Η “πλάκα” είναι οτι ο ΓΑΠ πιστεύει ότι μας… σώζει

Ο κ. Παπανδρέου, όπου σταθεί και όπου βρεθεί, επαναλαμβάνει, σχεδόν μονότονα πια, ότι αγωνίζεται για να σώσει την Ελλάδα. Δεν τον ενδιαφέρει τίποτα άλλο. Ούτε καν η επανεκλογή του! Αυτό το τελευταίο δεν νομίζω να το πιστεύει κανένας. Απλώς το χρησιμοποιεί γιατί προσδίδει μια αίσθηση αυτοθυσίας στην αποστολή που δήθεν επιτελεί.

Αυτή η ρητορική είναι λάθος γιατί θυμίζει το στρατηγό που δεν πάει στη μάχη για να νικήσει! Γιατί, αν πραγματικά ο πρωθυπουργός πιστεύει ότι σώζει την Ελλάδα, τότε θα είχε κάθε λόγο να του αναγνωρίσουμε, όλοι εμείς, τη σωτηρία μας. Αυτό σημαίνει επιβράβευση στις εκλογές!

Αρά, είτε κάνει κάτι στραβά, δηλαδή...δεν μας σώζει, είτε το κόστος σωτηρίας είναι τόσο υψηλό που μόνο με σωτηρία δεν μοιάζει!

Προσωπικώς, διατηρώ σοβαρές επιφυλάξεις, αν πραγματικά μας …σώζει. Και δεν ισχυρίζομαι ότι έχει κάποιο σχέδιο καταστροφής για τη χώρα μας. Απλώς μπορεί να έχει εγκλωβιστεί σε μια πολιτική που στην πράξη αποδεικνύεται καταστροφική. Επιπροσθέτως, να έχει αναλάβει δεσμεύσεις από τις οποίες δεν μπορεί να απεμπλακεί. Με αποτέλεσμα να άγεται και να φέρεται από μια πολιτική η οποία πρωτίστως εξυπηρετεί τους δανειστές μας.

Για κάνω ξαφνικά αυτές τις διαπιστώσεις;

Διάβαζα χθες στους FT ένα άρθρο με τίτλο «Ρήγμα στην Ευρωζώνη για τη διάσωση της Ελλάδος», όπου μεταξύ άλλων επισημαίνεται ότι τελικά οι δανειακές ανάγκες της χώρας μας μπορεί να είναι μεγαλύτερες απ’ ότι είχαν τελικά εκτιμηθεί με την απόφαση της 21ης Ιουλίου και αυτή η διαπίστωση ίσως δημιουργήσει προβλήματα στην επικύρωση της συμφωνίας από τα Ευρωπαϊκά Κοινοβούλια, ενώ ανοίγει εκ νέου τη συζήτηση για κάποιας μορφής αναθεώρησή της.

Το ερώτημα που ανακύπτει για την ελληνική πλευρά, είναι τι έκανε από την ψήφιση της συμφωνίας και μετά; Ποιες πρωτοβουλίες ανέλαβε για να βρεθεί μπροστά από τις εξελίξεις; Πόσα από τα συμφωνηθέντα υλοποίησε; Τίποτα απολύτως! Ο μεν πρωθυπουργός απολάμβανε τις ομορφιές των ελληνικών νησιών, ο δε επί των Οικονομικών Αντιπρόεδρος «έκανε τον τζάμπα μάγκα» με την τρόικα! Τα αποτελέσματα τα είδαμε. Σήμερα, η Κυβέρνηση όχι μόνο τρέχει ασθμαίνουσα πίσω από τις εξελίξεις, αλλά καθημερινά ανακοινώνει μέτρα που δεν πείθουν κανέναν!

Κάποιος που πραγματικά ήθελε να σώσει τη χώρα, εικάζω ότι θα πολιτευόταν κάπως διαφορετικά!

Βέβαια, είναι σφόδρα πιθανό το ενδεχόμενο η αποτυχία αυτή να οφείλεται απλά και μόνο στην ανικανότητα, την παντελή έλλειψη διορατικότητας και πολιτικής αντίληψης του κ. Παπανδρέου και της Κυβέρνησής του.

Όμως, δεν είναι η πρώτη φορά που αντιδρούν έτσι!

Να υπενθυμίσω, ότι το τελευταίο τρίμηνο του 2009 πέρασε με διαβεβαιώσεις εκ μέρους του κ. Παπανδρέου για την τήρηση του προεκλογικού του προγράμματος!

Ό,τι, εν μέσω κρίσης, μοίραζε παροχές!

Ό,τι τόσο αυτός όσο και οι υπουργοί του συκοφαντούσαν διεθνώς τη χώρα!

Έκαναν τις γνωστές αλχημείες με τη Στατιστική Υπηρεσία για να παραφουσκώσουν το έλλειμμα.

Όλα αυτά προφανώς και δεν έγιναν τυχαία.

Όμως, ακόμα και το πρώτο τρίμηνο του 2010, δεν πήραν κανένα σοβαρό μέτρο!

Μόνο εκεί προς το Μάρτη, κάτι άρχισαν να ψελλίζουν και μετά από λίγο μας οδήγησαν στο Μνημόνιο!

Πολύ δε αργότερα μάθαμε από τον Ντομινίκ Στρος Κάν, ότι ο κ. Παπανδρέου είχε παρασκηνιακές διαβουλεύσεις μαζί του για την υπαγωγή μας στο ΔΝΤ προτού ακόμα εκλεγεί πρωθυπουργός!

Ύστερα άρχισε αυτό το ατελείωτο γαϊτανάκι με τις επιθεωρήσεις τις τρόικας, τις δόσεις και τη σωτηρία μας.

Είχα χάσει το λογαριασμό πόσες φορές μας έχουν σώσει μέχρι σήμερα! Μας το υπενθύμισε η κ. Β. Παπανδρέου στην διευρυμένη ΚΤΕ Οικονομικών του ΠΑΣΟΚ την περασμένη εβδομάδα, όταν είπε επιγραμματικά: «έξη δόσεις και έξη φορές σώσαμε τη χώρα»!

Και το τραγικό για τη χώρα είναι πώς κάθε δόση και κάθε νέα σωτηρία, έφερνε πρόσθετα μέτρα και νέα βάρη, παρά το γεγονός ότι μας διαβεβαίωναν περί του αντιθέτου. Ποιος θα ξεχάσει εκείνη τη δήλωση του κ. Παπακωνσταντίνου το Ιούνιο του 2010 (αν θυμάμαι καλά) ότι αν χρειαστεί να πάρει νέα μέτρα, θα παραιτηθεί!

Ποιος ξεχνάει τη διαβεβαίωση του προς τον ελληνικό λαό, τον Φεβρουάριο του 2011, από το Βήμα της Βουλής μάλιστα, ότι «η ύφεση ρηχαίνει»!

Για την οικονομία της συζήτησης να δεχτώ τις διαβεβαιώσεις του κ, Παπανδρέου ότι μας σώζει.

Όμως, τι είδους σωτηρία είναι αυτή, όταν κάθε βδομάδα επιβάλλει νέα μέτρα;

Όταν κατάφερε (γιατί περί κατορθώματος πρόκειται) μέσα σε δυο χρόνια να αυξήσει το χρέος της χώρας κατά 70 μονάδες;

Όταν η ανεργία οδεύει, αν δεν έφτασε ήδη στο 25%;

Όταν φορολογεί τους συνταξιούχους των 400 ευρώ;

Αν αυτή είναι σωτηρία, δεν θέλω καν να σκεφτώ πως αντιλαμβάνεται στο μυαλό του την καταστροφή ο κ. Παπανδρέου…

Το ερώτημα, λοιπόν, έχει ως εξής: Αυτό που βιώνουμε σήμερα είναι απλά και μόνο αποτέλεσμα της ανικανότητάς τους;

Είναι επειδή… παραπλανήθηκαν και υιοθέτησαν μια καταστροφική για τη χώρα συνταγή;

Εκτός και εάν πραγματικά ο κ. Παπανδρέου πιστεύει ότι μας σώζει…
Οπότε τα πράγματα είναι πολύ χειρότερα!
γράφει ο Κώστας Ροδινός

από το antinews

Γιατί δεν αντιδρούμε; φοβόμαστε ή υπάρχει πολύ “λίπος” ακόμα;

Είμαστε στον τρίτο χρόνο της ύφεσης με ρεκόρ φέτος πάνω από 5% και η ύφεση θα συνεχιστεί και το 2012, όπως είπε ο ίδιος ο κ. Βενιζέλος και κανείς δεν ξέρει για πόσα χρόνια ακόμα. Η επίσημη ανεργία σπάει το ένα ρεκόρ μετά το άλλο και οι άνεργοι αυξάνονται κατά εκατοντάδες χιλιάδες, ενώ στην ανεργία αναμένονται και δημόσιοι υπάλληλοι. Επιχειρήσεις μικρές και μεγάλες και καταστήματα βάζουν λουκέτο συνεχώς. Οι φόροι αυξάνονται κάθε τόσο πέρα από κάθε λογική, ενώ οι μισθοί στον δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα μειώνονται δραστικά και έπεται συνέχεια. Τα έσοδα των ελευθέρων επαγγελματιών έχουν πέσει κατακόρυφα και συνεχίζεται η πτωτική πορεία τους.

Ταυτόχρονα οι τιμές των αγαθών, ακόμα και των υπηρεσιών, καθώς και ο ΦΠΑ αυξάνονται, τινάζοντας, κατά... έναν περίεργο, μη λογικό και μη οικονομικά αναμενόμενο τρόπο, τον πληθωρισμό στα ύψη. Το δημόσιο χρέος αυξάνεται με φρενήρη ρυθμό, ξεφεύγοντας από κάθε έλεγχο ενώ την ίδια ώρα το δημόσιο έλλειμμα κινείται κοντά στο 10%. Πολλά χρήματα έχουν αποσυρθεί από την αγορά και έχουν φύγει για το εξωτερικό.

Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά έχουμε παραχωρήσει την Εθνική μας Κυριαρχία στους τοκογλύφους οι οποίοι μας κυβερνούν μέσα από ντιρεκτίβες που εκτελεί η σοσιαλιστική κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, η οποία δέχεται ανερυθρίαστα να την ελέγχουν και να της δίνουν εντολές απλοί λογιστές των δανειστών.

Με τέτοια πρωτοφανή δεδομένα, αλλά και με την απόλυτη βεβαιότητα ότι πηγαίνουμε κατευθείαν στα βράχια, οποιαδήποτε άλλη κοινωνία, όχι μόνο θα είχε εξεγερθεί, όχι μόνο θα είχε επαναστατήσει, όχι μόνο θα είχε βγει στους δρόμους, αλλά θα είχε γκρεμίσει καθεστώτα και θα έβαζε στις φυλακές όποιον υπεύθυνο της ολιγαρχίας έβρισκε, ο οποίος δεν θα προλάβαινε να φύγει για το εξωτερικό για να απολαύσει τα πλούτη του.

Παρόλα αυτά η ελληνική κοινωνία υπνωτισμένη κυρίως από τα ΜΜ"Ε" του καθεστώτος, παραμένει απαθής και προσηλωμένη στην κυβέρνησή της, αναμένοντας στωικά τα χειρότερα.

Δυο τινά συμβαίνουν:
Είτε ότι ο φόβος και η τρομοκρατία που εκπορεύονται από την προπαγάνδα του καθεστώτος και της τρόικας έχουν αδρανοποιήσει πλήρως τον λαό.
Είτε ότι υπάρχει πολύ λίπος ακόμα για να καταναλώσει ο Έλληνας, οπότε δεν τίθεται θέμα, κυβέρνηση και τρόικα μπορούν να προχωρήσουν άφοβα.
Γιατί στο καλό δεν αντιδρούμε;;
Μήπως μας έχουν πείσει ότι δεν υπάρχει εναλλακτική;;;

από το Προεδρική Δημοκρατία

Εφιάλτης στην κοινωνία!

Η ύφεση προβλέπεται ότι θα είναι πάνω από το 5% και η ανεργία φλερτάρει με το εφιαλτικό όριο του 20%. Σήμερα αποδεικνύεται ότι χάθηκαν δύο πολύτιμα χρόνια με αδιέξοδες προσωπικές πολιτικές. Αυτά που λέει σήμερα ο κ. Βενιζέλος για την επαναφορά των αντικειμενικών κριτηρίων φορολόγησης για τους ελεύθερους επαγγελματίες, για παράδειγμα, θα έπρεπε να έχουν εφαρμοστεί εδώ και καιρό. Κι άλλα πολλά...

Ο ιστορικός του μέλλοντος θα αναρωτιέται για ποιόν λόγο δεν... έγιναν σε αυτή την χώρα τα αυτονόητα, έστω και την τελευταία στιγμή. Δυστυχώς, δεν μπορούμε να του απαντήσουμε. Ούτε εμείς που ζούμε από πολύ κοντά τα γεγονότα και γνωρίζουμε αρκετές λεπτομέρειες από τα διαδραματισμένα γεγονότα.

Θα σας δώσω ένα και μόνο περιστατικό για να καταλάβετε με τι έχουμε «μπλέξει». Μεγάλη εταιρεία του δημοσίου περίμενε την υπογραφή απόφασης από υπουργό για να μπορέσει να προχωρήσει σε μία νέα δραστηριότητα. Δραστηριότητα που θα είχε ως αποτέλεσμα την αύξηση των κερδών και κατά συνέπεια του κέρδους του δημοσίου. Τόσο μέσω του μερίσματος, όσο και μέσω της φορολογίας. Η υπογραφή δεν έμπαινε επί σειρά μηνών και έτσι τα στελέχη της εταιρείας αποφάσισαν να ρωτήσουν ευγενικά στο γραφείο του κυρίου υπουργού, μην τυχόν και το σχετικό έγγραφο είχε χαθεί. Η απάντηση που πήραν ήταν αφοπλιστική: «Ο κύριος υπουργός δεν έχει χρόνο. Ασχολείται με το να σώσει την Ελλάδα»...

Εμείς θα λέγαμε ότι αν ο κύριος υπουργός είχε περισσότερο χρόνο για τα απλά, μικρά και καθημερινά προβλήματα και μοιραζότανε με τους συναδέλφους του το... τιτάνιο έργο της σωτηρίας της χώρας, μάλλον θα ήμασταν σε καλύτερο σημείο από αυτό που έχουμε φτάσει.

Αλλά, την κρίσιμη ώρα ασχολιόντουσαν με την «πράσινη ανάπτυξη» και με άλλες σαχλαμάρες. Ήταν στον κόσμο τους, πουλώντας ανεφάρμοστες θεωρίες και επιδεικνύοντας στην ελληνική κοινωνία ένα πρόσωπο αυταρχικό και αλαζονικό. Αυτό πληρώνουμε σήμερα.

Η συνέχεια θα είναι δύσκολη. Και γίνεται ακόμη πιο δύσκολη από την ώρα που λείπει ένα αρραγές εσωτερικό μέτωπο. Σε μία πραγματικά κρίσιμη ώρα για τον ελληνισμό, το πολιτικό προσωπικό της χώρας δεν εμφανίστηκε αντάξιο της πρόκλησης που δέχτηκε. Ούτε τώρα, που ο κίνδυνος έχει μεγεθυνθεί, παρατηρούμε κάτι αξιοσημείωτο στις πολιτικές εξελίξεις που να μας επιτρέπει να αισιοδοξούμε. Για να μην πούμε αυτό που υποψιαζόμαστε: Πολλοί εντός και εκτός κυβέρνησης παρακαλούν να αποτύχει ο κ. Βενιζέλος στο έργο του. Δεν τους ενδιαφέρει η χώρα, αλλά η ήττα των «αντιπάλων» τους...
γράφει ο Θανάσης Μαυρίδης

από το capital

Το #Pasok έχει μετατρέψει την οικονομία σε “ζόμπι”

Τα στοιχεία της Στατιστικής Υπηρεσίας για την ένταση της ύφεσης δείχνουν ότι η κυβέρνηση έχει μετατρέψει την οικονομία σε ένα πραγματικό ζόμπι. Στο πρώτο εξάμηνο η ελληνική οικονομία συρρικνώθηκε κατά 7,5% όταν η κυβέρνηση προέβλεπε ότι σε ετήσια βάση δεν θα ξεπερνούσε το 3,9%. Η διαφορά είναι θηριώδης, και δυστυχώς οι προοπτικές είναι ακόμη χειρότερες καθώς το οικονομικό επιτελείο αντί να ταρακουνηθεί από τα στοιχεία ρίχνει λάδι στη φωτιά της κρίσης.

Δεν μπορούν να εξηγηθούν διαφορετικά οι αποφάσεις του υπουργού Οικονομικών για αύξηση του ΦΠΑ στο 23% σε εκατοντάδες προϊόντα και στην εστίαση, αλλά και την επιβολή έκτακτης εισφοράς σε εισοδήματα, Ι.Χ. και ακίνητα.

Η μείωση της αγοραστικής δύναμης των πολιτών θα... ενισχύσει ακόμη περισσότερο τις δυνάμεις της ύφεσης, θα χτυπήσει τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις και θα αυξήσει την ανεργία σε επίπεδα κοντά στο 20%.

Παράλληλα η διεύρυνση της ύφεσης προκαλεί σοβαρά δημοσιονομικά προβλήματα. Το έλλειμμα και το δημόσιο χρέος υπολογίζονται ως ποσοστό του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος. Όσο μικρότερο είναι το ΑΕΠ τόσο μεγαλύτερο είναι το έλλειμμα και το χρέος σε ποσοστιαία βάση. Με βάση τις νεότερες και δυσμενέστερες εκτιμήσεις το έλλειμμα μπορεί να κλείσει φέτος σε επίπεδα άνω του 11% και το δημόσιο χρέος κοντά στο 160% του ΑΕΠ.

Οι θυσίες των πολιτών πήγαν χαμένες από την πολιτική του Μνημονίου. Η κυβέρνηση, αντί να μειώσει το βαθύ ΠΑΣΟΚ, διέλυσε τον ιδιωτικό τομέα και έριξε την οικονομία στα βράχια της ύφεσης.
γράφει ο Χάρρυ Κλυνν

από το στο μυαλό του Χάρρυ Κλυνν

Πως η πτώχευση θα αποδειχτεί επιτυχία...περίπου

Δεν είναι η πρώτη φορά που οι αναδυόμενες χώρες τα έχουν βάλει με το ΔΝΤ για το θέμα της Ελλάδος. Όταν πρωτοβγήκε η είδηση ότι η Ελλάδα θα έπαιρνε χρήματα από τον οργανισμό, πολλές χώρες βγήκαν και είπαν ότι η Ελλάδα δεν τα δικαιούται.

Το αν ήταν πρέπον η Ελλάδα να αντλήσει πολύτιμους πόρους από τον Οργανισμό δεν θα το κρίνω εγώ. Αυτό όμως που μπορώ να πω είναι ότι το γεγονός πως έχει εμπλακεί το ΔΝΤ στην όλη υπόθεση είναι μια πολιτική αποτυχία της Ευρώπης. Όχι διότι μας χρεώνουν ληστρικά επιτόκια (το αντίθετο μάλιστα), αλλά διότι θα έπρεπε η Ευρώπη να διευθετήσει το θέμα της Ελλάδος χωρίς το ΔΝΤ.

Αντιπρόσωποι του ΔΝΤ από τις... μεγαλύτερες αναδυόμενες οικονομίες έχουν αρχίσει και προειδοποιούν ότι το Ταμείο δανείζει την Ελλάδα με αβέβαιες προοπτικές. Οι αντιπρόσωποι έχουν κυριολεκτικά τρομάξει με το ρίσκο που παίρνει ο Οργανισμός δανείζοντας την Ελλάδα. Τονίζουν ότι η συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα δεν φτάνει για να αποκαταστήσει τη βιωσιμότητα της χώρας.

Ο Paulo Nogueira Batista, που αντιπροσωπεύει τη Βραζιλία καθώς και οχτώ άλλες χώρες στο εκτελεστικό συμβούλιο του Οργανισμού, τονίζει ότι το σχέδιο για την Ελλάδα είναι πάρα πολύ αυστηρό και η αναδιάρθρωση που προτάθηκε πρόσφατα, με σκοπό να επιμεριστεί ο ιδιωτικός τομέας ένα μέρος της προσαρμογής της Ελλάδας, είναι πολύ μικρό. “Οι Έλληνες έχουν επιφορτιστεί πολλά βάρη, αλλά οι Ευρωπαϊκές τράπεζες πολύ λίγα”, είπε ο Batista.

Ο Arvind Virmani, που αντιπροσωπεύει την Ινδία, είπε ότι το όλο σχέδιο δίνει έμφαση στις βραχυπρόθεσμες ταμειακές ροές, αλλά αφήνει την Ελλάδα με ένα τεράστιο χρέος, που θα χρειαστεί να αντιμετωπιστεί μελλοντικά με περαιτέρω αναδιαρθρώσεις. Είπε επίσης ότι ο οργανισμός είναι πολύ επιεικής στους ευρωπαϊκούς δανειστές. Επίσης τονίζει ότι αν αυτό που έγινε στην Ελλάδα συνέβαινε σε μια άλλη χώρα αντί μιας ευρωπαϊκής, το εκτελεστικό συμβούλιο του Οργανισμού θα το είχε καταψηφίσει.

Προσωπικά δεν βρίσκω πολλά να διαφωνήσω με τους καλούς αντιπροσώπους στον καλό οργανισμό. Έτσι περίπου είναι, όπως τα λένε. Άλλωστε, έχουμε πει και πολλά από αυτά εδώ σε αυτό το βήμα.

Αλλά το γεγονός ότι έχουν ξεσηκωθεί ορισμένοι μέσα στο ΔΝΤ με όλα αυτά πού γίνονται για χάρη της Ελλάδος, υποψιάζομαι ότι μελλοντικές περιπτώσεις όπως της Ελλάδος, εντός της ΕΕ, δεν θα έχουν την ίδια μεταχείριση όπως έχει η Ελλάδα σήμερα. Για να μην κάνουμε αναφορά ότι ενδεχομένως να αλλάξει και η στάση του Οργανισμού με την Ελλάδα 180 μοίρες μελλοντικά.

Αλλά ακόμα και αν η Ελλάδα είναι ένοχη προνομιακής μεταχείρισης, οι αναδυόμενες χώρες θα πρέπει αναγκαστικά να πάνε με τα νερά της προεδρίας του ΔΝΤ, άσχετα αν (κατά την άποψη τους) είναι άδικη η ειδική μεταχείριση της Ελλάδας.

Ο λόγος είναι διότι οι αναδυόμενες οικονομίες έχουν την ανάπτυξη που έχουν χάρη στις ανεπτυγμένες οικονομίες. Αν δεν υπήρχε η πιστωτική επέκταση (πιστωτική φούσκα) στη δύση τόσα χρόνια και αν οι κεντρικές τράπεζες δεν είχαν τόσο χαμηλά επιτόκια και αν... πολλά αν ακόμα, δεν είμαι τόσο βέβαιος ότι αυτές οι οικονομίες (οι αναδυόμενες) θα ήταν εδώ που είναι σήμερα.

Η Κίνα είναι δεδομένο ότι είναι μια από αυτές. Ακόμα και αν η Κίνα θεωρεί παράτυπα όλα αυτά που συμβαίνουν στο ΔΝΤ, ούτε μπορεί να πάει κόντρα και ούτε να φέρει αντίρρηση.

Όλοι ακούσατε ότι η Κίνα επεξεργάζεται σχέδιο βάσει του οποίου, θέλει να βοηθήσει την Ελλάδα με το θέμα του χρέους. Η ιδέα είναι να αγοράσει η Κίνα στη δευτερογενή αγορά ομόλογα με discount και στη συνέχεια η Ελλάδα να χρωστά αυτά τα λεφτά (στο επίπεδο του discount) στην Κίνα. Κάτι δηλαδή σαν τις επαναγορές που ανακοινώθηκαν πρόσφατα, από το μεγάλο Ευρωπαϊκό σχέδιο διάσωσης!!

Μπορεί πριν από 2 χρονιά να διάβαζα αυτή την είδηση και να γέλαγα (όπως γελούσα τότε με τους Ρώσους κτλ), αλλά αυτή τη φορά τα πράγματα είναι σοβαρά και ίσως πράγματι η Κίνα κάνει κάποια τέτοια ντρίμπλα.

Ο λόγος; Ο μεγαλύτερος εμπορικός εταίρος της Κίνας δεν είναι η Αμερική αλλά η Ευρώπη. Οι εξαγωγείς της Κίνας στην Ευρώπη είναι περίπου 400 δισ. ευρώ. Την Κίνα ασφαλώς δεν την νοιάζει τι θα πάθει η Ελλάδα, αρκεί αυτό που θα πάθει, να μην την επηρεάσει αρνητικά. Και εδώ είναι τώρα που μπλέκονται τα πράγματα.

Αν η Ευρώπη βυθιστεί στην ύφεση, είναι σίγουρο ότι αυτές οι εξαγωγές θα συρρικνωθούν. Συρρίκνωση σημαίνει λιγότερες δουλειές στην Κίνα και λιγότερη ανάπτυξη. Συρρίκνωση εξαγωγών και μείωση των θέσεων εργασίας είναι κάτι που η πολιτική ηγεσία της Κίνας δεν θέλει να ακούσει.

Άρα αν μπορεί η Κίνα να βάλει λίγο το χεράκι της, εξυπηρετώντας την Ελλάδα (πάντα με το αζημίωτο) και να αποφύγει η Ελλάδα μια περαιτέρω εκτροχίαση, ίσως αυτό βοηθήσει την Ευρώπη οικονομικά και ίσως αυτό βοηθήσει να κρατηθούν οι εξαγωγές προς την Ευρώπη στα ίδια επίπεδα. Επίσης, ποιος ξέρει, ίσως η Κίνα βάλει και πολιτικό πόδι στην ίδια την Ευρώπη.

Το να ξοδέψει η Κίνα 70 δισ. ας πούμε, βοηθώντας στην Ελλάδα να μειώσει το χρέος της κατά 20 δισ. (ας πούμε), χωρίς παράλληλα να χάσει λεφτά, είναι έως ένα βαθμό the cost of doing business. Αν μπορεί η Κίνα να κάνει κάτι τέτοιο, χωρίς να χάσει, γιατί να μην το κάνει;

Άρα, άδικο ξε άδικο, τόσο οι ανεπτυγμένες αγορές όσο και οι αναπτυσσόμενες, είναι λίγο πολύ όλες στο ίδιο λούκι. Ποτέ στην παγκόσμια ιστορία η αλληλεξάρτηση της μιας οικονομίας από την άλλη δεν ήταν τόσο έντονη.

Τα μεγέθη όμως της Ελλάδος είναι του χεριού τόσο της Ευρώπης όσο και του ΔΝΤ. Τι θα γίνει όμως αν δούμε κάποια άλλη πιο μεγάλη οικονομία να αντιμετωπίζει τα ίδια προβλήματα δεν ξέρω, αλλά ούτε η Ευρώπη, ούτε το ΔΝΤ, ούτε η ΗΠΑ, ούτε οι αναδυόμενες και ούτε η ίδια η Κίνα θα μπορεί να κάνει κάτι.

Να θεωρούμε επιτυχία δηλαδή, ότι είμαστε οι πρώτοι πού αντιμετωπίσαμε αυτό το πρόβλημα χρέους, διότι όταν θα είναι η σειρά άλλων, δεν θα έχουν την ίδια επιεικής αντιμετώπιση.
του Γιώργου Καισάριου

από το capital