Μυημένος στη στρατιά του ολέθρου...

Ο κ. Παπανδρέου υποστηρίζει ότι τον πολεμούν οι χρεοκοπημένοι τραπεζίτες και οι φαλιρισμένοι εκδότες. Ότι και οι δύο αυτές επιχειρηματικές ομάδες επιθυμούν τη συνέχεια της βασιλείας τους και ότι αυτό μπορεί να συμβεί μόνο με τη δραχμή. Αυτό είναι αλήθεια, ότι υπάρχει συνέργεια στις κινήσεις διαφόρων που ευελπιστούν να διασωθούν μέσα από το χάος. Μόνο που αυτό το χάος το αντιπροσωπεύει πλέον και ο κ. Παπανδρέου! Ποιος τον έχει μυήσει στη στρατιά του ολέθρου και γιατί; Διότι οι κινήσεις του μας οδηγούν στην δραχμή. Μας οδηγούν σε μία καταστροφή μεγαλύτερη από εκείνη του 1922...

Επειδή λέγονται πολλές ανοησίες το τελευταίο χρονικό διάστημα για το πόσο ευεργετική μπορεί να... είναι η επιστροφή μας στη δραχμή, ας μας απαντήσουν οι οπαδοί αυτής της θεωρίας στο εξής ερώτημα: Τι θα πουλάμε στο εξωτερικό για να εισάγουμε φάρμακα, καύσιμα, τρόφιμα και ό,τι άλλο είναι απαραίτητο για την καθημερινή μας επιβίωση; Να δεχτούμε ότι για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα δεν θα εισάγουμε αυτοκίνητα, νέα ηλεκτρικά είδη και πούρα πολυτελείας. Αλλά δίχως βενζίνη και φάρμακα, δεν γίνεται αδέλφια. Θα θυμίζουμε την Αλβανία του Χότζα. Δίχως υπερβολή.

Πιστεύει κανείς ότι μία πεινασμένη Ελλάδα που θα βρίσκεται εκτός της Ευρωπαϊκής Ένωσης θα τύχει της περίθαλψης των γειτόνων της; Εδώ οι «φίλοι» μας οι Βούλγαροι και εξέφραζαν δημόσια τη χαρά τους για τα δεινά της πατρίδας μας. Και θα μας αφήσουν στην ησυχία μας άλλοι που εποφθαλμιούν τα εδάφη μας και τον εθνικό μας πλούτο; Όποιος πραγματικά το πιστεύει αυτό είναι ανεύθυνος και άμυαλος.

Η δραχμή είναι η συνταγή της εθνικής καταστροφής. Τελεία και παύλα. Όλα τα άλλα είναι εκ του πονηρού και μόνο πράκτορες ξένης δύναμης μπορούν να τα υποστηρίζουν. Αν η Ελλάδα γίνει η αφορμή για την διάλυση της Ευρωπαϊκής Ένωσης θα μας πάρει όλους ο διάολος. Θα είναι ένα γραμμάτιο που αργά ή γρήγορα θα κληθούμε να το πληρώσουμε.

Ο κ. Παπανδρέου θυμήθηκε στα ξαφνικά το λαό και το δημοψήφισμα. Αν το θυμότανε και τις ώρες που συνομιλούσε μυστικά με τον φίλο του τον Στρος Καν, θα είχαμε πειστεί για το αγνό των προθέσεών του. Αλλά εδώ μιλάμε για έναν βιρτουόζο τεχνίτη του ψεύδους. Όταν ετοίμαζε το σάβανο της Ελλάδος με την είσοδο του ΔΝΤ σε χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, την ίδια ώρα διαβεβαίωνε τους Έλληνες ότι «λεφτά υπάρχουν».

Μόνο ένας υποκριτής θα επικαλείτο σήμερα τα δημοκρατικά ιδεώδη για να οδηγήσει έναν ταλαιπωρημένο λαό σε ένα δημοψήφισμα παρωδία. Τι θα ψηφίσει κύριε Παπανδρέου ο Έλληνας εκείνος που είναι άνεργος και εσείς απειλείται να του κόψετε το ρεύμα αν δεν πληρώσει το νέο χαράτσι για τα ακίνητα; «Όχι» θα ψηφίσει και θα σας δώσει και πέντε φάσκελα. Πάτε, λοιπόν, με μία συναισθηματική ψήφο να φαλκιδέψετε το μέλλον της Ελλάδας. Και θέλετε να σας αντιμετωπίζουν όλοι με σεβασμό. Ξεχνάτε ότι στην Ελλάδα δημιουργήθηκε ο όρος «εφιάλτης». Ο Εφιάλτης ήταν υπαρκτό πρόσωπο, κύριε Παπανδρέου. Εσείς, πως θέλετε να μείνετε στην Ιστορία;
γράφει ο Θανάσης Μαυρίδης

από το capital

Είναι επικίνδυνοι...

Θα το πούμε δίχως περιστροφές: Ο κ. Παπανδρέου με την απόφασή του να σύρει έναν ταλαιπωρημένο λαό σε ένα αμφιλεγόμενο δημοψήφισμα προκάλεσε τεράστια ζημιά στην Ελλάδα. Ξένα επιχειρηματικά συμφέροντα που δραστηριοποιούνται στον ελληνικό χώρο ήταν πεπεισμένα ότι η κυβέρνηση έχει κρυμμένο στο συρτάρι της σχέδιο για την έξοδο της χώρας από το ευρώ. Αδυνατούσαν να αντιληφθούν ότι μπορεί κάποιος να κάνει τόσο μεγάλα και παιδαριώδη λάθη...

Έτσι ή αλλιώς, η ουσία παραμένει. Η κυβέρνηση του κ. Παπανδρέου είναι πλέον μία επικίνδυνη κυβέρνηση. Κάθε μέρα που περνάει κάνει όλο και μεγαλύτερα λάθη. Ήθελαν να μας πείσουν ότι οι ξένοι ηγέτες ήταν ενήμεροι για το θέμα του δημοψηφίσματος. Αποδείχτηκε ότι μόνο έτσι δεν ήταν τα πράγματα. Ακόμη και ο κ. Σαρκοζί, ένας παραδοσιακός φίλος της Ελλάδας, μας έχει γυρίσει την πλάτη. Αν αυτό δεν είναι απόδειξη της ολέθριας συμπεριφοράς του κ. Παπανδρέου, τι άλλο θα πρέπει να συμβεί;

Κάποιοι ονειρεύονται ότι... πίσω από την αλλοπρόσαλλη πολιτική των τελευταίων ημερών υπάρχει ένα στρατηγικό σχέδιο. Προσωπικά το μόνο που μπορώ να διακρίνω είναι πανικός. Μπορεί και να κάνω λάθος και να έχουν δίκιο εκείνοι που υποστηρίζουν ότι πρόκειται για μία τελευταία προσπάθεια του πολιτικού συστήματος να παραμείνει στην εξουσία μέσω της... δραχμής!

Αδυνατώ να πιστέψω ότι υπάρχουν τόσο επιπόλαιοι άνθρωποι που δεν αντιλαμβάνονται ούτε καν τα στοιχειώδη. Ότι η επιστροφή στη δραχμή ανοίγει την Κερκόπορτα στους εχθρούς της πατρίδας και ότι πολλά δεινά θα μας περιμένουν στη συνέχεια. Ούτε και τολμάει να περάσει από την άκρη της σκέψης μου ότι είναι δυνατόν εμείς, εδώ που συζητάμε, να γνωρίζουμε περισσότερα και να βλέπουμε περισσότερα από τους ηγέτες μας. Οπότε, θα τολμήσουμε να ρωτήσουμε: Τι είχατε στο μυαλό σας, κύριε Παπανδρέου, όταν μιλούσατε στον ελληνικό λαό για δημοψήφισμα;

Οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ έχουν ιστορική ευθύνη να μην αφήσουν τη χώρα να κυλήσει στο χάος που την σπρώχνουν οι επίγονοι της μεταπολίτευσης. Την ώρα του απολογισμού δεν θα επιτρέπεται σε κάποιον να πει ότι δεν γνώριζε. Όλοι γνωρίζουν...
γράφει ο Θανάσης Μαυρίδης

από το capital

“Αυτοκτονία” Παπανδρέου

Η τάξη που επήλθε στο ευρωπαϊκό χάος πριν από μια εβδομάδα, δεν κράτησε για πολύ. Αντικαταστάθηκε από το ελληνικό χάος, το οποίο πυροδότησε η ακατανόητη απόφαση του Γ. Παπανδρέου να εξαγγείλει δημοψήφισμα.

Αντί να ξεκινήσει την εφαρμογή της σκληρής, από πλευράς κοινωνικών συνεπειών, συμφωνίας των Βρυξελλών, ο κος Παπανδρέου προσπαθεί να αναπαραστήσει την ένδοξη «έξοδο του Μεσολογγίου», που σημάδεψε την επανάσταση του 1821.

Η ανακοίνωσή του μεταβιβάζει στους Έλληνες πολίτες την πολιτική ευθύνη για διλήμματα του τύπου «δραχμή ή ευρώ», «ευρωζώνη ή περιθωριοποίηση», και «φτώχεια ή πείνα».

Με άλλα λόγια, πρόκειται για μια προσπάθεια του Παπανδρέου να αποφύγει τις αρνητικές επιπτώσεις για το ΠΑΣΟΚ, και να... ελαχιστοποιήσει την κριτική έναντι των μελών της κυβέρνησής του, εξασφαλίζοντας παράλληλα μια ψήφο εμπιστοσύνης, πείθοντας του βουλευτές του, ότι η ευθύνη δεν είναι πλέον δική τους.

Η ευθύνη τώρα είναι της κοινωνίας. Και πιο θα είναι το αποτέλεσμα; Βραχυκύκλωμα της κυβέρνησης, ατέλειωτες πολιτικές συζητήσεις στα ΜΜΕ, παντελής θεσμική παράλυση, και μια τεράστια αναστάτωση στην υπόλοιπη Ευρώπη, η οποία θα θέσει το λογικό ερώτημα: Ισχύει ακόμη η συμφωνία των Βρυξελλών ή όχι;

Μεταξύ των διάφορων σχολίων, έχει ακουστεί και αυτό περί πολιτικής ανωριμότητας, οπισθοχώρησης, και στρατηγικής απόφασης για διακοπή της διακυβέρνησης.

Το δημοψήφισμα θα αποτελέσει ένα παγκόσμιο αξιοπερίεργο, όχι τόσο διότι δεν θα τεθεί κάποιο συγκεκριμένο ερώτημα, όσο διότι δεν φαίνεται να υπάρχει κάποιο πλαίσιο ή κάποια αναφορά, όσον αφορά στο περιεχόμενό του.

Ένα δημοψήφισμα μπορεί να εκτόνωνε την κατάσταση τον περασμένο Μάιο. Σήμερα δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια βόμβα Μολότοφ που θα εκραγεί στα χέρια της κυβέρνησης.

Μπορεί μάλιστα να θεωρηθεί και άκυρο, αν συμμετάσχει λιγότερο από το 40% του εκλογικού σώματος. Ακόμη όμως και αν το ποσοστό συμμετοχής είναι μεγαλύτερο, το αποτέλεσμα μπορεί να αγνοηθεί. Άλλωστε, οτιδήποτε εγκρίνεται με ποσοστό λιγότερο από το 55% του εκλογικού σώματος, δεν είναι δεσμευτικό αλλά απλά συμβουλευτικό.

Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης Α. Σαμαράς συναντήθηκε με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και δήλωσε πως θα κάνει οτιδήποτε (θεσμικά) μπορεί για να σταματήσει αυτόν τον εκβιασμό, και να οδηγηθεί η χώρα σε εκλογές, που αποτελούν την μόνη λύση για ένα νομιμοποιημένο αποτέλεσμα.

Ο κος Παπανδρέου μπορεί να πάρει πίσω την απόφασή του, αλλά μάλλον δεν θα το κάνει, διότι έτσι θα εξαφανίζονταν ως πολιτικός αρχηγός. Εξάλλου, μάλλον πιστεύει πως θα μπορέσει να κερδίσει μια ψήφο εμπιστοσύνης, προφυλάγοντας τα νώτα του με ένα δημοψήφισμα, και επιταχύνοντας τις εξελίξεις.

Τα λάθη αυτής της κυβέρνησης, και οι ερασιτεχνισμοί της, έχουν νομιμοποιήσει την ρητορική της αριστεράς, δημιουργώντας ένα κλίμα κοινωνικής αναστάτωσης, αντίστοιχο με αυτό των γεγονότων του 1965.

Προφανώς πλησιάζουμε στο τέλος της ελληνικής μεταπολίτευσης, με την κυβέρνηση να ζει τις τελευταίες ημέρες της, αν όχι ώρες.

Όλα τώρα δείχνουν πως οι εκλογές αποτελούν τη μοναδική λύση που μπορεί να εγγυηθεί την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας, και τη εφαρμογή των συμφωνιών που υπογράφτηκαν.

Η υψηλού κινδύνου πολιτική μανούβρα του πρωθυπουργού, καταστρέφει την κυβέρνησή του, και το δημοψήφισμα αποτελεί την πολιτική αυτοκτονία του.
γράφει ο Μιχάλης Αγγελόπουλος στο BBC

το είδαμε antinews

Αυτή την φορά η πατρίδα είσαι Εσύ

Εσύ είσαι έτοιμος; Θα αποδείξει το μικρό ποσοστό του λαού που δεν βρίσκει αποκούμπι σε κόμματα και ιδεολογίες ότι μπορεί να ορθωθεί στις διαφορετικές ημέρες που θα έρθουν; Είναι έτοιμες οι ψυχές μας για το γδάρσιμο των ευαισθησιών από πάνω τους τούτες εδώ τις μέρες που διανύουμε και να βάλουμε το μυαλό μας να δουλέψει απέναντι στην ολική καταστροφή που έρχεται; Διότι ακόμη το τέλος δεν έχει έρθει. Άλλο ο ήχος από τα ποδοβολητά στον δρόμο κι άλλο το σπάσιμο της πόρτας του σπιτιού σου που το θεωρείς ακόμη κάστρο απροσπέλαστο. Τον εχθρό δεν μπορείς να τον αποφύγεις όταν έχει χαράξει επί χάρτου την τέλεια επίθεση εναντίον σου. Όταν έχει όλα τα όπλα να σε πολεμήσει.

Είναι ηλίθιος και συνάμα επικίνδυνος για το σύνολο όποιος αυτές τις πρωτόγνωρες ιστορικά ημέρες ακόμη θέλει να... πιστεύει ότι μπορεί το οποιοδήποτε κόμμα, το οποιοδήποτε πολιτικό ανδρείκελο- από την άκρα αριστερά μέχρι την άκρα δεξιά το οποίο έχει το θράσος ακόμη να ζει- ότι μπορεί με την ψήφο του να πάρει ανάσα, ότι μπορεί ψευτοδημοκρατικά να ξαναβρεί αυτά που έχασε. Η Δημοκρατία της Ελευθεριότητας τους τα κατέστρεψε όλα και αυτή η ψήφος που θεωρούσες ως άνοος ότι μπορούσες να την δώσεις με ελαφρά την καρδία στο κάθε λαμόγιο που ασχολείται με την πουλημένη από το 1944 πολιτική.

Είναι τραγικό να ανέχεσαι να σου μιλούν ακόμη μέσω των Μέσων τους αυτοί που σε ξεπούλησαν. Είναι τραγικό να σε βλέπω να κατεβαίνεις σε πορείες σαν πρόβατο φωνάζοντας και ζητώντας καταβάθος έναν άλλο ποιμένα να σε βάλει σε μαντρί για να νιώσεις ασφαλής. Το σφαγείο πάντα δίπλα στο μαντρί ήταν. Εσύ όμως δεν ήθελες να το δεις και οι πράξεις σου μαρτυρούν ότι ούτε τώρα δεν θέλεις να δεις. Αλήθεια τι άλλο έχεις να πεις; Σταμάτα να λες και πράξε. Κι αν δεν μπορείς να πράξεις, σκάσε! Καταντήσαμε την πατρίδα μας έκθεση ιδεών. Όλοι μας είχαμε κάτι να γράψουμε αλλά κανένας μας δεν πήρε το φτυάρι να ανοίξει τον δρόμο όταν το χιόνι έπεφτε πρώτα ελαφρά και μετά με τους κουβάδες . Χωμένοι κάτω από το χιόνι είμαστε τώρα όλοι μας. Ρομαντικοί και πραγματιστές. Λαμόγια και τίμιοι. Ένοχοι και αθώοι. Τώρα όμως που το χάος θα επακολουθήσει οι ευαισθησίες πρέπει να μπουν στην ντουλάπα. Να κλειδωθούν εκεί διότι έχουμε μεγάλο ανήφορο.

Η καρδιά αυτή την φορά πρέπει να χτυπάει για τις αντοχές μας και όχι για τα συναισθήματά μας. Αυτή τη φορά ο πόλεμος δεν θα γίνει με τα όπλα ως είναι σωστό. Τώρα πρέπει να κάνουμε τις ιδέες μας και τις πράξεις μας μαχαίρια. Τόσο καλά ακονισμένα που να ματώνουν ακόμα και τον θεό. Είναι νομοτελειακό οι περισσότεροι να μην τα καταφέρουμε. Δεν είμαστε όλοι γεννημένοι για τα δύσκολα. Όμως κάποιοι είναι. Και τελικά αυτοί ήταν πάντα που έκαναν τον πλανήτη Ελλάδα να γυρίζει. Ανάμεσά μας είναι. Δίπλα μας είναι. Μέσα μας είναι. Μονάδες χαμένες στο πλήθος που αυτή την στιγμή πονάει η καρδιά τους γιατί έχουν την κατάρα και ευλογία να νιώθουν πολύ πιο γρήγορα τον κίνδυνο από την πλειοψηφία. Μονάδες έτοιμες που για πρώτη φορά πρέπει να μην δράσουν με παντιέρα το δίκαιο αλλά ούτε να γίνουν θύματα υπερβάλλοντος συναισθηματισμού.

Ο εχθρός μας ξέρει καλά. Μάς έχει μελετήσει 200 χρόνια τώρα. Ξέρει να μάς φοβίζει, ξέρει να μάς εξεφτελίζει, ξέρει να μάς βασανίζει. Αυτό που δεν ξέρει όμως είναι ότι αυτή την φορά το ΟΧΙ δεν θα το ακούσει ως ιαχή αλλά ως ψίθυρο στο αυτί του νιώθοντάς το βαθιά. Πολύ βαθιά. Όχι από λάμα που καίει αλλά από καρδιά που πάγωσε για να ανοίξει τον κλεισμένο από χιόνι δρόμο. Αυτή την φορά η πατρίδα δεν είναι κάτι για το οποίο θα πολεμήσεις.
Αυτή την φορά η πατρίδα είσαι Εσύ.

γράφει ένας απλός άνθρωπος

Η κοινωνία σε απόγνωση και ο ΓΑΠ θεατής...

Σε κοινωνικό επίπεδο, μια Ελλάδα βρίσκεται στα κάγκελα, μια χώρα στα όριά της. Οι απεργίες που ξεκινούν από την Πέμπτη και θα διαρκέσουν τουλάχιστον για ένα 10ήμερο, απειλούν να τινάξουν το κράτος και την οικονομία στον αέρα. Χαρακτηριστική η περίπτωση των τελωνειακών που βάζουν λουκέτο για 10 ημέρες αλλά και των εφοριακών για 4 ημέρες. Μπάχαλο στην αγορά, μπάχαλο και στα έσοδα δηλαδή. Ήδη από σήμερα δε θα κυκλοφορεί τίποτε από τα μέσα μεταφοράς, ενώ την Παρασκευή κάνουν απεργία και τα ταξί καθώς παρά την κωλοτούμπα του Γ. Ραγκούση και τις ευνοϊκότερες ρυθμίσεις, οι ταξιτζήδες βγαίνουν και πάλι στους δρόμους ζητώντας να ισχύσει το ΠΔ Ρέππα.

Χωρίς ΕΡΤ και ΑΠΕ για δύο ημέρες καθώς ο κ. Βενιζέλος είχε...τη φαεινή ιδέα να ανακηρύξει σε δημόσιους υπαλλήλους δημοσιογράφους που δουλεύουν χρόνια και πληρώνουν εισφορές στα ταμεία των δημοσιογράφων.

Την ερχόμενη εβδομάδα θα γίνει ο απόλυτος χαμός, την Τετάρτη με τη γενική απεργία αλλά και όλες τις ημέρες λόγω των συνεχόμενων κινητοποιήσεων.

Η Αθήνα μοιάζει με σκουπιδότοπο, τα ποντίκια κάνουν πάρτι και η κυβέρνηση κάνει την πάπια.

Στο μέτωπο της εγκληματικότητας η κατάσταση είναι εκρηκτική παρά την επιτυχία της Αστυνομίας να πιάσει τους ληστές με τα καλάσνικοφ. Κάθε μέρα που περνά ο κόσμος κλείνεται στα σπίτια του φοβούμενος για τη ζωή του και η καθημερινότητα του πολίτη έχει μετατραπεί σε εφιάλτη.

Όσο για την κοινωνία γενικότερα, κατάθλιψη, αυτοκτονίες, οργή, εκνευρισμός είναι τα φαινόμενα που συναντούμε καθημερινά.

ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΑΛΛΟ, φωνάζει ο κόσμος, κι όχι άδικα αυτή τη φορά. Το πολυνομοσχέδιο που προσπαθεί να περάσει η κυβέρνηση σε συνδυασμό με τα άλλα μέτρα έχουν κάνει αφόρητη τη ζωή όλων μας αλλά ο κ. Παπανδρέου είναι στον κόσμο του.

Πρωθυπουργός θεατής
Οι …πολυδιαφημισθείσες πρωτοβουλίες του κ. Παπανδρέου ήταν μάλλον ασκήσεις επί χάρτου και για αυτό ο πρωθυπουργός στο υπουργικό συμβούλιο προσπάθησε να τονώσει το ηθικό των υπουργών του.

Τις επόμενες ημέρες παίζεται ενδεχομένως το μέλλον της χώρας για τις επόμενες γενιές και η Κυβέρνηση Παπανδρέου δεν έχει πρόταση. Παρακολουθεί εκ του μακρόθεν τις εξελίξεις και τις συζητήσεις που γίνονται από τρίτους.

Ο Πρωθυπουργός ζητάει να ψηφιστούν όλες οι δεσμεύσεις που έχει αναλάβει καθ΄ υπόδειξιν της τρόικας, πριν από από τη Σύνοδο Κορυφής της 21ης Οκτωβρίου, γιατί γνωρίζει ότι πάντα είναι υπαρκτός ο κίνδυνος, έστω και την τελευταία στιγμή, τα πράγματα να πάνε ακόμα χειρότερα δεδομένης της δυσπιστίας που υπάρχει για τον ίδιο και την κυβέρνησή του.

Το κλίμα έγινε βαρύτερο, καθώς δημοσιοποιήθηκαν τα αποτελέσματα της έρευνα της VPRC που έγινε για το περιοδικό «ΕΠΙΚΑΙΡΑ» και δείχνει τη διαφορά της Ν.Δ. να υπερβαίνει το 10%.

Στο ΠΑΣΟΚ υπάρχουν ισχυρές φωνές που θέτουν ζήτημα πολιτικής νομιμοποίησης της κυβέρνησης. Έτσι, το σενάριο των πρόωρων εκλογών παραμένει ανοικτό, όποιο και αν είναι το αποτέλεσμα της Συνόδου Κορυφής.

από το antinews

Έξη λόγοι γιατί η ελληνική χρεοκοπία είναι αναπόφευκτη

Πρώτον: Η ελληνική χρεοκοπία είναι αναπόφευκτη. Δεν είναι θέμα του αν, αλλά του πως. Η χρεοκοπία της προβλέπεται στους όρους του προτεινόμενου δεύτερου πακέτου διάσωσης, βάσει των οποίων οι ιδιώτες δανειστές αναμένεται να ανταλλάξουν ή να μετακυλήσουν τα ελληνικά τους ομόλογα, δεχόμενοι απώλειες. Αυτό θα ήταν μια συντεταγμένη χρεοκοπία, μια ελεγχόμενη δηλαδή διαδικασία, με σκοπό την ελαχιστοποίηση της ζημιάς στις αγορές. Το αντίθετο θα ήταν μια άτακτη χρεοκοπία, όπου η Ελλάδα λέει «δεν πληρώνω». Και οι δυο όμως, είναι χρεοκοπίες.

Δεύτερον: Ο επενδυτές ήδη αναμένουν την ελληνική χρεοκοπία, και μάλιστα προετοιμάζονται κατάλληλα. Η χρεοκοπία της Ελλάδας δεν θα... προκαλέσει το ίδιο σοκ στις παγκόσμιες αγορές, που προκάλεσε η κατάρρευση της Lehman Brothers. Η Ελλάδα βρίσκεται σε καθοδική περιδίνηση εδώ και δυο χρόνια. Τα σπρεντς των ομολόγων της αποδεικνύουν ότι οι επενδυτές περιμένουν να χρεοκοπήσει. Και αφού οι αγορές την περιμένουν, τότε μια χρεοκοπία της χώρας αποκλείεται να προκαλέσει αρνητικές συνέπειες.

Τρίτον: Ο λόγος για τον οποίο όλοι αναμένουν μια ελληνική χρεοκοπία, είναι ότι το πρόγραμμα διάσωσης δεν πέτυχε τίποτα. Από τον Μάιο του 2010, η οικονομική κατάσταση της χώρας απλά χειροτέρεψε. Τα χρέη της είναι εκτός ελέγχου, και δεν υπάρχει καμιά ελπίδα πως η χώρα θα μπορεί να δανειστεί στις ιδιωτικές αγορές για πολλά χρόνια ακόμη. Η ΕΕ απλά ξοδεύει «καλό χρήμα» σε μια απέλπιδα προσπάθεια.

Τέταρτον: Ο βασικός λόγος της αποτυχίας του σχεδίου διάσωσης είναι ότι κανένας δεν πιστεύει στα σοβαρά ότι η Ελλάδα μπορεί να διορθώσει τα δημοσιονομικά της μέσω της εφαρμογής προγραμμάτων λιτότητας, που της επέβαλλαν οι όροι της διάσωσης.

Η χώρα ήδη έχασε όλους τους στόχους της σε σχέση με τα ελλείμματα, παρά τις περικοπές δαπανών και τις αυξήσεις φόρων. Κι αυτό, επειδή η απαιτούμενη προσαρμογή είναι πολιτικά, κοινωνικά, ακόμη και μαθηματικά αδύνατη.

Αφού η λιτότητα προκαλεί τη συρρίκνωση της οικονομίας της, γίνεται ακόμη πιο δύσκολη η μείωση του χρέους και του ελλείμματος. Είναι σαν ένας σκύλος να κυνηγά την ουρά του.

Όπως λέει ο οικονομολόγος Ken Courtis: «Επειδή συνθλίβεται το ΑΕΠ της, προκειμένου να μειώσει τη σχέση χρέους /ΑΕΠ, η Ελλάδα θα πρέπει να μειώσει το χρέος κατά 8% ετησίως. Αυτό όμως, είναι αδύνατον να γίνει. Ο μόνος τρόπος εξόδου από αυτόν τον φαύλο κύκλο είναι μια γενναία αναδιάρθρωση του χρέους, κάτι που γίνεται μέσω της χρεοκοπίας».

Πέμπτον: Η ευρωζώνη θα μπορούσε να εκμεταλλευτεί τα χρήματα της ελληνικής διάσωσης για έναν καλύτερο σκοπό. Θα μπορούσε να χρηματοδοτηθεί π.χ η Ισπανία ή η Ιταλία, οι κρίσεις των οποίων πραγματικά απειλούν το μέλλον της ευρωζώνης.

Τα χρήματα αυτά θα μπορούσαν επίσης να χρησιμοποιηθούν για την κεφαλαιοποίηση και στήριξη του ευρωπαϊκού τραπεζικού τομέα, ώστε να μειωθούν οι τυχόν αντίκτυποι της ελληνικής χρεοκοπίας.

Πολύ απλά, τα εκατοντάδες δισεκατομμύρια που πετάγονται στην Ελλάδα, θα ήταν πολύ πιο χρήσιμα στη καταπολέμηση της κρίσης χρέους, αν χρησιμοποιούνταν σε τρόπους ανάκτησης της επενδυτικής εμπιστοσύνης προς την ευρωζώνη και το οικονομικό της σύστημα. Το ίδιο ακριβώς λέει και ο Nouriel Roubini.

Έκτον: Το πρόγραμμα διάσωσης που εφαρμόζεται σήμερα σπρώχνει την Ελλάδα σε οικονομικό και κοινωνικό χάος. Η οικονομία της βρίσκεται σε ελεύθερη πτώση. Το ΑΕΠ της συνεχώς πέφτει. Οι διαδηλωτές έχουν κατασκηνώσει στους δρόμους. Η ανεργία σκαρφάλωσε στο 16%. Και δεν υπάρχει κανένα φως στην άκρη του τούνελ.

Σίγουρα οι Έλληνες τα έκαναν μπάχαλο με την οικονομία τους, και τώρα πληρώνουν το τίμημα. Την ίδια ώρα όμως, οι Έλληνες υφίστανται μεγάλα βάρη.

Η ηγεσία της ευρωζώνης έκανε τα αδύνατα δυνατά για να προστατεύσει τους δανειστές της Ελλάδας, κυρίως για να γλιτώσει τη διάσωση των τραπεζών. Αν και οι ιδιώτες επενδυτές θα υποστούν ζημιές, βάσει του δεύτερου σχεδίου διάσωσης, αν αυτό εφαρμοστεί, η Ελλάδα δεν κερδίζει καμία σημαντική μείωση του χρέους της. Όπως λέει ο Nouriel Roubini, πρόκειται για μια καθαρή κομπίνα, αφού η τελική μείωση του χρέους είναι μηδαμινή. Συνεπώς, η σημερινή στρατηγική, εκτός από ανάλγητη, δεν είναι και βιώσιμη.

Για όλα αυτά, η Ελλάδα θα πρέπει να πάψει να πληρώνει τα χρέη της, και να εξαναγκαστεί μια αναδιάρθρωση, που θα της επιστρέψει να επανέλθει σε μια υγιή οικονομική κατάσταση.

Αν χρειαστεί, καλά θα κάνει να φύγει από την ευρωζώνη, και να αποκτήσει και πάλι ένα δικό της νόμισμα, που θα της δίνει το δικαίωμα να τυπώνει χρήμα, να πληρώνει τους λογαριασμούς της, και να τονώνει την οικονομία της.

Μια τέτοια λύση θα ήταν οδυνηρή για όλους. Οι Έλληνες θα πρέπει να προχωρήσουν σε βαθιές μεταρρυθμίσεις. Η δε ΕΕ θα πρέπει να δράσει άμεσα, για να στηρίξει τις τράπεζες, και να προστατεύσει την Ισπανία και την Ιταλία από τη μεταδοτικότητα της κρίσης.

Όπως όταν τραβάμε απότομα το χανζαπλάστ, έτσι και σε αυτή τη περίπτωση ο πόνος θα είναι οξύς, αλλά στιγμιαίος, και στη συνέχεια θα μπορούμε να προχωρήσουμε μπροστά.
Τουλάχιστον μέχρι την επόμενη κρίση.
γράφει ο Michael Schuman

από το TIME το είδαμε στο antinews

Τραγική η κατάσταση στα σχολεία

Χαοτική η κατάσταση στα σχολεία, λίγες μέρες πριν από την έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς. Περίπου 30 με 35 ευρώ θα κοστίζει σε φωτοτυπίες το κάθε βιβλίο δήλωσε στον Α984 ο πρόεδρος της ΔΟΕ Κομνηνός Μαντάς. Σύμφωνα με τον κ. Μαντά, στα σχολεία έχει φτάσει ένα στα δέκα βιβλία ενώ εκτίμησε ότι μέσα στο πρώτο δεκαπενθήμερο του Οκτωβρίου θα έχει φτάσει το 70%. Επίσης, κατήγγειλε ελλείψεις και σε εκπαιδευτικό προσωπικό.

Σύμφωνα με τη Διδασκαλική Ομοσπονδία Ελλάδας, υπάρχουν κέντρα διανομής βιβλίων που...δεν έχουν κανένα βιβλίο και άλλα κέντρα που έχουν ελάχιστους τίτλους βιβλίων, για τα σχολεία της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης.

Εν τω μεταξύ, την διενέργεια προκαταρκτικής εξέτασης διέταξε ο οικονομικός Εισαγγελέας, μετά το δημοσίευμα εφημερίδας στο οποίο ανέφερε ότι ο διαγωνισμός για την προμήθεια χαρτιού για την έκδοση σχολικών βιβλίων, ζημίωσε το δημόσιο με περισσότερο από 1,5 εκατομμύρια ευρώ από υπερτιμολόγηση κατά 38%.

από το τρελό κουνέλι

Ποιος θα πληρώσει τις φωτοτυπίες των μαθητών;

Την απάντηση στο παραπάνω ερώτημα έδωσε ο γενικός γραμματέας του υπουργείου Παιδείας, Β. Κουλαϊδης, ξεκαθαρίζοντας πως το κόστος των φωτοτυπιών και τα dvd θα επιβαρύνει τις σχολικές επιτροπές και όχι τους γονείς.
Πρέπει να ενημερώσει κάποιος τον κ. Κουλαϊδη ότι οι σχολικές επιτροπές δεν έχουν ευρώ τσακιστό.

Τα links για να κατεβάσετε τα σχολικά βιβλία

Βιβλία Δημοτικού

Βιβλία Γυμνασίου

Παροράματα βιβλίων Δημοτικού – Γυμνασίου

Προσχολική Αγωγή

Βιβλία τα οποία διατίθενται σε ψηφιακή μορφή για το Γενικό και το Επαγγελματικό Λύκειο μπορείτε να ανακτήσετε επιλέγοντας τον σύνδεσμο του αντίστοιχου μαθήματος από την αρχική ιστοσελίδα του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου.

Επίσης, βιβλία διατίθενται και από τον διαδικτυακό τόπο του Ψηφιακού Σχολείου.

το είδαμε στο taxalia

Πορεία προς το χάος και στο βάθος πάλι η δραχμή;

Όταν ήρθε η τρόικα στα αρχικά σχέδια του μνημονίου υπολόγιζε η δημοσιονομική εξυγίανση να στηρίζεται κατά 75% στη μείωση των δαπανών και κατά 25% στην αύξηση των φόρων.

Τα «σοσιαλιστικά» αντανακλαστικά της κυβέρνησης επέβαλαν μια τροποποίηση στα χαρτιά κατά 50%-50% για να καταλήξει στην πράξη 75% από αύξηση της φορολογίας και 25% από τη μείωση των δαπανών...

Το αποτέλεσμα της μεθόδευσης είναι να αυξάνονται οι δαπάνες και να μειώνονται τα έσοδα. Όπερ, η χώρα να συνεχίζει να βυθίζεται αφού παράγει ακόμη πρωτογενή ελλείμματα...

Το πολιτικό κατεστημένο από τη δεξιά μέχρι την αριστερά, το οποίο στηρίζεται αποκλειστικά σε πελατειακές ρίζες, αρνείται να «αυτοκτονήσει», αδιαφορώντας για το ενδεχόμενο μιας πλήρους κατάρρευσης, που θα συνοδευτεί με επιστροφή στη δραχμή και θα έχει καταστρεπτικές συνέπειες.

Αφελώς, πιστεύει πως μετά τον Αρμαγεδδώνα θα καταφέρουν οι ίδιοι να είναι στα πράγματα. Αρνούνται να πειράξουν τις δαπάνες σίτισης της πελατείας στο δημόσιο πρυτανείο...

Προσωπική διαφορά...
Πάρτε για παράδειγμα το περίφημο ενιαίο μισθολόγιο με το οποίο η κυβέρνηση διαφήμιζε πως θα πετύχει τον έλεγχο των δαπανών, περικόπτοντας τα επιδόματα στο δημόσιο. Κατέληξε στις νεοελληνικές καλένδες με την προσθήκη της προσωπικής διαφοράς...

Η κυβέρνηση για άλλη μια φορά απέδειξε πως αρνείται να τα βάλει με το σκληρό πυρήνα της πελατειακής της βάσης που περιφέρεται και μισθοδοτείται από τον δημόσιο τομέα.

Στο μόνο που έχει φανεί συνεπής, τον ενάμισι χρόνο της ελληνικής χρεοκοπίας, η κυβέρνηση είναι η επιβολή νέων φόρων οι οποίοι παρά τα προσδοκώμενα δεν καταφέρνουν να αυξήσουν τα έσοδα...

Η αύξηση της φορολογίας πέραν ενός ορίου, ούτε τα έσοδα μπορεί να αυξήσει αλλά και οδυνηρές επιπτώσεις πετυχαίνει στην οικονομική δραστηριότητα. Μοιραία αυξάνει την ανεργία...

Το πολιτικό σκηνικό της χώρας φαίνεται να αδιαφορεί για το ένα εκατομμύριο ανέργους μπροστά στο ενδεχόμενο να μην θίξει ούτε το ελάχιστο από τις κατακτήσεις του ενός εκατομμυρίου των δικών του παιδιών...

Το ελληνικό κράτος συμπεριφέρεται ληστρικά προς τη μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών επειδή ελέγχεται με πελατειακές σχέσεις από τις συντεχνίες του δημόσιου και ευρύτερου δημόσιου τομέα.

Θα μπορούσε να διατηρήσει στο διηνεκές αυτή την κατάσταση αν δεν ήταν ο ιδιωτικός τομέας της οικονομίας αυτός που παράγει πλούτο. Η καταλήστευση του ιδιωτικού τομέα μοιραία μοιάζει με την εξόντωση της αγελάδας την οποία αρμέγουμε...

Μοιραία θα φτάναμε σε κινήσεις σαν και αυτές των εστιατόρων της άρνησης καταβολής του ληστρικού ΦΠΑ. Το πιθανότερο είναι αυτή η πράξη να βρει μιμητές και το ήδη αποτυχημένο πρόγραμμα δημοσιονομικής εξυγίανσης να ανατραπεί πλήρως με απροσδιόριστες προς το παρόν συνέπειες.

Μετά τις οργανωμένες από την άκρα αριστερά ομάδες άρνησης καταβολής εισιτηρίων και διοδίων ήρθε και η ώρα της άρνησης καταβολής φόρων από τους νοικοκυραίους. Αισίως βαδίζουμε προς το πλήρες χάος... Εν τω μεταξύ οι συνεχείς αποκλίσεις από τους στόχους επαναφέρουν στην επιφάνεια δηλώσεις και δημοσιεύματα περί δραχμής...

Μετά τα δεν χρωστάω δεν πληρώνω για το δημόσιο χρέος του πάντα σε εγρήγορση κρατικοδίαιτου δημοσίου τομέα και της πελατειακής κομματοκρατίας που τον υποστηρίζει, είναι θέμα χρόνου να δούμε την αντίρροπη αντίδραση...
Την αντίδραση των μόνιμων φορολογικών υποζυγίων στην εξόντωσή τους...
Είναι θέμα χρόνου να δούμε το...  
Δεν χρωστάω δεν πληρώνω. Πουλήστε και απολύστε...
Θεία δίκη...
γράφει ο Κ. Στούπας

από το capital

Αν το Λονδίνο ήταν η καλοκαιρινή Αθήνα του 2003…

Επιστρέψτε για λίγο νοερά στο ελληνικό καλοκαίρι του 2003. Το τελευταίο προ-Ολυμπιακό. «Δείτε» την Αθήνα και τα προάστιά της να καίγονται –κυριολεκτικά και μεταφορικά– με τα «βίαια επεισόδια» (μετά νεκρών) να φιλοξενούνται στα πρωτοσέλιδα όλου του πλανήτη.

Φανταστείτε τώρα την αντίδραση της διεθνούς κοινότητας. Όχι μόνο της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής, αλλά όλων όσων συνδέονται αμέσως ή εμμέσως με την ασφάλεια της διοργάνωσης –εταιριών, συμβούλων, μεσαζόντων, υπηρεσιών τεχνογνωσίας. Πριν καν σβήσει το τελευταίο αποκαΐδι, οι έξτρα συμβάσεις που θα...υπογράφονταν σε χρόνο dt υπό την απειλή της αφαίρεσης των Αγώνων, θα εκτόξευαν το κόστος αυτής της ασφάλειας στο άπειρο.

Επιστροφή στο Λονδίνο του σήμερα, τώρα. Τα τριήμερα βίαια επεισόδια ήταν πράγματι «πρώτο θέμα» σε όλα τα διεθνή μέσα ενημέρωσης (ή μάλλον, δεύτερο, αφού προηγήθηκε το Αυγουστιάτικο τσουνάμι των αγορών που έπληξε την παγκόσμια Οικονομία), ωστόσο η κάλυψή τους ελάχιστα τα συνέδεσε με το γεγονός ότι σε ένα χρόνο από τώρα η βρετανική πρωτεύουσα φιλοξενεί τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Όσο κι αν ψάξει κανείς δεν θα πέσει πάνω σε υστερικές κραυγές για την ασφάλειά τους, δεν θα βρει απειλές για ακύρωσή τους, δεν θα δει απεσταλμένους εταιριών με συμπληρωματικές συμβάσεις ανά χείρας –μέχρι στιγμής, τουλάχιστον.

Ακόμη κι οι εκπρόσωποι της ΔΟΕ (μεταξύ αυτών ο γνώριμός μας Ντένις Όσβαλντ) επισκεπτόμενοι το Λονδίνο εν μέσω χάους περιορίσθηκαν σε δηλώσεις του τύπου «η ασφάλεια παραμένει βασική προτεραιότητα» –με την ηχηρή (και ξένη προς εμάς) επισήμανση «ωστόσο την έχουν αναλάβει οι τοπικές αρχές»...

Γιατί αυτή η διαφορά; Έχει να κάνει με την καλύτερη οργάνωση των βρετανικών αρχών; Με την αποτελεσματικότητα της εκεί αστυνομίας –η οποία, ωστόσο, αμφισβητείται από τους ίδιους τους Βρετανούς; Με την πυγμή («ο νόμος θα πέσει πάνω σας») του Ντέιβιντ Κάμερον;

Ή μήπως με τα ελάχιστα περιθώρια που «δίνει» το Λονδίνο στους ενδιαφερόμενους κατασκευαστές-προμηθευτές-μεσάζοντες να σπεύσουν προς άγραν έξτρα, πανάκριβων, συμβάσεων Ολυμπιακής ασφάλειας;

Για να το αντιστρέψουμε, αρκεί να θυμηθούμε ότι στη δική μας διοργάνωση το εν λόγω κόστος ξεπέρασε κατά πέντε φορές εκείνο της Ολυμπιάδας του Σίδνεϊ. Επισήμως, ανήλθε στο 1,022 δισ. ευρώ μόνο σε ό,τι αφορά τα μέσα και το ανθρώπινο δυναμικό του υπουργείου Δημοσίας Τάξης –χωρίς να προσμετρηθούν αμοιβές και προμήθειες των δεκάδων φορέων, οργανισμών και συμβούλων που πήραν μέρος στο security party. Έξι χρόνια μετά δε, ακόμη δεν έχει λυθεί το... μυστήριο του πανάκριβου συστήματος C4I, που το πληρώσαμε πάνω από 200 εκατ. ευρώ αλλά δεν το χρησιμοποιήσαμε γιατί ήταν ελλιπές –και άρα μη λειτουργικό.

Πριν βιαστούμε να κατηγορήσουμε «τους ξένους» για τα δύο μέτρα και τα δύο σταθμά εις βάρος μας, ας θυμηθούμε σκηνές από το δικό μας προ-Ολυμπιακό διάστημα. Κι ας αναρωτηθούμε εάν έφταιγε μόνο το γεγονός ότι οι «δικοί μας» Αγώνες ήταν οι πρώτοι μετά την 11η Σεπτεμβρίου του 2001 για το υπέρογκο κόστος της ασφάλειας «που μαζί με τις υποδομές οδήγησαν σε εκρηκτική άνοδο τις δαπάνες και ανέβασαν το εθνικό έλλειμμα στο 5,3%», κατά το πρόσφατο τεύχος του Forbes.

Τουλάχιστον, από κάποιες συγκρίσεις ας βγουν και συμπεράσματα.
Της Μαρίνας Μάνη

από το capital