Το σενάριο εξόδου από το ευρώ εμφανίζεται πλέον όλο και πιο συχνά σαν μια από τις πιθανές συνέπειες της διελκυστίνδες στην οποία έχουμε περιέλθει.Όλα αυτά εξαιτίας της άγνοιας και της αδυναμίας του παρασιτικού πελατειακού κράτους να υπερβεί τον εαυτό του και έστω την ύστατη στιγμή, εκμεταλλευόμενο την βοήθεια των εταίρων, να αλλάξει ρότα...
Οι πολιτικοί ταγοί της πελατειακής δημοκρατίας προτίμησαν να... «μπλοφάρουν», επιδιώκοντας να πάρουν τα λεφτά, όχι με αντάλλαγμα τις μεταρρυθμίσεις, αλλά την απειλή των συνεπειών μιας ελληνικής κατάρρευσης...
Δηλαδή, σαν να απειλεί κάποιος τους γείτονες πως αν απασφαλίσει την ισχυρή βόμβα που έχει στο σπίτι του, το ωστικό κύμα που θα ακολουθήσει την έκρηξη, θα κάνει ζημιές και στα υπόλοιπα κτίρια της γειτονιάς...
Η αντίληψη της «μπλόφας» έναντι των εταίρων εμπεριεχόταν στην κούφια αερολογία της στρατηγικής της δήθεν επαναδιαπραγμάτευσης των κομμάτων της αντιπολίτευσης και φαίνεται πως υιοθετήθηκε και από την κυβέρνηση σταδιακά από την Άνοιξη και μετά.
Το Der Spiegel φαίνεται ορθά είχε αναγγείλει, τον περασμένο Ιούνιο, πως ο τότε υπουργός οικονομικών είχε ζητήσει έκθεση για τις επιπτώσεις πιθανής αποχώρησης της Ελλάδας από το ευρώ, σε μια προσπάθεια γνωστοποίησης στους εταίρους του επιχειρούμενου εκβιασμού.
Συνέπεια αυτής της αλλαγής πλεύσης ήταν το προ ημερών χαρτί της διακοπής των διαπραγματεύσεων με την τρόικα, δήθεν για να συνεχιστεί η διαπραγμάτευση σε υψηλό πολιτικό επίπεδο.
Από την μια πλευρά οι μεταρρυθμίσεις που είχαμε αναλάβει να κάνουμε είτε φαλκιδεύονταν με ρυθμίσεις που δεν άλλαζαν τίποτα, είτε δεν γίνονταν καθόλου. Ο εκβιασμός αποσκοπούσε να συνεχίσουν να μας τροφοδοτούν με τις δόσεις του δανείου και είχε σαν στόχο την διαιώνιση της ελληνικής παρασιτοκρατίας...
Μέχρι τη χρεοκοπία η παρασιτοκρατία απομυζούσε την ικανότητα της χώρας να δανείζεται από τις αγορές λόγω ευρώ. Στη συνέχεια, επιχειρήθηκε να απομυζήσει τον Ευρωπαίο φορολογούμενο, μέσω των δανείων της τρόικα, αλλά και μέσω της επιδίωξης του ευρωομολόγου χωρίς να προηγηθεί η μεταρρύθμιση πρώτα.
Φευ όμως, όλα τα ψέματα έχουν κοντά πόδια. Τα ψέματα στην οικονομία ακόμη περισσότερο καθώς έχουν να κάνουν με αριθμούς...
Σαν αποτέλεσμα, η «μπλόφα» βρήκε «τοίχο», οργή και άρνηση εκταμίευσης της έκτης δόσης. Τα «σαΐνια» της ελληνικής πολιτικής σκηνής δεν έχουν λάβει σοβαρά υπόψη τις αντιδράσεις της κοινής γνώμης στην Ευρώπη και τις ενστάσεις εντός των κοινοβουλευτικών ομάδων στα ευρωπαϊκά κοινοβούλια.
Κρίνοντας από τη σπουδή των βασικών ευρωπαϊκών κυβερνήσεων να υπερασπιστούν το ευρώ, θεώρησαν πως μπορούν να εκβιάσουν μια παράταση των καλών ημερών για τους «τεμπέληδες της εύφορης κοιλάδας» των συντεχνιών του δημοσίου και των επαγγελματικών συντεχνιών που συνιστούν την ραχοκοκαλιά των κομματικών τους μηχανισμών και των ψηφοφόρων τους.
Έτσι φτάσαμε στο σημείο να κινδυνεύει η εκταμίευση της έκτης δόσης, αλλά και η παραμονή της χώρας στην ευρωζώνη, καθώς έχουν αυξηθεί οι φωνές που το θέτουν πλέον ευθέως.
Τα δυο αυτά ενδεχόμενα σημαίνουν σε γενικές γραμμές και με απλά λόγια τα εξής.
Αναβολή έκτης δόσης...
Η αναβολή εκταμίευσης της έκτης δόσης σημαίνει πως το ελληνικό κράτος τους επόμενους μήνες δεν θα έχει τη δυνατότητα να καταβάλει μισθούς, συντάξεις και άλλες κρατικές δαπάνες όπως π.χ. φάρμακα, θέρμανση στα σχολεία κλπ.
Τα «σαΐνια» της κομματοκρατίας που κυβερνάνε πριν μπλοφάρουν δεν είχαν προσέξει πως μέχρι το τέλος του χρόνου δεν έχουμε σοβαρές λήξεις ελληνικών ομολόγων και έτσι η δόση προοριζόταν για άλλες ανάγκες πέραν το δανειστών...
Τώρα αναζητούνται λύσεις έκδοσης «βεβαιώσεων οφειλών», σύμφωνα με τα ρεπορτάζ του κυριακάτικου τύπου, έναντι μισθών προς συνταξιούχους και δημοσίους υπαλλήλους. Κάτι τέτοιο θα έχει διττή σημασία.
Η "νέα δραχμή"...
Κατ’ αρχήν αποτελεί το πρώτο βήμα επιστροφής στη νέα δραχμή, η έξοδος από το ευρώ προς το παρόν δεν προβλέπεται νομικά, αλλά αυτό δεν σημαίνει πολλά πράγματα, γιατί πολύ εύκολα μπορεί να μας επιβληθεί.
Αν η τρόικα και κυρίως η ΕΚΤ σταματήσουν να δίνουν ρευστότητα, η πρώτη μέσω του κράτους και η δεύτερη μέσω τραπεζών στην ελληνική οικονομία, θα έχουμε πλήρη παράλυση και φαινόμενα έλλειψης τροφίμων και καυσίμων.
Μοιραία και υπό το βάρος εκτάκτων συνθηκών, η όποια κυβέρνηση θα αποφασίσει να τυπώσει «κάτι» για να συνεχιστούν υποτυπωδώς οι συναλλαγές και στοιχειωδώς η οικονομική δραστηριότητα.
«Οι βεβαιώσεις οφειλών» του κράτους προς τους δημόσιους υπαλλήλους αποτελούν το πρώτο βήμα προς την κατεύθυνση αυτή.
Τι άλλο είναι το χρήμα από ένα κομμάτι χαρτί που βεβαιώνει πως ο κομιστής δικαιούται την αξία ανταλλαγής ή αποταμίευσης που αναγράφεται πάνω;...
Δεν είναι μονόδρομος...
Η εξέλιξη αυτή όμως δεν αποτελεί ακόμη ανεπίστρεπτη διαδικασία εξόδου από το ευρώ και γι’ αυτό ίσως αποδειχτεί εξέλιξη με θετικές συνέπειες.
Θα έχει θετικές συνέπειες γιατί μια σημαντική μερίδα της κοινής γνώμης με ευήκοα ώτα στο λαϊκισμό των μαγικών οικονομικών λύσεων θα βιώσει την αξία των λόγων όσων υποστηρίζουν πως σημασία έχει να συνεχίζεις να παίρνεις το μισθό που έπαιρνες και να διατηρείς τα κεκτημένα και ας είναι και σε δραχμές.
Με απλά λόγια, οι «βεβαιώσεις οφειλών» του χρεοκοπημένου δημοσίου θα έχουν μικρή ή δεν θα έχουν καμιά αξία ανταλλαγής, όπως θα συνέβαινε επί μακρόν και με μια πιθανή «νέα δραχμή» μιας παρασιτικής και χρεοκοπημένης οικονομίας...
Με αυτή την έννοια, τι αξία έχει μια άδεια ταξί ή φαρμακοποιού ή συμβολαιογράφου σε έστω περίκλειστο και προστατευμένο επάγγελμα, όταν δεν θα υπάρχει αντικείμενο προνομιακής εκμετάλλευσης...
Με απλά λόγια, συμφέρει να έχεις επαγγελματική άδεια με μικρότερα περιθώρια κέρδους λόγω ανοιχτού περιβάλλοντος και ανταγωνισμού σε μια οικονομία που θα καταφέρνει πάλι να παράγει εισοδήματα και πλούτο σε ένα νόμισμα σταθερό με ανταλλακτική αξία στο εξωτερικό...
Παρά προνόμια σε μια νεκρή οικονομία...
γράφει ο Κ. Στούπας
από το capital
