“Αυτοκτονία” Παπανδρέου

Η τάξη που επήλθε στο ευρωπαϊκό χάος πριν από μια εβδομάδα, δεν κράτησε για πολύ. Αντικαταστάθηκε από το ελληνικό χάος, το οποίο πυροδότησε η ακατανόητη απόφαση του Γ. Παπανδρέου να εξαγγείλει δημοψήφισμα.

Αντί να ξεκινήσει την εφαρμογή της σκληρής, από πλευράς κοινωνικών συνεπειών, συμφωνίας των Βρυξελλών, ο κος Παπανδρέου προσπαθεί να αναπαραστήσει την ένδοξη «έξοδο του Μεσολογγίου», που σημάδεψε την επανάσταση του 1821.

Η ανακοίνωσή του μεταβιβάζει στους Έλληνες πολίτες την πολιτική ευθύνη για διλήμματα του τύπου «δραχμή ή ευρώ», «ευρωζώνη ή περιθωριοποίηση», και «φτώχεια ή πείνα».

Με άλλα λόγια, πρόκειται για μια προσπάθεια του Παπανδρέου να αποφύγει τις αρνητικές επιπτώσεις για το ΠΑΣΟΚ, και να... ελαχιστοποιήσει την κριτική έναντι των μελών της κυβέρνησής του, εξασφαλίζοντας παράλληλα μια ψήφο εμπιστοσύνης, πείθοντας του βουλευτές του, ότι η ευθύνη δεν είναι πλέον δική τους.

Η ευθύνη τώρα είναι της κοινωνίας. Και πιο θα είναι το αποτέλεσμα; Βραχυκύκλωμα της κυβέρνησης, ατέλειωτες πολιτικές συζητήσεις στα ΜΜΕ, παντελής θεσμική παράλυση, και μια τεράστια αναστάτωση στην υπόλοιπη Ευρώπη, η οποία θα θέσει το λογικό ερώτημα: Ισχύει ακόμη η συμφωνία των Βρυξελλών ή όχι;

Μεταξύ των διάφορων σχολίων, έχει ακουστεί και αυτό περί πολιτικής ανωριμότητας, οπισθοχώρησης, και στρατηγικής απόφασης για διακοπή της διακυβέρνησης.

Το δημοψήφισμα θα αποτελέσει ένα παγκόσμιο αξιοπερίεργο, όχι τόσο διότι δεν θα τεθεί κάποιο συγκεκριμένο ερώτημα, όσο διότι δεν φαίνεται να υπάρχει κάποιο πλαίσιο ή κάποια αναφορά, όσον αφορά στο περιεχόμενό του.

Ένα δημοψήφισμα μπορεί να εκτόνωνε την κατάσταση τον περασμένο Μάιο. Σήμερα δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια βόμβα Μολότοφ που θα εκραγεί στα χέρια της κυβέρνησης.

Μπορεί μάλιστα να θεωρηθεί και άκυρο, αν συμμετάσχει λιγότερο από το 40% του εκλογικού σώματος. Ακόμη όμως και αν το ποσοστό συμμετοχής είναι μεγαλύτερο, το αποτέλεσμα μπορεί να αγνοηθεί. Άλλωστε, οτιδήποτε εγκρίνεται με ποσοστό λιγότερο από το 55% του εκλογικού σώματος, δεν είναι δεσμευτικό αλλά απλά συμβουλευτικό.

Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης Α. Σαμαράς συναντήθηκε με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και δήλωσε πως θα κάνει οτιδήποτε (θεσμικά) μπορεί για να σταματήσει αυτόν τον εκβιασμό, και να οδηγηθεί η χώρα σε εκλογές, που αποτελούν την μόνη λύση για ένα νομιμοποιημένο αποτέλεσμα.

Ο κος Παπανδρέου μπορεί να πάρει πίσω την απόφασή του, αλλά μάλλον δεν θα το κάνει, διότι έτσι θα εξαφανίζονταν ως πολιτικός αρχηγός. Εξάλλου, μάλλον πιστεύει πως θα μπορέσει να κερδίσει μια ψήφο εμπιστοσύνης, προφυλάγοντας τα νώτα του με ένα δημοψήφισμα, και επιταχύνοντας τις εξελίξεις.

Τα λάθη αυτής της κυβέρνησης, και οι ερασιτεχνισμοί της, έχουν νομιμοποιήσει την ρητορική της αριστεράς, δημιουργώντας ένα κλίμα κοινωνικής αναστάτωσης, αντίστοιχο με αυτό των γεγονότων του 1965.

Προφανώς πλησιάζουμε στο τέλος της ελληνικής μεταπολίτευσης, με την κυβέρνηση να ζει τις τελευταίες ημέρες της, αν όχι ώρες.

Όλα τώρα δείχνουν πως οι εκλογές αποτελούν τη μοναδική λύση που μπορεί να εγγυηθεί την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας, και τη εφαρμογή των συμφωνιών που υπογράφτηκαν.

Η υψηλού κινδύνου πολιτική μανούβρα του πρωθυπουργού, καταστρέφει την κυβέρνησή του, και το δημοψήφισμα αποτελεί την πολιτική αυτοκτονία του.
γράφει ο Μιχάλης Αγγελόπουλος στο BBC

το είδαμε antinews

Κρίση ίσον κατάθλιψη, αυτοκτονίες, πορνεία, ναρκωτικά...

Τα σκληρά οικονομικά μέτρα λιτότητας και η κατακόρυφη αύξηση της ανεργίας προκαλούν κατάθλιψη σε ολοένα και περισσότερους πολίτες και ωθούν στην εξάρτηση από ουσίες, ενώ η συρρίκνωση των ιατροφαρμακευτικών δαπανών του δημοσίου περιορίζει τις δυνατότητες των ανθρώπων να έχουν ιατρική βοήθεια.

“Η εικόνα της υγείας στην Ελλάδα είναι ανησυχητική,” τονίζει ο Ντέιβιντ Στάκλερ, κοινωνιολόγος στο πανεπιστήμιο Κέιμπριτζ της Βρετανίας, ο οποίος δημοσίευσε τα αποτελέσματα της έρευνάς του στην... ιατρική επιθεώρηση Lancet. “Διαπιστώνουμε… ανησυχητικές τάσεις–διπλασιασμό των αυτοκτονιών, αύξηση των ανθρωποκτονιών, αύξηση κατά 50% των κρουσμάτων μόλυνσης με HIV και οι πολίτες αναφέρουν ότι η υγεία τους επιδεινώνεται, αλλά δεν επισκέπτονται γιατρό παρότι νιώθουν ότι θα έπρεπε,” υπογραμμίζει.

Συγκεκριμένα, διαπιστώθηκε 17% αύξηση των αυτοκτονιών από το 2007 ως το 2009, ενώ από επίσημα στοιχεία που προβλήθηκαν στο ελληνικό κοινοβούλιο προβλέπεται ακόμη μεγαλύτερη αύξηση, από 25% ως 40%.

Σημειώνεται πως το πόρισμα της μελέτης προτείνεται, από τον Μάρτιν Μακί της Σχολής Υγιεινής και Τροπικής Ιατρικής του Λονδίνου και συνεργάτη του Στάκλερ, να ληφθεί σοβαρά υπόψη από τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες που αντιμετωπίζουν κρίση χρέους. “Η περίπτωση της Ελλάδας είναι μία προειδοποίηση του τι μπορεί να συμβεί αν πραγματοποιηθούν σημαντικές περικοπές στον τομέα της υγείας εξαιτίας της ύφεσης,” τόνισε σε τηλεφωνική του συνέντευξη.

Προηγούμενη έρευνα του Μακί, του Στόκερ και άλλων επιστημόνων, που πραγματοποιήθηκε τον Ιούλιο, διαπίστωσε ότι τα ποσοστά αυτοκτονίας στην Ευρώπη αυξήθηκαν σημαντικά τη διετία 2008-2009 εξαιτίας της οικονομικής κρίσης, της μείωσης των εισοδημάτων και της αύξησης της ανεργίας. Ελλάδα και Ιρλανδία ήταν αυτές που επλήγησαν περισσότερο.

Στην τελευταία έρευνα διαπιστώνεται επίσης μία σημαντική αύξηση στα κρούσματα μόλυνσης με HIV στην Ελλάδα κατά τα τέλη του 2010 και εκτιμάται πως τα κρούσματα του ιού του AIDS θα αυξηθούν κατά 52% φέτος.

Επίσης, αυξήθηκαν κατά 20% τα ποσοστά χρηστών ηρωίνης το 2009 ενώ συγχρόνως οι περικοπές στον προϋπολογισμό το 2009 και το 2010 οδήγησαν στην κατά 30% μείωση των κρατικών προγραμμάτων βοήθειας των τοξικομανών και παροχής υπηρεσιών πρόληψης κατά του HIV. Μάλιστα, υπάρχουν πληροφορίες ότι ορισμένοι τοξικομανείς μολύνονται σκοπίμως με τον HIV, προκειμένου να λάβουν το μηνιαίο επίδομα των 700 ευρώ και συντομότερη ένταξη στα προγράμματα υποκατάστασης για τους χρήστες.

Τέλος, λόγω της κρίσης, εντάθηκαν οι σχέσεις της Ελλάδας με τις φαρμακευτικές εταιρίες καθώς επιβλήθηκαν μεγάλες μειώσεις στις τιμές των φαρμάκων συγκριτικά με οποιαδήποτε άλλη χώρα στην Ευρώπη και με απλήρωτους λογαριασμούς να επιβαρύνουν περαιτέρω τις φαρμακευτικές εταιρίες. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα πχ η ελβετική εταιρία Roche να διακόψει την προμήθεια φαρμάκων για τον καρκίνο σε ορισμένα κρατικά νοσοκομεία της Ελλάδας καθώς δεν τα έχουν πληρώσει και οι ασθενείς να κληθούν να τα προμηθευτούν από φαρμακεία.

Αρκετές φαρμακευτικές εταιρίες υποχρεώνονται να δεχτούν, αντί μετρητών χρημάτων, ελληνικά κρατικά ομόλογα για την αποπληρωμή ορισμένων υπέρογκων χρεών. Την ίδια στιγμή όπως αναφέρει η μελέτη οι περικοπές της τάξης του 40% στον προϋπολογισμό των νοσοκομείων, με άμεσο αποτέλεσμα την έλλειψη προσωπικού και φαρμάκων και το “λάδωμα” του υπάρχοντος προσωπικού προκειμένου να γλιτώσουν από τις μεγάλες ουρές και την αναμονή στα υπερφορτωμένα νοσοκομεία.

Νοσοκομεία στα οποία την ίδια στιγμή οι ασθενείς αυξάνονται κατά 24% καθώς η κρίση τους στρέφει από τα ιδιωτικά νοσοκομεία στα δημόσια. Ταυτόχρονα ένα 15% των ασθενών αποφεύγουν να πάνε στον γιατρό ή τον οδοντίατρο λόγω των συνθηκών στα δημόσια νοσοκομεία.

Αυτό όμως που είναι ανησυχητικό είναι ότι αυτή είναι η κορυφή του παγόβουνου. Όπως δήλωσε ο δόκτωρ Αλέξανδρος Κεντικελένις του πανεπιστημίου του Κέμπριτζ στο ΒΒC “πολλές από τις επιπλοκές θα αργήσουν να εκδηλωθούν. Στην μεγάλη ύφεση (του 1928) χρειάστηκαν πέντε χρόνια προκειμένου να δούμε τα συμπτώματα της κρίσης στην υγεία των Αμερικανών”.

από το antinews

Υπάρχει ένας Αντώνης παντού

Όλοι γνωρίζουμε τις σκηνές σε ταινίες γουέστερν λίγο πριν την μονομαχία των πρωταγωνιστών. Το πλάνο είναι μακρινό, ο αέρας παρασέρνει λίγα ξερόχορτα σηκώνοντας παράλληλα σκόνη στην ατμόσφαιρα και δεν υπάρχει ψυχή ζώσα σε ακτίνα 20 μέτρων. Αν αντικαταστήσουμε τα ξερόχορτα με μικροσκουπίδια που κείτονται στην άκρη του δρόμου, τότε έχουμε το σκηνικό της γειτονιάς μου τα πρωινά. Ακόμα και οι γάτες κρύβονται πίσω από τους κάδους απορριμμάτων. Έτσι λοιπόν, όταν πριν κάμποσους μήνες, περίπου κοντά στο Πάσχα, είδα έναν άνθρωπο στις 8 το πρωί μέσα στο αυτοκίνητό του, η έκπληξή μου ήταν μεγάλη. Κι έγινε ακόμη μεγαλύτερη όταν μου αποκάλυψε τον λόγο που βρισκόταν εκεί.

Το μάτι μου εντόπισε την παρουσία του την... τελευταία στιγμή λίγο πριν προσπεράσω το αυτοκίνητό του. Ένα βρώμικο κόκκινο Skoda με φαγωμένη τη βαφή στο καπό και δυο βαθουλώματα στο φτερό. Εκείνος είχε στηρίξει το κεφάλι του στο τιμόνι και τα χέρια του είχαν αγκαλιάσει το ταμπλό. Μου πήρε κάποια δευτερόλεπτα για να συνειδητοποιήσω τι ήταν αυτή η μάζα που είχε γίνει ένα με το εσωτερικό του αυτοκινήτου. Στάθηκα για λίγο περιμένοντας να σαλέψει αλλά τίποτα. “Κύριε, είστε καλά;” τον ρώτησα. Δεν αποκρίθηκε. Επέμεινα στην ερώτησή μου. Και πάλι τίποτα. Το παράθυρο από την μεριά του οδηγού ήταν ανοιχτό οπότε τον σκούντηξα στον ώμο. Στην αρχή ελαφρά μα καθώς δεν αντιδρούσε, όλο και πιο έντονα σε σημείο που θεωρείται αγένεια, έως ότου τελικά γύρισε και με κοίταξε σαν το νεογέννητο που προσπαθεί να ανοίξει τα μάτια του.

Έδειχνε ζαλισμένος και κουρασμένος με γένια λίγων ημερών να αγριεύουν το πρόσωπό του. Τον ρώτησα για άλλη μια φορά αν είναι καλά αλλά και πάλι δεν πήρα απάντηση. Έκατσα στο καπό του αυτοκινήτου ώστε να του δώσω χρόνο να ανακτήσει επαφή με το περιβάλλον. Τον παρατηρούσα καθώς το βλέμμα του σκάναρε τον χώρο στην προσπάθειά του να καταλάβει πού βρισκόταν. Μετά από αρκετή ώρα μου έγνεψε με το κεφάλι κάτι σαν “όλα καλά”. Βγήκε με αργές κινήσεις από το αυτοκίνητο κι έκατσε δίπλα μου στο καπό. Δεν μίλησε, είχε καρφώσει τα μάτια του απέναντι σε μία νερατζιά με κάτι πλαστικές σακούλες με σκουπίδια στη βάση της σαν καλλιτεχνική εγκατάσταση. Πρέπει να είχαν περάσει τουλάχιστον δέκα λεπτά, όταν αποφάσισε να ανοίξει το στόμα του. “Είμαι μια χαρά τώρα, ευχαριστώ” μου είπε. Πιάσαμε την κουβέντα αν και δεν ήταν εύκολο. Κάθε τόσο χανόταν στις σκέψεις του κι έπρεπε να επαναλάβω αυτό που έλεγα για να βρω ανταπόκριση.

Τον έλεγαν Αντώνη, 46 ετών και άνεργος για 5 μήνες. Το προηγούμενο βράδυ είχε βγει για να βρει δανεικά μα χωρίς αποτέλεσμα. Χρωστούσε τέσσερις δόσεις του στεγαστικού του δανείου και άλλες τόσες σε κάρτες. Ο λόγος που είχε αποκοιμηθεί στο αυτοκίνητο: Δεν άντεχε να ανέβει σπίτι και να πει στην γυναίκα του πως δεν κατάφερε να μαζέψει έστω και λίγα χρήματα. “Ντρέπομαι και δεν μπορώ να κάνω τίποτα για αυτό” μου είχε πει. Η κουβέντα μας διήρκησε λίγη ώρα ακόμη. Του πρότεινα να τον κεράσω ένα καφέ αλλά αρνήθηκε γιατί “έπρεπε να γυρίσει σπίτι καθώς η κυρά θα έχει τρελαθεί από την αγωνία της που έλειπε όλο το βράδυ απροειδοποίητα”. Χαιρετιστήκαμε και χωρίσαμε εκεί. Τόσο απλά κι αθόρυβα όπως γνωριστήκαμε.

Τον Αντώνη τον θυμήθηκα πάλι, καθώς διάβαζα για έναν 40χρονο, παραλίγο αυτόχειρα, που σώθηκε την τελευταία στιγμή από την αστυνομία και η εξήγηση που έδωσε είναι πως ντρεπόταν να αντικρίσει τον σπιτονοικοκύρη του, στον οποίο χρωστούσε ενοίκια και δεν μπορούσε να κρύβεται άλλο. Έρευνες δείχνουν πως οι αυτοκτονίες στη χώρα μας παρουσιάζουν αύξηση περίπου 40%, με τους ειδικούς να κάνουν λόγο πια για δύο αυτοκτονίες την ημέρα για το 2010, ενώ το 2009 ήταν μόλις μία. Η πλειονότητα των αυτόχειρων είναι οικογενειάρχες, ηλικίας 40-60 ετών που έχασαν τη δουλειά τους. Η αυτοκτονία στην προκειμένη περίπτωση, λένε οι ψυχολόγοι, πέρα από πράξη απελπισίας, είναι και μία πράξη τιμωρίας γιατί δεν κατάφεραν να ανταπεξέλθουν στις υποχρεώσεις τους, αλλά και λύτρωσης από το καθημερινό αίσθημα ενοχής.

Και μπορεί ο Αντώνης να μην είχε κάτι τέτοιο στο μυαλό του -κι ελπίζω να είναι καλά καθώς δεν τον έχω ξαναδεί έκτοτε- αλλά σκέφτομαι πώς μπορούμε να βοηθήσουμε και να στηρίξουμε τους συμπολίτες μας που βρίσκονται σε παρόμοια κατάσταση. Υποθέτω δείχνοντας το στοιχειώδες ενδιαφέρον, ακόμα και αν πρόκειται για αγνώστους, είναι μια καλή αρχή.
γράφει η Λουκρητία

από το protagon

Χρέος, κρίση και ψέμματα

Συνέντευξη του Δημήτρη Πατέλη, στο κανάλι ΚΡΗΤΗ ΤV, 24 Ιουνίου 2011. Ο Δημήτρης Πατέλης είναι επίκουρος καθηγητής Φιλοσοφίας και, μεταξύ άλλων δραστηριοτήτων, μέλος της διεθνούς ομάδας "Λογική της Ιστορίας".

Χρήσιμη εκπομπή, όχι απλώς ενημερωτική αλλά και διευκρινιστική για έννοιες που αναγκαστικά μπήκαν στη ζωή μας πολύ πρόσφατα και μας έχουν κάνει να αναρωτιόμαστε αν είμαστε πραγματικά έλλογα όντα, αν είμαστε άνθρωποι. Είναι μια συνέντευξη που αξίζει να ακουστεί με προσοχή, από την έναρξη μέχρι και το τελευταίο της λεπτό. Μη σε τρομάξει η μεγάλη διάρκεια, κάθε λεπτό είναι ένας θησαυρός. Στην ανάγκη, δες/άκουσε με... δόσεις!

Αγαπημένε/η μου αναγνώστη/τρια, μελέτησέ τη, διάδωσέ τη, μήπως τα... καταφέρουμε τελικά να καταλάβουμε τι γίνεται γύρω μας, πώς μπορούμε να οργανώσουμε τη σκέψη μας. Σίγουρα, πρόκειται για σημαντική γνώση, καθώς βοηθά στο ξεμπέρδεμα της σκέψης και δίνει ορισμένες εξαιρετικές απαντήσεις. Ευχαριστώ πολύ, εκτός από τον καθηγητή κ. Πατέλη, τον τηλεοπτικό σταθμό ΚΡΗΤΗ ΤV και τον κ. Σαχίνη, ιδιαίτερα, για τις επιλογές των καλεσμένων του.

Μεταφέρω μερικά από τα λόγια του, που ακούγονται στο πρώτο δεκάλεπτο της εκπομπής:

"...από τη στατιστική και μόνο φαίνεται έχουμε διπλασιασμό μέσα σ' ένα χρόνο των αυτοκτονιών και των αυτοκτονικών επεισοδίων. Έχουμε πραγματικά αδιέξοδα σε επίπεδο καθημερινού βιώματος των ανθρώπων, δηλαδή δεν μπορούν να διευθετήσουν, δεν μπορούν να διαχειριστούν τη ζωή τους. Αυτή είναι η τραγική, η ψυχολογική πλευρά.

Από τη μία έχουμε λοιπόν τη συγκυρία, η οποία είναι κρισιακή, είναι πρωτοφανής... είναι μια πρωτοφανής κρισιακή συγκυρία, έχουμε να κάνουμε με μια πολύ βαθειά κρίση του συστήματος, δηλαδή οι κανονικότητες που θεωρούσαμε ότι ήταν δεδομένες παύουν να υφίστανται ως τέτοιες. Άρα, ο άνθρωπος βγαίνει από τη βολή του, βγαίνει από τον τρόπο με τον οποίο θεωρούσε ότι μπορεί ορθολογικά να διαχειριστεί το βίο του.

Από την άλλη όμως, έχουμε και μία στοχευμένη, σκηνοθετημένη, σκόπιμη κατάσταση βομβαρδισμού του ανθρώπου με παράλογα ή ψευδολογικά επιχειρήματα, όσον αφορά την ουσία αυτής της κρίσης και όσον αφορά τις πιθανές διεξόδους από αυτή την κρίση. Ψευδολογικά επιχειρήματα, που αγγίζουν τα όρια της απάτης και συχνά υπερβαίνουν και κάθε έννοια απάτης. Δηλαδή, άλλα υπόσχονται οι ιθύνοντες, οι ταγοί, άλλα κάνουν στο τέλος...

Ο λαός τελεί σε μια σύγχυση.. κι όχι μόνον ο λαός, αλλά κι οι υποτιθέμενοι ταγοί, οι οποίοι είναι εντεταλμένοι να τον βγάλουν από αυτά τα προβλήματα, να του προτείνουν λύσεις, να του δίνουν προοπτική. Η αίσθηση λοιπόν απουσίας προοπτικής, συνοδεύεται μ' αυτή την αίσθηση ότι δεν υπάρχει εδώ λογική.

Η αίσθηση αυτή όμως, εάν υιοθετηθεί, σημαίνει ουσιαστικά ότι ο άνθρωπος αρνείται την ιδιότητα του ανθρώπου. Αρνείται δηλαδή την ιδιότητα τού να είναι ενεργητικό υποκείμενο και όχι απλό αντικείμενο που φέρεται και άγεται, όχι ενεργούμενο των περιστάσεων, αλλά ένα υποκείμενο το οποίο μετά λόγου γνώσεως μπορεί και γνωρίζει την πραγματικότητα και, με βάση αυτή την εγνωσμένη πραγματικότητα, καταστρώνει σχέδια, αναπτύσσει δραστηριότητα, δημιουργεί συλλογικότητες, βρίσκει διεξόδους από τα αδιέξοδα."

Δείτε την...

από το Rodia Mixer