Θα απολαύσουμε τον βιασμό μας;;;

Η Γερμανία υπολογίζει πως με ένα κούρεμα του χρέους κατά 50%, το ποσοστό του χρέους επί του ΑΕΠ θα πέσει στο 120% σε 10 χρόνια. Τότε ελπίζει (δεν είναι βέβαιο) να καταστεί το ελληνικό χρέος ελέγξιμο (προσέξτε, όχι βιώσιμο), καθότι σήμερα βέβαια τρέχει ανεξέλεγκτα. Ταυτόχρονα ο κ. Καζάκης έλεγε χθες, σε έναν τηλεοπτικό σταθμό, πως αν όλα τηρηθούν με θρησκευτική ευλάβεια και αν υπάρξει απόλυτη δημοσιονομική πειθαρχία και οι στόχοι που τίθενται επιτυγχάνονται στο 100%, τότε η Ελλάδα θα μπορέσει να αποπληρώσει το σημερινό χρέος της το 2150!!!

Απ' όλα τα πιο πάνω βγαίνει εύκολα το συμπέρασμα ότι... η αγωνία του πολιτικού συστήματος, δεν είναι σε καμία πλέον περίπτωση, το εάν θα επιτύχουμε οικονομική ανάκαμψη, οικονομική ευμάρεια και άλλες παρόμοιες αστειότητες. Αυτά είναι τελειωμένα.

Η αγωνία του πολιτικού συστήματος είναι το πώς θα μπορέσει να επιτύχει με κάθε τρόπο, να ξεπεραστεί το σοκ του βιασμού που υφίσταται η παρούσα γενιά. Δηλαδή η γενιά η οποία από την οικονομική άνεση θα πέσει απότομα στην μόνιμη οικονομική εξαθλίωση. Γνωρίζει πως αν καταφέρει να καθυποτάξει την γενιά μας, ώστε να αποδεχτεί τον βιασμό της, τότε θα παγιώσει την κατάσταση και οι επόμενες γενιές θα θεωρούν την μιζέρια και την υποδούλωση της χώρας ως κάτι το φυσιολογικό. Γι’ αυτό βλέπετε ότι μας υπόσχονται πως του χρόνου θα… και ξανά του χρόνου θα… και ξανά μανά του χρόνου θα… και όλο αυτό το παραμύθι θα συνεχίζεται, μέχρι να παγιωθεί η κατάσταση και να ατονήσουν οι αντιστάσεις του βιαζόμενου. Δεν μας λένε την αλήθεια για το πραγματικό χρονοδιάγραμμα εξόδου από την κρίση και είναι εύλογο το γιατί…

Αυτή λοιπόν είναι η σημερινή αγωνία του πολιτικού συστήματος και εμείς θα πρέπει να πάρουμε μια απόφαση επιτέλους.
Θα υποταχθούμε εμείς τώρα και θα υποθηκεύσουμε και τις μελλοντικές γενιές ή θα ξεσηκωθούμε;
Αν είναι να αποδεχτούμε τον βιασμό μας, ας τον αποδεχτούμε ήσυχα και όμορφα και ας μην κάνουμε την κατάσταση πιο δραματική.
Αν όμως είναι να ξεσηκωθούμε, ας αρχίσουμε άμεσα να ετοιμαζόμαστε…

από το προεδρική Δημοκρατία

Γερμανός ιστορικός “χρεώνει” το ελληνικό πρόβλημα στον Όθωνα!

Αποτέλεσε η βασιλεία του Όθωνα την απαρχή της σημερινής κακοδαιμονίας των Ελλήνων;

Ο ιστορικός και δημοσιογράφος Joachim Käppner, από τα κορυφαία στελέχη της Süddeutsche Zeitung του Μονάχου δημοσίευσε ολοσέλιδο άρθρο, με το οποίο ανατρέχει στην ιστορία του νεοελληνικού κράτους και καταλήγει στο συμπέρασμα ότι η μοίρα θα ήταν ευνοϊκότερη, αν δεν είχε βρει πρόωρο θάνατο ο πρώτος κυβερνήτης Ιωάννης Καποδίστριας και αν δεν είχε ανέβει στο νεοσύστατο θρόνο ο Όθων των Βίτελσμπαχ από το Μόναχο!

«Η δημοσιονομική κρίση» , σημειώνει, «και μάλιστα όλα σχεδόν τα δομικά σφάλματα του ελληνικού κράτους σήμερα ανάγονται στη βασιλεία του Όθωνα.» Και ο... Joachim Käppner εξηγείται. Ο οίκος των Βίτελσμπαχ που βρισκόταν στον θρόνο της Βαυαρίας, δηλαδή μιας ήσυχης και μέτριας γερμανικής δύναμης εκείνης της εποχής, έρρεπε σε υψιπετείς φιλοδοξίες και υποτίμηση των αντικειμενικών δυνατοτήτων. Έτσι και ο νεαρός Όθων ονειρευόταν τον εαυτό του αυτοκράτορα του Βυζαντίου με έδρα στο Βόσπορο, μια εντελώς μετέωρη φαντασίωση που αργότερα υπό τη μορφή της Μεγάλης ιδέας είχε για την Ελλάδα τεράστιο πολιτικό και οικονομικό κόστος.

Το 1833 ο Όθων βρήκε στον ελληνικό κορβανά 60 όλες κι όλες βρετανικές λίρες, αλλά τα χρέη έφθαναν τις 80.000 λίρες. Και όμως, ο Όθων έστησε μια δημόσια διοίκηση με χιλιάδες υπαλλήλους, που κανένας δεν χρειαζόταν, μια τακτική δημιουργίας οπαδών δηλαδή αλλά ταυτόχρονα και χρεών, που κληροδότησε στους μεταγενεστέρους και που αναδείχθηκε σε μάστιγα της Ελλάδας ως τις μέρες μας. Και τέλος, αν και φιλέλληνας, ο Όθων μόνο για δημοκρατία δεν ήθελε να ακούσει και αναγκάστηκε τρίζοντας τα δόντια να δεχθεί τη συνταγματική μοναρχία με αποτέλεσμα οι υπήκοοί του να εκλαμβάνουν τους Βαυαρούς ως ξένη δύναμη και όχι ως τη δική τους κυβέρνηση.

Εννοείται ότι ούτε λόγος να γίνεται για καταβολή φόρων σε μια ξένη δύναμη, κι ας ήταν καλύτερη από τους Οθωμανούς. Αυτά γράφει χονδρικά ο Joachim Käppner για τη βαυαροκρατία στην Ελλάδα και τα γράφει σε μια εφημερίδα που κυκλοφορεί στην πρωτεύουσα της Βαυαρίας, το Μόναχο.

Αναδρομές και διαλογισμοί για ιστορικές ευθύνες και των Γερμανών στο σημερινό ελληνικό δράμα.
από την Deutsche welle

Σχόλιο Alkimos:Ήμουν βέβαιος πως αργά ή γρήγορα θα ακουγόταν και η άποψη των υγειά σκεπτόμενων Γερμανών, αν και πιστεύω ότι ακόμη δεν έχουμε δει και δεν έχουμε ακούσει σχεδόν τίποτα απ’ αυτήν την κατεύθυνση. Είμαι βέβαιος πως θα ακολουθήσουν κι άλλα, διότι η ευθύνη των Γερμανών για την ελληνική κατάντια είναι αδιαμφισβήτητη. Αυτό βέβαια δεν μας «καθαρίζει» από τις δικές μας ευθύνες, ως λαό. Καλή όμως η αυτοκριτική αλλά και η αλήθεια πρέπει να λέγεται.

Αυτό που περιμένω να αποκαλυφτεί ακόμα, είναι και η ευθύνη του θρησκευτικού κλήρου σε όλο αυτό το «πανηγύρι», διότι και αυτοί δεν είναι άμοιροι ευθυνών. Το αντίθετο μάλιστα. Πάντα ήταν με το μέρος του ισχυρού… Είτε αυτός λεγόταν «Σουλεϊμάν πασάς» είτε «Όθωνας», είτε ακόμη και …Χίτλερ (βλέπε στο βίντεο που ακολουθεί).

Έχουν καταφέρει έντεχνα όμως να περάσουν στην συνείδηση του λαού ως δήθεν «εκπρόσωποι του Θεού», ενώ οι πάντες γνωρίζουν πως οι περισσότεροι απ’ αυτούς μόνο τα συμφέροντα του Θεού δεν εξυπηρετούν. Ας όψεται όμως το «θρησκευτικό συναίσθημα» του λαού που τους κρατάει ακόμη στη θέση τους, αλλιώς θα είχε ήδη αποκαλυφτεί ο διπλός τους ρόλος. Σε τίποτα δεν διαφέρουν από τους «συναδέλφους» τους στο Βατικανό ή οπουδήποτε αλλού.

Βρισκόμαστε όμως σε καιρό ανακατατάξεων και λογικά τίποτα δεν μπορεί να παραμείνει ακόμη «κάτω από το χαλί», κι αυτό, διότι όπως πάμε, ούτε τα χαλιά δεν θα μας αφήσουν…

Κανείς δεν αμφισβητεί βέβαια την ακεραιότητα κάποιων επαρχιακών ιερέων, οι οποίοι με πραγματικό θρησκευτικό ζήλο προσπαθούν να κάνουν αυτό που τους επιβάλει η συνείδησή τους. Πόσοι είναι όμως αυτοί πραγματικά σήμερα;

Το άλλοθι που ψάχνουν οι τραπεζίτες δεν υπάρχει στην κοινωνία

Ο ένας μετά τον άλλον βγαίνουν οι Έλληνες τραπεζίτες και εξορκίζουν ένα μεγαλύτερο “κούρεμα” του ελληνικού χρέους.

Μη την αιτιολογία ό,τι κάτι τέτοιο θα οδηγούσε στην κατάρρευση του τραπεζικού μας συστήματος.

Εν μέρει έχουν δίκιο!

Όμως, ποιός ευθύνεται για τη κατάσταση στην οποία βρίσκονται σήμερα οι τράπεζες μας;

Οι τραπεζίτες είναι αμέτοχοι και άμοιροι ευθυνών;

Που πήγαν τα θηριώδη κέρδη μιας... δεκαετίας;

Θα απολογηθεί κανένας για τα προκλητικά θαλασσοδάνεια σε εκδοτικούς ομίλους;

Yποψιάζομαι ο,τι κατά βάθος εύχονται να έρθει το μεγαλύτερο “κούρεμα” για το οποίο τάχαμου διαμαρτύρονται!

Θα είναι το άλλοθι της αποτυχίας τους!

Δεν θα φταίνε αυτοί, θα φταίει το κράτος!

Δεν αποκλείεται μάλιστα το κράτος να αισθάνεται και υποχρεωμένο, αν τους κρατικοποιήσει!

Χώρια που δεν αποκλείω το ενδεχόμενο ακόμα και να τους αφήσει να διοικούν τις κρατικοποιημένες τράπεζες τους!

Γιατί, δείχνει να ενδιαφέρεται κανένας που οι κρατικοί μας τραπεζίτες οδήγησαν την μετοχή της Εθνικής κάτω από τα 2 ευρώ, του ΤΤ κάτω από τα 50 λεπτά και της ΑΤΕ κάτω από τα 30 λεπτά;

Αλήθεια ο πολυπράγμων, κατά τα άλλα, Κεντρικός μας Τραπεζίτης, τι λέει για όλα αυτά;

Κατά τα άλλα, τώρα που οι παραλήδες αυτής της χώρας αντιλαμβάνονται ότι την μεγαλύτερη σούβλα στην ψησταριά οι Γερμανοί την ετοιμάζουν για αυτούς, είναι ευκαιρία να γίνει σοβαρή συζήτηση για το τι πρέπει να γίνει και η χώρα να μην παράγει ελλείμματα αλλά και να μην ισοπεδωθεί η κοινωνία.

Απαιτείται μια κυβέρνηση ισορροπημένη η οποία και τις συντεχνίες θα βάλει στην θέση τους και όπου πρέπει να γίνουν διορθωτικές κινήσεις αλλά και με την τρόικα να διαπραγματευθεί και να μην έχουμε το φαινόμενο να είμαστε υποχρεωμένοι με εκβιασμούς να εφαρμόζουμε τα πάντα.

Απαιτείται μια νέα κυβέρνηση που θα ισομοιράσει το κόστος της προσαρμογής στα νέα δεδομένα σε όλους.

Τώρα είναι η στιγμή που όλοι αντιλαμβάνονται την κρισιμότητα των καταστάσεων.

Ίσως είναι ο μόνος προεκλογικός αγώνας που θα διεξαχθεί με αλήθειες προς όλους για τις θυσίες που πρέπει να γίνουν και η μοναδική περίπτωση εκλογής νέας κυβέρνησης χωρίς πανηγυρισμούς το βράδυ των εκλογών.
γράφει ο Αris. A

από το antinews

Tα λαμόγια λεηλατούν πάντα

Σώζεται η τράπεζα με τα λεφτά των φορολογουμένων και κατόπιν συνεχίζει να τους πίνει το αίμα -σώζεται δηλαδή το βαμπίρ ιδίοις αναλώμασι των θυμάτων του, με τι τέρατα έχουμε μπλέξει; Κλονίζεται η Γαλλοβελγική τράπεζα Ντέξια και την αιμοδοτούν οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις με ποσά ίσα με το μισό ελληνικό χρέος (πριν να το κάνει τρισμέγιστο ο Γιωργάκης) -κι ύστερα της Ευρώπης τής φταίνε οι ακαμάτηδες νότιοι, τα pigs...

Μπουκάρει στα καθ' ημάς, σαν τον Αλάριχο στα νοικοκυριά ο Μπενύτο, διαλέγει τι θα βουτήξει, βιάζει όποιον οικογενειακό προϋπολογισμό γουστάρει κι ύστερα κλαίγεται μπροστά στα θύματά του ότι τα... έσφαξε για το καλό τους ότι κάποιος τέλος πάντων έπρεπε να αναλάβει τη βρώμικη δουλειά. Δεν είθισται να βάφουν με αίμα τα χέρια τους οι Κατακτητές, όταν μπορούν να κάνουν το ίδιο για χάρη τους οι σμπίροι τους

Τι είναι οι αγορές;

Ο Τρομερός θεός Κόνανος που όλα τα σφάζει κι όλα τα μαχαιρώνει;

Τι είναι το χρήμα;

Ο Κερασφόρος θεός Κόπανος που ληστεύει όποιον γουστάρει; που κάνει τα αμετάβατα μεταβατικά και λιμοκτονεί όποιον προαιρείται;

Τι είναι το χρέος; Κισμέτ; Τι είναι το έλλειμμα; ο Καιάδας των φτωχών; η Ταρπηία Πέτρα των αδύναμων; το Βάραθρο για τα παιδιά του γείτονά μας, του συναδέλφου μας, τα δικά μας;

Τι έχει γίνει η ζωή μας; μια μαλακία που παρουσιάζεται τετράκις κάθε μήνα στα γκισέ των τραπεζών δι' υπόθεσίν της; ένα αγκομαχητό που πρέπει να πληρώνει λύτρα στη Ζήμενς για κάθε ανάσα, μια ξεφτίλα που αξίζει στους «τεμπέληδες» και στους «διεφθαρμένους»;

Τι είναι η Ευρωπαϊκή Ενωση;

Μια Ιερά Συμμαχία των Τοκογλύφων με το στομάχι τους;

Ο ζωτικός χώρος των Αρίων; Η διαρκής τιμωρία των μαζών; Η «τελική λύση» για τον πολιτισμό των ανθρώπων;

Τι είναι μια κυβέρνηση που υπεξαιρεί τα λεφτά των πυροπαθών, για να πληρώσει τα κινητά του Πάγκαλου και τις γραμματείς του Βενιζέλου;

Ποιοι είναι οι κρατικοδίαιτοι διανοούμενοι που μπορούν να κατηγορούν για λαϊκισμό τον ίδιον τον λαό; Σε ποια ρεστωράν τρώνε; (όχι γιαούρτια, αυτά τα τρώνε πλέον παντού).

Ποιος είναι ο Μπαρόζο;

Ούτε μια τρίχα απ' τα μαλλάκια της γερόντισσας που έμεινε με τη σύνταξη μισή.

Να τελειώνουμε!

Δεν είμαστε ανδράποδα, να μας κάνουν ό,τι θέλουν τα ανδρείκελα.

Υπάρχουν λύσεις. Υπάρχουν άλλες πολιτικές.

Και καλούνται τα κόμματα ιδίως της Αριστεράς να τις διατυπώσουν, να τις προτείνουν στον λαό, να διαβουλευτούν μαζί του. Παντού! Στα σπίτια στις πλατείες, στους δρόμους, στους εργασιακούς χώρους.

Δεν είναι ώρα τώρα να σνομπάρουν οι μισοί ΣΥΝασπισμένοι τους αγανακτισμένους. Ούτε είναι τώρα η ώρα για να τιμωρεί το ΚΚΕ όσους δεν κατάλαβαν εγκαίρως ότι είχε δίκιο για το Μάαστριχτ.

Είναι βέβαιον ότι μια μέρα η Γη θα γίνει κόκκινη κι ότι ο Σοσιαλισμός θα έρθει (μάλιστα πριν από τη Δευτέρα Παρουσία), αλλά για την ώρα χάνονται δουλειές, πληθαίνει η ανεργία, κόβονται μισθοί, αφανίζεται το ασφαλιστικό, ξεχαρβαλώνονται οι γειτονιές, κλείνουν μαγαζιά, κλείνουν σπίτια, εκπίπτει η (έστω αστική) δημοκρατία, ώσπου να γίνουν οι

δεξιοί κεντρώοι, οι κεντρώοι σοσιαλιστές και οι σοσιαλιστές κομμουνιστές, θα έχουμε γυρίσει όλοι στα σπήλαια.

Δεν θέλει ο λαός έναν «καλό καπιταλισμό», θέλει προμάχους να τον βοηθήσουν να βγει απ' την παγίδα.

Αυτό είναι το πρόταγμα της ανάγκης κι όχι το «τις πταίει» -υπάρχει καιρός γι' αυτό. Αργότερα. Το επείγον είναι η σωτηρία του λαού.

Σήμερα ο λαός, παρά την τρομοκρατία και τη μαύρη προπαγάνδα, δίνει στις υπάρχουσες εκδοχές της Αριστεράς ένα ποσοστό περίπου 25%...

Αν η Αριστερά βγει μπροστά με προτάσεις, πρόγραμμα, τακτική και στρατηγική ο λαός θα της δώσει μεγαλύτερο ποσοστό, γεωμετρικά μεγαλύτερο.

Βγάζοντας έτσι ενδεχομένως την Ελλάδα μπροστά στον αγώνα για την ανατροπή του συστήματος, που γεννά και ζει απ' τις κρίσεις του. Οχι μόνον σε εθνικό αλλά σε πανευρωπαϊκό επίπεδο.

Αυτή είναι σήμερα η πρόκληση της Ιστορίας, τα λοιπά είναι για όσους δεν ακούνε τη βοή των επερχομένων. Η ανάγκη σήμερα απαιτεί τη γενναιότητα της Αριστεράς που μπορεί να βγει μπροστά χωρίς να 'ναι φοβική ούτε με την υπόλοιπη Αριστερά ούτε με τον λαόν τον ίδιο.

Ο οποίος, ειρήσθω εν παρόδω, θα βρει τον δρόμο του ακόμα κι αν η Αριστερά εθελοτυφλήσει με τον τρόπο του Οιδίποδα...
γράφει ο ΣΤΑΘΗΣ Σ.

από την enet

Μεγάλες αλήθειες, καλά κρυμμένες. Γιατί άραγε;

Επειδή πολύ κουβέντα έγινε για χρέη.
Επειδή πολύ λάσπη εκτοξεύτηκε προς την Ελλάδα και τους Έλληνες.
Επειδή η τακτική της δαιμονοποίησης αποτελεί πάγια τακτική προ "εκκαθαριστικής" επίθεσης εναντίον κράτους.
Επειδή κάποια στιγμή θα πρέπει να μάθουμε όλα αυτά που επιμελώς μας αποκρύπτουν -κυρίως οι δικοί μας γελωτοποιοί και δήθεν κυβερνώντες- για να μην αντιδράσουμε και πετάξουμε με τις κλωτσιές ή στείλουμε δια βίου στις φυλακές όλους τους εμπλεκόμενους με την σαφή απόπειρα κατοχής (και όχι εξαγοράς) της πατρίδας μας...

Ας πούμε λοιπόν για χρέη.
Ας γράψουμε για τα πραγματικά χρέη όλων των εμπλεκομένων "δάνειων" δυνάμεων, που επιβάλουν στην Ελλάδα την ισχύ και την γνώμη του "επιτυχημένου".

Ποιο είναι το ιδιωτικό χρέος Ευρωπαϊκών χωρών;

• Βρετανία στο 386% του ΑΕΠ
• Γαλλία στο 240,5%
• Πορτογαλία στο 238,4%
• Γερμανία στο 208,3%
• Ιταλία στο 198,3%
• Ελλάδα μόλις 123,1%

Για να μην τρελαθούμε στο τέλος, και ξεχάσουμε πως ο μεγάλος ασθενής είναι το Δημόσιο και ο μεγάλος ένοχος το πολιτικοσυνδικαλιστικό σύστημα.

Να δείτε που στο τέλος θα μας πουν ότι φταίνε οι πολίτες για την κρίση.

Από τη ρήση του κ. Πάγκαλου «μαζί τα φάγαμε», περάσαμε στη «φούσκα» που δημιουργήσαμε μετά το 2004 και στην απαίτηση της τρόικας να φτάσει ο κατώτατος μισθός στα επίπεδα της Πορτογαλίας.

Στο μεσοδιάστημα μας κατηγόρησαν για υπερκαταναλωτισμό, για τεράστιο δανεισμό και στο τέλος θα μας πουν πως δεν φταίει το πολιτικό σύστημα, ούτε η διαφθορά και η γραφειοκρατία, η φοροδιαφυγή, το λαθρεμπόριο και οι διορισμοί από πόρτες, παράθυρα και φεγγίτες στο Δημόσιο, αλλά τα πολλά δανεικά που πήραν οι Έλληνες πολίτες.

Αν ήταν έτσι τα πράγματα, θα έπρεπε να είχαν πτωχεύσει όλες οι άλλες χώρες της Ευρώπης, της Γερμανίας συμπεριλαμβανομένης που μας παραδίδει μαθήματα, κουνά το δάχτυλο επιτιμητικά, λες και απευθύνεται σε άτακτα παιδιά.

Όμως, οι άτακτοι και σπάταλοι δεν είμαστε εμείς, αλλά οι Γερμανοί, οι Γάλλοι, οι Βρετανοί, οι Ιταλοί, οι Πορτογάλοι και λοιποί Ευρωπαίοι.

Το αποδεικνύουν τα στοιχεία για το ιδιωτικό χρέος.

Θαυμάστε τους λοιπόν.

Στη Γερμανία έφτανε στην αρχή του χρόνου στο 208,3%, στην Ιταλία στο 198,3%, στη Γαλλία στο 240,5%, στην Πορτογαλία στο 238,4% και στη Βρετανία στο 386% όταν στην Ελλάδα ήταν 123,1%. Αλλά και το συνολικό χρέος (δημόσιο και ιδιωτικό) είναι μικρότερο.

Αυτά, για να μην τρελαθούμε στο τέλος και ξεχάσουμε πως ο μεγάλος ασθενής είναι το Δημόσιο και ο μεγάλος ένοχος το πολιτικοσυνδικαλιστικό σύστημα...

από το Ας μιλήσουμε επιτέλους

Το πρόβλημα δεν είναι το χρέος, αλλά το έλλειμμα

Όσο δεν το κατανοούμε αυτό, τόσο δεν παίρνουμε τις κατάλληλες αποφάσεις εμεί οι ίδιοι οι πολίτες και τόσο θα είμαστε εξαρτημένοι από τα πολιτικά παιχνίδια του πολιτικού συστήματος και θα σερνόμαστε στην εξαθλίωση. Δυστυχώς η πολιτική ηγεσία της χώρας δεν θέλει να πει αυτή την αλήθεια στο λαό, γιατί δεν την συμφέρει. Όλων μας λοιπόν η προσοχή στρέφεται έντεχνα στο δημόσιο χρέος, στην δήθεν σωτηρία μέσα από το «κούρεμα», το οποίο «κούρεμα» περιμένει η προπαγάνδα του ΠΑΣΟΚ, σαν τον «από μηχανής θεό» για να το παρουσιάσει ως τεράστια επιτυχία, κερδίζοντας πόντους. Όμως το πραγματικό πρόβλημα είναι το έλλειμμα και είναι αυτή ακριβώς η αιτία που γεννά το χρέος.

Ας το πούμε όσο πιο απλά γίνεται. Όλα εξαρτώνται από τα... έξοδα και τα έσοδα του κράτους. Αν τα έξοδα είναι περισσότερα έχουμε έλλειμμα, αν αντίθετα τα έσοδα είναι περισσότερα, έχουμε πλεόνασμα. Όταν τα έξοδα είναι περισσότερα, τότε το έλλειμμα που δημιουργείται πρέπει να καλυφθεί υποχρεωτικά με δανεικά. Επομένως το χρέος γεννιέται από τα δημόσια ελλείμματα.

Εδώ ακριβώς έρχεται το κρατικοδίαιτο καθεστώς και επίτηδες συσκοτίζει τα πράγματα. Επειδή λοιπόν το καθεστώς είναι το ίδιο κρατικοδίαιτο, δηλαδή υπάρχει και ζει από τα κρατικά έξοδα, δεν θέλει με τίποτα να περιορίσει αυτά τα έξοδα. Αλλά για να καλυφθούν τα έξοδα, απαιτούνται έσοδα και επειδή δεν υπάρχουν δανεικά δεν μένει τίποτε άλλο από το να αρπάζει το καθεστώς τις περιουσίες των ιδιωτών (μέσω φορολογίας, χαρατσιών, μειώσεις μισθών κ.λ.π.), προκειμένου να επιβιώσει. Αυτή όμως η αρπαγή των ατομικών περιουσιών οδηγεί μοιραία στην πτώση της κατανάλωσης και ως εκ τούτου της παραγωγής και επομένως στην οικονομική ύφεση. Τόσο απλά.

Εμείς δεν θα πούμε τι πρέπει να γίνει, δηλαδή, αν θα πρέπει να μειωθούν οι δημόσιες δαπάνες ή αν θα πρέπει να συνεχιστεί η αρπαγή των ατομικών περιουσιών και των εισοδημάτων. Αυτό μπορεί τώρα πλέον ο καθένας να το απαντήσει μόνος του.

Ένα πράγμα μόνο πρέπει εμείς να επισημάνουμε. Μέσα στα δημόσια έξοδα είναι τα τοκοχρεολύσια. Θα πρέπει λοιπόν να δούμε, τι ακριβώς θα μας προσφέρει το όποιο "κούρεμα" του χρέους που ακούγεται. Θα μειώσει άραγε αυτό σημαντικά το δημόσιο έλλειμμα ή όχι;;
Γιατί αν δεν το μειώνει, τότε κάποιο λάκκο έχει η φάβα...

από το προεδρική δημοκρατία

Μόνο μια λύση υπάρχει για την Ελλάδα: να μηδενιστεί το κοντέρ!

Είναι λίγο δύσκολο να κατανοηθεί πώς μια οικονομία, που αντιστοιχεί μόλις στο 2% του Κοινοτικού ΑΕΠ, απειλεί να τινάξει στον αέρα την Ευρωζώνη, αλλά όλως περιέργως και την παγκόσμια οικονομία.

Μήπως, τελικά η κρίση σοβούσε ήδη και η Ελλάδα ήταν η τελευταία σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι;

Μήπως, όντως, έχουν δίκιο όσοι υποστηρίζουν ότι οι μεγάλες οικονομίες της ΕΕ και οι ηγέτες τους, απλώς δεν πήραν τα πράγματα στα σοβαρά, αλλά και όταν το κατάλαβαν, ενεπλάκησαν σε χρονοβόρες θεσμικές διαδικασίες, που τους έφερναν πάντα πίσω από το βηματισμό των αγορών;

Μήπως, η Ελλάδα χρησιμοποιήθηκε ως case study για... μια συνολική επαναδιαπραγμάτευση του παγκοσμίου χρέους και επανασχεδιασμό των χρηματοπιστωτικών θεσμών;

Ό,τι από τα ανωτέρω και αν συμβαίνει, η διαδικασία σωτηρίας της Ελλάδος βρίσκεται σε πλήρες αδιέξοδο. Η θεραπεία όξυνε τα προβλήματα του ασθενούς, αντί να τα θεραπεύσει. Εν τω μεταξύ φαίνεται ό,τι …μολύνθηκαν …νοσηλευτές και επισκέπτες.

Η Ελλάδα έχει εγκλωβιστεί σ’ ένα φαύλο κύκλο, που μαθηματικά την οδηγεί στην καταστροφή. Είναι σχεδόν νομοτελειακό.

Η κόπωση των πρωταγωνιστών
Οι «βασικοί παίκτες» εμφανίζουν έντονα σημεία κόπωσης ή αλλάζουν οι προτεραιότητές τους.

• Οι διαπραγματεύσεις της Κυβέρνησης με την τρόικα έχουν μετατραπεί σε αυτοεκπληρούμενη προφητεία. Και οι δυο πλευρές συνεχίζουν τις ατέρμονες συζητήσεις, με αβέβαια πάντα αποτελέσματα, επειδή επένδυσαν πολύ χρόνο, που δεν θέλουν να πάει χαμένος. Αρνούνται να τις εγκαταλείψουν γιατί θα είναι σαν να ομολογούν την αποτυχία τους.
• Ο Τρισέ, διανύει τις τελευταίες μέρες του στην ΕΚΤ και αποφεύγει να αναλάβει δεσμεύσεις που τον υπερβαίνουν. Και ο Σμάγκι, μάλλον θα έχει περισσότερο το μυαλό του στην Ιταλία, παρά στην Ελλάδα.
• Η Λαγκάρντ, φαίνεται ότι δεσμεύεται από τις υποσχέσεις που έδωσε στα BRICS και τις άλλες αναπτυσσόμενες χώρες που στήριξαν την εκλογή της και είναι αυστηρότερη με την Ελλάδα. Δεν είναι λίγοι εκείνοι που υποστηρίζουν ότι τα δάνεια στην Ελλάδα, είναι «πεταμένα λεφτά» και κάπου άλλου θα έπιαναν τόπο.
• Ο Σαρκοζί έχει εκλογές το 2012, βρίσκεται πίσω στις δημοσκοπήσεις, ζεί με το άγχος μιας υποβάθμισης και τώρα τελευταία έχει και τη DEXIA στο κεφάλι του. Όσο περνάει ο καιρός θα ασχολείται λιγότερο με την Ελλάδα.
• Η Μέρκελ έχει να αντιμετωπίσει όχι μόνο τον λαϊκισμό που εξέθρεψαν τα φιλικά της ταμπλόϊντς, αλλά και τον καταποντισμό του κυβερνητικού της εταίρου, που για να …αναγεννηθεί χαϊδεύει τα αυτιά του εκλογικού σώματος.
• Ακόμα και ο Ομπάμα, που βοήθησε με τις παρεμβάσεις του, από τον Ιανουάριο θα λειτουργεί περισσότερο ως …υποψήφιος, παρά ως Πρόεδρος!

Παταγώδης αποτυχία της Κυβέρνησης Παπανδρέου
Παράλληλα η κρίση ανέδειξε, με τρόπο δραματικό, την πρωτοφανή ανικανότητα της Κυβέρνησης Παπανδρέου. Δεν έχει τηρήσει καμιά δέσμευσή της. Ψηφίζει νόμους που δεν εφαρμόζει. Κάνει ένα δειλό βήμα μπροστά και δέκα πίσω, ενώ πολλοί υπουργοί είναι δέσμιοι των κομματικών τους αγκυλώσεων. Αποτέλεσμα; Ο πρωθυπουργός έχει καταφέρει να ….πείσει ακόμα και τους πιο φανατικούς υποστηρικτές του, ότι χάνουν πλέον τον καιρό τους με την Ελλάδα. Αυτή η αυξανόμενη έλλειψη εμπιστοσύνης προς την κυβέρνηση που μοιραία αντανακλά και στη χώρα, έχει εξασθενίσει δραματικά την διαπραγματευτική μας θέση. Δικαίως θέλουν αποτελέσματα και τα θέλουν τώρα. Όμως, με την χαώδη ύφεση και την ανεργία στα ύψη, το αίτημα φαντάζει σαν mission impossible! Ο κ. Παπανδρέου όχι μόνο χρεώνεται με την αδυναμία να χειριστεί, έστω στοιχειωδώς αποτελεσματικά την ελληνική κρίση, αλλά του καταλογίζεται ότι «πήρε στο λαιμό του» και τους άλλους Ευρωπαίου ηγέτες που τον εμπιστεύτηκαν.

Τα σενάρια της καταστροφής
Δεν ξέρω αν είχε δίκιο ο Κροπότκνιν, όταν μιλούσε για «καταστροφική δημιουργία», αλλά η ΕΕ πρέπει να επινοήσει άλλα εργαλεία για να αντιμετωπίσει την κρίση. Ορισμένοι μάλιστα εγείρουν αμφιβολίες αν και κατά πόσον είναι σε θέση να την διαχειριστεί ικανοποιητικά. Τώρα τελευταία όλο και πληθαίνουν οι καταστροφολάγνοι. Όταν επικρατούν τέτοιες απόψεις, καθιστούν μάταια κάθε συντονισμένη δράση. Η χαρά των κερδοσκόπων. Πολύ φοβούμαι ότι η ΕΕ έχει εμπλακεί σε μια αργόσυρτη διαδικασία που συντηρεί την κρίση. Όπως, μου το είπε εύστοχα κάποιος, στην αρχή ήταν μια μικρή χιονόμπαλα που γλίστρησε απ’ την κορυφή και στη διαδρομή έγινε χιονοστιβάδα. Και όλοι τώρα αναλογιζόμαστε τις ζημιές που μπορεί να προκαλέσει και αναζητούμε καταφύγιο. Είναι αμφίβολο αν θα προλάβουν πλέον όλοι.

Είναι απορίας άξιον η ευκολία με την οποία διατυπώνονται ορισμένα σενάρια. Πάρτε για παράδειγμα το «κούρεμα ομολόγων κατά 50%. Ας υποθέσουμε ότι συμφωνείται: το χρέος μας θα μειωθεί στα 130 δις. Αν’ σ’ αυτά προσθέσουμε και τα 110 δις της …σωτηρίας που είναι…ανεπίδεκτα κουρέματος, θα ξαναβρεθούμε μ’ ένα χρέος της τάξεως των 240 δις ευρώ. Αν υπολογίσουμε ότι το ΑΕΠ του 2011 συρρικνώθηκε στα 220 δις, το χρέος μας θα παραμείνει πάνω από το 100% του ΑΕΠ!!! Με τη …μηχανή παραγωγή ελλειμμάτων άθικτη και τη χώρα σε βαθιά ύφεση, σε δυο χρόνια θα επανέλθουμε εκεί που ήμασταν! Χωρίς να υπολογιστεί η ζημιά που το κούρεμα θα προκαλέσει στα ασφαλιστικά μας ταμεία και το τραπεζικό σύστημα.

Όσον αφορά στο σενάριο εξόδου της χώρας μας από το ευρώ. Αντιπαρέρχομαι το βασικό πρόβλημα, ότι δεν προβλέπεται διαδικασία εξόδου και εν πάση περιπτώσει, πρέπει να συμφωνήσουμε και εμείς. Όμως, κατ’ οικονομίαν ας δεχθούμε ό,τι συμβαίνει. Το περασμένο Σάββατο η Bild, δημοσίευσε μια έκθεση του αμερικανικού Ινστιτούτου Stratfor, σύμφωνα με την οποία, με την ανακοίνωση της αποχώρησης της Ελλάδος από το ευρώ, η Ευρώπη πρέπει να έχει έτοιμο ένα ταμείο εφοδιασμένο με πάνω από 2 τρις ευρώ για να προστατεύσει τα άλλα μέλη της ευρωζώνης από τη μετάδοση της κρίσης! Υπάρχουν αυτά τα χρήματα διαθέσιμα;

Και τα σενάρια της σωτηρίας
Αυτή τη στιγμή το ισχυρότερο επιχείρημα, (your lethal weapon, όπως χαρακτηριστικά μου είπε ξένος τραπεζίτης) είναι η συμμετοχή μας στο ευρώ. Το κόστος αποβολής ή απομάκρυνσής μας είναι πάρα πολύ υψηλό. Δεν το αντέχει η ΕΕ. Άρα αυτή είναι η βάση εκκίνησης μας.

Το δεύτερο, ισχυρό μας επιχείρημα είναι ότι το σχέδιο της τρόικας είναι μια λάθος συνταγή. Δεν δουλεύει. Και μια άλλη κυβέρνηση να το εφάρμοζε, πάλι δεν θα δούλευε! Απλώς η ανικανότητα και η υστεροβουλία της Κυβέρνησης Παπανδρέου επιδείνωσε τα πράγματα. Επίσπευσε την καταστροφή. Το ότι το πρόγραμμα «δουλεύει» στην Πορτογαλία και την Ιρλανδία είναι η μισή αλήθεια διότι τα προβλήματά ήταν διαφορετικά.

Για να είναι πειστικά τα επιχειρήματα αυτά, πρέπει να έχουμε έτοιμη μια άλλη πρόταση η οποία κινείται προς άλλη κατεύθυνση. Και ανοίγει τον δρόμο προς την ανάπτυξη.

Ο αντίλογος, που μονότονα επαναλαμβάνει η Κυβέρνηση και τα εξαπτέρυγά της είναι ότι η τρόικα δεν …επιδέχεται αλλαγές. Αυτό είναι το πρόγραμμα και κόψτε το κεφάλι σας ή «σκάστε και κολυμπήστε». Το πιθανότερο είναι ότι απλώς θα σκάσουμε και δεν θα μπορούμε να κολυμπάμε άλλο. Έχουν βέβαια κάποιο δίκιο! Η τρόικα δεν συζητάει κάτι άλλο, στην παρούσα συγκυρία. Για αυτό η Ελλάδα πρέπει να μηδενίσει το κοντέρ και να προσεγγίσει τα προβλήματά της από την αρχή και από μηδενική βάση. Ο μηδενισμός του κοντέρ, γίνεται μ’ έναν μόνο τρόπο: εκλογές. Να αποκαλυφθεί η πλήρης αλήθεια στο λαό και να εξηγηθούν και οι επιλογές. Δεν υπάρχουν πολλές, αλλά να γίνουν κοινό κτήμα. Και να αναλάβει ο λαός την ευθύνη.

Μια νέα κυβέρνηση, με ισχυρή νωπή εντολή και ένα ρηξικέλευθο πρόγραμμα «100 ημερών» που θα υλοποιηθεί με ρυθμούς blitzkrieg μπορεί να πείσει και τους άπιστους Θωμάδες, ότι η χώρα αντιμετωπίζει τα προβλήματά με σοβαρότητα και υπευθυνότητα. Μια κυβέρνηση με αυτά τα χαρακτηριστικά, όλοι θα την αντιμετωπίσουν με σεβασμό. Μπορεί να κάνει την αρχή.

Διαφορετικά, θα παραμείνουμε όλοι εν αναμονή του μοιραίου…
γράφει ο Κώστας Ροδινός

από το antinews

“This is parta ola”

Απίστευτο κι όμως αληθινό. Ανακοινώθηκε ότι σύμβουλος για τα κρατικά λαχεία και το Ξυστό αναλαμβάνει η Roland Berger.

Ποια είναι αυτή; Μα πρόκειται για την εταιρεία που συνέταξε το περίφημο πρόγραμμα Eureka ή Εύρηκα στα ελληνικά το οποίο κάνει λόγο για πώληση της κρατικής περιουσίας έναντι 125 δισ. ευρώ. Την πώληση λιμανιών, αεροδρομίων, ακινήτων (ευτυχώς μας αφήνει τα αρχαία μνημεία) για να μειωθεί στο μισό το ελληνικό χρέος.

Μα είναι δυνατόν; Η εταιρεία που θέλει να... τα πουλήσουμε όλα παίρνει δουλειά στο πλαίσιο των αποκρατικοποιήσεων;

από το antinews

Τρενάρουν την χρεοκοπία για να σώσουν τις τράπεζες

Η Ελλάδα βρίσκεται εγκλωβισμένη σε μια οικονομική δίνη, από την οποία είναι ίσως αδύνατο να ξεφύγει. Κατέχει ένα μη διαχειρίσιμο δημόσιο χρέος (150% του ΑΕΠ, με αύξηση φέτος 10%), μια οικονομία η οποία καταρρέει (η φετινή μείωση του ΑΕΠ πάνω από 7%, έχει εκτοξεύσει την ανεργία στο 16%), ένα χρόνιο έλλειμμα του ισοζυγίου πληρωμών ( σήμερα είναι 8% του ΑΕΠ). Το παραπάνω φονικό κοκτέιλ ολοκληρώνεται με τις αφερέγγυες ελληνικές τράπεζες που χάνουν συνεχώς καταθέσεις.

Η μόνη λύση για να βγει η Ελλάδα από το αδιέξοδο στο οποίο βρίσκεται, είναι να... δηλώσει αδυναμία πληρωμής του δημοσίου χρέους της. Όταν το κάνει, θα πρέπει να κόψει την αρχική αξία του χρέους τουλάχιστον 50%. Το τρέχον σχέδιο μείωσης της σημερινής αξίας των ομολόγων που κατέχουν ιδιώτες κατά 20 ποσοστιαίες μονάδες, αποτελεί μόνο ένα μικρό βήμα για το παραπάνω.

Εάν η Ελλάδα φύγει από το ευρώ αφού πτωχεύσει, θα μπορεί να υποτιμήσει το νόμισμα της, τονώνοντας έτσι την ζήτηση κάτι που θα οδηγήσει σε εμπορικό πλεόνασμα. Μία τέτοια στρατηγική “πτώχευσης και υποτίμησης”, έχει αποτελέσει πρότυπο και για άλλες χώρες του κόσμου που βρέθηκαν σε ανάλογη θέση με την Ελλάδα. Ο μοναδικός λόγος που αυτή η στρατηγική δεν έχει εφαρμοστεί στην Ελλάδα είναι λόγω του εγκλωβισμού της στο ενιαίο νόμισμα.

Παράλληλα, οι αγορές γνωρίζουν πολύ καλά, ότι η Ελλάδα από την στιγμή που είναι αφερέγγυα, είναι θέμα χρόνου να οδηγηθεί σε χρεοκοπία.

Οπότε, γιατί οι ηγέτες της Γαλλίας και της Γερμανίας προσπαθούν τόσο σκληρά να εμποδίσουν ή καλύτερα να καθυστερήσουν το αναπόφευκτο;

Υπάρχουν δύο λόγοι.

Ο πρώτος έχει να κάνει με το γεγονός, ότι οι τράπεζες καθώς και άλλα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα στην Γερμανία και την Γαλλία, είναι ιδιαίτερα εκτεθειμένα στο ελληνικό δημόσιο χρέος, τόσο άμεσα όσο και μέσω των πιστώσεων που έχουν επεκταθεί σε Ελληνικές και άλλες τράπεζες της Ευρωζώνης. Η αναβολή της χρεοκοπίας δίνει τη δυνατότητα στα Γαλλικά και Γερμανικά χρηματοπιστωτικά ιδρύματα χρόνο να μαζέψουν (build up) τα κεφάλαιά τους, να μειώσουν την έκθεσή τους σε ελληνικές τράπεζες μη χορηγώντας νέα πίστωση όταν λήξουν τα δάνεια, και να πουλήσουν ελληνικά ομόλογα στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα.

Ο δεύτερος και ποιο σημαντικός λόγος για τον αγώνα του γαλλογερμανικού άξονα να καθυστερήσει μία ελληνική χρεοκοπία, έχει να κάνει με τον κίνδυνο πρόκλησης και άλλων χρεοκοπιών σε άλλες χώρες της Ευρωζώνης καθώς και σε τραπεζικά ιδρύματα, με κύριες εξ αυτών την Ισπανία και την Γαλλία. Ο συγκεκριμένος κίνδυνος επισημάνθηκε από την πρόσφατη υποβάθμιση της πιστοληπτικής ικανότητας της Ιταλίας από την Standard & Poor’s.

Μια χρεοκοπία από μια εκ των παραπάνω χωρών, θα επιφέρει τεράστιες καταστροφές στις τράπεζες και σε άλλα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα στην Γαλλία και την Γερμανία. Το Ευρωπαϊκό Ταμείο Οικονομικής Σταθερότητας, είναι αρκετά μεγάλο ώστε να καλύψει τις οικονομικές ανάγκες της Ελλάδας, όμως όχι τόσο ώστε να χρηματοδοτήσει την Ιταλία και την Ισπανία, εφόσον χάσουν την πρόσβαση τους στις ιδιωτικές αγορές. Έτσι οι Ευρωπαίοι πολιτικοί ευελπιστούν, ότι με το να δείξουν πως μέχρι και η Ελλάδα μπορεί να αποφύγει την χρεοκοπία, οι ιδιωτικές αγορές θα ανακτήσουν την εμπιστοσύνη τους στην βιωσιμότητα της Ιταλίας και της Ισπανίας και θα συνεχίζουν να δανείζουν τις κυβερνήσεις τους με λογικά επιτόκια και να χρηματοδοτούν τις τράπεζες τους.

Εάν επιτραπεί στην Ελλάδα να πτωχεύσει μέσα στις επόμενες εβδομάδες, οι χρηματοπιστωτικές αγορές θα λάβουν σοβαρά υπόψη τους ότι ενδέχεται να ακολουθήσουν τον δρόμο της, η Ιταλία και η Ισπανία. Μια τέτοια εξέλιξη θα μπορούσε να προκαλέσει αύξηση στα επιτόκια δανεισμού των δύο χωρών και μια άμεση αύξηση των κρατικών χρεών τους, με αποτέλεσμα να είναι αφερέγγυες. Καθυστερώντας την ελληνική χρεοκοπία για δύο χρόνια, οι Ευρωπαίοι πολιτικοί ελπίζουν, να δώσουν τον απαιτούμενο χρόνο στην Ισπανία και την Ιταλία να αποδείξουν ότι είναι οικονομικά βιώσιμες.

Εφόσον, η Ιταλία και η Ισπανία καταφέρουν να είναι οικονομικά βιώσιμες στο τέλος των δύο ετών, τότε οι Ευρωπαίοι ηγέτες θα είναι σε θέση να επιτρέψουν στην Ελλάδα να πτωχεύσει χωρίς να υπάρχει ο κίνδυνος της μόλυνσης. Επίσης, και η Πορτογαλία μπορεί να ακολουθήσει τον δρόμο της Ελλάδας, χρεοκοπώντας και βγαίνοντας και αυτή από την Ευρωζώνη. Όμως οι μεγαλύτερες χώρες θα είναι σε θέση να χρηματοδοτηθούν με λογικά επιτόκια, ώστε να συνεχιστεί το σύστημα της Ευρωζώνης.

Αν, όμως, η Ισπανία και η Ιταλία δεν πείσουν τις αγορές ότι είναι οικονομικά βιώσιμες, μέσα στο διάστημα των δύο ετών, τότε τα επιτόκια δανεισμού για τις κυβερνήσεις και τις τράπεζες τους θα αυξηθούν σημαντικά και θα είναι πλέον ξεκάθαρο ότι είναι αφερέγγυες. Σε αυτό το σημείο θα πτωχεύσουν. Επίσης, δεν θα μπορούν –τουλάχιστον προσωρινά- να δανειστούν, πράγμα που θα τους οδηγήσει στον πειρασμό να εγκαταλείψουν το ενιαίο νόμισμα.

Ωστόσο, ελλοχεύει ένας μεγαλύτερος και πιο άμεσος κίνδυνος, καθώς υπάρχει η πιθανότητα να μην υπάρξουν αυτά τα δύο χρόνια για την οικονομική ισχυροποίηση της Ιταλίας και της Ισπανίας.

Ως γνωστόν, το επίπεδο των ελληνικών επιτοκίων δανεισμού δείχνουν ότι οι αγορές θεωρούν πως η Ελλάδα θα πτωχεύσει πολύ σύντομα. Και ακόμα πριν γίνει η εν λόγω χρεοκοπία, είναι πιθανό να υπάρξει μία ραγδαία αύξηση των επιτόκιων δανεισμού της Ιταλίας και της Ισπανίας, οδηγώντας τις σε ένα δύσβατο οικονομικό μονοπάτι.

Έτσι, οι ηγέτες της Ευρωζώνης θα μάθουν με τον σκληρό τρόπο, ότι η προσπάθεια εμπαιγμού των αγορών είναι μια επικίνδυνη στρατηγική.
Του Martin Feldstein
(Ο Martin Feldstein είναι καθηγητής οικονομικών στο πανεπιστήμιο του Harvard, διετέλεσε πρόεδρος του Συμβουλίου Οικονομικών επί κυβερνήσεως Reagan, καθώς και πρόεδρος της Εθνικής Επιτροπής Οικονομικών Ερευνών των ΗΠΑ)

από το project-syndicate μετάφραση antinews

Οι θυσίες μας φουσκώνουν ένα τρύπιο λάστιχο

Πριν από ενάμιση χρόνο η ελληνική κρίση έφερνε στο φως τις μεγάλες αδυναμίες του ενιαίου νομίσματος. Για να αντιμετωπισθεί αυτό και, πάνω απ όλα, για να σωθεί δήθεν η Ελλάδα που εξακολουθεί να τρομοκρατεί με χρεοκοπία το παγκόσμιο χρηματοοικονομικό σύστημα, κινητοποιήθηκαν «η ελίτ της ελίτ» πολιτικών και οικονομολόγων και η Ευρωζώνη, δανείζοντας μας 110 δις ευρώ .

Και 18 μήνες αργότερα; Η Ελλάδα βρίσκεται σε κατάσταση πολύ χειρότερη από την εποχή του Μνημονίου Α΄… Πέρασε στο Μνημόνιο Β’, δανειζόμενη άλλα τόσα, αλλά τίποτα…Τα τελευταία 24ωρα ξαναφούντωσε η συζήτηση για το αν θα χρεοκοπήσουμε, αν θα προχωρήσουμε σε αναδιάρθρωση του χρέους με αλλαγή ή όχι της συμφωνίας της 21ης Ιουλίου, αν θα μας πετάξουν έξω από την ευρωζώνη…

Το χρέος μας, αντί να μειώνεται, εξακολουθεί να εκτοξεύεται στα ύψη και εμείς βουλιάζουμε χωρίς να φωνάζουμε!

Η χώρα βρίσκεται αντιμέτωπη με τρομερή ύφεση. Τα κοφτερά μυαλά που μας οδήγησαν εδώ (από το πιο λαμπρό αστέρι τη Μέρκελ, τον Γιούνκερ, την Λαγκάρντ και την παρέα τους) εκτός του ότι βαδίζουν και παραμιλούν, απαιτούν και επιπλέον θυσίες για ανάπτυξη και ανταγωνιστικότητα !!!
Ξέρουν τι λένε;

Άσχετα αν φταίξαμε ή όχι, αν τα φάγαμε μαζί ή χωριστά, αν χρεοκοπούμε μόνοι μας ή παρέα σήμερα, αύριο ή τον αιώνα τον άπαντα, όλες αυτές οι στιγμιαίες σαχλαμάρες απαιτήσεων, δηλώσεων και αναλύσεων από ντόπιους και εγχώριους πολιτικάντηδες (ένδειξη αδυναμίας χειρισμού της κατάστασης), μπορεί να εξακολουθούν να ρίχνουν στάχτη στα μάτια του κοσμάκη αλλά όχι σε εκείνα των άπληστων χρηματαγορών.

Έτσι, η καυτή ανάσα των κερδοσκόπων επιβάλει σε Ιρλανδούς, Ισπανούς, Πορτογάλους, Ιταλούς και, κυρίως, σε εμάς τους Έλληνες μια παρά φύση λιτότητα. Με την ανοχή και την ανεπάρκεια των πολιτικών μας οι τύχες μας τέθηκαν υπό κηδεμονία, χωρίς ουσιαστική διαπραγμάτευση.Καθημερινά καταστρέφονται ζωές που απροειδοποίητα εκτέθηκαν στην ζούγκλα του άκρατου φιλελευθερισμού.

Μέτρα –χιλιόμετρα χωρίς έλεος, στυγνή κατάργηση εργασιακών κεκτημένων, αφαίμαξη μισθών και συντάξεων, φοροεπιδρομές ακόμα και στις πέτρες, οδυνηρές απολύσεις, μια ματωμένη πλέον και όχι πληγωμένη κοινωνία έχει να επιλέξει ανάμεσα στον δρόμο της επαιτείας ή της ξενιτιάς. Μόνη διέξοδος φαντάζει για ορισμένους η αυτοκτονία…
Και να πεις ότι βελτιώνεται η κατάσταση… να πάει στα κομμάτια! Οι θυσίες μας φουσκώνουν ένα τρύπιο λάστιχο! Ρίχνονται σε ένα πηγάδι δίχως πάτο μαζί με τα χρήματα που δανειζόμαστε!

Στην άλλη όψη του νομίσματος οι πιστωτές μας. Εκτός από την ψυχραιμία τους χάνουν τώρα και την μπάλα. Ενώ μέχρι πριν από μερικούς μήνες εμφανίζονταν συναινετικοί και πρόθυμοι να μας στηρίξουν, τώρα μας ασκούν έντονη κριτική και πριν μας χορηγήσουν άλλη μια& θανάσιμη –την 6η- δόση, μας μοιράζουν σφαλιάρες για την ασυνέπεια και μας φέρνουν στο αμήν της αγωνίας.
Σαν να μην έφτανε αυτό έχεις και τον Σόιμπλε να σου λέει ότι η Ελλάδα θα βγει από την κρίση σε 10 χρόνια !

Κι αναρωτιέμαι, ποιος θα αντέξει; Θέλει και τα λέει ο Γερμανός ή του ξεφεύγουν;
Τα γεγονότα αποδεικνύουν ότι όλοι αυτοί που βρίσκονται τόσο καιρό πάνω από το προσκεφάλι μας επιθυμούν να σώσουν το ευρώ τους, δηλαδή τον ίδιο τους τον εαυτό, και όχι εμάς. Βλέπετε, μια άμεση και ανεξέλεγκτη χρεοκοπία της Ελλάδας θα είχε ανυπολόγιστες οικονομικές και κοινωνικές επιπτώσεις σε Γαλλία, Γερμανία, ενώ η κρίση θα χτυπούσε αμέσως την Ιταλία.

Η έκθεση μόνο στο Ιταλικό χρέος των δύο ευρωπαϊκών υπερδυνάμεων δεν είναι 84,3 δισ, όπως στη χώρα μας, ξεπερνά τα 500 δισ δολάρια παρακαλώ!
Γνωρίζω πως δεν είναι "πολιτικά ορθόν" να κινδυνολογούμε με το ενδεχόμενο της χρεοκοπίας της Ελλάδας, γιατί δεν συμφέρει κανέναν, όμως οι περισσότεροι οικονομικοί αναλυτές και όσοι ασχολούνται με τις χρηματαγορές διεθνώς δεν έχουν πλέον καμία αυταπάτη …

Ο Τιτανικός "Ευρώπη" προσέκρουσε στο παγόβουνο και η ορχήστρα «των χρεοκοπημένων» εξακολουθεί να παίζει! Για πόσο ακόμη;
γράφει η Μαρία Δεναξά

από το aixmi

Πώς μεθοδεύουν την χρεοκοπία

Το ψέμα έχει κοντά ποδάρια. Η ώρα της αλήθειας πλησιάζει επικίνδυνα και η κλυδωνιζόμενη κυβέρνηση παρακολουθεί αμήχανη τις διεθνείς εξελίξεις, ανήμπορη να αντιδράσει. Άλλωστε, η λέξη πατριωτισμός ήταν ανέκαθεν απαγορευμένη στο εκσυγχρονιστικό ή το νεοφιλελεύθερο λεξιλόγιο του ΠΑΣΟΚ.

Η επίσημη ελληνική χρεοκοπία αποφασίστηκε εσπευσμένα αμέσως μετά τη συμφωνία της 21ης Ιουλίου, καθώς, αντίθετα με τα προσδοκώμενα, οι αγορές αρνήθηκαν να συμμορφωθούν, οι ιδιώτες φάνηκαν απρόθυμοι να συμπράξουν σε μια αμφιβόλου αποτελέσματος αναδιάρθρωση και οι μικρές χώρες – πιστωτές ανέβηκαν στα κάγκελα απειλώντας θεούς και δαίμονες. Αντιλαμβανόμενοι οι Γερμανοί, ότι ένας ξαφνικός θάνατος της ελληνικής οικονομίας θα έθετε σε άμεσο κίνδυνο τα εθνικά τους συμφέροντα, έβγαλαν άρον – άρον από το συρτάρι το περιβόητο plan B.

Πώς θα χρεοκοπήσουμε...

Σύμφωνα με φρέσκες πληροφορίες, οι οποίες ώρα με την ώρα επιβεβαιώνονται από πρόσωπα και ΜΜΕ του εξωτερικού, η ελληνική ελεγχόμενη πτώχευση θα είναι σχετικά σύνθετη:

Καταρχήν θα διαγραφεί όλο το χρέος (σε ομόλογα). Στη συνέχεια ο EFSF θα διαθέσει κεφάλαια ίσα με το 50% των ομολόγων που θα έχουν διαγραφεί. Τα νέα ομόλογα που θα εκδοθούν, θα είναι εγγυημένα από τις χώρες της Ε.Ε. Έτσι κάθε κάτοχος ελληνικών ομολόγων, τράπεζες, ασφαλιστικά ταμεία κ.α., θα λάβει το 50% της αξίας των ομολόγων που κατέχει, αλλά σε πολύ ισχυρό ‘’χαρτί’’. Πιθανότατα αυτή η ανταλλαγή θα συνοδευτεί και με επιμήκυνση του χρόνου πληρωμής, ενώ το επιτόκιο βρίσκεται υπό διαπραγμάτευση (θα είναι όμως αρκετά χαμηλότερο από το σημερινό).

Μέχρι εδώ ήταν τα καλά νέα. Τα άσχημα νέα είναι ότι, όπως έχει καταγράψει η ιστορία, έπειτα από χρεοστάσια ακολουθούν με μαθηματική ακρίβεια δύο δυσμενείς καταστάσεις:

1. Το φαινόμενο bank run (δηλαδή η επικείμενη επίσκεψη των καταθετών στα γκισέ των τραπεζών, για τον προφανή λόγο και σε μαζικό επίπεδο)

2. Η συνεπακόλουθη κατάρρευση του εγχώριου τραπεζικού και ασφαλιστικού συστήματος

Αυτές οι δύο δυσάρεστες καταστάσεις, δεν θα ενδιέφεραν καθόλου τους κυνικούς Γερμανούς (“οι Γερμανοί είναι φίλοι μας” ), αν δεν ήταν στην κυριολεξία χεσμένοι, αναφορικά με την πορεία του κοινού μας νομίσματος. Έτσι έχουν να λάβουν υπόψη τους δύο δυσμενείς καταστάσεις για τους ίδιους:

1. Τυχόν κατάρρευση μεγάλων ελληνικών τραπεζών, που υποτίθεται ότι ελέγχονται από την ΕΚΤ και λογοδοτούν σε αυτή, θα μπορούσε να επιφέρει ένα πανευρωπαϊκό bank run (και εδώ δε μιλάμε για μικροκαταθέτες, αλλά για Funds, ταμεία και κρατικές αποταμιεύσεις)

2. Τυχόν έξοδος της Ελλάδας από τη ζώνη του Ευρώ, θα άνοιγε την όρεξη σε Ισπανία και Ιταλία και το όνειρο μιας ενιαίας Ευρώπης υπό Γερμανική εποπτεία, θα πήγαινε περίπατο και θα καθιστούσε τη Γερμανία ακόμα ένα ασήμαντοι πιόνι στη διεθνή σκακιέρα

Για να μπορέσουν οι Γερμανοί φίλοι μας να αντεπεξέλθουν αυτές τις διελκυστίνδες, αποφάσισαν να κρατήσουν την Ελλάδα εντός του Ευρώ και να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα της επανακεφαλαιοποίησης των ελληνικών τραπεζών με φρέσκα κεφάλαια από την ΕΚΤ, εγγυώμενοι ταυτόχρονα και τις καταθέσεις (τα κεφάλαια αυτά υπολογίζονται σε 20 δις). Η διαδικασία αυτή συμπεριλαμβάνει πωλήσεις βαλκανικών θυγατρικών, συγχωνεύσεις, μερικές κρατικοποιήσεις και εξυγίανση ενεργητικού.



Σύμφωνα με το Γερμανικό σχέδιο, η περικοπή του χρέους θα επιτρέψει τη δραστική μείωση του ελλείμματος έτσι ώστε μέσα στα επόμενα χρόνια με βάση μια εξοντωτική δημοσιονομική πολιτική (που θα εποπτεύεται από Γερμανούς αξιωματούχους), να καταστεί το –μειωμένο- χρέος εξυπηρετήσιμο, από τα έσοδα του προϋπολογισμού ή έστω με μικρές ενέσεις ρευστότητας από εκδόσεις εντόκων γραμματίων ή διμερή δάνεια.

Η συμφωνία αυτή, η οποία βρίσκεται ήδη σε διαπραγμάτευση με την ελληνική κυβέρνηση (όλοι γνωρίζουμε πόσο σκληρά διαπραγματεύεται η κυβέρνησή μας), προαπαιτεί την πλήρη εκχώρηση της άσκησης δημοσιονομικής πολιτικής στη Γερμανία, με τρόπο που να καλύπτει τη διαφαινόμενη συνταγματική εκτροπή. Για τις επιπτώσεις που θα δημιουργήσει στο μέσο ελληνικό νοικοκυριό, πήρατε ήδη μια πρόγευση από τα πρόσφατα μέτρα που ανακοινώθηκαν.

Το μόνο παρήγορο (αν και όχι απόλυτα σίγουρο) είναι ότι μια τέτοιας σοβαρότητας συμφωνία απαιτεί, είτε αυξημένη πλειοψηφία, είτε προκήρυξη εκλογών.
γράφει ο Κακοφωνίξ

από το antinews

Συμπεράσματα για το ελληνικό πρόβλημα

Αναζητώντας μια εξήγηση με αντικειμενικά κριτήρια χωρίς προκαταλήψεις και δογματικές αγκυλώσεις.

Πολλοί σοβαροί άνθρωποι έχουν πέσει στην μελέτη και στις αναλύσεις, προκειμένου να κατανοήσουν σε βάθος το ελληνικό πρόβλημα ή αλλιώς, το πρόβλημα που αρχίζει και διογκώνεται με αφετηρία την Ελλάδα. Η εύκολη αρχική διάγνωση της υποτιθέμενης ελληνικής αφερεγγυότητας και της διαφθοράς αρχίζει να αποδεικνύεται κάπως βιαστική και ίσως ακόμη και επιπόλαιη, διότι αντίστοιχες συνθήκες επικρατούν και σε άλλες χώρες. Η υπόθεση της Ελλάδας και οι αλυσιδωτές αρνητικές εξελίξεις εντός της Ευρωζώνης αλλά και διεθνώς, έχουν αναγκάσει διακεκριμένες προσωπικότητες να πάρουν θέση. Ποιο είναι το τελικό συμπέρασμα το οποίο αντικειμενικά εξάγεται;

Ας δούμε πρώτα επιγραμματικά τι γράφει ο διεθνής τύπος:

Financial Times: «Ελληνική διάσωση: Μια προσπάθεια σε κίνδυνο».

Wall Street Journal: «Οι προσπάθειες της Ελλάδας να καθησυχάσει αποτυγχάνουν»

Los AngelesTimes: «Η Ευρώπη φοβάται ότι η Ελλάδα οδηγείται σταθερά στη χρεοκοπία»

Reuters: «Η φορολόγηση ελληνικών ακινήτων είναι επίδεσμος και όχι μακροπρόθεσμη θεραπεία»

Bild: «Συζήτηση για την ελληνική χρεοκοπία . Η καγκελάριος επέπληξε τον Ρέτσλερ: Ο καθένας πρέπει να ζυγίζει τα λόγια του»

Spiegel on line: «Ελληνική κρίση: Κίνδυνος 350 δισ. ευρώ απειλεί να τινάξει την ευρωζώνη».

Irish Times: «Οι Ευρωπαίοι ηγέτες προσπαθούν να υποβαθμίσουν την απειλή της ελληνικής χρεοκοπίας».

Daily Mail: «Σε χάος οι αγορές καθώς η Ελλάδα παραπαίει κοντά στην άβυσσο».

Ακολουθούν κάποιες δηλώσεις προσωπικοτήτων:

Κ. Μίχαλος, πρόεδρος του ΕΒΕΑ: «Δυστυχώς η Ελλάδα ταλαιπωρείται από την ανεπάρκεια των πολιτικών που την κυβερνούν. Σύρεται με μια θηλιά στο λαιμό ένας ολόκληρος λαός και οδηγείται στα όρια της χρεοκοπίας… Ας καταλάβει επιτέλους η κυβέρνηση ότι απαιτείται η υιοθέτηση και προώθηση μιας διαφορετικής πολιτικής που θα στοχεύει στην ανάπτυξη σε περιόδους οικονομικής κρίσης η πολιτικές σκληρής λιτότητας οδηγούν σε ύφεση.»

Δ.Τσαμπούλας, καθηγητής του ΕΜΠ στον Τομέα Μεταφορών και Συγκοινωνιακής Υποδομής: «Τα μέτρα αυτά δεν οδηγούν πουθενά δεν έχουν αγγίξει, γυρίζουμε γύρω γύρω αλλά δεν έχουμε αγγίξει το πρόβλημα. Το πρόβλημα είναι ότι όσες θυσίες και να υποστούμε, εμείς οι έλληνες θα βρεθούμε στην ίδια κατάσταση…. Η έκκληση μου ως ακαδημαϊκό είναι ότι θα πρέπει όλες οι δυνάμεις της χώρας να συσπειρωθούν, μυαλά η Ελλάδα έχει αλλά δεν τα χρησιμοποιεί».

Στρος Καν, πρώην πρόεδρος του ΔΝΤ: «Πρέπει να γίνει σημαντικό “κούρεμα” στο χρέος της Ελλάδος, το οποίο δεν είναι πλέον βιώσιμο και δεν υπάρχει άλλη λύση».

Άξελ Βέμπερ, πρώην μέλος του ΔΣ της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και πρώην επικεφαλής της Κεντρικής Τράπεζας της Γερμανίας (Bundesbank): «30 χρόνια θα απαιτηθούν για να λυθεί το ελληνικό πρόβλημα χρέους…Η απάντηση της Ευρώπης στην ελληνική κρίση έχει μέχρι σήμερα εστιασθεί στις άμεσες ανάγκες χρηματοδότησης και δεν προσφέρει στη χώρα μια αξιόπιστη, μακροχρόνια λύση αντιμετώπισης του αυξανόμενου χρέους».

Μπαράκ Ομπάμα, Αμερικανός πρόεδρος: «Η Ελλάδα είναι προφανώς το μεγάλο άμεσο πρόβλημα. Οι Ευρωπαίοι κάνουν κάποια βήματα για να επιβραδύνουν την κρίση, αλλά όχι για να άρουν την κρίση. Το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι τι θα συμβεί με την Ισπανία και την Ιταλία εάν οι αγορές συνεχίσουν να ασκούν πιέσεις σε αυτές τις πολύ μεγάλες χώρες».

Με αυτά τα λίγα και ίσως με πολύ περισσότερα από αυτά που έχουν πέσει στην αντίληψη του καθενός που ασχολείται με τα δρώμενα, μπορεί κανείς να βγάλει το εξής συμπέρασμα:

Η Ελλάδα δεν είναι μια μοναδική περίπτωση από πλευράς διαφθοράς ή από πλευράς μη παραγωγικότητας. Εξάλλου και οι χώρες με πολύ υψηλό «λούστρο» -όπως η Ιρλανδία- ή φουτουριστικές περιοχές άγριας ανάπτυξης, όπως το Ντουμπάι, βρέθηκαν σε σημείο κατάρρευσης.

Υπό την έννοια άρα μιας συγκριτικής παρουσίασης, μπορούμε να στραφούμε στον εαυτό μας από κάθε άποψη. Δεν είμαστε μοναδικοί στην αυτοπροδοτικότητα, στην διαφθορά και στην αλληλοεξόντωση στο εσωτερικό μας. Δεν έχουμε ακριβώς ιδιαίτερα …προνόμια. Αυτό που μας φέρνει στην επιφάνεια μέσα από την κρίση, είναι ότι δεν έχουμε εφεδρείες για να μπορέσουμε να σηκώσουμε την πίεση αυτών των δύσκολων καιρών. Σε αυτήν την εποχή που είναι πια ανταγωνιστικές οι αγορές των κρατικών ομολόγων, που ακριβαίνει το χρήμα, που μεγαλώνουν τα επιτόκια, σε μας εύλογα εμφανίστηκαν πιο έντονα τα προβλήματά μας.

Θα ήταν βέβαια λάθος να υπερβάλλουμε στην αυτοκριτική μας καθώς και το να χάσουμε την αυτοκριτική μας και να προβάλουμε «εικόνες εχθρού» την ώρα που μερικά πράγματα έχουν μια φυσιολογική εξήγηση έστω και αν μια φυσιολογική εξήγηση αποκαλύπτει μια παραπλάνηση ενός λαού ή άλλων παραγόντων.

Σίγουρα ένα μεγάλο μέρος του προβλήματος δημιουργείται από την ίδια την διεθνή οικονομική κερδοσκοπική διαφθορά και το αντίστοιχο των στρατηγικών της, όπου βέβαια για μερικούς η Ελλάδα είναι απλώς ένα επεισόδιο σε ένα ευρύτερο πόλεμο συμφερόντων.

Από την άλλη, θα πρέπει να είμαστε αντικειμενικά ενήμεροι για την απόλυτη ανεπάρκεια του πολιτικού προσωπικού της χώρας. Όταν ο Υπουργός μας των Οικονομικών, ο οποίος είναι ταυτόχρονα καθηγητής συνταγματικού δικαίου, που υποδεικνύει λογικά μια συγκροτημένη προσωπικότητα, τολμά να δηλώσει ενώπιον της Βουλής πως «αν δεν υπήρχε η τρόικα θα είχαμε και πάλι εξοκείλει δημοσιονομικά», αυτό φανερώνει ΑΚΥΒΕΡΝΗΣΙΑ.

Όσο και να ακούγεται αυτό ακραίο, εντούτοις όλα δείχνουν πως αυτή είναι η θλιβερή πραγματικότητα: Η ΧΩΡΑ ΑΥΤΗ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ που να διαχειρίζεται τα πράγματα με γνώμονα τα συμφέροντα του ελληνικού λαού. Τα όσα είδαμε να συμβαίνουν τα τελευταία τουλάχιστον δύο χρόνια, έχουν αποκαλύψει, πως οι άνθρωποι που αποτελούν την κυβέρνηση δεν είναι παρά απλοί μάνατζερ, που διαχειρίζονται ξένα χαρτοφυλάκια.

Αυτό δεν είναι ένα συνομοσιωλογικό σενάριο, είναι μάλλον το γενικό συμπέρασμα που εξάγεται μέσα από όλα αυτά που έχουν στο μεταξύ αποκαλυφτεί.

Πως είναι όμως δυνατόν να συνεχίζει να βρίσκεται το πηδάλιο της χώρας σε τέτοια χέρια; Θα ρωτήσει κάποιος εύλογα.

Η απάντηση είναι αρκετά δυσάρεστη: Αυτό συμβαίνει διότι δεν φαίνεται στον ορίζοντα κάποια εναλλακτική λύση!

Τελικό συμπέρασμα: Η χώρα είναι παραδομένη στη διαχείριση ξένων συμφερόντων και αποτελεί πεδίο ξέφρενων ανταγωνισμών. Το μόνο που μας συγκρατεί ακόμα από την απόλυτη κατάρρευση είναι τα προσδοκώμενα οφέλη γι αυτά τα συγκρουόμενα συμφέροντα!

από το Alkimos archive

Απ’ έξω κούκλα, από μέσα… πανούκλα!

Τα μέτρα επί των οποίων επιμένει η τρόικα στις τηλε-επαφές της με τον υπουργό των Οικονομικών Ευάγγελο Βενιζέλο, συνιστούν ουσιαστικά προετοιμασία του εδάφους για κήρυξη της χώρας σε καθεστώς χρεοκοπίας εντός του ευρώ, ενός είδους «εσωτερικής χρεοκοπίας» δηλαδή, στη διάρκεια της οποίας τα δάνεια θα καλύπτουν μόνο τις λήξεις των ομολόγων, ενώ εντός συνόρων η χώρα θα ζει μόνο με αυτά που καταφέρνει να εισπράξει ως έσοδα.

Δεν είναι τυχαίο ότι με χθεσινή ανακοίνωσή του για την κρίση χρέους της Ευρώπης, οι διεθνής οίκος αξιολόγησης Fitch, προβλέπει μεν χρεοκοπία της Ελλάδας, αλλά όχι και... αποχώρησή της από την ζώνη του ευρώ.

Πρόκειται για ένα ιδιότυπο καθεστώς, που όλα δείχνουν ότι τίθεται σε εφαρμογή, με όλες τις δραματικές συνέπειες για τη χώρα, καθώς οι συνεχείς μειώσεις μισθών και συντάξεων θα εξανεμίσουν εντελώς την αγοραστική δύναμη των Ελλήνων, ενώ την ίδια ώρα η χώρα θα χρησιμοποιεί όλα της τα χρήματα για την επιβίωση των πολιτών της και δεν θα μένει ευρώ για επενδύσεις και ανάπτυξη.

Στο διάστημα αυτό, η Ελλάδα θα βρίσκεται σε διεθνή απομόνωση, θα συνεχίσει να μην δανείζεται, ενώ το ίδιο θα ισχύσει και για τις τράπεζές της, που έτσι θα συνεχίσουν να μην λαμβάνουν μέρος στην δανειοδότηση της ανάπτυξης.

«Η διαδικασία της συντεταγμένης χρεοκοπίας της Ελλάδας έχει ήδη ξεκινήσει», είπε και ο γερμανικής υπηκοότητας καθηγητής Οικονομίας του πανεπιστημίου της Οξφόρδης Κλέμενς Φουστ, μιλώντας στην Deutsche Welle.

«Βασίζω την άποψη μου στο γεγονός, ότι η Ελλάδα σε συνεργασία με τις κυβερνήσεις της Ευρωζώνης έχει ήδη διαπραγματευτεί την μερική αναδιάρθρωση του χρέους της, όπως π.χ. την επιμήκυνση της διάρκειας αποπληρωμής των δανείων. Αυτό είναι χαρακτηριστικό δείγμα μιας διαδικασίας πτώχευσης, όπως επίσης η μείωση των τόκων και η αναδιαπραγμάτευση των δανειακών όρων».

Ο Φουστ, σύμβουλος του Γερμανού υπουργού των Οικονομικών Σόιμπλε, ξεκαθάρισε πως η περικοπή του ελληνικού χρέους θα πρέπει να είναι της τάξεως του 50% με 60%, καθώς «μόνο σε αυτήν την περίπτωση θα είχε η χώρα μια προοπτική, αλλά και τότε η Ελλάδα θα χρειαστεί μια δεκαετία για να ευημερήσει».

Μια δεκαετία για να σταθούμε στα πόδια μας βλέπει και ο πρόεδρος του Οικονομικού Επιμελητηρίου Αυστρίας Κρίστοφ Λάιτλ, που, όπως είπε, οι χώρες της Ευρωζώνης θα πρέπει να προσαρμοστούν σε μια μακροπρόθεσμη μεταφορά κεφαλαίων στην Ελλάδα, καθώς η χώρα χρειάζεται μια δεκαετία προκειμένου να ανακάμψει η οικονομία της.

Ο Λάιτλ επιμένει πως κάθε άλλη λύση θα είναι εξαιρετικά ακριβή και επώδυνη για την ευρωζώνη, ενώ κατηγόρησε τους Ευρωπαίους ηγέτες πως «παίζουν με τη φωτιά».

Και έδωσε ιδιαίτερη έμφαση στο γεγονός πως μια στάση πληρωμών της Ελλάδας θα είχε ως άμεση συνέπεια απώλειες 5 δις ευρώ για τις αυστριακές τράπεζες και τις ασφαλιστικές εταιρίες που έχουν στην κατοχή τους ελληνικούς τίτλους.

Παράλληλα, όπως είπε, η πτώση των εξαγωγών θα προκαλούσε ζημίες 40 δις ευρώ στην αυστριακή οικονομία και πολλά εξαρτώνται από το αν η Ελλάδα θα παραμείνει στην Ευρωζώνη ή θα επιστρέψει στη δραχμή, καθώς από μια ελληνική χρεοκοπία θα πλήττονταν και οι αυστριακές τράπεζες που δραστηριοποιούνται στα Βαλκάνια.

Αυτά είναι τα θέματα. Διαφορετικά, ουδείς θα ασχολείτο με αφορισμούς όπως ο χθεσινός του κ. Βενιζέλου, σύμφωνα με τον οποίο «η συμμετοχή της Ελλάδας στην Ευρωζώνη και στο ευρώ είναι μία αμετάκλητη και θεμελιώδης εθνική επιλογή την οποία ο ελληνικός λαός προστατεύει με τις θυσίες του γιατί γνωρίζει πόσο πολύτιμη είναι».

Η χθεσινή (αναθεωρημένη) πρόβλεψη του ΔΝΤ για ανώτατο επίπεδο χρέους της Ελλάδας στο 189% του ΑΕΠ το 2012, σε συνδυασμό με την εμμονή της τρόικας για μέτρα που, όπως λέγεται ότι είπε ο κ. Βενιζέλος «υπερβαίνουν την εντολή μας», κρατούν την Ελλάδα σε μια ισορροπία τρόμου, πάνω σε ένα σχοινί χωρίς δίχτυ.

Οι εικόνες από την χθεσινή διαδήλωση, με δημοσίους υπαλλήλους να καίνε τα ειδοποιητήρια της εφορίας, στέλνουν το μήνυμα πως έχουν ήδη δημιουργηθεί συνθήκες αδυναμίας καταβολής των φόρων.

γράφει η Σοφία Βούλτεψη

από το Ελεύθερη Ζώνη

Διαγραφή του χρέους και επιστροφή σε εθνικό νόμισμα...

Η ιδέα που είχε ο κ. Στρος Καν και δεν πρόλαβε να την καλλιεργήσει, για την οριστική διαγραφή του ελληνικού χρέους, δεν είναι τελικά για πέταμα. Μέχρι τώρα, από αυτό εδώ το blog, υποστηρίξαμε με θέρμη την λύση για μια αναδιάρθρωση του χρέους με «κούρεμα» τουλάχιστον κατά 50% και ταυτόχρονη παραμονή στο ΕΥΡΩ.

Ήδη, ακόμα και αυτή τη στιγμή που μιλάμε η λύση αυτή δεν είναι πλέον αποδοτική. Ο μικρός παραγωγικός ιστός της οικονομίας μας, καταρρέει. Η ανεργία αυξάνει δραματικά και στην ανεργία του ιδιωτικού τομέα θα προστεθεί σε λίγο και... η ανεργία από τον Δημόσιο τομέα. Η μεσαία νευραλγική κοινωνική τάξη αποσυντίθεται. Οι ατομικές περιουσίες είναι πλέον επισφαλείς και όσο περνά ο καιρός θα γίνονται όλο και πιο πολύ αντικείμενο απάνθρωπων και ανάλγητων φορολογικών επιθέσεων από την κάθε κυβέρνηση, μέχρι να μας τις αποσπάσει πλήρως.

Έτσι, όπως πάνε τα πράγματα σήμερα, δεν μπορούν να συνεχίσουν, ούτε οδηγούν πουθενά. Στο κάτω κάτω, δεν μπορούμε να θυσιάσουμε δυο – τρεις γενιές, μέχρι να καταφέρουμε να φέρουμε βόλτα το τεράστιο δημόσιο χρέος. Αυτό είναι αδύνατο και μόνο να το σκεφτεί κανείς. Επιπλέον, αλλά μίγματα οικονομικών πολιτικών κ.λ.π., σαν αυτό που προτείνει η Νέα Δημοκρατία, δεν μπορούν να αποδώσουν, αφού, έτσι όπως είναι διαρθρωμένο το κρατικοδίαιτο πολιτικοοικονομικό καθεστώς στη χώρα μας, οποιαδήποτε προσπάθειά μας και οι κόποι μας θα συλλέγονται από τις κρησάρες των διαπλεκόμενων αφεντικών του τόπου. Μέσα σ' αυτές τις συνθήκες, επανεκκίνηση της οικονομίας δεν μπορεί να γίνει, ακόμα και με μείωση του χρέους κατά 50%, πολλώ δε μάλλον, αφού δεν θα μπορούμε να δανειστούμε και θα είμαστε πάντα εξαρτώμενοι από υφεσιακά προγράμματα λιτότητας και από τις δόσεις της τρόικα.

Μια αναδιάρθρωση του χρέους με "κούρεμα" κατά 50% εξάλλου, θα ενεργοποιήσει τα CDS και θα πυροδοτήσει μια αλυσιδωτή αντίδραση οικονομικών προβλημάτων σε διάφορες χώρες. Υπάρχει βέβαια και η ξαφνική και ασύντακτη χρεοκοπία (με τα ίδια και χειρότερα αποτελέσματα για τις υπόλοιπες χώρες), αλλά εκεί τα πράγματα στην αρχή και για αρκετό διάστημα θα είναι και για μας πολύ πιο οδυνηρά. Πάντως, σε κάθε περίπτωση, είναι προτιμότερη μια πλήρη και ξαφνική χρεοκοπία, από μια συνεχιζόμενη (στο άγνωστο μέλλον) κατάσταση σαν την σημερινή.

Είναι καιρός λοιπόν, να αρχίσουμε να βλέπουμε και μια άλλη λύση, ακόμα πιο προχωρημένη και από αυτή που συστήνει ο κ. Στρος Καν.

Να αρχίσουμε κατ' αρχήν να συζητάμε με τους εταίρους μας στην ΕΕ, την περίπτωση να αναλάβουν εκείνοι (όπως αρχικά προτείνει ο Στρος Καν) το κόστος μιας πλήρους διαγραφής του ελληνικού χρέους. Δηλαδή εξ ολοκλήρου ανάληψης από τους ίδιους τους Ευρωπαίους εταίρους της εξόφλησης του ελληνικού χρέους. Εξάλλου, έτσι όπως πηγαίνουν τα πράγματα τώρα, η Ευρωζώνη κινδυνεύει και μαζί της κινδυνεύουν τράπεζες και κράτη. Το αντάλλαγμα αυτής της βοήθειας θα είναι αφενός η εκούσια έξοδος από την Ευρωζώνη και η δημιουργία Εθνικού Νομίσματος και αφετέρου η σωτηρία των υπόλοιπων ευρωπαϊκών οικονομιών. Είναι φυσικά βέβαιο πως θα ζητηθούν και άλλα ανταλλάγματα, αλλά εδώ χρειάζεται ορθή διαπραγμάτευση με οξυδέρκεια και χωρίς δουλείες, ούτε πανικόβλητες απερισκεψίες σαν αυτή με την Φινλανδία. Με τον τρόπο αυτό:

1) Η Ελλάδα διασώζεται οριστικά και μάλιστα θα μπορεί από την επόμενη κιόλας μέρα να δανείζεται, αφού θα έχει μηδενικό χρέος.,

2) Τα CDS δεν θα ενεργοποιηθούν, αφού δεν πτωχεύει η χώρα, αλλά αναλαμβάνεται το χρέος της από άλλα κράτη και

3) Η Ευρωζώνη διασώζεται.

Χρειάζεται όμως πολιτική βούληση από τα κράτη της Ευρωζώνης, για την αγορά επί της ουσίας του ελληνικού χρέους, αλλά αυτό μπορεί να τελικά προτιμηθεί από τον κίνδυνο κατάρρευσης των ευρωπαϊκών οικονομιών.

Η λύση αυτή, θα πρέπει όμως να συνοδευτεί ταυτόχρονα και από κάποιες εσωτερικές δικές μας ενέργειες και αλλαγές, διαφορετικά θα είναι δώρον άδωρον, καθόσον από την επομένη θα αρχίσουν να τρέχουν και πάλι τα δημόσια ελλείμματα και να δημιουργείται και πάλι χρέος.

Ειδικότερα:
1) Θα πρέπει να καταρρεύσει πλήρως το σάπιο και διεφθαρμένο κρατικοδίαιτο πολιτικοοικονομικό καθεστώς, μέσα από την πλήρη αλλαγή του πολιτικού συστήματος, προς την κατεύθυνση της πραγματικής δημοκρατίας και της συμμετοχής του λαού στη λήψη των αποφάσεων, ώστε να ελευθερωθούν οι στρόφιγγες του δημόσιου χρήματος από τα χέρια της κρατικοδίαιτης διαπλοκής και να ανοίξει η πραγματική οικονομία στην κοινωνία.

2) Κρατικοποίηση όλων των ελληνικών τραπεζών αρχικά, αφού εξ αιτίας της διαγραφής του χρέους οι ελληνικές τράπεζες θα καταρρεύσουν.

3) Άμεσες διαρθρωτικές αλλαγές για να αναπτυχθεί νέα σύγχρονη παραγωγική μηχανή στη χώρα και

4) Συνταγματική πρόβλεψη για ισοσκελισμένους ετήσιους προϋπολογισμούς και μηδενικό δημοσιονομικό έλλειμμα, κάτι που σήμερα είναι αδύνατον να γίνει ακόμα και αν προβλεφθεί.

Μπορεί όλα τα πιο πάνω να είναι ένα καλό όνειρο, αλλά είναι μια λύση που θα πρέπει να αρχίσουμε να την δουλεύουμε μέσα στην ΕΕ.

από το προεδρική δημοκρατία

“Αισίως” όμως, το ελληνικό δράμα πλησιάζει στο τέλος του

“Στις 21 Ιουλίου είχαμε συνάντηση κορυφής που πήγε καλά. Σήμερα, δύο μήνες μετά, και τίποτα ακόμα δεν είναι σε ισχύ. Η Ελλάδα δεν έκανε αυτά που έπρεπε, οι Ευρωπαίοι δεν ήλεγξαν επαρκώς, οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις δεν λειτούργησαν αρκετά γρήγορα για να δώσουν λύση”.

Τα παραπάνω δήλωσε χθες ο πρώην επικεφαλής του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου ΔΝΤ, Ντομινίκ Στρος Καν, ο οποίος στην πρώτη τηλεοπτική του συνέντευξη τάχθηκε υπέρ της διαγραφής του ελληνικού χρέους, ενώ κατηγόρησε τους Ευρωπαίους ότι δεν έχουν εκτιμήσει το εύρος της κρίσης που πλήττει ολόκληρη την Ευρωζώνη.

Στο ερώτημα εάν μπορούμε να αντιδράσουμε σήμερα και...
εάν το σχέδιο για την Ελλάδα μπορεί να θεωρηθεί επαρκές, ο Ντομινίκ Στρος Καν απάντησε:

«Μπορούμε να αντιδράσουμε. Σε ότι δε αφορά στην Ελλάδα, βλέπουμε ότι το χρέος είναι τεράστιο και θα πρέπει οπωσδήποτε και με κάθε τίμημα να το μειώσουμε. Με κάθε τίμημα εκτός από το τίμημα της στασιμότητας και της ύφεσης», τόνισε, αναγνωρίζοντας ότι ο δρόμος είναι πολύ δύσκολος και οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις «δυσκολεύονται να ακολουθήσουν γιατί δεν θέλουν να δουν το μέγεθος του προβλήματος».

Στην παρατήρηση της δημοσιογράφου εάν αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να διαγραφεί το ελληνικό χρέος, ο κ. Στρος Καν αναγνώρισε ότι «αυτή είναι κατά κάποιο τρόπο η ιδέα».

από το dailynews24

Κανένας από το πολιτικό σκηνικό δεν τολμάει να πει την αλήθεια και να αναλάβει τις ευθύνες του.

Κανείς δεν τολμάει να περιγράψει την πραγματικότητα των 40 δισ. εισαγωγών και 16 δισ. εξαγωγών, ούτε των 75-80 δισ. κρατικών δαπανών και των 45-50 δισ. κρατικών εσόδων...

Στην επίλυση των διαφορών που κρύβουν οι παραπάνω αριθμοί βρίσκεται η έξοδος της χώρας από τη χρεοκοπία.

Η αριθμητική της στάσης πληρωμών...

Αισίως όμως, το ελληνικό δράμα πλησιάζει στο τέλος του. Μέχρι τέλος του χρόνου, το ελληνικό δημόσιο χρειάζεται 25,5 δισ. ευρώ για μισθούς, συντάξεις και λειτουργικά έξοδα. Περί τα 4 δισ. ευρώ για τόκους και 8,5 δισ. για ομόλογα που λήγουν...

Ήτοι, σύνολο 38 δισ. ευρώ.

Από την άλλη περιμένει να εισπράξει 23 δισ. ευρώ από φόρους και όλες τις έκτακτες εισφορές που έχει επιβάλει και 5 δισ. ευρώ από αποκρατικοποιήσεις.

Σύνολο δηλ. 28 δισ. ευρώ. Οπότε λείπουν περίπου 10 δισ. ευρώ τουλάχιστον, καθώς μοιάζει αρκετά δύσκολο να πιάσει τους στόχους των εισπράξεων.

Η έκτη δόση των 8 δισ. ευρώ βρίσκεται ακόμη στον αέρα, πόσο μάλλον η έβδομη. Βλέποντας την αποφασιστικότητα της Ευρώπης, όπως έχουμε ξαναγράψει, πιο πιθανό είναι να πληρώσουν μόνο τα ομόλογα που λήγουν για να αποφύγουν ανεξέλεγκτη χρεοκοπία και domino effect.

Μοιραία αυξάνονται οι πιθανότητες μιας ελεγχόμενης και μερικής στάσης πληρωμών προς μισθούς και συντάξεις. Το ενιαίο μισθολόγιο και οι εφεδρείες έχουν καθυστερήσει εγκληματικά προκειμένου με την εφαρμογή τους τώρα να θέσουν την κατάσταση υπό έλεγχο.

Αν μάλιστα υπάρξει και αδυναμία πολλών νοικοκυριών να πληρώσουν τους φόρους και τις έκτακτες εισφορές, καθώς εδώ και δυο χρόνια ήδη το κάνουν αποσύροντας καταθέσεις και με τραπεζικά δάνεια, τι θα συμβεί;
από το capital

Ο πρόεδρος της Ελληνικής Στατιστικής Υπηρεσίας (που σύμφωνα με καταγγελίες φούσκωσε το έλλειμμα) ήταν στέλεχος στο ΔΝΤ!!!

Προμελετημένο έγκλημα η είσοδος της χώρας στο ΔΝΤ!!!

Αυτό τα λέει όλα. Ή μπορεί και να μην λέει τίποτα; Η μία πλευρά ισχυρίζεται ότι μπήκε σε αυτή τη θέση και του δόθηκαν υπερεξουσίες. Μάλιστα λέει (διαβάστε εδώ) η κ. Γεωργαντά ότι όταν τον τοποθέτησε σε αυτή τη θέση ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου διέταξε όλα τα υπόλοιπα μέλη της υπηρεσίας να σταματήσουν να μιλούν και να υπακούουν τυφλά σε όσα διατάζει.

Ο κ. Γεωργίου (διαβάστε εδώ για να καταλάβετε περί τίνος πρόκειται) μάλιστα είχε κατηγορήσει τον... τότε αντιπρόεδρο της υπηρεσίας Νικόλαο Λογοθέτη ότι του υπέκλεπτε τα e mail (η υπόθεση εκρεμοδικεί). Η άλλη πλευρά διαρρέει ότι τοποθετήθηκε σε αυτή τη θέση για να ελέγχει τα Ελληνικά στατιστικά που ήταν εντελώς αναξιόπιστα και μαγειρεμένα.

Πάντως όταν τοποθετήθηκε ο κ. Ανδρέας Γεωργίου στη νέα του θέση είχε περάσει στα ψιλά η είδηση ότι ήταν στέλεχος του ΔΝΤ.
Σας είπαμε από την αρχή ότι αυτή η ιστορία έχει πολύ ζουμί.

Τα συμπεράσματα δικά σας.

από το planet-greece

Κάντε κλικ στη φωτό για μεγέθυνση και διαβάστε το κείμενο

Τα greek statistics ξαναβρωμάνε

“Το έλλειμμα της χώρας για το 2009 σκοπίμως παρουσιάστηκε στο 15,4% από τη Eurostat. Έπρεπε να φανεί μεγαλύτερο από αυτό της Ιρλανδίας, που ήταν 14%, ώστε να παρθούν δυσβάσταχτα μέτρα κατά της Ελλάδας”, αποκαλύπτει η καθηγήτρια του Πανεπιστημίου Μακεδονίας και μέλος της επιτροπής της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής, Ζωή Γεωργαντά.

Άλλα πέντε μέλη της επταμελούς επιτροπής παύονται από τα καθήκοντά τους όπως ανακοίνωσε χθες από τη Βουλή ο Ευάγγελος Βενιζέλος, και παραμένει μόνο ο πρόεδρος (!), λόγω «προβλημάτων σε προσωπικό και διοικητικό επίπεδο».

Αυτά τα προβλήματα, όμως, όπως αποκαλύπτει σήμερα, ξεκινούσαν από την «απομονωτική, αντιδημοκρατική, εξουσιαστική» λειτουργία του προέδρου της Ανδρέα Γεωργίου, όπως έχει καταγγείλει και... ο σύλλογος των εργαζομένων στην ΕΛΣΤΑΤ και έφταναν μέχρι το συστηματικό αποκλεισμό των μελών της από το να εκφράζουν άποψη σε σοβαρά ζητήματα, όπως η επιστημονική ορθότητα των στατιστικών μεθοδολογιών που ακολουθούνταν, ο κανονισμός λειτουργίας της Αρχής, ο κανονισμός των υποχρεώσεων που είχαν προς την Αρχή άλλες υπηρεσίες του Δημοσίου και άλλα.

Το συμπέρασμα της κ. Γεωργαντά αμφισβητεί άλλο μέλος της επιτροπής, λέγοντας ότι επιστημονικά μπορεί να αποδειχτεί ότι οι «φορείς του Δημοσίου, που δεν χρηματοδοτούνται από το Δημόσιο και εισήλθαν στη συγκεκριμένη λίστα, δεν μπορούν να επηρεάσουν σε τέτοιο βαθμό την τελική διαμόρφωση του ελλείμματος». Σε κάθε περίπτωση, πάντως, θεωρείται επιβεβλημένη η σε υψηλό επίπεδο πολιτική αλλά και δικαστική παρέμβαση αναφορικά με την καταγγελία, καθώς αφορά το σημαντικότερο πολιτικο-οικονομικό ζήτημα των τελευταίων δεκαετιών με την Ελλάδα στο επίκεντρο της μεγαλύτερης κρίσης και την κοινωνία στην απόλυτη οικονομική αφαίμαξη.

Η καθηγήτρια Ζωή Γεωργαντά, που μίλησε χθες στην «Ε», είναι κατηγορηματική στην άποψή της: «Το έλλειμμα του '09 είχε τεχνηέντως διογκωθεί για να φανεί ότι η χώρα είχε το μεγαλύτερο σε ολόκληρη την Ευρώπη, ακόμα και από αυτό της Ιρλανδίας που ήταν 14%, με σκοπό να δικαιολογηθούν όλα αυτά τα βαριά μέτρα κατά της χώρας. Κι εμείς παρουσιάσαμε στη Eurostat 15,4%».

Με ποιον τρόπο έγινε αυτό;

«Το έλλειμμα έγινε τόσο μεγάλο λόγω του γεγονότος ότι μπήκαν όχι με φυσιολογικό τρόπο στη "γενική κυβέρνηση" (σ.σ. στενός δημόσιος τομέας και πλευρές του ευρύτερου) ένας αριθμός ΔΕΚΟ, αυτοί οι 151 φορείς, αυτούς όπου τώρα εξελίσσεται η εφεδρεία. Αυτοί οι φορείς δεν μελετήθηκαν στατιστικά όπως έπρεπε, και μάλιστα σύμφωνα με όσα ορίζει η ίδια η Eurostat. Γι' αυτή τη διαδικασία τα κριτήρια είναι πολλά και πολύπλοκα, χρειάζεται μακροχρόνια μελέτη για να υπαχθούν. Εμείς επιμέναμε αυτές οι ενστάσεις μας να καταγραφούν ακόμα και στα πρακτικά. Ο πρόεδρος της Αρχής μάς απάντησε ότι "στα πρακτικά θα μπει ό,τι θέλω εγώ", επί λέξει».

Η ίδια η κ. Γεωργαντά ακόμα και με έγγραφο που είχε αποστείλει από τον περασμένο Απρίλιο στον Κάρολο Παπούλια, στον Γιώργο Παπανδρέου και στον πρώην πρόεδρο της Βουλής Απ. Κακλαμάνη, ενημέρωνε την πολιτική ηγεσία για τα προβλήματα δυσλειτουργίας της Αρχής. Σύμφωνα με αυτό, η Αρχή δεν είχε συνεδριάσει για επτά μήνες ενώ σύμφωνα με τον ιδρυτικό της νόμο (382/2010) έπρεπε να συνεδριάζει μία φορά το μήνα. Γίνεται αναφορά στο γεγονός ότι η Αρχή είχε μετατραπεί σε «Αρχή ενός ανδρός», στην «ανεξήγητη αδρανοποίησή της» και στο ότι οι εμπειρογνώμονες, ειδικοί επιστήμονες και μέλη της, αγνοούνταν συστηματικά από τον πρόεδρό της. Σ' αυτή την επιστολή ουδέποτε έλαβε κάποια απάντηση.

Ο πρόεδρος της Αρχής Ανδρέας Γεωργίου, προσωπικός φίλος και επιλογή του Γ. Παπακωνσταντίνου, ήταν γνωστό σε όλους ότι δεν είχε καλές σχέσεις με τα μέλη της επιτροπής, από την ίδρυση κιόλας της Αρχής, τον περασμένο Δεκέμβριο.

Σύμφωνα με πληροφορίες, εξελισσόταν μια μυστηριώδης επιχείρηση εξαναγκασμού σε παραίτηση κάποιων μελών της. Ήδη, για ένα μέλος της είχε γίνει καταγγελία για παράνομη είσοδο σε υπολογιστικά συστήματα της Αρχής με αποτέλεσμα να δεχτεί αιφνιδιαστική επίσκεψη της Ασφάλειας η οποία κατάσχεσε από το σπίτι του τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές, τόσο του ίδιου όσο και της οικογένειάς του.

«Υπήρχαν απειλές και συνεχείς πιέσεις, κάτι που δεν κατάλαβα ποτέ τι είδους αιτίες είχε», θα πει άλλο μέλος της επιτροπής. «Εκεί που αποδίδω όλη αυτή την ιστορία είναι στη λαθεμένη επιλογή του προσώπου», θα πει.

Η ίδια η Ζωή Γεωργαντά, αναφορικά με τον πρόεδρο της Αρχής θα πει ότι ακόμα και ο πρόεδρος της Eurostat Τόμσεν της είχε πει τηλεφωνικώς ότι «δεν είναι η καλύτερη επιλογή και ότι θα του έκανε συστάσεις».
γράφει ο ΚΩΣΤΑΣ ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΣ

από την enet

Η πραγματικότητα των αριθμών είναι υπεράνω του στρουθοκαμηλισμού

Θα ήθελα να υπενθυμίσω την πάγια άποψη αυτής της στήλης σχετικά με το πρόβλημα του χρέους της Ελλάδος:

- Δεν πιστεύω ότι το χρέος της Ελλάδος είναι διαχειρίσιμο
- Δεν πιστεύω ότι υπάρχει η πιθανότητα να το πληρώσουμε
- Τα περί πώλησης €50 δισ. περιουσιακών στοιχείων είναι όνειρα
- Δεν εκτιμώ ότι είμαστε βιώσιμοι
- Δεν εκτιμώ ότι το πιστεύουν αυτό οι Γερμανοί (και οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι)
- Ο μόνος τρόπος να σωθούμε είναι αν μας διαγράψουν ένα πολύ μεγάλο μέρος του χρέους μας (κοινώς κούρεμα ομολογιούχων), κατά προτίμηση 50%+.

Και μπορεί αυτά τα λόγια να... τα είπα στις 22 Φεβρουαρίου 2011, αλλά την ίδια άποψη έχω από το 2008-2009.

Οτιδήποτε έχω γράψει τον τελευταίο χρόνο σε αυτό το βήμα είναι στενά συνδεδεμένο με την πιο πάνω παρατήρηση. Άποψη θα αλλάξω μόνο αν παρουσιαστεί κάποιο σχέδιο, που με το φτωχό μου το μυαλό, θα έχει κάποιο νόημα και θα διαπιστώσω ότι τα μαθηματικά επαληθεύονται. Μέχρι τότε αγαπητέ αναγνώστη, άποψη δεν αλλάζω.

Όπως σας έχω πει, όταν ένα κράτος είναι ταμειακά μη βιώσιμο, τη χασούρα την παίρνουν οι ομολογιούχοι και όταν μια τράπεζα είναι μη βιώσιμη, τη χασούρα την παίρνουν οι μέτοχοι. Δεν μπορώ να είμαι πιο ξεκάθαρους σε αυτό και δεν έχω τίποτα να προσθέσω.

Για να λυθεί το πρόβλημα χρέους της Ελλάδος, απαιτείται αναγνώριση και διαγραφή των προβληματικών παγίων και ανακεφαλαιοποίηση του τραπεζικού συστήματος με το λογαριασμό να πληρωθεί από τους μετόχους και τους πιστωτές.

Αυτή είναι η βασική συνταγή της αγοράς και του συστήματος που ζούμε. Και αν ακόμα δεν το έχετε παρατηρήσει, οι τραπεζικές μετοχές έχουν σχεδόν μηδενίσει και τα ομόλογα αποτιμώνται με έκπτωση πάνω από 50%.

Τώρα αυτό που ορισμένοι βλέπουν σαν καταστροφή (το κούρεμα κτλ), εγώ το βλέπω σαν τη λύση για την σωτηρία της Ελλάδος. Αντιλαμβάνομαι ότι η πλύση εγκεφάλου που έχει γίνει κυρίως από την πολιτική ηγεσία, σχετικά με τις επιπτώσεις ενός πιστωτικού γεγονότος, έχει θορυβήσει, έως και πανικοβάλει κάποιους, αλλά εγώ δεν συμμερίζομαι την καταστροφολογία που φέρεται να συνεπάγεται ένα τέτοιο γεγονός. Θεωρώ ότι είναι ένας πόνος γέννας, όπου θα μας δοθεί η ευκαιρία να αρχίσουμε από την αρχή. Επίσης δεν εκτιμώ ότι θα δούμε δραχμές, παρά μόνο σε μουσείο ή αν αποφασίσει η Γερμανία να αυτοκτονήσει.

Στο δια ταύτα...
“Μερικοί άνθρωποι νομίζουν ότι δεν υπάρχει πρόβλημα μόνο και μόνο επειδή δεν έχει συμβεί ακόμη. Εάν πέσετε από το παράθυρο του 42ο ορόφου, είστε ακόμα μια χαρά καθώς περνάτε τον 27ο όροφο, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν έχετε ένα σοβαρό πρόβλημα”. Charlie Munger

Δεν έχω καμία αμφιβολία ότι η Γερμανία έχει εκπονήσει μελέτη σχετικά με τις επιπτώσεις ενός Ελληνικού default στο Γερμανικό τραπεζικό σύστημα. Θα ήταν τρομερά ανεύθυνο εκ μέρους τους αν δεν είχαν μελετήσει το θέμα διεξοδικά. Δεν έχω καμία αμφιβολία ότι ανάλογη μελέτη έχει γίνει και στην ΕΕ και από την Ελληνική κυβέρνηση. Και αν δεν έχει γίνει τέτοια μελέτη από την Ελληνική κυβέρνηση τότε, με το συμπάθιο, αλλά είναι τρομερά ανεύθυνη. Όλα αυτά είναι φυσιολογικά, καθώς η πραγματικότητα των αριθμών συνηγορεί προς ένα default, καθώς δεν υπάρχει άλλη επιλογή.

Το αν θα γίνει όμως αυτό το default σήμερα ή τον άλλο μήνα η σε 1 χρόνο από τώρα λίγη σημασία έχει. Αυτό που έχει σημασία είναι ότι η αγορά το αναμένει και προετοιμάζεται για αυτό το ενδεχόμενο... να μην πω ότι το έχει ήδη προεξοφλήσει.

Το γεγονός ότι διαβάσαμε την Παρασκευή ότι η κυβέρνηση ετοιμάζεται να κάνει στάση πληρωμών στο εσωτερικό, είναι ένδειξη ότι κάτι τρέχει. Το γεγονός ότι η κυβέρνηση προετοιμάζει το νομοσχέδιο σχετικά με την κρατικοποίηση των τραπεζών, αν χρειαστεί, είναι επίσης ένα άλλο δείγμα. Το γεγονός ότι οι Ευρωπαίοι έχουν 30 δισ. ευρώ stand-by facility έτοιμο να ανακεφαλαιοποιήσει τις τράπεζες είναι ακόμα ένα δείγμα προετοιμασίας προς αυτή τη κατεύθυνση. Τα σήματα δηλαδή είναι πλέον ορατά παντού. Δεν είναι ούτε φήμες ούτε εικασίες ούτε υπόγειες κουβέντες.

Το μεγαλύτερο πρόβλημα όμως δεν είναι το default κάθε αυτού, αλλά το αν έχεις προετοιμαστεί για αυτό. Είναι άλλο πράγμα να έχεις κάνει τις κατάλληλες προετοιμασίες (άσχετα αν περνάς προς τα έξω ότι είσαι μια χαρά και δεν υπάρχει πρόβλημα) και είναι άλλο πράγμα ξαφνικά να το βρεις μπροστά σου, μη έχοντας κάνει καμιά προετοιμασία.

Αν για παράδειγμα η Ελληνική κυβέρνηση ξαφνικά είδε το φως το αληθινό (βγήκε από τον βαθύ της ύπνο) και κάνει προετοιμασίες για ένα τέτοιο ενδεχόμενο τώρα, τότε δυστυχώς υπάρχει πρόβλημα.

Η επόμενη δόση από την τρόικα, αν δεν κάνω λάθος θα είναι 8 δισ. ευρώ. Σε αντίθεση όμως με τις προηγούμενες δόσεις, η έκτη δόση θα διατεθεί 100% για εσωτερικές ανάγκες και δεν θα πάει καθόλου για αποπληρωμή ομολόγων που λήγουν. Αυτό σημαίνει ότι η πίεση για να συμμορφωθεί η κυβέρνηση με τις συνταγές της τρόικας είναι μεγαλύτερη παρά ποτέ. Διότι αν σου λείψουν 8 δισ., δεν τα μαζεύεις εύκολα στο δρόμο.

Αν όμως η Ελληνική κυβέρνηση είχε προβλέψει πριν από 3 τουλάχιστον χρόνια, το ενδεχόμενο ότι ίσως φτάναμε σε αυτό το σημείο, τότε ίσως και να μην είχαμε φτάσει στο σημερινό αδιέξοδο. Αλλά ακόμα και αν καταλήγαμε στο σημερινό αδιέξοδο, έχοντας κάνει κάποια προσπάθεια για αναστροφή, θα είχε τουλάχιστον καλύψει κάποιο έδαφος και σήμερα θα ήταν σχετικά καλά προετοιμασμένη. Ένα είδος προετοιμασίας θα μπορούσε να είναι η λείανση των κρατικών υποχρεώσεων, έτσι ώστε να μην είναι όλες οι υποχρεώσεις μαζεμένες χρονικά... 8 δισ. είναι ένα αρκετά μεγάλο ποσό.

Αλλά για να προνοήσει κανείς, θα πρέπει να μην στρουθοκαμηλίζει.

Η Ελληνική κυβέρνηση στρουθοκαμηλίζει μέχρι σήμερα, όπως σε μεγάλο βαθμό και η ΕΕ. Αρνούνται να αποδεχτούν ότι η Ελλάδα είναι ταμειακά μη βιώσιμη και αρνούνται να δουν την πραγματικότητα. Η πραγματικότητα είναι ότι δεν έχουμε τις ταμειακές ροές για να μπορέσουμε να εξυπηρετήσουμε αυτό το χρέος, ακόμα και αν εφαρμόσουμε κατά γράμμα το μνημόνιο η οτιδήποτε άλλο θέλουν να εφαρμόσουμε.

Για στρουθοκαμηλισμό επίσης κατηγορώ όλους αυτούς (ονόματα δεν λέμε) που νομίζουν ότι η είδηση του Bloomberg την Παρασκευή είναι κάποια φήμη με σκοπό να πλουτίσουν οι κακοί κερδοσκόποι και να υποδουλωθεί η Ελλάδα κτλ.

Η ΕΚΤ επίσης στρουθοκαμηλίζει, διότι ενώ επέμενε ότι στην Ευρώπη κανένας δεν θα κάνει default, ξαφνικά αποδέχεται ένα κούρεμα 20%, που απλά αναγκάζει τις τράπεζες να πάρουν χασούρες, χωρίς να μας δίνει ουσιαστική ανάσα από το χρέος.

Αν κάποιος αρνείται να δει την πραγματικότητα και στρουθοκαμηλίζει, τότε δεν φταίει η πραγματικότητα, αλλά το ότι κάποιος δεν θέλει να την δει, έστω αν είναι μπροστά στη μούρη του.

Όπως έχουμε ξαναπεί, η αγορά και η πραγματικότητα των αριθμών είναι υπεράνω των πολιτικών ψευδαισθήσεων, της καλής πολιτικής θέλησης,, των Greek statistics και βέβαια, της αλαζονείας της κεντρικής τράπεζας.
γράφει ο Γ. Καισάριος

από το capital

Το πρώτο βήμα επιστροφής στη “νέα δραχμή”;

Το σενάριο εξόδου από το ευρώ εμφανίζεται πλέον όλο και πιο συχνά σαν μια από τις πιθανές συνέπειες της διελκυστίνδες στην οποία έχουμε περιέλθει.

Όλα αυτά εξαιτίας της άγνοιας και της αδυναμίας του παρασιτικού πελατειακού κράτους να υπερβεί τον εαυτό του και έστω την ύστατη στιγμή, εκμεταλλευόμενο την βοήθεια των εταίρων, να αλλάξει ρότα...

Οι πολιτικοί ταγοί της πελατειακής δημοκρατίας προτίμησαν να... «μπλοφάρουν», επιδιώκοντας να πάρουν τα λεφτά, όχι με αντάλλαγμα τις μεταρρυθμίσεις, αλλά την απειλή των συνεπειών μιας ελληνικής κατάρρευσης...

Δηλαδή, σαν να απειλεί κάποιος τους γείτονες πως αν απασφαλίσει την ισχυρή βόμβα που έχει στο σπίτι του, το ωστικό κύμα που θα ακολουθήσει την έκρηξη, θα κάνει ζημιές και στα υπόλοιπα κτίρια της γειτονιάς...

Η αντίληψη της «μπλόφας» έναντι των εταίρων εμπεριεχόταν στην κούφια αερολογία της στρατηγικής της δήθεν επαναδιαπραγμάτευσης των κομμάτων της αντιπολίτευσης και φαίνεται πως υιοθετήθηκε και από την κυβέρνηση σταδιακά από την Άνοιξη και μετά.

Το Der Spiegel φαίνεται ορθά είχε αναγγείλει, τον περασμένο Ιούνιο, πως ο τότε υπουργός οικονομικών είχε ζητήσει έκθεση για τις επιπτώσεις πιθανής αποχώρησης της Ελλάδας από το ευρώ, σε μια προσπάθεια γνωστοποίησης στους εταίρους του επιχειρούμενου εκβιασμού.

Συνέπεια αυτής της αλλαγής πλεύσης ήταν το προ ημερών χαρτί της διακοπής των διαπραγματεύσεων με την τρόικα, δήθεν για να συνεχιστεί η διαπραγμάτευση σε υψηλό πολιτικό επίπεδο.

Από την μια πλευρά οι μεταρρυθμίσεις που είχαμε αναλάβει να κάνουμε είτε φαλκιδεύονταν με ρυθμίσεις που δεν άλλαζαν τίποτα, είτε δεν γίνονταν καθόλου. Ο εκβιασμός αποσκοπούσε να συνεχίσουν να μας τροφοδοτούν με τις δόσεις του δανείου και είχε σαν στόχο την διαιώνιση της ελληνικής παρασιτοκρατίας...

Μέχρι τη χρεοκοπία η παρασιτοκρατία απομυζούσε την ικανότητα της χώρας να δανείζεται από τις αγορές λόγω ευρώ. Στη συνέχεια, επιχειρήθηκε να απομυζήσει τον Ευρωπαίο φορολογούμενο, μέσω των δανείων της τρόικα, αλλά και μέσω της επιδίωξης του ευρωομολόγου χωρίς να προηγηθεί η μεταρρύθμιση πρώτα.

Φευ όμως, όλα τα ψέματα έχουν κοντά πόδια. Τα ψέματα στην οικονομία ακόμη περισσότερο καθώς έχουν να κάνουν με αριθμούς...

Σαν αποτέλεσμα, η «μπλόφα» βρήκε «τοίχο», οργή και άρνηση εκταμίευσης της έκτης δόσης. Τα «σαΐνια» της ελληνικής πολιτικής σκηνής δεν έχουν λάβει σοβαρά υπόψη τις αντιδράσεις της κοινής γνώμης στην Ευρώπη και τις ενστάσεις εντός των κοινοβουλευτικών ομάδων στα ευρωπαϊκά κοινοβούλια.

Κρίνοντας από τη σπουδή των βασικών ευρωπαϊκών κυβερνήσεων να υπερασπιστούν το ευρώ, θεώρησαν πως μπορούν να εκβιάσουν μια παράταση των καλών ημερών για τους «τεμπέληδες της εύφορης κοιλάδας» των συντεχνιών του δημοσίου και των επαγγελματικών συντεχνιών που συνιστούν την ραχοκοκαλιά των κομματικών τους μηχανισμών και των ψηφοφόρων τους.

Έτσι φτάσαμε στο σημείο να κινδυνεύει η εκταμίευση της έκτης δόσης, αλλά και η παραμονή της χώρας στην ευρωζώνη, καθώς έχουν αυξηθεί οι φωνές που το θέτουν πλέον ευθέως.

Τα δυο αυτά ενδεχόμενα σημαίνουν σε γενικές γραμμές και με απλά λόγια τα εξής.

Αναβολή έκτης δόσης...
Η αναβολή εκταμίευσης της έκτης δόσης σημαίνει πως το ελληνικό κράτος τους επόμενους μήνες δεν θα έχει τη δυνατότητα να καταβάλει μισθούς, συντάξεις και άλλες κρατικές δαπάνες όπως π.χ. φάρμακα, θέρμανση στα σχολεία κλπ.

Τα «σαΐνια» της κομματοκρατίας που κυβερνάνε πριν μπλοφάρουν δεν είχαν προσέξει πως μέχρι το τέλος του χρόνου δεν έχουμε σοβαρές λήξεις ελληνικών ομολόγων και έτσι η δόση προοριζόταν για άλλες ανάγκες πέραν το δανειστών...

Τώρα αναζητούνται λύσεις έκδοσης «βεβαιώσεων οφειλών», σύμφωνα με τα ρεπορτάζ του κυριακάτικου τύπου, έναντι μισθών προς συνταξιούχους και δημοσίους υπαλλήλους. Κάτι τέτοιο θα έχει διττή σημασία.

Η "νέα δραχμή"...
Κατ’ αρχήν αποτελεί το πρώτο βήμα επιστροφής στη νέα δραχμή, η έξοδος από το ευρώ προς το παρόν δεν προβλέπεται νομικά, αλλά αυτό δεν σημαίνει πολλά πράγματα, γιατί πολύ εύκολα μπορεί να μας επιβληθεί.

Αν η τρόικα και κυρίως η ΕΚΤ σταματήσουν να δίνουν ρευστότητα, η πρώτη μέσω του κράτους και η δεύτερη μέσω τραπεζών στην ελληνική οικονομία, θα έχουμε πλήρη παράλυση και φαινόμενα έλλειψης τροφίμων και καυσίμων.

Μοιραία και υπό το βάρος εκτάκτων συνθηκών, η όποια κυβέρνηση θα αποφασίσει να τυπώσει «κάτι» για να συνεχιστούν υποτυπωδώς οι συναλλαγές και στοιχειωδώς η οικονομική δραστηριότητα.

«Οι βεβαιώσεις οφειλών» του κράτους προς τους δημόσιους υπαλλήλους αποτελούν το πρώτο βήμα προς την κατεύθυνση αυτή.

Τι άλλο είναι το χρήμα από ένα κομμάτι χαρτί που βεβαιώνει πως ο κομιστής δικαιούται την αξία ανταλλαγής ή αποταμίευσης που αναγράφεται πάνω;...

Δεν είναι μονόδρομος...
Η εξέλιξη αυτή όμως δεν αποτελεί ακόμη ανεπίστρεπτη διαδικασία εξόδου από το ευρώ και γι’ αυτό ίσως αποδειχτεί εξέλιξη με θετικές συνέπειες.

Θα έχει θετικές συνέπειες γιατί μια σημαντική μερίδα της κοινής γνώμης με ευήκοα ώτα στο λαϊκισμό των μαγικών οικονομικών λύσεων θα βιώσει την αξία των λόγων όσων υποστηρίζουν πως σημασία έχει να συνεχίζεις να παίρνεις το μισθό που έπαιρνες και να διατηρείς τα κεκτημένα και ας είναι και σε δραχμές.

Με απλά λόγια, οι «βεβαιώσεις οφειλών» του χρεοκοπημένου δημοσίου θα έχουν μικρή ή δεν θα έχουν καμιά αξία ανταλλαγής, όπως θα συνέβαινε επί μακρόν και με μια πιθανή «νέα δραχμή» μιας παρασιτικής και χρεοκοπημένης οικονομίας...

Με αυτή την έννοια, τι αξία έχει μια άδεια ταξί ή φαρμακοποιού ή συμβολαιογράφου σε έστω περίκλειστο και προστατευμένο επάγγελμα, όταν δεν θα υπάρχει αντικείμενο προνομιακής εκμετάλλευσης...

Με απλά λόγια, συμφέρει να έχεις επαγγελματική άδεια με μικρότερα περιθώρια κέρδους λόγω ανοιχτού περιβάλλοντος και ανταγωνισμού σε μια οικονομία που θα καταφέρνει πάλι να παράγει εισοδήματα και πλούτο σε ένα νόμισμα σταθερό με ανταλλακτική αξία στο εξωτερικό...
Παρά προνόμια σε μια νεκρή οικονομία...
γράφει ο Κ. Στούπας

από το capital

Τα τρία εναλλακτικά σενάρια για την Ελλάδα και η θεραπεία-σοκ!

Τρία φαίνεται ότι είναι τα εναλλακτικά σενάρια για την μαστιζόμενη από την χειρότερη κρίση στην ιστορία της ελληνική οικονομία.

Σενάριο πρώτο – Πιθανότητα επιβεβαίωσης 75%

Να υπάρξει ένα επιθετικό haircut στα ομόλογα 50% με 60% με ταυτόχρονη κεφαλαιακή ενίσχυση των τραπεζών.
Να σημειωθεί ότι έως τώρα το haircut 21% δεν είναι επαρκές να αντιμετωπίσει το δισεπίλυτο ελληνικό πρόβλημα όλες οι ενδείξεις δείχνουν ότι το ελληνικό χρέος πρέπει να υποστεί ένα haircut 50% με 60%.
Αυτό συνεπάγεται για τις ελληνικές τράπεζες επιπλέον 10 δις ευρώ κεφαλαιακές απώλειες.
Ήδη έχουν καταγράφει 4,8 δις ευρώ κεφαλαιακές ζημίες άρα σωρευτικά 15 δις ευρώ κεφαλαιακές ζημίες.
Σε αυτή την περίπτωση οι τράπεζες υποχρεωτικά θα...στραφούν στο Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας με στόχο να καλύψουν τις κεφαλαιακές τους ανάγκες οι οποίες θα αυξηθούν και λόγω της Blackrock.
Οι τράπεζες θα χρειαστούν μετά βεβαιότητας το ΤΧΣ αν υπάρξει και νέο haircut.
Το σενάριο αυτό έχει πιθανότητα επιβεβαίωσης 70%. Με βάση αυτό το σενάριο το βάρος το επωμίζονται οι επενδυτές και έμμεσα οι φορολογούμενοι μέσω των χρημάτων του ΤΧΣ.
Η λύση αυτή πρέπει να συνοδευτεί με σημαντικά νέα μέτρα από την κυβέρνηση ειδικά στην διαχείριση των δημόσιων οικονομικών.

Σενάριο δεύτερο – πιθανότητα επιβεβαίωσης 20%

Ήδη σε ευρωπαϊκούς κύκλους έχει εξεταστεί μια λύση που επιτρέπει σε καταχρεωμένες χώρες όπως η Ελλάδα να παραμείνει στο ευρώ αλλά σε ένα δεύτερο ευρώ β΄ κατηγορίας.
Σε αυτό το ευρώ οι χώρες που θα ενταχθούν θα έχουν την δυνατότητα υποτίμησης έως 20% με 30%.
Η εξέλιξη αυτή όμως ενέχει τεράστιους κινδύνους για το ευρώ και την συνοχή της ΕΕ.
Μια τέτοια λύση μπορεί να διατηρεί την Ελλάδα στο ευρώ αλλά σε κάθε περίπτωση η Ευρώπη των δύο ταχυτήτων θα είναι γεγονός.
Το πολιτικό ρίσκο είναι τεράστιο.
Πιθανότητα επιβεβαίωσης 20%

Σενάριο τρίτο- πιθανότητα επιβεβαίωσης 5%

Η Ελλάδα βγαίνει για 3-4 χρόνια από την ζώνη του ευρώ και επανέρχεται στην δραχμή.
Το σενάριο αυτό στηρίζεται στην λογική ότι η Ευρώπη καθηλώνεται από τις αδύναμες χώρες. Οι αδύναμοι κρίκοι πρέπει να φύγουν ώστε η Ευρώπη να πάει μπροστά.
Το σενάριο αυτό έχει το πλεονέκτημα το βραχυχρόνιο πλεονέκτημα ότι με την μεγάλη υποτίμηση η Ελλάδα θα μπορέσει να διαχειριστεί το χρέος της.
Όμως θα έχει καταστροφικές συνέπειες για την μεσοπρόθεσμη πορεία της χώρας.
Η έλευση της δραχμής θα αποτελέσει ένα ιστορικό λάθος άνευ προηγουμένου που θα μας στιγματίσει στο μέλλον ανεξίτηλα.
Η επιστροφή στην δραχμή είναι 100000000% λάθος χωρίς καμία αμφιβολία.
γράφει ο Πέτρος Λεωτσάκος

από το bankingnews