Showing posts with label αγανάκτηση. Show all posts
Showing posts with label αγανάκτηση. Show all posts

Κοινωνικός αυτοχειριασμός

Επειδή καλό είναι να παραμυθιαζόμαστε, αλλά ακόμη καλύτερο να ζούμε με την αλήθεια, ας καταλάβουμε ότι οι πρώτοι που βάζουμε πλάτες για να στηριχθεί το καθεστώς αυτό, είμαστε εμείς οι ίδιοι. Δε μας αρέσει, αλλά έτσι είναι.

Κάνουν απεργία και κινητοποιούνται δυναμικά οι εργαζόμενοι στη ΔΕΗ, αρχίζουμε οι υπόλοιποι «Αααααντε ρε το αρχίδι τον Φωτόπουλο, καλά να πάθουν». Κάνουν απεργία οι ταξιτζήδες «άαααααντε ρε, οι παλιοταρίφες, καλά να πάθουν».

Κάνουν απεργία οι εργαζόμενοι στην καθαριότητα...«άααααντε ρε τα κωλόπαιδα που παίρνουν τόσα επιδόματα, καλά να πάθουν». Κάνουν απεργία οι νοσοκομειακοί και καταλαμβάνουν το υπουργείο υγείας «άαααααααντε ρε, τους αλήτες που παίρνουν φακελάκια, καλά να πάθουν».

Κάνουν απεργία οι εφοριακοί «άαααααντε ρε τα καθίκια, που φτιάχνουν κώλο από τη μονιμότητα, καλά να πάθουν». Πάνε οι καθηγητές των ΑΕΙ να διαμαρτυρηθούν «άααααντε ρε που είναι συντεχνία και παίρνουν ένα κάρο λεφτά, καλά να πάθουν».

Κλείνουν την ΕΡΤ «άντε ρε τα τσατσόνια που ήταν τόσα χρόνια βολεμένα, καλά να πάθουν». Πάνε οι φοιτητές να διαμαρτυρηθούν «άααααντε ρε τα τσογλάνια που τρώνε τα λεφτά του μπαμπά τους και κρατάνε κλειστές τις σχολές, καλά να πάθουν».

Ε, ωραία, αν τελικά όλοι καλά να πάθουν, τότε πού είναι το πρόβλημα με τις αποφάσεις που παίρνει το καθεστώς; Προς τι η γκρίνια;

Αφού δικαίως κόβει μισθούς, προχωρά σε απολύσεις, ξεπουλάει Υγεία και Παιδεία, που είναι το πρόβλημα; Έχω αρχίσει να τρελαίνομαι. Νομίζω πλέον ότι οι Έλληνες αυτό ζητούσαν. Ένα τέτοιο καθεστώς που θα διορθώσει τις «αδικίες» που βασάνιζαν τη συνείδησή τους και γέμιζε με εφιάλτες το αίσθημα δικαίου τους.

Ξεφορτώνουν σκουπίδια στο Ελληνικό και πάνε να αντιδράσουν τρεις κι ο κούκος. Πάνε να κλείσουν τις χωματερές οι εργαζόμενοι στους Δήμους κι όταν φτάνουν τα ΜΑΤ βλέπουν όλο κι όλο 20 ανθρώπους. Κι ένα περιπολικό να πήγαινε μόνο του, θα το είχε τελειώσει το θέμα.

Οι άνεργοι και οι απολυμένοι, ούτε φωνή ούτε ακρόαση. Μόνο στην κριτική είναι κι αυτοί. «Άααααντε ρε που μιλάτε κι εσείς που έχετε δουλειά», λένε για όσους έχουν ακόμη δουλειά.

Εν πάση περιπτώσει, ποια θα μπορούσε να είναι η σπίθα που θα ξεσήκωνε την πολυαναμενόμενη «εξέγερση», «επανάσταση», «ξεσηκωμό»; Καμία, φυσικά. Ο ένας βλέπει στο πρόσωπο του άλλου έναν μαλάκα και τίποτα περισσότερο.

Δικαίως θα ρωτούσε κάποιος «και τι θες να κάνουμε; Να στηρίξουμε τις παθογένειες;». Το πιθανότερο είναι ότι αυτός που θα κάνει την ερώτηση ή μόλις δεν έκοψε απόδειξη σε πελάτη ή μόλις βγήκε από κατάστημα και δέχτηκε να πληρώσει μικρότερη τιμή και να μην πάρει απόδειξη.

Αλλά φυσικά αυτό δεν είναι παθογένεια. Αυτό είναι φυσιολογικό επειδή το κάνουμε εμείς «ε και τι θες μωρέ μαλάκα να κάνουμε τώρα;». Κατά τα λοιπά, θα πάει σπίτι του, θ’ ακούσει στις ειδήσεις για τη φοροδιαφυγή και θα αγανακτήσει.

Λες και η φοροδιαφυγή είναι απρόσωπη, γίνεται μόνη της. Λες και τα χρήματα που βγαίνουν παράνομα στο εξωτερικό καλλιεργούνται στα χωράφια και δεν έχουν περάσει από τα χέρια μου και τα χέρια σου.

Εν ολίγοις, πού πάμε; Στο διάολο, αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Είναι τόσο αλληλοσυγκρουόμενα τα συμφέροντα των Ελλήνων που σήμερα αγανακτούν, ώστε δεν πρόκειται να τα βρουν μεταξύ τους.

Επίσης, δεν είναι μόνο η αφετηρία της αγανάκτησης που διαφέρει, είναι και το ζητούμενο αυτής της αγανάκτησης. Ο ένας θέλει να πέσει το καθεστώς για να έρθει η Ν.Δ., ο άλλος για να πάρει μεγαλύτερο ποσοστό ο ΣΥΡΙΖΑ, ο τρίτος για να παραμείνει το πελατειακό Δημόσιο αλλά να έχει δικό του γνωστό στη νέα κατάσταση, ο τέταρτος επειδή του κόπηκαν οι λαμογιές και δε μπορεί να ρίξει πολλά λέλουδα στον Ρέμο.

Υπάρχουν και κάποιοι ελάχιστοι ιδεολόγοι που θέλουν να αλλάξουν την κοινωνία και το πολιτικό σύστημα. Αυτοί μπορεί μεν να είναι τα καλύτερα παιδιά απ’ όλους μας, αλλά είναι οι άνθρωποι που στο τέλος θα φάνε τη μεγαλύτερη πίκρα γιατί θα ζήσουν στο πετσί τους το «Καληνύχτα Κεμάλ, αυτός ο κόσμος δε θα αλλάξει ποτέ.
Καληνύχτα…».

Από τους Έλληνες, ακόμη και αυτή την κρίσιμη ώρα, λείπει η αλληλεγγύη και η συντροφικότητα. Ο κάθε ένας ξεχωριστά και η κάθε επαγγελματική τάξη διεκδικεί τον τίτλο του πιο μεγάλου θύματος, ενώ βλέπει όλους τους υπόλοιπους σαν τους πιο βολεμένους.

Έτσι πάμε. Την αλήθεια να λέμε. Γι’ αυτό κι ο Βενιζέλος ακούγεται κάθε μέρα να λέει για μας «άαααααντε ρε, αφού είναι μαλάκες, καλά να πάθουν».
από το ΚΑΡΤΕΣΙΟΣ
Σχόλιο apneagr: Αφιερωμένο στο φίλο μου τον Αντώνη.

Ας καταρρεύσουμε να τελειώνουμε από το μαρτύριο της σταγόνας...

Στην περίφημη απογραφή των δημοσίων υπαλλήλων περί τις 6.000 δημόσιοι υπάλληλοι δήλωσαν άνω των 90 ετών. Κανείς δεν το πρόσεξε...

Όπως κανείς δεν πρόσεξε πως 8 άτομα δήλωσαν βαθμό αρχιεπισκόπου. Τα εντόπισε η τρόικα. Τιμωρήθηκε κανείς;
Πλήρης η διάλυση...

Το τι θα ακολουθήσει την τραγωδία που ζούμε, δεν θέλει πολύ σκέψη για να το φανταστεί κάποιος. Η παρακάτω παράγραφος του συγγραφέα Χ. Χωμενίδη στο φ/β το αποτυπώνει γλαφυρά:
«Διακόσια τυπάκια του ΠΑΜΕ κλείνουν την Ομόνοια και τους πέριξ δρόμους για να σκούξουν εναντίον του νόμου για τα ΑΕΙ.
Τζάνκι βαράνε ενέσεις στα Χαυτεία. Μετανάστες κατουράνε εκεί που ήταν το συντριβάνι...
Λυπάμαι πολύ που το λέω αλλά σε δύο χρόνια από σήμερα, η Ελλάδα θα έχει την πιο σκληρή δεξιά κυβέρνηση από τη Μεταπολίτευση...».

Θέλετε να συμπληρώσω για τους ληστές με τα καλάζνικοφ που κάθε μέρα εισβάλουν σε σπίτια έστω και για λίγα Ευρώ. Τους ανθρώπους που πίστεψαν στις υποσχέσεις του κομματικού πελατειακού κράτους και τρύπωσαν στο δημόσιο με την μοχθηρή ικανοποίηση, πως πιάσαν την καλή, αφού βρέξει χιονίσει ο μισθός θα πέφτει.

Όπως τα θύματα του '99 πίστεψαν λάθος ανθρώπους και λάθος οράματα. Καμιά προειδοποίηση δεν είναι ικανή να αποτρέψει τους ανθρώπους όταν καταλαμβάνονται από την επιθυμία του εύκολου πλουτισμού, έλεγε ο λόρδος Οβερστοουν...

Στην ίδια παγίδα πιάστηκαν και τα θύματα του '99 αλλά και τα δημοσιοϋπαλληλίας. Του εύκολου δια βίου πλουτισμού και βιοπορισμού. Δεν υπήρξε όμως δωρεάν γεύμα ούτε για τους μεν ούτε για τους δε...
Η χώρα όμως γεμίζει από ανθρώπινα ερείπια, διαβάστε το παρακάτω, που έφτασε στο ηλεκτρονικό ταχυδρομείο:

«Σήμερα ξεπούλησα όσα λίγα χρυσαφικά είχαν οι γονείς μου, μεταξύ αυτών τις δύο (2) βέρες τους...
Ο μισθός μου, με τις μειώσεις, δεν αρκεί να συντηρήσω την οικογένειά μου...
Ο μισθός μου αρκεί να περάσω 2 εβδομάδες...
Ο φοιτητής γιος μου άφησε τις σπουδές του στα Ιωάννινα, επέστρεψε στην Αθήνα και θα πηγαίνει -όποτε μπορούμε- να δίνει κάποιο μάθημα...
Η αγανάκτηση έγινε απόγνωση...
Η σκέψη της αυτοκτονίας περνάει από το μυαλό...
Δυστυχώς, τώρα έχω μίσος, άσβεστο μίσος και θέλω να τους δω -όλους όσους ψηφίζουν την εξόντωση της οικογένειάς μου- μέσα σε ένα φέρετρο και να σας φτύνω!»

Ποιος μας ως ώθησε εδώ;
Εκτός από τον Μητσοτάκη φυσικά που είναι κοινώς αποδεκτό από την εγχώρια προοδευτουριά. Ποιος έθισε τον κόσμο στα κεκτημένα και δεδομένα, με αποτέλεσμα να τον αφήσει να χτίζει καλύβες στην άμμο;

Ποιος βάφτιζε κάθε προσπάθεια, στροφής στην παραγωγικότητα, ανάσχεσης της παρασιτοκρατίας και στήριξης του ιδιωτικού τομέα, ανάλγητο νεοφιλελευθερισμό;
Τώρα αποκαλύπτεται πως τα συνδικάτα του δημοσίου, τράβαγαν χειρόφρενα κατά το δοκούν, δεν μας έκλειναν τους δρόμους κάθε λίγο, δεν απεργούσαν αμειβόμενοι, αλλά εισέπρατταν εκατομμύρια σαν επιδοτήσεις.
Το σύστημα τέσσερα, τέσσερα, δυο ήταν το προσφιλές του φοροεισπρακτικού μηχανισμού, έλεγε τις προάλλες ο κ. Φλωρίδης. Δηλαδή, τέσσερα εισπράττει ο επίορκος εισπράκτορας, τέσσερα ο φοροφυγάς και δυο το κράτος...

Οι πολιτικοί της συμφοράς
Όσο οι πολιτικοί μας θα συνεχίζουν να παίζουν την κολοκυθιά και θα χάνουν πολύτιμο χρόνο, τόσο θα αυξάνονται οι πιθανότητες κατάρρευσης και άρα εξόδου από το ευρώ.

Μετά από παλινωδίες μηνών σε ό,τι αφορά την ανάγκη μείωσης των κρατικών δαπανών, η κυβέρνηση ανακοίνωσε τις λεπτομέρειες για το καθεστώς της εφεδρείας.

Όποιος παρατηρήσει πριν την πρώτη εικόνα πως για την πλειοψηφία των 30.000 για φέτος, πρόκειται για ένα καθεστώς πρόωρης συνταξιοδότησης ή αναμονής στον προθάλαμο μέχρι τη συνταξιοδότηση.

Το δημόσιο απασχολεί περί τις 750.000 άτομα... Πάνω από 300.000 από αυτά έχουν προσληφθεί τα τελευταία χρόνια, μετά το 2004.

Επί κυβερνήσεων Καραμανλή π.χ. ο αριθμός των εργαζομένων στο δημόσιο αυξήθηκε κατά 150.000 και αν υπολογίσουμε και τις 150.000 που συνταξιοδοτήθηκαν εκείνη την περίοδο, είχαμε με την «επανίδρυση» υπό το καθεστώς της προσωπικής συνέντευξης του κ. Παυλόπουλου άρα περί τις 300.000 νέες προσλήψεις...

Τώρα ο διάδοχος του κ. Καραμανλή υπόσχεται εφεδρείες επ’ αόριστον και άλλα ιλαροτραγικά, αλλά λόγω της ώρας με τραγικές διαστάσεις.

Η κυβέρνηση ξεκίνησε με τις μετατάξεις και όταν το σενάριο δεν βγήκε άρχισε να μιλά και για εφεδρεία. Όπως βλέπετε ώδινεν όρος και έτεκεν μυν...
Βέβαια, ο μέγας «αρχιτέκτονας» της χρεοκοπίας είναι ο πατέρας του σημερινού πρωθυπουργού. Το 1983 έβαλε τις βάσεις της διάλυσης του παραγωγικού ιστού της χώρας και αύξησε το δημόσιο από 300.000 που απασχολούσε μέχρι τότε σε 750.000 ψυχές...

Η εφεδρεία δίκην πρόωρης συνταξιοδότησης λίγο θα συμβάλει στην μείωση των δαπανών. Το γεγονός πως δεν κάναμε την θεραπεία σοκ όταν υπήρχαν ακόμη τα περιθώρια, θα μας στοιχίσει ακριβά...

Η θεραπεία σοκ ήταν η δραστική μείωση του δημοσίου πέρυσι, με παράλληλη αναδιοργάνωση του σημείου επαφής του ιδιωτικού επιχειρείν με το κράτος, έτσι που να μην κάνει ελκυστικό το περιβάλλον για το δεύτερο.

Τώρα αυτό θα γίνει μέσα από συνθήκες κατάρρευσης της κοινωνίας με πολύ χειρότερους όρους.

Αντ’ αυτού η κυβέρνηση προτίμησε τις φοροεπιδρομές να δείξει στους «πελάτες» πως τους βάζει πάνω από την κοινωνία.

Ακόμη και οι πέτρες γνωρίζουν πως η αύξηση των φόρων από ένα σημείο και πέρα μειώνει αντί να αυξάνει τα έσοδα. Τα «σοβιετικά» μυαλά έχουν διαφορετική πεποίθηση και γι’ αυτό κατέληξε η «σοβιετία» όπως κατέληξε.
Μοιραία λοιπόν όλες αυτές οι κινήσεις μοιάζουν με προσπάθειες καθυστέρησης μιας μοιραίας πτώσης. Μοιάζουν καταδικασμένες σε αποτυχία.

Στο σημείο που έχουμε περιέλθει μόνο μια πανεθνική προσπάθεια και ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο θα είχε πιθανότητες να αντιστρέψει την πορεία στο γκρεμό συνεπικουρούμενο από πολύ τύχη.
Αλλά κάτι τέτοιο με τις παρούσες ηγεσίες των πολιτικών κομμάτων δεν φαίνεται πιθανό. Επιπλέον στον ορίζοντα δεν φαίνεται ρεύμα ικανό να μεταμορφώσει την δυσαρέσκεια και την αγωνία σε πολιτικό αίτημα που θα ανατρέψει το σκηνικό. Οπότε μένει η μεγαθυμία ή σοφία και ταύτιση των συμφερόντων των ξένων με την ελληνική επιβίωση, όπως πολλάκις έχει συμβεί από την ναυμαχία του Ναβαρίνου και μετά.

Η αριστερή παράκαμψη...
Ένα μικρό μέρος μόνο της δυσαρέσκειας κινείται προς την αριστερά, η οποία όμως καθώς είναι καθηλωμένη στα στερεότυπα της πρώτης βιομηχανικής επανάστασης και ενός παρασιτικού βιοπορισμού του στελεχιακού της μηχανισμού σε βάρος των φορολογουμένων, δεν μπορεί να δώσει πρακτικές, λογικές και ηθικές απαντήσεις. Κατά συνέπια μετά την κρίση θα βρεθεί με μικρότερη ισχύ από ό,τι πριν.

Η άκρα αριστερά και άκρα δεξιά ζουν με το όνειρο της επανάληψης της κρίσης του ’30 που οδήγησε στην άνοδο του κομμουνισμού και του ναζιζοφασισμού.

Η αριστερά επιπλέον θέλει να αγνοεί το ιστορικό ατύχημα της «σοβιετίας» που έχει κάνει αποκρουστική την παρουσία της ακόμη και στους ανθρώπους που έχουν ενστάσεις στο ανθρωποβόρο, από την οπτική γωνία της Επικούρειας αντίληψης για το ζητούμενο της ζωής, καπιταλιστικό σύστημα.

Όπως έλεγε ο γέρο Μαρξ, η ιστορία δεν επαναλαμβάνεται και όταν δείχνει ότι το κάνει το κάνει σαν φάρσα και σαν τραγωδία...
Αν ο εμφύλιος ήταν η τραγωδία τώρα μάλλον έχει σειρά η φάρσα...
γράφει ο Κ. Στούπας
από το capital

Φέρτε και τις Αμαζόνες του Καντάφι να τον προστατέψουν

Αγανακτισμένοι όλοι οι Θεσσαλονικείς, με την εικόνα της αστυνομοκρατίας.

Μένουν δυο μέρες για τα εγκαίνια και ήδη όλη η πόλη έχει καταληφθεί από αστυνομικούς, σε κάθε γωνιά, σε κάθε φανάρι.

Οι οποίοι βρίσκονται σε ένταση, έχουν ζωγραφισμένη την αγανάκτηση στο πρόσωπό τους.
Η ατμόσφαιρα μυρίζει μπαρούτι για τον "Μεγάλο Στοχαστή".
Κάτσε στο σπιτάκι σου άνθρωπέ μου, τι το θες το Βελλίδειο;

Μόνο τις...Αμαζόνες του Καντάφι ξέχασαν να φέρουν, τώρα που έμειναν άνεργες.
από το taxalia, η φωτό από το pikri-sokolata

Όσοι ονειρεύεστε εξέγερση... ξεχάστε το

Επειδή πολλοί κάνουν όνειρα για μια εξέγερση που θα μας έβγαζε από αυτόν τον εφιάλτη που ζούμε, έχουμε να πούμε το εξής: Εξεγείρεται μια κοινωνία που βρίσκεται σε ακμή. Ποτέ δεν εξεγείρεται μια κοινωνία που βρίσκεται σε παρακμή. Η ελληνική κοινωνία δυστυχώς βρίσκεται ήδη σε τροχιά παρακμής και επομένως δεν υπάρχει περίπτωση να σημειωθεί εξέγερση και κατάρρευση του σάπιου και διεφθαρμένου καθεστώτος που την οδηγεί στην παρακμή.

Εξέγερση και κατάρρευση ενός σάπιου καθεστώτος συμβαίνει... όταν υπάρχουν ακμάζουσες κοινωνικές δυνάμεις οι οποίες ασφυκτιούν μέσα στο υπάρχον καθεστώς και διεκδικούν την αλλαγή και την άνοδό τους στην κοινωνική εξουσία. Βλέπετε εσείς κάτι τέτοιο στη σημερινή ελληνική κοινωνία; Βλέπετε εσείς να υπάρχουν τέτοιες ακμάζουσες κοινωνικές δυνάμεις; Πως είναι δυνατόν να υπάρξει εξέγερση για αλλαγή, όταν όλες σχεδόν οι κοινωνικές ομάδες, δικηγόροι, γιατροί, δημόσιοι υπάλληλοι, φαρμακοποιοί, φορτηγατζήδες, ταξιτζήδες, πανεπιστημιακοί κ.λ.π. διεκδικούν με πάθος την διατήρηση της υπάρχουσας κατάστασης. Δηλαδή αγωνίζονται και διεκδικούν την διατήρηση του τέλματος που βόλευε όλους με τα δανεικά των τοκογλύφων.

Υπάρχουν βέβαια κάποια ανήσυχα πνεύματα που βλέπουν τον εξελισσόμενο παραλογισμό και εξεγείρονται μέσα τους ή έστω εκφράζονται προς τα έξω κυρίως μέσα από το διαδίκτυο, το οποίο προσπαθεί το ίδιο το καθεστώς να θέσει υπό έλεγχο, αλλά αυτό δεν αρκεί. Το σύνολο της κοινωνίας, μέσα από τον καλλιεργούμενο φόβο από το καθεστώς και τα ΜΜ"Ε", βολεμένο σε μια κατάσταση που είχε συνηθίσει, ακολουθεί τη σταθερή τροχιά της παρακμής.

Αυτά τα ανήσυχα πνεύματα θα μπορέσουν να συγκροτήσουν κοινωνικά ρεύματα μόνο αν το υπάρχον καθεστώς χάσει τον έλεγχο, μέσα από μια οικονομική κατάρρευση, την οποία τώρα προσπαθεί με νύχια και με δόντια να την αποφύγει, παραδίνοντας ακόμα και την ίδια τη χώρα και το λαό της στα ντόπια και διεθνή αρπακτικά.

Followers