεις από τους στόχους επαναφέρουν στην επιφάνεια δηλώσεις και δημοσιεύματα περί δραχμής...

Μετά τα δεν χρωστάω δεν πληρώνω για το δημόσιο χρέος του πάντα σε εγρήγορση κρατικοδίαιτου δημοσίου τομέα και της πελατειακής κομματοκρατίας που τον υποστηρίζει, είναι θέμα χρόνου να δούμε την αντίρροπη αντίδραση...
Την αντίδραση των μόνιμων φορολογικών υποζυγίων στην εξόντωσή τους...
Είναι θέμα χρόνου να δούμε το...  
Δεν χρωστάω δεν πληρώνω. Πουλήστε και απολύστε...
Θεία δίκη...
γράφει ο Κ. Στούπας

από το capital